Iris door Caja Cazemier

1) Korte informatie over de schrijfster: Caja Cazemier werd in 1958 geboren. Haar jeugd bracht zij door in Groningen. Na de middelbare school ging zij Nederlands studeren. Ze heeft een tijd voor de klas gestaan. Maar nu besteed ze haar tijd aan boeken schrijven. Haar boeken gaan vaak over mensen die problemen hebben en worden hiermee geholpen. Enkelen boeken van haar zijn: Portret van Sanne – Minkes tegenbeeld – Te snel. 2) Korte inhoud van het boek: Iris is een meisje en haar vriend heet Bart. Haar ouders zijn Leonie en haar stiefvader Gijs. Haar moeder en Gijs hebben 2 kinderen: de tweeling Marjorie en Frank. Het ging niet goed tussen Iris en haar ouders. Leonie en Gijs hadden nooit aandacht aan Iris maar alleen maar voor de tweeling. Ze moest alles zelf doen. Toen was de verjaardag van Frank en Marjorie. Dit is een stukje uit het boek: Het begon met de verjaardag van Frank en Marjorie op 27 januari. De tweeling werd 1 jaar. Het huis hing vol slingers, Leonie had twee taarten gebakken, er was veel familie over de vloer. Leonie en Gijs hadden trots en gelukkig toegekeken hoe die kleine krengen al he-le-maal-zelf de cadeautjes uitpakten. Dat was een kunst als je vader of moeder het plakband al had los gemaakt! Leonie had zich voor Iris nooit zo uitgesloofd. Een verjaardagspartijtje organiseren had ze altijd te veel moeite gevonden. Iris mocht naar de film en dat was het dan. Het werd haar te veel. Ze ging naar Bart. Drie dagen later was ze zelf jarig. Het werd gevierd bij Bart want Leonie wilde geen drukte in huis want ze had al hoofdpijn. Iris kwam de volgende dag thuis en trof Leonie met de tweeling aan die gekke spelletjes aan het doen waren. Ze had haar spullen gepakt en was naar Saskia (haar vriendin) gegaan. Ze hadden veel gepraat maar het besluit stond vast: ze wilde niet terug naar Leonie en Gijs. De ouders van Saskia hadden naar het bureau Algemeen Maatschapppelijk Werk gebeld. Ze moest praten met een maatschappelijke werkster, Jeanette Wiggers. Ze vroeg of iris het goed vond als Leonie en Gijs bij een gesprek waren maar Iris had geweigerd. Ze ging niet terug, nooit meer. Ze ging naar een pleeggezin. Zij woonden ver van Leonie en Gijs af en dat was het beste. Erica en Herbert heetten de ouders en hun dochter heette Rianne en hun zoon Reinout. Maar daar moest ze ook weer weg, ze moest naar een leefgroephuis. Eerst had ze een weekje proef gedraaid. Er werd een rapport over haar gemaakt. Er werd besloten dat ze mocht blijven. Ze kwam bij het leefgroephuis aan. Dit is een stuk uit het boek: ‘Hier is het, nummer elf,’ wees Iris Herbert even later, toen ze de straat in reden waar het leefgroephuis stond. Ze moest zichzelf eerst moed in praten voor ze uitstapte. Herbert stond al met dozen naast de auto. Hij opende het portier voor haar. ‘He, Iris, kom op!’ Iris pakte twee tassen van hem aan en liep het tuinpas op, dat naar een doodgewoon rijtjeshuis leidde. Niks bijzonders eigenlijk. Links en rechts stonden precies dezelfde huizen. Iris keek naar nummer negen, dat huis hoorde erbij. Het leefgroephuis had twee panden. Een lang blond meisje van Iris’ leeftijd deed de deur open. Dat was Ilona. ‘Hai Iris. Welkom thuis!’ zei ze lachend. Toen ze gingen eten zaten ze met 6-en aan tafel: Tosca, Stefanie, Ferry en Jan en Ilona. Tosca en Stefanie waren zussen. Stefanie was zestien en Tosca was veertien. Ferry zag er het leukst uit, vond Iris. Hij was zestien. Jan was de jongste. Hij was dertien. Ilona was zeventien. Ze bemoeide zich altijd overal mee. Later was Saskia gekomen. Ze gingen samen naar de kermis. Ze kwamen Leonie, Frank en Marjorie tegen. Iris durfde niks te zeggen en moest naar huis. Het ging allemaal niet zo goed, op school niet, in het leefgroephuis niet, met bart niet. Iris was al uit, maar Saskia niet. Ze ging naar Leonie. De tweeling zat heel de tijd aan haar en ze had er geen zin in. Leonie zei dat ze niet zo onaardig moest doen. Dit is een stuk uit het boek: Toen ze Leonie aan hoorde komen, zette Iris ze plotseling ruw op de grond. ‘Ga toch weg!’ zei ze tegen hen.. ‘Verdorie Iris,’ viel Leonie onmiddellijk tegen haar uit. ‘ Jij bent ook niet echt veranderd. Kun je niet één keer normaal doen tegn je zusje en je broertje!’ Leonie zette de cola en de koekentrommel weg en tilde de huilende Marjorie op. ‘Halfzusje en –broertje,’ verbeterde Iris haar. ‘Denk maar niet dat wij jou hier missen hoor!’ zei Leonie geprikkeld. ‘Het is hier wel zo rustig geworden sinds jij weg bent.’ Op school was Iris er uit gestuurd en was naar de stad gegaan. Het was de bedoeling dat ze make-up zou stelen maar ze werd gepakt. Ferry had gevraagd of ze mee wilde zingen in zijn band. Maar het mocht niet van Wubbe (de leiding). Ze had het er zelf naar gemaakt. Iris deed niet echt goed haar best op school. Saskia was bij haar en haar mentor zou bellen als ze was blijven zitten. Saskia vertelde dat ze Leonie had gesproken en dat Leonie had gevraagd of ze wilde oppassen. Iris was heel kwaad geworden op Saskia en was naar huis gegaan. Iris ging naar boven. De telefoon ging. Het was haar mentor die vertelde dat ze een her had. Bart zou die avond bij haar blijven slapen maar het was een beetje verkeerd afgelopen. De volgende morgen werd ze wakker geschut door Ferry. Hij vroeg of ze mee wilde doen met de band want de zangeres was haar stem kwijt. Ze moesten optreden. Het ging hartstikke goed. Na afloop was er een disco. Ze danste met Ferry. Maar Bart stond woedend te kijken hoe hun daar dansten. Bart nam Iris mee naar een rustigere ruimte. Dit is een stuk uit het boek: ‘Ik heb er gewoon genoeg van. Je houdt nooit eens rekening met mij. Het is altijd ik, ik, ik. Ik wil niet meer.’ ‘Nee Bart, nee!’ ‘Ja… sorry.’ ‘Dat kun je me niet aandoen.’ ‘Zie je wel,’ hij glimlachte triest, ‘altijd aan je zelf denken.’ ‘Maar… geef je me geen kans? Waarom heb je dit niet eerder gezegd? Ik zal mijn leven verbeteren, echt!’ ‘Nee, Iris. Ik wil niet meer.’ ‘Bart, alsjeblieft!’ ‘Ik geloof niet dat jij je anders kan gedragen.’ ‘Ik kan het toch proberen!’ Bart zweeg. Iris was er helemaal kapot van. Ze voelde d’r niet lekker in d’r vel. Ze gingen op vakantie met het leefgroephuis. Ze kon alleen maar aan Bart denken. Ilona was tegen haar uitgevallen omdat ze alleen maar aan haar eigen dacht. Toen ze thuis waren gingen Iris en Ilona naar de stad, daar kwamen ze Bart tegen. Hij vroeg of hij nog een keer mocht langskomen en gaf haar een kus op d’r wang. Ze had haar her van Duits achter de rug, maar ze wist niet echt of ze het goed had gemaakt. Bart was bij haar thuis gekomen. Het was weer goed maar nou zou ze nog telefoon krijgen of ze het had gehaald of niet. Dit is een stuk uit het boek: Iris zou tussen negen en tien gebeld worden door de conrector van havo 4. Naarmate het uur vorderde, werd ze steeds nerveuzer. Vlak voor tien uur rinkelde eindelijk de telefoon. Ze had een vijf voor het herexamen en was dus blijven zitten. Ilona vertelde dat er een kamer vrij was en ze ging dus weg. Alweer een iemand die haar ik de steek liet. Nou had ze Bart terug en ging Ilona weg. Er kwam iemand nieuws: Thijs. Hij kwam altijd een sjakie bietsen. Maar daar bleef het niet bij. Ze hadden gekust. Iris moest weer meedoen met de band. Daar kwam ze Ilona tegen en die zei dat ze alles eerlijk aan Bart moest vertellen. Iris had weer contact met Leonie, ze was er iets mee gaan drinken. Na het eten moest Iris mee met Wubbe. Hij vond dat ze zich goed had gedragen, ze was blij en enthousiast. Iris ging nog even naar Bart. Ze stond in haar kamer en toen kwam Thijs binnen. Ze maakte hem duidelijk dat ze geen zin in hem had. Ze wilde vrij zijn. Nu ging ze naar Bart om het uit te maken. Ze wist ze wat ze wilde. Dit is een stuk uit het boek: ‘Wat is er?’ vroeg Bart. ‘Ik kom het uitmaken, Bart.’ ‘Wat?’ ‘Dat het uit is tussen ons.’ ‘Je bent weer met Thijs naar bed geweest!’ ‘Nee, ik heb net tegen Thijs gezegd, voor ik hier heen ging, dat ik niks met hem wil.’ ‘Maar… waarom dan…’ vroeg Bart niet-begrijpend. ‘Ik wil, god, hoe moet ik dat nou uitleggen,,, ik wil gewoon even niemand. Ik wil tijd voor mezelf, tijd om uit te zoeken wie ik ben… of, nou ja, gewoon, ik wil vrij zijn.’ Bart staarde haar aan. Iris liet hem de tijd om haar woorden tot zich door dringen. Ze sloeg haar ogen niet neer. ‘Ik heb best veel aan je gehad, Bart,’ voegde ze er aan toe. ‘Je hebt me geholpen in een moeilijke periode. Nu wil ik het zelf doen.’ ‘Je meent het serieus, he?’ vroeg Bart. ‘Ja.’ ‘En kan ik je niet ompraten?’ ‘Nee.’ ‘Is het definitief?’ ‘Ja.’ Straks gingen ze allebei nog een potje staan te janken. Ze kon maar beter direct weer weggaan. ‘Ik ga naar huis.’ Naar huis! Ze had een nieuw thuis! Het was voor het eerst dat ze zo over dat leefgroephuis dacht. ‘Sorry, Bart. Misschien zie ik je nog wel eens.’ ‘Dag Iris. Het beste…’ 3) Er zit spanning in het boek. Als Iris weg loopt van huis, als het uitgaat met Bart, als ze naar Leonie gaat, enz. Iris is de hoofdpersoon. Om haardraait het hele zaakje. Het thema is een meisje die zich ongelukkig voelt en niet goed weetw at ze moet doen. Het speelt zich in deze tijd af. Je leeft helemaal met Iris mee. Je staat eigenlijk achter Iris en beleeft allemaal mee wat ze doet. Heel kort in het begin speelt het bij Leonie en Gijs af. Daarna bij Erica en Herbert. En daarna in het leefgroephuis. 4) Ik vond het een heel mooi boek. Je leeft mee hoe Iris zich voelt. Je gaat er over nadenken hoe rot je je zou voelen in haar situatie. En ook hoe goed wij het hebben. Ik vind dit boek een 8 waard.