Ik zal nooit meer blij zijn door Mickey Bosschert

Mickey Bosschert
Ik zal nooit meer blij zijn, De boekerij, Amsterdam, 1990, 195 blz. (eerste druk 1989, Nederland) Het is een psychologische roman. Ik heb dit boek gekozen, omdat mijn moeder tegen mij zei dat het een heel erg mooi boek was. Ze vertelde me echter wel dat het een erg triest boek was, en dat zij het niet kon uitlezen omdat het haar te emotioneel werd. Nu houd ik wel van emotionele boeken, dus heb ik het van haar geleend en gelezen. Toen ik het boek net had gelezen was ik nog aan het na-snikken over de dood van het meisje. Dit boek is blijkbaar geschreven door de moeder van een meisje dat aan kanker leed. Daarom is het ook erg gevoellig. Nadat ik het had gelezen was ik erg verwonderd dat de lijdensweg van een kankerpatientje zo gruwelijk en lang kan zijn. Samenvatting Mickey's dochter krijgt na een valpartij een bultje op haar keel. Ze gaan hiermee naar professor Voute in het Emma ziekenhuis, en die zegt dat het niets is om je zorgen over te maken en dat het vanzelf wel weg gaat. Maar het bultje groeit. Dan zegt de professor dat het geen kwaadaardig gezwel is, maar dat ze beter wel maatregelen kunnen nemen om te voorkomen dat het verder groeit. Er wordt van alles geprobeerd om de groei van het bultje te voorkomen. Vanessa ondergaat meerdere chemo kuren, wordt (op initiatief van Mickey zelf) behandeld door een 'alternatieve' genezer, krijgt pijnlijke prikken in het bultje en moet pillen slikken waarvan ze erg 'down' wordt. De wanhoop van Mickey wordt bij elke poging tot genezing groter, want het het bultje (wat onderhand een echt gezwel is geworden) blijft maar doorgroeien. Op een gegeven moment is het zelfs zo groot dat Vanessa niet meer goed kan praten, omdat het weefsel van het gezwel onder haar tong en aan haar kaak is gaan groeien. Mickey gaat kijken of ze bij andere ziekenhuizen terecht kan maar deze zeggen dat dat niet nodig is, omdat het Emma ziekenhuis een heel goede reputatie heeft, en dat kinderen met hetzelfde verschijnsel als dat van Vanessa al vaker zijn genezen door professor Voute. Dan, wanneer het eigenlijk al te laat is, vertelt Prof. Voute dat er in het begin een verkeerde diagnose is gesteld. Er is namelijk wel degelijk sprake van een kwaadaardige tumor. Op dat moment slaat de wanhoop pas echt toe. Mickey smeekt iedere doktor die zij kan vinden om de tumor operatief te verwijderen. Helaas wil geen enkele doktor dit doen, omdat de professor heeft gezegd dat dat niet kan en niet nodig is. De alternatieve genezer, die Vanessa af en toe nog behandelt zodat zij geen pijn heeft, vertelt Mickey dat hij een helderziende heeft geraadpleegd, en die zei hem dat Vanessa's tumor op 25 november zal verdwijnen. Begin november vindt Mickey een doktor die haar wel wil helpen. Hij heeft al eerder gezegd dat hij Vanessa wel wil helpen, maar omdat prof Voute zei dat het niet mocht omdat ze een patientje van het Emma ziekenhuis was heeft hij het niet gedaan. Bij de laatste operatie, op 25 november, waarin een poging wordt gedaan om het gezwel gedeeltelijk te verwijderen, sterft Vanessa. De chirurgen zijn wel geslaagd om de tumor in zijn geheel te verwijderen, maar daarna heeft Vanessa een hartaanval gekregen...
Personages Mickey Bosschert, de moeder van Vanessa, vertelt zelf het verhaal. Je leest wat zij voelt en hoe zij gebeurtenissen meemaakt. Het is een 'Ik-verhaal'. Van de andere figuren weet je maar heel weinig, alleen hoe zij in verband staan met Vanessa en Mickey. Zo is er bob, de vriend van Mickey, hij is de steun en toeverlaat van Mickey. Je leert hem een beetje kennen door hoe hij doet, zijn handelingen. Dan zijn er nog heel veel bijrollen, zoals verpleegsters en doktoren, kennissen en familie, de mensen waarbij mickey zich na de dood van vanessa aansluit om op te komen voor kinderen met kanker etc. Van hun weet je niet hoe zij eruit zien, alleen wat de indruk van Mickey is na hun gezien en gesproken te hebben. Alles speelt ongeveer 15 jaar geleden af (jaar van uitgave). Thema Het thema van het verhaal is te omschijven als een conflict. Er is een conflict tussen mens en natuur, de mens, in dit geval vanessa en Mickey, vechten tegen een ziekte. Dit is te kenmerken door de plaatsen waar het zich afspeelt, de hoofdpersonen zijn vaak in en ziekenhuis of bij een doktor en door de gebeurtenissen in het verhaal, je leest over de lijdensweg van een kanker pacientje en haar famillie. Het is een zoektocht naar de genezing van Vanessa. Het verband tussen de titel en het thema is dat Mickey na de dood van Vanessa zegt dat ze nooit meer blij zal zijn zonder Vanessa. Het boek is voor het eerst gepubliceerd in 1989. Van Mickey Bosschert weet je dat alles wat er in het boek gebeurd haar echt is overkomen. Volgens mij is dit het enige boek dat Mickey B. heeft geschreven, dus het is niet te vergelijken met andere boeken van haar. Beoordeling Ik vond het een erg aangrijpend verhaal, omdat je de gevoelens leest van een moeder die haar kind verliest, dat is volgens mij wel het ergste wat je kan overkomen als moeder. Het is allemaal erg realistich, en dat mag ook wel omdat het waargebeurd is. Eigenlijk kan ik niets negatiefs over het verhaal bedenken, en omdat het een waargebeurd verhaal is zou dat ook een beetje raar zijn, naar mijn mening. Dit boek is een klein beetje te vergelijken met 'de kleine blonde dood' van Boudewijn Buch. Dat verhaal heeft een geheel andere verhaalijn en het gaat ook nog over meerdere onderwerpen zoals hoe de band was van het hoofdpersonage en zijn vader, de enige vergelijkenis is dat daar een vader zijn zoontje kwijtraakt aan kanker. Het thema van het boek vond ik erg aangrijpend, ik ging erbij nadenken over hoe mijn ouders het zouden opvangen als ik zelf kanker zou krijgen en of er niets tegen die prof Voute gedaan kon worden, want het is tenslotte eigenlijk zijn schuld dat Vanessa is overleden. Het taalgebruik is precies zoals alle volwassenen praten, ze gebruiken soms moeilijke woorden maar vertellen wel zo dat iedereen het kan snappen. Uit de zinnen maakte ik op wat de moeilijke woorden betekenden. Mijn eindoordeel van dit werk is dat het een heel intens boek is, en dat je het vooral niet moet gaan lezen als je in een dip zit. Het kan je namelijk helemaal meesleuren in het lijden van Vanessa en de gevoelens van Mickey. Ik was er ook vrijwel de hele dat mee bezig als ik weer een stukje had gelezen. Wanneer je eenmaal in dit boek begint moet je ook weten hoe het afloopt. Ik zou het andere mensen zeker aanraden, vooral als zij geen flauw idee hebben hoe het gaat met mensen die kanker hebben en uiteindelijk overlijden. Door dit boek ben ik meer begrip op gaan brengen voor ouders die hun kind verliezen. Dit had ik natuurlijk wel al, maar toch ga je dan op de een of andere manier meer meeleven.