J’avais douze ans, j’ai pris mon vélo et je suis partie à l’école door Sabine Dardenne

Informatie Auteur Sabine Dardenne heeft dit boek zelf geschreven, nadat ze werd misbruikt door Marc Dutroux. Op 28 mei 1996 fietste ze naar school, ze was op dat moment twaalf. Ze werd een bestelbusje ingesleurd en toen belandde ze in de hel van Marc Dutroux. Zes slachtoffers heeft hij gemaakt. Zij heeft het samen met nog een ander meisje het overleefd de rest van de zes slachtoffers hebben het niet overleefd. Zij kon het navertellen wat er was gebeurd. Dat deed ze voor het eerst als getuige in het strafproces en voor het laatst toen ze dit boek schreef. Tachtig dagen heeft ze in een hele kleine kelder opgesloten. Eten kreeg ze erg weinig en wat ze kreeg was erg vies of bedorven. Ze leefde op koekjes omdat ze die het ‘lekkerst’ vond. Met een emmer water kon ze haar dorst lessen en haar wassen: zichzelf en haar ene onderbroek. Als ze eruit mocht, was dat om boven in het huis misbruikt te worden door de man die zij een beest, monster noemt. Zijn naam noemt ze geen een keer, ook niet in het boek. Ze heeft dit boek geschreven dat rechters pedofielen niet langer worden vrijgelaten wegens goed gedrag. Samenvatting Sabine Dardenne is twaalf jaar oud, toen ze op een ochtend naar school reed. Als Marc Dutroux en zijn handlanger (helper) Michel Lelievre naast haar komen rijden met een busje, waarvan de zijdeur is opengeschoven en zij van haar fiets wordt gesleurd. Eén persoon reed en de andere hing uit de deur om haar uit de lucht te ‘plukken’. In het busje wordt ze gedrogeerd en ze wordt in een koffer gestopt zodat niemand kon zien waar Marc Dutroux en Michiel Lelievre mee bezig waren, ondertussen rijden ze naar een onbekend huis. Wat Sabine daar moet ondergaan is vreselijk. Zij moet zich uitkleden, Dutroux doet haar een ketting om de hals en bindt haar daarmee aan een bed. Sabine is altijd al het buitenbeentje, het nakomertje van de familie geweest. In de tachtig dagen dat ze opgesloten zit, krijgt ze te horen dat er een complot is tegen haar vader, waardoor ze nu opgesloten zit. Dutroux vertelt haar dat haar vader, die bij de Rijkswacht werkte, ooit iets fout heeft gedaan en daar nu voor moest boeten en 3 miljoen moet betalen. Omdat ‘de chef’ van Dutroux, die in het echt helemaal niet bestaat, het geld niet krijgt, wil hij dat Dutroux Sabine vermoordt. Dutroux zegt tegen Sabine dat hij teveel aan haar gehecht is omdat te doen, en haar daarom maar opsluit in de kelder om haar te beschermen. Aan het einde van de derde dag wordt Sabine naar een kelder gebracht. Als je ervoor staat zie je een rek met allemaal flesjes water, blikjes bier, allerlei soorten flessen. Toen heeft hij de hele zooi eraf gehaald en de onderste plank eraf getrokken zodat er een gedeelte van de muur werd omhooggetild. Daarna heeft hij de betonnen muur van tweehonderd kilo vastgezet, zodat er maar net genoeg ruimte was om er doorheen te kruipen. Achter de geheime deur staan allemaal dozen en rotzooi waar ze niet aan mocht komen maar wel heeft gedaan. Het stuk waar zij in sliep enzovoort was in totaal negenennegentig centimeter breed en drie meter vierendertig lang, dat heeft ze zelf niet gemeten maar is opgemeten door rechercheurs. In de tijd die volgt wordt ze steeds weer lastig gevallen door Marc Dutroux. Ze kreeg nauwelijks te eten, mocht zichzelf niet verzorgen en werd constant lichamelijk en geestelijk bedreigd en mishandeld en werd op een afschuwelijke manier volledig gemanipuleerd (beïnvloedt). Er is een bende die wat met haar vader te verrekenen heeft, die haar wilde vermoorden en geld van haar ouders wil, maar gelukkig is hij er om haar te beschermen. Marc Dutroux laat Sabine denken dat hij haar “redder in de nood” is. Later laat hij haar geloven dat haar ouders geen losgeld voor haar willen betalen en zich erbij hebben neergelegd dat ze nooit meer terugkomt. Ze moet onderduiken in de kelder en stil zijn, één stap buiten de deur of een kreet om hulp was voldoende om te sterven. En sterven was voor Sabine geen optie, ze wilde blijven leven. Sabine Dardenne was een kind van twaalf en net zoals alle andere kinderen, makkelijk te manipuleren. Ze heeft in die tijd ook een kalender bij gehouden en als Marc Dutroux wegging zette ze op die kalender ‘weg’ neer en als hij weer terug kwam zette ze er een ‘r’ neer van ‘retour’. Als hij op een gegeven moment zelfs zegt dat haar familie haar spullen heeft ingepakt in dozen om haar te kunnen vergeten, gelooft ze dat ook, ze weet alleen niet dat het hele land in rep en roer is, en op zoek naar haar is. Hij doet zich constant voor als haar redder, en als hij haar seksueel wil misbruiken en zij wil dat niet, zegt hij dat hij toch wel wat verdiend heeft omdat hij zo ‘aardig’ is om haar in leven te laten. Sabine heeft in de boek nooit de moed verloren, ze bleef altijd brutaal en altijd maar vragen naar meer. Na een tijdje vroeg ze ook of ze brieven mocht schrijven. Ze schreef die brieven aan haar ouders, waarin zij hen smeekte om haar zo snel mogelijk weer te komen ophalen. Waarin ze beloofde om de ideale dochter te worden, het vuilnis buiten te zetten, de afwas te doen, betere cijfers op school te halen en voortaan altijd naar haar ouders te luisteren. Delen van deze brieven zijn opgenomen in het boek. Dutroux had ze natuurlijk nooit verstuurd, ze werden later in zijn huis teruggevonden onder de deurmat bij de voordeur. Als ze zich zo ontzettend begint te vervelen, begint ze te zeuren om een vriendinnetje. Eerst reageert Dutroux daar spottend op, maar toch komt hij een paar dagen later thuis met een meisje, Laetitia Delhez. Dit vragen is Sabine’s redding geweest. Buren merken op dat Dutroux met een kind onder zijn arm het huis binnengaat en alarmeren de politie. Sabine wordt bevrijd, en heeft dan nóg niet door dat Dutroux haar constant voorgelogen heeft. Zij en Laetitia geven hem zelfs een afscheidszoen als hij wordt gearresteerd door de politie. Nadat Sabine en Laetitia bevrijd zijn gaat het allemaal heel snel, ze vertelt over haar jeugd en over de aandacht van de pers, en over het proces tegen Dutroux dat vorig jaar is afgerond.
Thema Het thema van dit boek is ontvoering, seksueel misbruik, schuld, moed en doorzettingsvermogen.Ontvoering omdat ze toen ze op weg was naar school ontvoerd werd. Seksueel misbruik omdat ze seksueel misbruikt werd door Marc Dutroux. Schuld omdat ze zichzelf schuldig vindt omdat ze om een vriendinnetje heeft gevraagd en dat Laetitia Delhez ook de dupe van de ontvoering en seksueel misbruik werd. In de brieven verontschuldigt ze telkens weer wat ze verkeerd heeft gedaan. Moed en doorzettingsvermogen omdat ze de moed niet verliest ze gaat gewoon door om proberen te blijven leven en daarvoor heb je doorzettingsvermogen nodig. Hoofdpersonen en bijpersonen Sabine Dardenne: Was 12 jaar toen ze ontvoerd werd maar, ze zag er uit als iemand van 10. Ze was toen 1,45 meter lang, mager, 33 kilo, blauwe ogen en halflang blond haar. Op het moment toen ze ontvoerd werd droeg ze zwarte basketbalschoenen met touwzolen, een blauwe spijkerbroek, een wit T-shirt met lange mouwen, een lange rode trui en een blauwe jas. Voor de rest is ze vrij opstandig, eigenwijs en maakte vaak ruzie met haar oudere zussen en haar moeder. Marc Dutroux: De ontvoerder van Sabine Dardenne en nog 5 andere meisjes: Julie Lejeune, Mélissa Russo, An Marchal, Eefje Lambrecks en Laetitia Delhez. Hij heeft zwarte ogen, een raar accent, in de gevangenis gezeten. Volgens Sabine ziet hij eruit als: een viezerd, een ploert, hij zag er goor uit, had angstaanjagende ogen, vet plat haar alsof er frituurvet in zat, hij had een belachelijke snor. Michel Lelievre: De handlanger van Marc Dutroux. Hij zat achter het stuur toen Sabine werd ontvoerd. Hij was in vergelijking met Marc Dutroux kleiner. Sabine zag hem als een schrielhannes, een sukkeltje die alles doet wat van hem wordt gevraagd. Hij was jong, had donker haar, droeg een zwart jack, een armoedige pet met een embleem erop, wat Sabine erg fout vond. Laetitia Delhez: Laetitia kwam uit Bertrix dat ligt in het zuidoosten van België. Laetitia was groter dan Sabine maar, ze had minder weerstand omdat ze was gedrogeerd en Sabine dacht dat ze eventuele klappen minder goed op zou kunnen vangen. Letitia heeft haar kunnen herkennen van aanplakbiljetten en heeft dit tegen Sabine verteld maar die geloofde haar niet. Plaats (waar) Er zijn meerdere plaatsen in het boek. Het begint op de fiets naar school, dan in het busje, in de bergplaats en op andere plekken in het huis, het politiebureau en nog een paar plaatsen. Tijd (wanneer, hoe weet je dat) en hoelang is de periode waarover vertel wordt? Het verhaal speelt zich ongeveer 8 jaar geleden af, het begint op 28 mei 1996. Dan duurt het ‘hoofdverhaal’ tachtig dagen en dan is er nog een periode na de ontvoering tot het proces. Het hele verhaal duurt in totaal ongeveer 8 jaar. Chronologische volgorde Het verhaal wordt wel in de chronologische volgorde verteld maar af en toe zijn er wel stukjes uit het verleden maar dat duurt telkens wel vrij kort. Begin (hoe begint het verhaal) Het boek begint met een soort van inleiding waarin Sabine zich ‘voorstelt’, het verhaal heel in het kort vertelt en de reden van het schrijven van het boek vertelt. Hierna volgen tien hoofdstukken met titel en een dankbetuiging.
Belangrijkste probleem Dat ze ontvoerd en seksueel misbruikt is. Afloop, open/gesloten einde Het verhaal loopt eigenlijk wel goed af, maar af en toe heeft ze nog wel problemen. Het is een gesloten einde want het verhaal is afgelopen in de kelder en de rechtzaak. Perspectief: Ik vorm, hij/zij vorm Het boek is in de ik vorm geschreven. Betekenis titel Sabine Dardenne was twaalf jaar en fietste naar school toen zij op 28 mei 1996 door Marc Dutroux (en Michel Lelievre) werd ontvoerd. Eigen mening/ beoordeling Het is een mooi boek, spannend en het heeft me aan het denken gezet. Ik kon me heel goed inleven en dan was ik haar (Sabine). Mijn zus had het boek gehaald en die raadde het me eigenlijk aan om het te lezen. Toen zij het boek uit had ging ik het direct lezen, ik vond het een heel mooi boek eigenlijk omdat het echt is gebeurd maar eigenlijk ook niet mooi omdat zij er een trauma aan heeft overgehouden. Ik had nog een enquête gevonden en die heb ik erbij gedaan als bijlage.