Zakelijke gegevens.
De Titel van mijn boek is Jehanne
De schrijfster van de boek is Simone van der Vlugt
Het boek is door Lemniscaat uitgegeven.
Er zijn geen plaatjes in het boek maar de omslag is gemaakt door
Roelof van der Schans.
Het boek is in 2001 voor het eerst verschenen.

Plaats en tijd.
Het boek gaat over de levens geschiedenis van De franse volksheld Jehanne D’Arck die de geschiedenis is in gegaan als Jeanne D’Arck. Het boek speelt zich af in de franse revolutie.
Het verhaal begint in Doremy en eindigt in Rouen.


De personen uit het boek:
De hoofdpersoon in het boek is Jehanne. Jehanne heeft aan het begin van het boek lang donker haar, maar als ze vanuit Vaucouleurs vertrekt naar Chinon, worden haar haren in mannenmodel geknipt; rond tot boven de oren. Ze heeft donkere ogen, met een vurige gloed. Aan het begin van het boek als ze nog in Domremy woont, draagt ze jurken en rokken meestal een wollen rode jurk. Maar als ze voor het eerst op reis gaat, te paard met een zwaard, heeft ze natuurlijk andere kleren nodig. De bewoners van Vaucouleurs zorgen dan voor een geschikte uitrusting die bestaat uit been klappen, hozen, een wambuis, een korte jas, een zwarte hoed, laarzen, sporen en wapens. Pas als ze van de Dauphin de toestemming krijgt om met een leger aan haar taak te beginnen, krijgt ze een harnas. Zelf maakt ze ook nog een vaandel die ze bij alle gevechten vast houd. Aan het begin van het boek is ze 13 jaar oud, aan het eind van het boek is ze 19 jaar. Jehanne woont tot haar 16e jaar in Domremy, daarna is ze de hele tijd op reis en heeft ze geen vaste woon plaats.

Charles VII le Dauphin is de kroonprins van Frankrijk. Charles le Dauphin staat bekend als een krachteloze magere jongeman, wat hij ook is. Hij heeft een flets en bleek gezicht en uitstekende jukbenen en fletsblauwe ogen. Het volk heeft het vertrouwen in hem verloren, maar dankzij Jehanne wordt hij tegen het einde van het boek gekroond in Reims dat zij ontzet heeft.

Gilles de Rais is de eerste edelman die Jehanne ontmoet ontmoet. Naarmate de tijd verstrijkt zal hij haar vriend worden. Gilles is een knappe man met een aantrekkelijk gezicht en donkere krullen. Hij heeft donkere ogen. Hij draagt een rood wambuis met wijde pofmouwen en hij heeft een goudkleurige gordel om.

Jean de Alencon is rond de 40 jaar. Zijn haar is bij zijn slapen al grijs, verder is het donker bruin, en aan zijn gezicht kan je zien dat hij al veel heeft meegemaakt. Voor de rest heeft hij bruine ogen. Hij heeft een gouddraad bestikte wambuis, donkere hozen en stevige laarzen. Overigens is hij niet lelijk. Hij is de neef van de dauphin, en de hertog van Alencon.

Etienne La Hire is groot, breed en heeft een vierkant, door littekens bewerkt gezicht. Als Jehanne hem voor het eerst tegen komt wordt hij beschreven: ‘een echte ijzervreter, een vechtjas. Twee keer zo groot als zij en… mank.’ Ook hij zal uiteindelijk een vriend van Jehanne worden, maar in het begin gelooft hij niet zo in de stemmen van Jehanne. La Hire (zoals hij in het boek word genoemd ) heeft kort zwart haar en donkere ogen. En is ook ongeveer 40 jaar.

