Zakelijke informatie
Titel: Isabelle
Auteur: Tessa de Loo
Aantal bladzijdes: 73 bladzijdes
Jaar van uitgave: 1995 (1e uitgave 1989)
Hoeveelste druk: Nr. 1 in de reeks Grote Lijsters
Uitgeverij: Wolters-Noordhoff Groningen, onder licentie van
Uitgeverij De Arbeiderspers Amsterdam
Motto
In het boek komt geen motto voor.
Genre
Een psycologische roman
Structuur van de roman
Het verhaal wordt verteld in 73 bladzijdes en bestaat uit 14 hoofdstukken. Al deze hoofdstukken zijn genummerd, maar geen van allen heeft een titel.
Samenvatting
Op een dag wordt er in de Auvergne, in Frankrijk, een vrouw vermist. Deze vrouw is Isabelle Amable en zijn is een beroemde filmster. Met man en macht wordt er maandenlang naar Isabelle gezocht, maar ze is onvindbaar. Na vele tevergeefse pogingen geeft de politie de moed op. Bernard Buffon is de enige die niet opgeeft en elke dag opnieuw Isabelle gaat zoeken. Van een kennis uit de kroeg heeft hij vernomen dat Isabelle regelmatig in de bergen kwam om tot rust te komen. Maar ook zijn zoekacties lever keer op keer niks op.
Waar niemand iets vanaf weet, is dat Isabelle al die maanden gevangen zit in de kelder van Jeanne Bitor. Jeanne heeft Isabelle gevangen genomen, omdat ze jaloers is op de mooie en vriendelijke vrouw. Jeanne is namelijk maar een oerlelijk, verdrietig en eenzaam vrouwtje. Jeanne is een schilderes en houdt ervan organismen te schilderen van spring levend, tot aan hun dood. Voor elk proces maakt ze weer een nieuw schilderij. Haar idee was om zo ook Isabelle te schilderen. In de ogen van Jeanne: van een mooie levende vrouw tot aan een lelijke, uitgehongerde, dode vrouw.
Isabelle doet er alles aan om vrij te komen en probeert een band op te bouwen met haar vrouwelijke ontvoerder. Ze probeert Jeanne uit te leggen dat schoonheid ook niet alles is en vertelt haar een zelfverzonnen levensverhaal. In het echt heeft Isabelle een hele fijne en goede jeugd gehad. Langzamerhand wint ze het vertrouwen van Jeanne en ze wordt met de dag beter behandeld. Ze krijgt een beter bed, betere kamer, meer eten en drinken en af en toe mag ze naar buiten. Ook Jeanne begint op haar beurt vertrouwelijke dingen te vertellen en gaat twijfelen of ze wel door moet gaan met haar serie schilderijen.
Totdat ze op een avond Bernard Buffon spreekt in de kroeg waar ze werkt. Ze komt erachter dat Isabelle haar heeft voorgelogen en dat ze eigenlijk hartstikke gelukkig is. Jeanne besluit haar schilderijen zo snel mogelijk af te maken en gaat direct naar huis. Ondanks het gesprek met Jeanne weet Bernard niet dat ze haar gevangen houdt. Maar hij heeft wel iets vreemds aan Jeanne gemerkt, ze leek namelijk nogal zenuwachtig toen hij over Isabelle begon. Hij besluit dan ook maar een kijk je te gaan nemen.
Als Jeanne eenmaal thuis is aangekomen heeft Isabelle zichzelf opgehangen, althans dat denkt ze. In werkelijkheid is het het acteerwerk van Isabelle. Jeanne vlucht en op dat moment vallen de strobalen om waar Isabelle zo juist op had moeten gaan staan, ze verkeerd in levensgevaar.
Gelukkig is Bernard onderweg naar het huis van Jeanne. Hij vindt Isabelle net op tijd. Als het nog een iets langer had geduurd was Isabelle dood geweest. Zo perfect als dat hij dacht dat Isabelle was, blijkt ze helemaal niet te zijn. Ze bedenkt nauwelijks hoeveel Bernard voor haar heeft gedaan, maar ze denkt alleen nog aan Jeanne. Isabelle is medelijden gaan krijgen met haar en wil haar niet aangeven. Jeanne is voorgoed verdwenen en Bernard doet er alles aan haar te vinden. Zijn liefde voor Isabelle is omgezet in liefde voor Jeanne.
