In dit verhaal word Jehanne d’Arc, beter bekend als de maagd van Frankrijk beschreven, zij moest Frankrijk redden in de tijd van oorlog. Dit verhaal speelt zich af in de 15e eeuw wanneer Frankrijk word aangevallen door Engeland, of ook wel de honderd jarige oorlog. Er gaat een legende dat de heilige maagd Frankrijk zal bevrijden. Het is juli 1425, een paar dagen na de inval op Domremy; de geboorte plaats van Jehanne, wanneer voor het eerst een engel aan Jehanne verschijnt. Die engel verteld haar dat zij degene zal zijn die Frankrijk zal redden. Eerst schrikt ze maar daarna denkt ze er over na, zal zij dan de maagd uit Lorainne van de legende die Frankrijk zal redden van Engeland? Ze begint de stemmen steeds vaker te horen, ze krijgt boodschappen van de aartsengel Saint Michaël (beschermheilige van de Dauphin, de kroonprins van Frankrijk), Sainte Marguerite en Sainte Cathérine. Het is 1428, en Jehanne , op dat moment 16, hoort al 3 jaar lang deze stemmen en iedere keer vertellen de stemmen haar dat ze een belangrijke opdracht zal krijgen. Dan krijgt ze eindelijk de opdracht en vertrekt ze zonder afscheid te nemen met een smoes. Ze gaat richting Vaucouleurs naar de dauphin. Voordat ze bij de ze naar de dauphin mag moet ze eerst de stadscommandant Robert de Baudricourt overtuigen dat zij de maagd is van de legende. Eerst wil Robert de Baudricourt haar niet geloven maar een edelman weet hem toch voor een deel te bewijzen, maar voordat hij haar volledig gelooft moet ze eerst een proef doen of ze misschien niet van de duivel komt.  Als ze deze beproeving heeft doorstaan en er word verklaart dat ze niet van de duivel komt krijgt Jehanne toestemming om naar de Dauphin te gaan. Als ze bij de Dauphin aankomt moet ze hem zien te overtuigen dat zei de maagd van Frankrijk is. Als ze na een tijdje praten onder 4 ogen toch eindelijk de dauphin weet te overtuigen mag ze die nacht in het kasteel slapen. De dauphin overlegt met een paar edelmannen die het verhaal van Jehanne nog steeds niet geloven, zij willen bewijs zien. De dauphin weet ze om te praten maar Jehanne moet nog wel een lichamelijke test doorstaan, als die test laat blijken dat ze niet van de duivel komt en werkelijk een maagd is. Als deze test uiteindelijk laat zien dat Jehanne niet van de duivel is en nog maagd, krijgt ze te horen dat ze haar leger kreeg zoals beloofd. Ze zet met haar leger een kamp op en tot haar grote verbazing komen haar twee broers Jean en Pierre haar steunen bij haar opdracht. Ze gaat met haar leger op weg naar Orléans, ze doen twee dagen over de reis en als ze dan eindelijk aankomen wil Jehanne het liefst meteen de strijd tegen de Engelsen beginnen. Dit kan helaas niet want er is te weinig voedsel voor haar leger en dus zal de helft terug naar Blois. Als na 5 dagen de andere helft van haar leger terug komt besluiten ze nog een dag uitrusten, Jehanne waarschuwt dat het leger niet wil rusten maar wil vechten en ze heeft gelijk. Als Jehanne gaat slapen breekt de onrust uit. De burgers hadden geen zin om te wachten en is de aanval tegen de Engelsen zelf begonnen. Jehanne schrikt wakker van het lawaai en haalt haar leger er bij, de strijd tegen de Engelsen om het fort Saint-Loup is begonnen. De strijd loopt gemakkelijk want de Engelsen zijn onvoorbereid en zwaar in de minderheid. Voor de Engelsen het door hebben is de het fort Saint Loup verovert en Jehanne steekt haar Vaandel in het veroverde gebied. De dag na de aanval houden de hoge edelen een beraadslaging en Jehanne is niet uitgenodigt, ze vinden dat het gewoon maar een vrouw is. Ze bespreken om een nep plan te maken en zelfs Jehanne mag het echte plan niet weten. Als de hoge edelen Jehanne wijs willen maken dat ze de Beauce-zijde gaan aanvallen maar in werkelijkheid willen ze het fort Des Tourelles aanvallen. Helaas voor hun trapt Jehanne niet in hun val en gaat hier vol tegen in, zij vind dat ze beter Des Tourelles kunnen aanvallen en de edelmannen vallen door de mand. Ze wil nu absoluut weten wat ze van plan zijn. Uiteindelijk krijgt Jehanne te horen wat ze werkelijk van plan is. Ze willen Des Tourelles aanvallen maar hier is Jehanne het niet mee eens, zei vind dat ze eerst Saint-Jean-Le-Blanc aan moeten vallen zodat ze vanuit daar gemakkelijker naar Des Tourelles kunnen om dat fort aaan het vallen. Jehanne krijgt haar zin en ze beginnen met de aanval op Saint-Jean-Le-Blanc. De strijd word gemakkelijk gewonnen en Jehanne wil door, ze wil gelijk door en fort Des Augustins aanvallen. Ze word gewaarschuwd maar ze luistert niet. Dit fort is veel te sterk en ze moet haar leger terug trekken. Er word besloten om op de hulp troepen te wachten en de volgende dag niet te vechten. De burgers zijn het hier niet mee eens en komen in opstand, ze willen vechten. Ze vragen Jehanne om mee te vechten en haar besluit is snel gemaakt, ze zal het leger leiden. Bij de stadspoort wordt ze tegen gehouden, maar na een discussie tegen de gouverneur De Gaucourt laat hij haar eindelijk er door en word dan ook het leger klaar gemaakt voor de strijd. Ze vallen aan maar er worden veel mensen geraakt, de Engelsen zijn sterker dan ze dachten en ze trekken zich terug. In de tijd dat vlucht word ze geraakt door een pijl in haar nek, de Engelsen juichen. Jehanne valt even weg en word daarna weer wakker in een grasveldje, haar broers Pierre en Jean zijn bij haar. De pijl zit nog steeds in haar nek en die zal er uitgetrokken moeten worden. Als de pijl er uit is strompelt ze langzaam terug naar de stad en ondertussen bid ze. Ze wil weer aanvallen en dat doet ze ook voordat iemand haar kan tegenhouden. Ze roept haar troepen terug die ondertussen de moed hadden opgegeven, maar als ze Jehanne in leven zien krijgen ze weer hoop en ze keren terug om te vechten. De brug van het fort is in brand gestoken en de Engelsen vluchtten en Jehanne steekt haar vaandel in de grond. De strijd lijkt gewonnen te zijn maar de Engelsen komen terug, Jehanne heeft een plan ze gaan met ze alle een lied zingen, een lied naar god. Dit verdrijft de Engelsen voorgoed. Dan komt het moment waar Jehanne naar toe heeft gewerkt, de kroning van prins Charles in Reims. Na dit zou ze naar huis gaan, haar opdracht was voltooid maar ze wilde doorvechten, heel Frankrijk bevrijden. Ze bevrijd Jargeau, Meung, Beaugency , Sofflok en Tabolt. Maar dan vind de koning het genoeg. Hij wil onderhandelen met Engeland maar Jehanne loopt hem in de weg. Hij bedenkt een plan om van haar af te komen. Hij laat haar en haar familie tot edelen benoemen. Het geheim achter het plan is dat als Jehanne van adel is ze geen bevelen meer mag geven dus het leger niet mag leidde. Ze kan hier niks meer tegen doen dus sluit ze zich aan bij het leger om toch mee te kunnen vechten. Haar stemmen waarschuwen haar dat ze gevangen genomen zal worden. Dit gebeurt inderdaad, als ze in gevecht zijn voor Parijs. Ze word in huis genomen door Jeanne de Luxembourg de tante van Jean de Luxembourg hij nam Jehanne gevangen. Jean wil Jehanne uitleveren maar Jeanne is daar optegen en beschermt Jehanne. Ze beloofd Jehanne dat ze niet uitgeleverd zal worden omdat ze anders hem zal onterven. Jeanne gaat naar haar huis want ze is oud en ziek. Na een paar weken brengt een koerier het bericht dat ze is overleden en Jehanne word alsnog uitgeleverd. Ze word naar de rechtbank gevoerd en ze word ondervraagt. Na de ondervraging word ze naar haar cel gebracht. Dit gaat een paar weken zo door en dan word Jehanne veroordeeld. Ze word naar de brandstapel gebracht, op het allerlaatste moment bekend ze haar zogenaamde fouten en beloofd ze weer vrouwen kleding te dragen. Ze gaat weer de cel in en de soldaten betasten haar, ze heeft hier genoeg van en doet haar harnas weer aan. Dan word ze opnieuw veroordeeld en word ze naar de brandstapel gebracht. Ze kan nog steeds toegeven dat ze opnieuw de fout in is gegaan maar dat doet ze niet. Ze word naar de brandstapel gebracht en Jehanne hoopt op een wonder. De burgers kijken toe en komen in een kleine opstand en schreeuwen dat ze Jehanne vrij moeten laten maar dan word het vuur aan gestoken, en Jehanne sterft op 30 mei 1431 op 19 jarige leeftijd.