De samenvatting
Jehanne woont in het plaatsje Domremy waar haar vader dorpshoofd is. Het is juli 1425 nadat hun dorpje is verwoest door de godons ( de Engelsen) als Jehanne voor het eerst Stemmen hoort. Ze denk dat het eerst nog dromen zijn maar de stemmen blijven zich maar aan haar horen. De stemmen geven haar de opdracht om Frankrijk te bevrijden en de kroonprins te laten kronen in Reims.
Na 3 jaar vindt ze dat ze maar eens moet overgaan in actie en de stemmen + gedaantes vertonen zich steeds vaker aan haar.
Ze gaat aan Robert de Baudicourt (stadscommandant van Vaucouleurs) toestemming vragen om aan de dauphin over haar stemmen te vertellen. De eerste keer wordt ze afgewezen. Ze blijft in Vaucouleurs , omdat ze het nog eens wil proberen. De bewoners krijgen gaan steeds meer in haar geloven en noemen haar de maagd van Frankrijk. Ze krijgt van hun een uitrusting en gaat het dan nog een vragen ze krijgt dan toestemming en dan begint ze aan haar tocht naar het Hof.

Aan het Hof willen ze zeker weten dat ze de echt door God gezonden is en bedenken een proef de dauphin gaat tussen de hovelingen in staan en ze zetten een ander op de troon. Als Jehanne binnen komt heeft ze het bijna meteen in de gaten en gaat op haar gevoel de dauphin zoeken, zij vind hem onder verbazing van iedereen.
Van de Dauphin, die eerst een goed gesprek met haar heeft gehad krijgt ze een leger. Gelukkig komen er uit alle hoeken van Frankrijk mensen die mee willen vechten in het leger van de Maagd.
Ze winnen alles en na elke overwinnen steekt Jehanne de zelf gemaakte vlag in de grond.
Toen ze alles heeft bevrijd wat nodig is kon de koning worden gekroond waar het allemaal om ging.
Op de dag van de kroning is het hele land uitgelopen om … Jehanne te zien. Op de tour door de stad riep iedereen om Jehanne en toen riep de koning haar om mee te lopen met de stoet. Het was voor haar veiliger om op een paard door de stad te lopen omdat iedereen haar wou aan raken. Na de stout kwam ze ineens haar vader tegen en Jehanne dacht dat hij heel boos zou zijn maar dat was hij al lang niet meer. Ook haar broers waren mee.
Nu haar taak vol bracht was verschenen de stemmen niet meer naar haar. Dus ze moest nu beslissen of ze ging met haar vader terug naar Domremy of ze bleef aanvoerder van het leger. Dat laatste koos ze.
Ze deed nog een paar bevrijdingen maar hoorde haar stemmen niet meer. De slag om Parijs mislukte en ze werd gevangenen gezet door de Engelse.
Ze kwam in het kasteel van de moeder van de Dauphin (die tegen haar zoon was) en daar was ze veilig. Maar na een tijdje ging ze dood en werd gevangen genomen.
In de gevangenis was het koud, ze was bang voor de soldaten en bang voor de toekomst. Ze moest voor de rechter verschijnen, een Engelse rechter. Die haar van ketterij beschuldigde. Ze wou niet zeggen dat haar stemmen allemaal verzonnen waren maar op een dag na vele martelingen en ondervragingen. Werd ze naar de brandstapel vervoerd. Daar mocht ze kiezen of op de stapel of vrouwen kleding aan trekken en levenslang. Ze koos voor de vrouwen kleding maar na een tijdje werd ze weer ondervraagt en was ze het zat om in de cel te zijn ze ‘bekende’ dat haar stemmen verzonnen waren.
Als ze eenmaal op de brandende stapel staat hoort ze voor het laatst haar stemmen en dan wordt ze levend verbrand.


Mijn mening
Ik vond het een heel mooi boek, omdat ik erg van geschiedenis boeken houd en dan vooral uit de middeleeuwen en die periode. Ook vond ik de manier waarop het boek is geschreven erg mooi en hoop ook andere boeken van haar te lezen.
Ik vond het laatste stukje goed dat ze word verbrand, omdat er dan helemaal word beschreven hoe zij dat mee maakt en ik vind dat toch knap verzonnen(want Simone van der Vlugt is denk ik zelf niet eerst op de brandstapel geweest om te kijken hoe dat voelt).
Ik vond dat er erg moeilijke stukken en woorden in voor kwamen en dat vond ik wat minder goed.
Ik wist nog niet veel over haar, maar ik heb wel een gedeelte van de film gezien en ik vond het toen een beetje moeilijk maar toen ik het boek had gelezen begreep ik er al wat meer van. Ik wist al dat ze op de brandstapel werd gebracht en dat ze een volksheld uit de franse revolutie was.

Over de schrijfster:

Paspoort:
Naam: Simone van der Vlugt
Geboortedatum: 15 December 1966
Geborteplaats: Hoorn
Woonplaats: Alkmaar
Getrouwd: Ja
Kinderen: Friso en Esmee
Opleiding: Havo en HBO, Lerarenopleiding Nederlands en Frans
Lievelingseten: Grieks en Roti

Hoe ze begon met schrijven
Altijd had Simone verhaaltjes in haar hooft. Ze speelde die dan na met haar vriendinnen.Maar gelukkig bleef het daar niet bij. Later toen ze kon schrijven ging ze die verhaaltjes ook op schrijven. Ze schreef goede opstellen op school. En toen ze 13 jaar oud was las ze eens een boekje dat geschreven was door een meisje van 12 jaar. Toe dacht ze dat kan ik ook. Helaas voor Simone was dat door een meisje geschreven die ernstig ziek was. Simone was kern gezond. Maar opgeven daar dacht ze niet aan ze bleef verhaaltjes schrijven.
Haar vader wees haar historische boeken aan en vooral Kruistocht in spijkerbroek vond ze wel heel leuk.

Ze was 14 toen ze een boekje over heksen vervolging opstuurde naar de uitgeverij. Die werd afgewezen, maar daarna bleef ze vele boekjes opsturen. Daardoor leerde ze allerlei nieuwe dingen over het schrijven er bij. Ze leerde terwijl ze las.

Nadat ze de mavo en havo had gedaan ging ze Frans en Nederlands studeren aan de leraren opleiding in Amsterdam. Haar lievelings vakken waren Creatief schrijven en Jeugdliteratuur in de basisvorming. Steeds sterker werd haar liefde voor het schrijven, maar voordat ze schrijfster wilde worden wou ze haar studie afmaken.
Ze schreef een verhaal weer over heksen vervolging en ze stuurde het naar 3 uitgevers toe.
Twee van de drie stuurde het meteen weer terug, maar de uitgeverij waar ze het liefste voor wou werken, Lemniscaat, nodigde haar uit voor een gesprek.
Ze hadden haar gevraagd om haar allerlei adviezen te geven om het boek te verbeteren. En bij afscheid zijden ze tot volgend jaar. Dus mocht ze terug komen.
Ze zat al weer na 3 maanden bij Lemniscaat en accepteerde het boek. Na veel bijschavingen lag het als de Amulet in de winkel en werd het meteen genomineerd voor de kinderjury.

Andere boeken van haar zijn:

Historische romans:
- De Amulet.
- Bloedgeld.
- De Guillotine.
- Zwarte Sneeuw.
- Jehanne.
- Schijndood.

Boeken voor kinderen van de basisschool.
- Noodlanding in het oerwoud.
- Mijn zusje wordt vermist.
- Verdwaald onder de grond.
- Hester de witte heks.

Boeken voor kleuters/peuters.
- Potverdorie Sophie.
- Bastiaan komt eraan.

Ik heb van Simone van der Vlugt De amulet, Jehanne en Bloedgeld gelezen.

Op de volgende pagina vindt je een recensie over het boek Jehanne. Ik heb het van het internet gehaald. Van haar eigen site namelijk: www.simonevandervlugt.nl