Gebruikte editie Eerste druk: oktober 2006
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 157 blz. Uitgever: Meulenhoff-Amsterdam Gegevens voorkant Op de blauwe voorkant staat een tekening in witte lijnen met de contouren van een vrouw. Genre Het is een psychologische roman over liefde en de obsessie die daarmee gepaard kan gaan. De flaptekst Ik kijk altijd naar je. Ik ben er áltijd. Soms voel je het en sta je plots stil. In een kamer, of halverwege een trap, je adem ingehouden.” Loslaten is niet eenvoudig. Zeker niet voor de zwijgzame gitaarbouwer Max Herder. Nadat zijn grote liefde hem in de steek heeft gelaten, blijft hij haar geobsedeerd volgen. Van nabij, maar ongezien. Totdat zij op een sneeuwwit Ameland een romantisch kerstweekend beleeft met haar nieuwe vlam. Alles wat ze daar zegt en doet confronteert Max met zijn dromen en de realiteit. Heen en weer geslingerd tussen verlangen en afkeer doolt hij door zijn herinneringen, die langzaam ondermijnd worden. "Jij en ik en alles daartussenin" is een poëtische en hypnotiserende roman over onmacht en obsessie, liefde en seks, illusie en werkelijkheid. Motto en opdracht Er is geen motto. Wel een opdracht: “Voor Baby 2”
Structuur en verhaalopbouw De roman wordt verteld in 5 ongetitelde hoofdstukken met een Romeinse cijferaanduiding. De hoofdstukken worden verteld in de o.t.t., maar de verteller Max kijkt ook regelmatig terug naar het verleden: bijvoorbeeld naar de dag waarop hij zijn vriendin Sarah heeft ontmoet. De roman begint op Ameland, waar Max Herder zijn vriendin Sarah gadeslaat. Ze heeft vlak voor de kerst een afspraak met een nieuwe vriend die zijn plaats heeft ingenomen. In hoofdstuk 4 wordt alleen het verleden uit de doeken gedaan: het in de steek gelaten worden door Sarah en de dood van Max. In het vijfde hoofdstuk keren we weer terug naar het heden op Ameland. Perspectief Het verhaal wordt verteld door een 30-jarige man Max Herde, die niet meer op deze aarde woont. Hij vertelt voornamelijk in de o.t.t. .I n het begin lijkt het erop alsof hij een vrouw stalkt en precies aan de lezer vertelt wat ze aan het doen is. Maar al spoedig komt een oplettend lezer erachter dat deze Max Herder niet meer onder de levenden is. Hij zit niet echt in de hemel, maar kijkt toch wel vanuit een soort helikopterview neer op de belevenissen van zijn ex-vriendin. Hij is bijvoorbeeld heel erg jaloers en vindt het verschrikkelijk dat hij zijn ex-vriendin Sara ziet vrijen met een nieuwe vriend Mike. Dan denkt hij ook terug aan het verleden dat hij met haar heeft doorgemaakt. Dat wordt dan verteld in de o.v.t. Dat geldt voor het gehele hoofdstuk 4: dat betreft een flashback over de scheiding tussen Max en Sarah en de dood van Max door een ongeluk. De eerste hoofdstukken spelen allemaal op Ameland, waar Sarah de kerst met haar nieuwe vriend Mike doorbrengt. Ook het laatste hoofdstuk speelt daar weer. Titelverklaring “Jij , ik …….tussenin.” is wel een bijzondere titel. Romans worden vaak heel kort aangeduid. Maar deze titel geeft precies aan wat er aan de hand is. Ik (Max) en Sarah (Jij) zijn van elkaar verwijderd. Er is iets en iemand tussen hen in komen te staan. Dat iets is de dood en de iemand is Mike. Tijd en decor De roman speelt in ieder geval in de 21 eeuw. Voordat Max Sarah ontmoette, had hij van zijn vader 60.000 € gekregen (blz. 28) en dat houdt in dat de roman in ieder geval na 1 januari (de invoeringsdatum van de € speelt. Maar toen kende hij Sarah