Verhaaltechniek
Schrijfstijl
Wat mij vooral opviel, aan de manier waarop het boek is geschreven, waren de lange zinnen. Andere mensen zouden misschien zeggen het taalgebruik, maar dat was voor mij goed te begrijpen. Af en toe werden er wel moeilijke woorden gebruikt, maar als je dan verder las kon je heel goed snappen wat dat woord zou moeten beteken. Ik zal in het volgende citaat de lange zinnen aan de orde laten komen.
"Als het in Auvergne onweert lijkt het of de afgeknotte bergen, die sinds de oertijd slapen, uit hun sluimer worden gewekt en opnieuw hun gedaante van rommelende, gloeiende magmahaard aannemen. Het hele gebied schudt op zijn grondvesten, de bergtoppen lichten macaber op, de donder blijft zonder aan kracht te boeten als een diabolo heen en weer rollen tussen de ene berghelling en de andere. Af en toe wordt er een boom door de bliksem getroffen: door een hemelse klauwhamer in tweeën gespleten wacht hem een schizofreen bestaan van twee helften die zich nooit meer kunnen verenigen." (H.11, blz. 53)
Ik vind dat je bij dit citaat erg duidelijk kunt zien dat er lange zinnen worden gebruikt.
Plaats
Het verhaal speelt zich af in Auvergne, een bergachtige streek, in Frankrijk. Ik denk dat ze schrijfster deze streek heeft gekozen om haar verhaal te laten afspelen, omdat in de bergen makkelijk iemand zou kunnen verdwalen. Bergen zijn over het algemeen nogal onoverzichtelijk en soms zelfs wat griezelig. Ik denk dat schrijfster zo een beetje de spanning in het boek wilde houden.
Tijd
Af en toe wordt het verhaal niet-chronologisch verteld, dit komt namelijk door de flashbacks. Het verhaal zal zich wel afspelen rond de tijd dat het boek werd uitgegeven. In het begin van het verhaal wordt gezegd 'Een tijdje geleden'. Daarom denk ik dat het rond 1989 is geschreven. Dat kun je ook wel merken, want het is niet heel erg ouderwets taalgebruik. De totale vertelde tijd wordt uitgesmeerd over een paar maanden. Dat wordt ook een paar keer in het boek aangekaart. Er wordt namelijk beschreven dat zoekacties maandenlang duurden. De verteltijd is veel minder. Dit boek kun je, als je vlot door leest, binnen 1.5 uur tot 2 uur uit hebben. Het leest makkelijk en vlot.
Het boek begint midden in de handeling, want Isabelle is al verdwenen en velen zijn druk bezig haar te vinden. Aan het begin van het boek wordt er vermeld dat Isabelle is verdwenen en aan het einde van het verhaal is Isabelle weer te recht. Hierdoor zorgt de schrijfster voor een gesloten einde.
Personages
Isabelle Amable, filmster
Isabelle is een intelligent, behulpzaam en vriendelijke vrouw. Ook in haar vroegere jaren was dat al bij vele bekend. Ze is afkomstig uit een harmonieus gezin en was enigst kind. Hierdoor werd ze veel verwend, maar daar heeft ze zich nooit naar gedragen. Isabelle zal nooit iemand beoordelen om zijn of haar uiterlijk. Hierdoor heeft ze weinig tot geen vijanden, mensen die jaloers zijn daargelaten.
Jeanne Bitor, schilderes
Een lelijke, norse, kunstzinnige en onzekere vrouw, zo wordt Jeanne door de meeste mensen gezien. Velen mijden haar daardoor ook. Zodra er mensen zijn die haar in vertrouwen nemen en haar aandacht geven, smelt de norsigheid als het ware weg en wordt er een warme persoonlijkheid getoond. Ze is begonnen met schilderen toen ze op de kunstacademie zat en is dat altijd blijven doen. Je zou kunnen zeggen dat Jeanne een creatief typetje is. Ze kent Isabelle doordat ze in hetzelfde dorp wonen en Bernard, de andere hoofdpersoon, kent ze uit de kroeg waar ze werkt.
