De titel van het boek is Jehanne, het is geschreven door Simone van der Vlugt en het is voor het eerst verschenen in 2001 bij uitgeverij Lemniscaat. De titel slaat op het meisje Jeanne d'Arc. Zij bevrijdde Frankrijk tijdens de honderdjarige oorlog van de Engelse bezetting en zorgde ervoor dat de Franse kroonprins in Reims tot koning gekroond werd. Dit deed zij door het Franse leger aan te voeren, met behulp van stemmen die God haar toezond. Deze stemmen gaven adviezen aan haar. De schrijfster heeft haar de naam Jehanne gegeven, omdat Jeanne d'Arc deze naam gebruikte voor het ondertekenen van brieven. De hoofdpersoon is het meisje Jehanne. Aan het begin van het boek, in 1425, is ze dertien jaar oud. Ze is vastberaden: ze wil niet trouwen met degene aan wie ze is uitgehuwelijkt en ze vertelt haar ouders niet dat ze weg zal gaan naar het Franse hof. Ze heeft namelijk de Goddelijke opdracht gekregen, de Fransen van de Engelsen te bevrijden. Vooral aan het begin van het verhaal, willen de edelen Jehanne buiten de vergaderingen houden, omdat ze denken dat ze niets van vechten afweet. Maar het lukt haar steeds weer om háár zin door te drijven. Ze heeft dus een groot doorzettingsvermogen. Zo besluit ze ook, dat alle prostituees uit haar kamp moeten worden verwijderd. Later in het verhaal wil ze ook meebeslissen over de oorlogsstrategie. Verder is ze moedig, omdat ze met een relatief zwak leger, zélf aanvalt. In de loop van het verhaal, krijgen steeds meer mensen ontzag voor haar, ze beginnen te geloven dat Jehanne echt door God is gezonden. Dit is heel duidelijk te merken in het volgende stukje, waarin Jehanne door vrome liederen te zingen, wint van de Engelsen: "Opeens dringt een ijl gezang tot hen door. Ragfijn en zuiver, als een engelenkoor, drijven vrome liederen over de stadsmuren. Ze verspreiden zich over de velden, wervelen om de gehelmde hoofden, verwarring veroorzakend onder de Engelsen. De Engelsen kijken verbijsterd toe. Wat daar tegenover hen staat is geen leger, maar een delegatie van God! " Jehanne weet alleen van geen ophouden; wanneer de stemmen zwijgen en haar Goddelijke opdracht volbracht lijkt te zijn, is nog niet heel Frankrijk bevrijd. Ze kan het niet geloven, dat haar opdracht voltooid is, en gaat door met vechten. Hierdoor wordt ze gevangen genomen door de Engelsen. Als ze dan is opgesloten, wordt ze bang. Bang voor de soldaten, die haar lichaam betasten, en bang voor haar toekomst. Aan het einde van het verhaal gelooft ze, net als de Engelsen, dat de stemmen die God haar toezond niet echt zijn en ze bekent schuld. Zo belandt ze op negentienjarige leeftijd op de brandstapel. Ik denk dat het thema van dit boek de bevrijding van Frankrijk tijdens de honderdjarige oorlog is, en dat de schrijfster dit ook heeft gekozen, omdat er zoveel over geschreven is op heel veel verschillende manieren. Ik denk ook dat, ondanks dat het verhaal gebaseerd is op feiten, de schrijfster ook iets wil meegeven over het onderschatten van de vrouwen in die tijd. Het is in het boek heel duidelijk te zien dat Jehanne onderschat wordt, omdat ze een meisje is. Maar in de loop van het verhaal wordt er steeds meer naar haar geluisterd, en gaan de mensen inzien, dat Jehanne, ondanks dat ze een meisje is, ook kan meedenken en meepraten. Ik geef dit boek het cijfer 8, omdat ik het een interessant thema vind, wat op een leuke manier is verteld. De titel past heel goed bij het verhaal en zegt in één keer waar het boek over gaat. Ik denk niet dat de schrijfster had moeten zoeken naar een dieperliggende titel, want ik vind dat niet bij het boek passen. Het karakter van de hoofdpersoon wordt heel duidelijk en uitgebreid beschreven en er worden ook door de bijfiguren dingen over haar karakter gezegd. Het karakter van de bijfiguren wordt ook heel duidelijk beschreven, en je kunt ook bij hen zien dat hun karakter verandert. Ik vond het moeilijk om de achterliggende gedachte van dit boek te vinden. Ik heb niet het idee, dat de schrijfster met dit verhaal veel meer wilde vertellen dan een geschiedenisverhaal en iets over de daadkracht van vrouwen. Het is desondanks een spannend boek, maar ik had het leuker gevonden wanneer er toch een meer uitgewerkte achterliggende gedachte was. Het boek is erg meeslepend, maar het laatste stuk waarin Jehanne gevangen is genomen, was behoorlijk saai. Je leest toch door, omdat je wilt weten hoe het afloopt, maar de schrijfster had het ook twintig bladzijden dunner kunnen maken.