nog niet. Op blz. 63 merkt hij op dat Sarah en haar nieuwe vriend Mike ook een kerstboom uit het bos stelen, zoals hij dat zelf met haar al jaren geleden had gedaan. We moeten dus wel in de jaren 2005 of 2006 zitten. Max en Sarah zijn getrouwd en dat heeft in ieder geval twee jaar geduurd. Het kan dus niet eerder uit zijn gegaan in de nazomer van 2004 of 2005. In de buurt van de eerste kerst daarna komt Max om het leven. Het heden speelt opnieuw met kerst (is dat een jaar later?) Het zou dan waarschijnlijk december 2005 zijn, wanneer de handelingen (in het NU) op Ameland zich afspelen. Het heden speelt zich af zoals hierboven gesteld op het Waddeneiland Ameland. De symbolische ruimte van een eiland versterkt ook hier de eenzaamheid van de hoofdfiguur die zich na zijn dood nog heel obsessief met zijn geliefde bezighoudt. Hoofdstuk 4 speelt zich op het platteland van Groningen. Thematiek en symboliek De roman heeft als thema natuurlijk
de liefde als obsessie. Max Herder (let op de naam!) is de afgelopen jaren hevig verliefd geraakt op Sarah, een mooie vrouw die vijf jaar jonger is dan hij en die hij min of meer per toeval ontmoet in zijn gitaarzaak. Ze worden verliefd op elkaar en trouwen niet lang daarna. Seksueel passen ze erg goed bij elkaar en Sarah beleeft hevige orgasmen (die ook nog eens expliciet worden beschreven) Ze beleven dingen met elkaar (vrijen in de open natuur, de vakanties doorbrengen op Ameland) waarvan Max denkt dat ze die alleen met hem kan beleven. Maar het kan verkeren in de liefde. Er komt verwijdering en na een zakenreis naar Birmingham merkt Max bij thuiskomst dat Sarah verdwenen is. Ze geeft later als enige reden op dat ze “elkaar niet volledig kunnen begrijpen.” In geestelijk opzicht passen ze niet bij elkaar. Er gaan enkele maanden voorbij en Max rijdt zich nadat hij enigszins dronken is geraakt dood bij een auto-ongeluk. Daarna beschrijft hij de dingen die Sarah doet vanuit zijn bijzondere perspectief. Hij is door haar in de steek gelaten, maar kan haar zelf niet in de steek laten. Hij kan zich ook niet van haar bevrijden. Hij zit gevangen binnen zijn eigen obsessie van de dood. Zo is hij ontzettend jaloers als hij Sarah dingen ziet doen die hij zelf met haar gedaan heeft (vooral vrijen neemt daarbij een belangrijke plaats in) Hij kan het niet hebben dat Mike (die hij een “luldebehanger” vindt dezelfde dingen mag doen bij Sarah waarvan Max dacht dat hij het privilege had. Ook andere intieme zaken als samen een kerstboom stelen horen niet door Sarah met een ander gedaan te worden. Daar komt het motief van jaloezie toch wel heel erg in terug. Wanneer Max in het laatste hoofdstuk de ene teleurstelling na de andere moet verwerken (Sarah beweert helemaal niet van hem gehouden te hebben, heeft nooit een kind van hem willen hebben etc) wil hij afstand van haar nemen door in het heelal te verdwijnen. De illusie van de liefde is hem namelijk te veel. Hij kan zich lichtjaren van haar verwijderen, maar hij weet ook dat hij bij haar zal terugkeren en dat alles weer van voren af aan begint. De obsessie van de liefde is te groot. De meest voorkomende motieven zijn dus: - de liefde tussen man en vrouw - de verwijdering tussen geliefden - de dood van een geliefde - de obsessie - jaloezie - eenzaamheid - seksualiteit - de (des)illusie Mijn mening De roman is een mooi debuut van een schrijver. De taal is heel poëtisch met veel typerende beeldspraken. Het perspectief is verrassend, hoewel niet