KEUZE

Ik heb dit boek gekozen omdat ik mijn vader dit in de vakantie voor mij had gekocht, toen was ik er aan begonnen maar doordat ik het was vergeten mee te nemen ben ik er nooit meer aan toegekomen. Toen we de opdracht kregen een boekverslag te maken dacht ik aan dit boek omdat ik het begin al erg mooi geschreven vond en ik eigenlijk wilde weten waar het verhaal verder ging. Eigenlijk heb ik dus niet echt een hele goede reden om het boek te lezen maar meer omdat ik het toevallig nog had liggen en het me een leuk boek leek toen ik de achterkant las.

MENING

Ik vond het een erg mooi en ontroerend verhaal omdat je je toch op de een of andere manier inleeft in de hoofdpersoon op momenten dat ze bang of verdrietig is. Het leukste aan het verhaal vond ik dat de persoon echt heeft bestaan en dat de schrijfster een soort van haar leven heeft verzonnen of ingekleurd. Ik vond het verhaal ook spannend op sommige stukjes omdat ze dan gingen strijden en je niet wist hoe het afliep. Ik vond het jammer de het een gesloten einde was, maar eigenlijk meer dat Jehanne dood ging maar dat moest ook eigenlijk wel omdat het zo ook gegaan was. Ik vond het ook erg leuk omdat ik van dit verhaal weer wat heb geleerd over bijvoorbeeld de honderdjarige oorlog maar ook vooral omdat dit een best bekende legende was over de maagd die Frankrijk zou bevrijden.