Bernard Buffon, leraar
Bernard zou je niet beschrijven als een hele aantrekkelijke man, maar ook niet als een hele lelijke man. Hij heeft een niet goed functionerende schildklier, waardoor hij erg dik is. Bernard had van jongs af aan al veel bewondering voor Isabelle, doordat ze hem een keer had geholpen nadat hij was gepest. Isabelle blijkt onbereikbaar voor hem en zijn liefde voor Isabelle veranderd naar liefde voor Jeanne. Wel is hij een hele goedwillige man, want hij zoekt tot op het laatste moment naar Isabelle en Jeanne. Hij is een echte doorzetter.
Perspectief
Een auctoriaal perspectief, dat is het perspectief dat wordt gebruikt om in dit boek het verhaal te vertellen. Als lezer volg je het verhaal door de ogen van iemand die buiten het verhaal staat. Deze persoon kent alle gedachten en gevoelens van de personen uit het boek.
Deze alwetende verteller vertelt het verhaal afwisselend vanuit het gezichtspunt van Jeanne en dat van Bernard.
Thematiek
Thema
Jaloezie zou je het thema kunnen noemen van dit verhaal. Isabelle is een knappe vrouw, gaat bijna trouwen, heeft genoeg geld, een rijk en liefdevol leven, ouders die om haar geven en vrienden en vooral op het eerste aspect, daar is Jeanne het meest jaloers op.
Motieven
De volgende motieven zouden eventueel mogelijk zijn: de tegenstelling van mooi -lelijk en de machtsstrijd tussen twee vrouwen.
Titelverklaring
De titel is hetzelfde als de naam van de hoofdpersoon. De titel en naam, Isabelle, verklaart zowel haar karakter als haar uiterlijk. Haar voornaam heeft iets weg van het Franse woord 'belle', wat mooi betekend. Dit wordt gekoppeld aan het uiterlijk, terwijl het woord 'aimable' haar karakter beschrijft. Zo krijg je mooi en aardig of te wel: Isabelle Amable.
Eigen mening
Het boek vond ik spannend, macaber en zielig. Door middel van de volgende citaten zal ik uitleggen waarom deze woorden, volgens mij, bij het boek passen.
Spannend
Het meest spannende stuk vind ik als Isabelle zichzelf ophangt als act. Het is een act die misgaat en Isabelle dreigt te sterven. Bernard gaat naar het huis van Jeanne om Isabelle te zoeken, maar de vraag is: vind hij haar op tijd?
“Ten slotte opende hij de kelderdeur. Zonder aarzeling daalde hij de trap af; halverwege viel zijn oog op het luchtrooster waar hij zijn merkwaardige vondst had gedaan. Knijpend met zijn bijziende ogen tastte hij de ruimte af. Hij zag oud tuingereedschap, weckpotten, strobalen, verroeste pannen op een plank, een verzameling oude, tegen elkaar aanleunende deuren. Hij zag Isabelle.
Hij tilde de bril van zijn neus en zette hem weer op. Zijn mond voelde droog aan, hij slikte. De donkerte in de kelder sloot hem in, de bedompte atmosfeer drukte hem in elkaar alsof hij zich mijlendiep onder de oppervlakte van de zee bevond. Hij kon zich niet bewegen. Het was een patstelling: hij kon haar niet aanraken, maar hij kon ook niet weglopen.” (blz. 64)
Macaber
Macaber is niet een heel voor de hand liggend beoordelingswoord, maar toch pas het bij dit boek. Jeanne houdt er namelijk van om dode dieren te schilderen in verschillende stadia van hun doodsslaap.