echt origineel . Eerder schreven ook Willem Jan Otten ( “Een man van horen zeggen”) en Wanda Reisel ( “Witte liefde”) vanuit het perspectief van een overleden personage. Het is wel bijzonder en het schept mogelijkheden voor een bizarre vertelsituatie. Maar wat ik wel een beetje jammer vind, is dat het verhaal onvoldoende is uitgewerkt: met de grote bladspiegel is er in 160 bladzijden niet al te veel informatie over de personages verstrekt. Ook verwacht je dat er aan het eind van de roman nog iets heel spectaculairs gebeurt en dat blijft in feite uit. Dat lijkt me toch een gemiste kans. Ook de reden van de verwijdering tussen Sarah en Max wordt niet echt uitgediept. Daardoor blijft de roman toch een beetje “zweverig.” (wel een aardige term met dit type perspectief) Door de poëtische taal en het perspectief is het wel een roman die op de literatuurlijsten van het voortgezet onderwijs kan plaatsnemen. Hij is bijvoorbeeld wel mooi te combineren op een literatuurlijst met een aantal boeken over liefde en dood, zoals bijvoorbeeld de boeken die hierboven staan genoemd. Voor havo en vwo zie ik een waardering van 2 punten. Samenvatting van de inhoud Er zijn vijf hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk observeert Max Herder, de nu 30-jarige hoofdpersoon, zijn ex-vriendin Sarah die op Ameland de intrek heeft genomen in het huis dat hij ooit had gekocht. Hij is er niet meer, blijkt later. In het begin lijkt hij boven het verhaal te zweven, met een soort helikopter, maar gaandeweg wordt het duidelijk dat deze Max Herder helemaal niet meer op de aarde is. Steeds meer komen er aanwijzingen dat hij overleden is, en dat hij dus niet de stalker is voor wie de lezer hem in het begin kan houden. Hij beschrijft wat Sarah aan het doen is. Ze heeft telefonisch contact met ene Mike, die vanaf Amsterdam moet komen om de boot naar Ameland te nemen. Zij zal hem van de boot gaan halen. Max Herder blijkt erg jaloers te zijn. In het tweede hoofdstuk volgt hij haar opnieuw. Hij volgt haar o.a. wanneer ze naar de boot gaat om Mike op te halen. Maar tussendoor vertelt hij hoe hij haar had leren kennen. Hij had een zaakje als gitaarbouwer met behulp van een donatie van zijn vader opgezet. Op een dag was ze binnen komen zetten met een verlopen gitarist van een band en in de week erna was ze alleen teruggekomen. Zo hadden ze ongemerkt een relatie gekregen. Sarah had al diverse relaties versleten. Jaloers ziet Max toe hoe Sarah Mike onthaalt en hoe ze vrijwel direct na aankomst in het huisje met elkaar vrijen. Sarah doet enkele dingen die ze ook met Max heeft gedaan: hij dacht dat die voor hen tweeën uniek waren. In het derde hoofdstuk wordt het echt duidelijk dat Max niet meer onder de levenden is. Toch is hij niet echt in een hiernamaals: hij gelooft daar niet in, maar hij kan Sarah toch volgen. Zo ziet hij dat ze inderdaad een kerstboom gaat kappen met Mike, iets wat hij zelf ook met haar heeft gedaan. Hij beschrijft verder op een vrij obsessieve manier maar heel expliciet een potje seks tussen Sarah en Mike. Ze heeft orale seks met Mike en slikt zelfs zijn zaad door en dat was nou iets wat ze bij Max nooit wilde doen. Op dat moment is hij echt een voyeur. Met hem beleefde ze trouwens ook weer een andere seksuele ervaring. In dit hoofdstuk vertelt Max in een herinnering ook dat hij nog weet dat Sarah naar hem heeft staan kijken toen hij uit een open geritste zak in een mortuarium aan haar getoond werd. Hij heeft het ook over een obsessieve liefde. Die heb je wanneer je in de steek bent gelaten (door Sarah) en wanneer je daarna zelf overlijdt. Je kunt niet meer naar een andere liefde, maar Sarah die is blijven leven, kan dat dus wel doen. Dat is de obsessie van het dood-zijn. Verder vindt Max Mike een enorme lul-de-behanger. Na het vrijen vraagt Mike aan Sarah hoe hij (= Max) eigenlijk omgekomen is. Hoofdstuk IV geeft het antwoord op de vraag van hoofdstuk 3. Het is dus eigenlijk een grote flashback. Max keert terug na een angstaanjagende vliegreis (veel turbulentie) vanuit Birmingham, waar hij zaken heeft gedaan. Het is nazomer en Max en Sarah zijn enige tijd getrouwd. Wanneer hij thuiskomt, is Sarah verdwenen. Ze heeft geen bericht achtergelaten. Later neemt ze contact op, omdat ze met hem wil praten. Dat doet ze niet om het weer goed te maken, maar om de scheiding te regelen. Ze begrijpen elkaar lichamelijk heel goed, maar geestelijk passen ze niet bij elkaar, vindt ze, en dan moet je er een einde aan maken. Ze gaat nog even met hem mee naar zijn huis om wat boeken op te halen. Ze hebben dan ook nog voor de laatste keer seks met elkaar: aan de ene kant is het verdrietige seks en aan de andere kant heel opgewonden seks. Niet lang daarna, het loopt tegen de kerst, is Max aan het stappen geweest: hij heeft te veel glühwein gedronken en raakt met zijn auto in een slip: hij slaat over de kop en is dodelijk gewond. Hij vertelt nog wel allemaal wat hij meemaakt. Zijn laatste gedachte was aan het kind dat ze ooit hadden kunnen krijgen. In een flashback in deze flashback heeft Sarah, terwijl ze aan het skaten waren, met hem een begraafplaats bezocht en was bij een steen blijven staan met de naam van een kind erop die ze graag aan haar eigen kind wilde geven. Vervolgens hadden ze het in de openlucht op het Groningse platteland met elkaar gedaan. Daarna had hij gezien hoe de artsen de strijd opgegeven hadden om hem nog te redden en het eerste wat hij daarna gewaar werd, was dat de zak waarin zijn lichaam was gestopt werd open geritst en dat Sarah naar hem had staan kijken. Hoofdstuk V speelt dan weer op Ameland tijdens de kerstdagen. Mike vraagt zich af of Max zelfmoord heeft gepleegd en of Sarah dus eigenlijk de oorzaak van zijn dood is. Max wil wel aan Sarah vertellen dat dit niet het geval is: het is echt een ongeluk geweest en geen zelfmoord. Hij schrikt van de opmerking dat Sarah in het begin na de scheiding bang ervoor was geweest dat Max haar wat zou aandoen: bij haar vriendin Saskia hebben ze de bank voor de deur geschoven om ervoor te zorgen dat Max niet binnen kon komen. Max denkt echter dat hij dat nooit gedaan zou hebben. Elke dag bij de dageraad verliest hij het beeld van Sarah weer. Die avond willen ze naar een bar op het eiland en ze doen dat ook. Als ze thuiskomen, hebben ze weer seks en Max is weer getuige. Sarah en Mike wisselen gegevens uit over de seksuele capaciteiten van hun vorige partners(voor Sarah is dat Max) en zegt tot verbijstering van Max dat ze nooit van Max gehouden heeft en dat het alleen lichamelijk klopte, maar niet geestelijk. Ze wil ook een kind van Mike die daarover aarzelt, want hij heeft al twee kinderen bij zijn eigen vrouw. Sarah zegt ook nog dat ze nooit een kind van Max had willen hebben. Hij heeft ook nog een flashback over zijn eigen crematie, waar maar heel weinig mensen bij aanwezig waren: zijn zus, een vriend, de verzamelaar en Sarah. De vrienden hadden haar min of meer weggekeken. Max had liever een begrafenis meegemaakt dan een crematie. Max gaat na de vrijpartij van Sarah heel dicht naar haar toe en kruipt zelfs in haar (hij merkt dat ze al in verwachting is) en vlucht daarna het heelal in. Hij is dood binnen de dood. Hij hoopt haar na lichtjaren vergeten te zijn. Die naam (Sarah ) nooit meer te hoeven herinneren. Maar dan ineens is hij weer bij haar. Hij zegt: ”ik hou van haar. En alles begint opnieuw.” Recensies In “8 WEEKLY” schrijft Yves Peirsman op 9 november 2006 een gematigd positieve recensie. Hij roemt het originele idee van het perspectief (een verteller van na de dood) en de poëtische zinnen, maar hij vindt het boek lijden aan het gebrek aan een duidelijke verhaallijn en aan het ontbreken van een ontknoping waarop de lezer zal zitten te wachten. “Het is dan ook zonde dat de bravoure waarmee Hulst de Nederlandse taal hanteert, niet eveneens in zijn verhaallijnen terug te vinden is. Dat is misschien de grootste aanmerking op dit debuut: op het originele vertelperspectief na – dat overigens al tamelijk vroeg in het boek wordt onthuld – is de plot weinig verrassend. Bij momenten is het verhaal zelfs wat banaal en aan de voorspelbare kant, met alle typische ingrediënten van de verloren liefde. Ook de climax waar je als lezer op zit te wachten, de "dramatische ontknoping" van de flaptekst, blijft spijtig genoeg uit. Jij en ik en alles daartussenin is dan wel een aaneenschakeling van mooie momenten, maar ook niet méér dan de som van die delen. Kortom, wie op zoek is naar spanning of spektakel laat de debuutroman van Auke Hulst maar beter voor wat hij is. Nu achter de ramen de winter zich aankondigt, is Jij en ik... echter geen slechte keuze voor een avond bij het knetterende haardvuur. Wie in de stemming is voor pure poëzie en een ingetogen verhaal over liefde en verlies, komt met dit boek gegarandeerd zelfs de barste winternacht door. Positief was Susan Smit in haar bespreking van de roman in 'Goedemorgen Nederland". In het Parool werd de roman daarentegen de grond in geboord.
Over de schrijver Auke Hulst komt ter wereld op 20 mei 1975, en vanaf dat moment is er geen weg meer terug. Hij brengt zijn jeugd door in het bosrijke Groningse gehucht Denemarken. Na het vroegtijdig
overlijden van vader Ton - journalist, radiomaker en krantenman -kenmerken de vormende jaren zich er door chaos. De kinderen Hulst (4 in getal) spelen, maken muziek, tekenen, schrijven en plannen ruimtereizen. “Villa Kakelbont meets Huize Flodder” is een jeugdboek van Robert Heinlein. Na het middelbare schoolgeweld heeft Auke het gehad me "Scholing". Achtereenvolgens worden afgebroken: een studie Audiovisuele Kunst aan Academie Minerva, Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen, en Engels aan dezelfde instelling. Toch slaagt hij er al snel in van de pen te leven. Als journalist is hij actief voor tijdschriften als Vrij Nederland, Vara TV Magazine, Esquire en Knack Focus. Daarnaast is hij zowel solo als in groepsverband muzikaal actief. Een aantal demo's met eigen werk - onder de noemer Sponsored By Prozac- wordt gunstig ontvangen door de vaderlandse muziekpers. Begin 2006 voltooit Auke zijn eerste roman, Jij en ik en alles daartussenin , die in oktober verschijnt bij Meulenhoff. Een nieuwe roman - werktitel: Wolfskleren - is in voorbereiding. In november komt het eerste studioalbum van Sponsored by Prozac uit. Bibliografie “Jij en ik en alles daartussenin.” Is Auke Hulsts debuutroman.