“Zo had ze in een verfijnde, gedetailleerde stijl een aantal portretten gemaakt van een dode haas, die ze in een strik in het bos had gevonden. Op heet eerste schilderij lag hij languit op een paarse, fluwelen doek, de bolle ogen gebroken, de bek half open, maar de snorharen, de lange oren, het pluimstaartje nog krachtig overeind en de vacht nog levendig naglanzend. Op het volgende schilderij hadden de maden zich over hem ontfermd; ze krioelden in zijn doffe vacht, zijn ogen, zijn oren. Donker vocht sijpelde in het fluweel. De oren lagen geknakt naast de kop. Het pluimstaartje was verdwenen. Het laatste schilderij toonde zijn afgekloven skelet, een prachtig lijnenspel van wervels en botten dat scherp afstak tegen het donkere fluweel. Op dezelfde manier had ze muizen, ratten, insekten, vogels, konijnen, vissen, kippen, ja zelfs een vroeg gestorven zuiglam vereeuwigd; van sommige dieren bestonden er zes, zeven afbeeldingen in de verschillende fasen van hun doodsslaap. In de loop der tijd was ze zichzelf als een kenner van de afbraak gaan beschouwen.” (blz. 10)
Zielig
Ook is het een zielig boek, doordat Isabelle Jeanne voorliegt. Wanneer Jeanne hier achterkomt kan ze het haast niet geloven. Ze dacht dat ze een goeie band had opgebouwd met Isabelle, maar dit blijkt niks waard te zijn. Ze krijgt de waarheid te horen van Bernard en ze is totaal niet vrolijk.
"'ze heeft...' Jeanne keek achterdochtig om zich heen. 'Ze heeft zoveel meegemaakt... Vanaf haar twaalfde is ze... verkracht door haar stiefvader... eh... zeggen ze... haar moeder stak geen vinger uit. Ze heeft tweee verschrikkelijke huwelijken achter de rug... Bij de film wordt ze niet serieus genomen... ze krijgt nooit een behoorlijke rol... ze...' (...) Haar eigen vadeer leeft nog, hij verkeerd in goede gezondheid en is nog steeds met haar moeder getrouwd. Het is eengelukkig huwelijk! Isabelle kwam in de vakanties naar huis om zich door hen te laten vertroetelen. En wat zeg je daar over twee mislukte huwelijken? Ze is nooit getrouwd geweest... nee, ze stond juist op het punt om te gaan trouwen! Ze heeft een ontroostbare verloofde achtergelaten!" (blz. 51)
Verwerkingsopdracht
“De gevoelens van toen wil ik voor geen goud nog een keer meemaken!”
Actrice Isabelle Amable werd vorig jaar gedurende een paar maanden gegijzeld in barre omstandigheden. Over die ingrijpende gebeurtenis vertelt ze openhartig in dit interview.
Heb je altijd geloofd in een goede afloop?
Ik had natuurlijk zo mijn ups en downs, maar ik heb wel altijd geprobeerd positief te denken en de moed erin te houden. Door te praten met Jeanne sleepte ik mijzelf door de dag heen. Hopend dat de dagen zo sneller zouden gaan.
Wat was dan een van je down momenten?
Nou, de meeste down momentjes waren in het begin van mijn gijzeling. Ik vroeg me toch af wat er me me zou gebeuren. Het idee alleen al dat ik mijn familie, vrienden en verloofde misschien nooit meer zou zien. Dat doet een mens pijn!
Hoe was het dan om herenigd te worden met je familie, vrienden, verloofde, etc.?
Je kent vast wel het gevoel als je enorme trek hebt en je eet eindelijk iets. Ik had iedereen maandenlang niet gezien, het is geweldig om ze na zo een lang tijd weer te kunnen vasthouden. Het was een erg emotioneel moment moet ik zeggen.
We weten dat Jeanne je gevangen hield, maar waar was dat precies?
Ze hield me voornamelijk gevangen in een kelder. Er stonden een paar balen stro en dat moest dan mijn bed voorstellen. Het was er kil en donker, dat gun je zelfs je ergste vijand niet.
Heb je enig idee waarom Jeanne nou juist jou gevangen hield?
Ik heb het haar nooit echt gevraagd, maar door de gesprekken die ik af en toe met haar had merkte ik wel dat ze erg jaloers op me was. Ze was jaloers op mijn uiterlijk en ze dacht dat ik een perfecte vrouw was. Zichzelf vond ze maar lelijk en ze wilde van een, naar haar mening, perfect iemand een lelijk iemand maken.
Van perfect naar lelijk? Hoe wilde ze dat dan doen?
(lacht) Je moet niet denken dat ze mij ging verminken hoor, nee zeg, gelukkig niet. Ze gaf me weinig eten en drinken en wilde mij uithongeren en uitdrogen. Eigenlijk in de hoop dat ik er dan afschuwelijk uit ging zien. Steeds na een paar dagen moest ik meekomen naar de schilderkamer en begon ze me te schilderen. Schilderen, van perfect en mooi naar verdoemd en lelijk.
Ben je dan werkelijk zo perfect als iedereen zegt?
NEE! Echt absoluut niet! Ik ben ook maar een mens, ook ik maak fouten. Niemand is perfect, dat heb ik ook Jeanne uitgelegd. Ik hoop dat ze daar nu anders tegen aan kijkt.
Zou je een nadeel kunnen noemen van mooi zijn?
Een groot nadeel vind ik dat veel mensen denken dat je beter dan anderen bent. Zo vormen vooroordelen en roddels. Daar houd ik echt niet van. Van vooroordelen en roddels wordt toch geen mens beter?
Je hebt helemaal gelijk.
Zoals je weet is Jeanne op de vlucht geslagen en niemand weet waar ze is. Heb jij enig idee?
Ja, ik heb wel een idee waar zij zich bevindt.
En dat is?
Tja, eerlijk gezegd ga ik dat niet bekend maken. Ik wil namelijk niet dat iemand haar gaat aangeven of iets naars met haar doet.
Maar waarom niet, zij heeft jou toch ook slecht behandeld?
Dat is waar en dat ga ik ook niet ontkennen, maar ik heb respect voor haar gekregen, begrijp je?
Niet echt, zou je het kunnen uitleggen?
Zij heeft mij haar ware ik laten zien en daar heb ik veel bewondering voor. Haar leven is niet altijd even gemakkelijk geweest. Zij heeft mij in vertrouwen genomen en ik haar. Mijn afschuw en haat heeft zich omgezet in begrip en medelijden.
Je bent uiteindelijk gevonden en gered door Bernard Buffon. Spreken jullie elkaar nog?
Ik spreek hem weinig, maar ben hem natuurlijk enorm dankbaar! Het was een kwestie van juiste plaats op het juiste moment. Als hij daar niet was geweest op de juiste plaats op het juiste moment... dan... dan had ik hier nu niet gezeten.
Uit bronnen hebben wij vernomen dat Bernard opzoek is naar Jeanne. Gaat hij haar vinden?
Hij is een doorzetter en zal door zoeken totdat hij haar gevonden heeft. Ik heb hem op het hart gedrukt haar niet aan te geven en ik vertrouw erop dat hij haar niks doet. Op een zeker moment zal hij haar vinden.
Als hij haar uiteindelijk vindt, zou je Jeanne dan willen spreken?
Absoluut, absoluut, geen twijfel mogelijk. Ik ben benieuwd hoe het nu met haar gaat en of ze veranderd is.
Er staat inmiddels een film op het programma over jouw gijzeling. Acteurs en actrices zijn nog onbekend. Zou het kunnen zijn dat jij de hoofdrol speelt?
Oh nee, geen denken aan. Het zou me allemaal te zwaar worden. De gevoelens van toen wil ik voor geen goud nog een keer meemaken. Een keer is genoeg.
Tot slot, hoe nu verder?
Over 4 weken ga ik, op Aruba, trouwen met de liefde van mijn leven. Ik ben nu druk bezig met alle tickets voor familieleden en vrienden boeken en nog wat dingen voor de bruiloft aan het regelen. Ik ben twee maanden vrij om even bij te komen en tot rust te komen. Na de bruiloft zien wel verder. Wel kan ik zeggen dat ik veel vertrouwen heb in de toekomst en in wat er allemaal komen gaat.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden