Technische gegevens Vonne van der Meer, Ik verbind u door, 1e druk 2004, 1e druk 2004 Motto en opdracht Geen motto, geen opdracht Verklaring van titel en ondertitel Titel -> Ik verbind u door -> Doorverbinden van chagrijn en goede daden. -> De engel ziet alles in verband, engel als verbindende schakel. -> Elly is telefoniste -> doorverbinden -> Ergernis van doorschakel systemen (toets 1, toets 2, etc..) Uitleg van de kaft -> De meeuw als personificatie van de engel. Soort literatuur Roman
Structuur -> 4 delen -> deel 1 -> Het voorgeborchte van de dag; -> Swift; -> Het nieuwe huis; -> De derde schakel; -> Het spoor terug; -> deel 2 -> Ondergronds; -> Stroomopwaarts; -> deel 3 -> de droom van de tuinman; -> de droom van Fransje V. -> deel 4 -> Het veer; -> De bruid; -> Het begin. Spanningsmiddelen -> Vertraging, uitstellen van de ontknoping; -> Vooruitwijzing. Chronologie -> Niet chronologisch. Cyclische opbouw -> Het eindigt waar het begonnen is.Samenvatting Samenvatting Deel I Het voorgeborchte van de dag
Edith een 35-jarige vrouw wordt wakker op dinsdagochtend tien september 2004. Op dat moment wil ze eigenlijk seks met haar man Berend omdat ze dit s’morgens heerlijk vindt. Een plotseling binnenkomende herinnering van een ontmoeting met een oud-studiegenote doet haar anders besluiten. Net als Berend met haar wil gaan vrijen. Ze wijst hem af, dit heeft grote gevolgen. Berend stapt uit bed, snijdt zich bij het scheren en gaat zonder afscheid te nemen van Edith naar zijn werk. Even later zit hij in zijn Volvo in het drukke verkeer en veroorzaakt bijna een fataal ongeluk omdat hij nog steeds boos is. Swift
Berend komt bij Swift aan, waar hij werkt als interim-directeur. Hij komt Joris tegen, een koerier die met een veel te zwaar pak zeult maar berend is slecht gehumeurd en helpt Joris niet. Berend neemt zijn chagrijn mee het gebouw in. Het nieuwe huis
In het gebouw zit Jaap K die vol is van het nieuwe huis dat hij samen met zijn jonge vrouw Dédé heeft gekocht en waarvan hij een foto op zijn computer heeft gezet. Berend doet sarcastisch over het nieuwe huis en maakt opmerkingen over de hoge kostprijs. Jaap K is de volgende schakel die chagrijn doorgeeft. Hij geeft koffie aan de bleke sollicitante Elly M die in de gang op secretaresse Carla zit de wachten. De derde schakel
De zwangere Carla is de derde schakel in de keten van mensen die op dinsdag tien september chagrijn aan elkaar doorgeven. Ze is over drie maanden uitgerekend, maar is getuige van een dodelijk ongeval, waardoor files ontstaan. Ineens beseft ze dat het leven plotseling afgelopen kan zijn en dat niets haar kind kan beschermen. Ze is daardoor al humeurig als ze het gebouw van Swift binnengaat . Als ze haar chagrijnige baas Jaap K tegenkomt zegt hij haar dat er een sollicitante op haar zit te wachten. Het spoor terug

Het verhaal gaat even terug naar Edith die er spijt van heeft dat ze Berend heeft afgewezen. Ze denkt na over haar praktijk aan huis als fysiotherapeute. Dan komt haar illegale Afgaanse werkster Miriam binnen, die een dringend verzoek aan haar doet omdat haar dochter in Afganistan medicijnen nodig heeft voor haar zieke zoontje Afzal. Edith gaat Berend bellen om te vragen of hij dit kan regelen: hij is immers directeur van een pakketvervoersbedrijf. Berend moppert eerst nog op Edith, maar belooft haar te helpen. Zijn chagrijnige bui is inmiddels over en even later complimenteert hij jaap met de aankoop van zijn nieuwe huis. Aangezien Carla nog wel een slechte bui is geeft ze sollicitante Elly nauwelijks een kans in het gesprek. Elly voelt zich in de zeik gezet en verlaat boos het pand. deel II Ondergronds
Elly moet eerst met de Metro naar het station. Ze denkt na over de gebeurtenis met de twin towers en het gezegde dat iedereen slechts vier handdrukken van de slachtoffers / president verwijderd. Elly bedenkt dat je dan ook maar vier handdrukken van een terrorist verwijderd bent. Als een zwerver aan haar een euro vraagt wordt hij door haar afgesnauwd. Als de zwerver later toch wat euro’s krijgt waar hij drank voor koopt valt hij in slaap. Elly gaat naar haar werk, een bank in Rotterdam en gaat aan het werk als telefoniste. Stroomopwaarts
Edith moet een recept hebben van de medicijnen voor afzal. Haar eigen huisarts heeft bijscholing dus moet ze naar zijn vervanger. De wachtkamer zit vol en ze mag niet voorgaan van de assistente en de arts. Als ze naar buiten loopt ziet ze een vrouw die ook in de wachtkamer zat, tegen haar hondje praten. Deze vrouw moet naar een tehuis en kan haar hond niet meenemen. Edith wil iets goeds doen en belooft voor de hond te zorgen totdat ze een ander tehuis voor heeft gevonden. Edith gaat terug naar de wachtkamer en legt haar situatie rustig uit. De wachtende patiënten zijn nu milder gestemd en laten haar voorgaan. De arts wil ook meewerken en ze krijgt het recept mee. Ik verbind u door
Elly M is nog steeds in een slecht humeur en staat diverse klanten kil te woord. Een van hen is de gepensioneerde leraar Arend Jan de R hij heeft een zieke vrouw en ergert zich aan Elly. Hij wil nog wat geld overmaken naar de rekeningen van zijn kleinkinderen. Elly staat hem vinnig te woord en zegt hem dat ze de rekeningnummers van de kleinkinderen nodig heeft en verbreekt de verbinding. Arend-Jan gaat zwemmen en komt in het zwembad Gerrit tegen. Gerrit werkt bij Zorg op Maat en heeft zijn vrije dag opgeofferd om een dienst over te nemen van een collega. Hij staat onder de massagestraal omdat hij last van zijn rug heeft. Gerrit staat in de weg en Arend-Jan trapt hem met zijn hiel in zijn maag. Stroomopwaarts(2) Edith heeft inmiddels de medicijnen in de buik van een speelgoedkonijn gestopt. Het bedrijf van Berend heeft inmiddels alles in het werk gesteld om de medicijnen af te kunnen leveren in Kandahar, Afganistan. Er is weer een positieve sfeer in het bedrijf. Carla heeft er spijt van dat ze Elly heeft afgewimpeld en wil haar eigenlijk een tweede kans geven. Daar heeft Gerrit niets meer aan. Hij kan met moeite het excuus van Arend-Jan aanvaarden en verlaat boos het zwembad. deel III De droom van de tuinman
Het verhaal verplaatst zich naar Tycho, een jonge tuinman die een oude vrouw (Fransje V.) als klant heeft. Hij heeft een grote droom: een motor kopen. Omdat hij niet goed met geld om kan gaan blijkt zijn rekening geblokkeerd. Hij kan nu niet de borg betalen voor de motor waar hij die middag een proefrit mee zou gaan maken. Hij krijgt het idee om het geld te lenen van Fransje V. De droom van Fransje V. Fransje V. droomt dat ze verdrinkt in een oude badkuip met rottende bladeren. Ze schrikt wakker en ze wacht op de man van Zorg op Maat die har de griepprik komt toedienen. Dat is Gerrit. Hij is al chagrijnig en als Fransje V. ook nog eens begint over Lucy de B. de verpleegster die enkele moorden op haar geweten heeft. Gerrit besluit om de griepprik extra pijnlijk toe te dienen. Fransje V. is nu ook chagrijnig. Tycho komt even later bij haar aan, doet wat dingen in haar tuin en wil dan geld van Fransje hebben. Ze is echter nog boos van de pijnlijke griepprik en wil hem maar 50 euro geven. Terwijl hij meer nodig heeft om de borg te betalen. Ze draagt haar geld in een klein beursje wat om haar hals hangt. Ze loopt weg maar Tycho komt haar achterna. Ze beseft dat het niet eerlijk is dat ze het geld niet aan hem geeft maar hij duwt haar in de badkuip en ze verdrinkt. Tycho vlucht weg met het geld. deel IV Het veer

Tycho vlucht van winterswijk naar Arnhem en ontmoet een automobilist die hem de weg wijst. De bruid
Tycho gaat naar het adres van de man die zijn motor te koop heeft aangeboden. Deze laat hem de motor zien en biedt een proefritje aan. Geld hoeft hij niet, het was eigenlijk maar een betrouwbaarheidstest. De motor staat onder een wit laken en Tycho wordt zich bewust van zijn misdaad. Hij heeft het geld bovendien voor niets gestolen. Hij rijdt weg in zijn auto. De verkoper wilde juist een hartelijk gebaar maken omdat hem die dag ook iets goeds was overkomen. Begin
Tycho rijdt op de weg naar het westen. Hij moet benzine tanken en komt in Driebergen aan. In een restaurant brandt nog licht. Voor de deur staat een Volvo. Een man (Berend) is hem behulpzaam. Het meisje in het restaurant wil hem ook nog wel helpen en geeft hem nog wat eten en drinken hoewel het sluitingstijd is. Ze is een motorgek (tycho’s droom). Aan haar biecht hij zijn misdaad op. Ze wil hem bijstaan als hij op de politie wacht. Hier zegt de enger dat ze stopt. Edith wacht op de komst van Berend. Ze wil het goed maken door seks met hem te hebben. Hij vraagt nog even: “wat had je nou vanmorgen eigenlijk.” Edith antwoordt: “iets.. te onbelangrijk voor woorden. Tijd Verteltijd -> 174 bladzijden
Vertelde tijd -> 1 dag Ruimte Aardrijkskundige plaatsen -> Winterswijk, Lichtenvoorde, Driebergen, Amsterdam, Rotterdam. Symbolische ruimte -> Badkuip=dood, Lift=onveilig gevoel, Metro=onveilig gevoel, Bedrijfsleven=spanning/stress, Weersomstandigheden=benauwd/ drukkend, warm=dreigend Figuren ronde karakters
Edith
Vlakke schakels
Berend, Jaap, Carla, Elly, Arend-Jan, Gerrit, Fransje V., Tycho, Miriam. Vertelwijze Auctoriaal, namelijk meervoudig personaal + ik-perspectief. Stijl Gemmiddelde zinnen, dialogen, beeldspraak, veel vergelijkingen.
Thema Een vrouw van middelbare leeftijd is chagrijnig en geeft dit door aan haar man en zo verder. Motieven
Chagrijn, verbinding, moord. Symboliek Olifant -> symbool voor geluk
Weer -> benauwd
Swift -> pakket-pakket chagrijn-chagrijn
dominostenen
computervirus
keten van leugens (Carla) geur van verderf
kraaien -> dood
Lichtenvoorde -> positiviteit
Winterswijk -> pasje van Tycho ingeslikt Bio- en bibliografie Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren als jongste kind in een gezin van drie. Al snel verhuisde de familie naar Laren (N.H.), waar zij de lagere school bezocht en daarna de MMS. Haar moeder was een gretig lezer, en las haar kinderen ook graag voor. Zij heeft haar liefde voor literatuur op alle drie de kinderen overgebracht. In de lessen Nederlands ontdekte Vonne van der Meer dat zij zich kon verliezen in het schrijven van opstellen. Ze mocht eindexamen doen met een aantal verhalen, voorzien van een eigen voor, -en nawoord. Na haar eindexamen bracht ze een jaar door in de Verenigde Staten. Ze woonde daar bij een Amerikaans gezin in Kansas city, en ging daar ook naar school. Op die school volgde ze, behalve de verplichte vakken, vooral toneellessen. Ze besloot zich te oriënteren op de mogelijkheid ‘iets’ met toneel te gaan doen. ‘Omdat ik daar alles wat me interesseerde in kwijt kon. Lezen, teksten analyseren, mijn interesse in psychologie, vormgeving, met mensen samenwerken. Ik denk dat ik intuïtief ook wel aanvoelde dat je niet op je achttiende achter een bureau kunt gaan zitten en schrijver worden. Ik had die omweg van het toneel nodig. En wie mijn werk kent ziet dat het zijn sporen heeft nagelaten.’ Twee jaar later wordt ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse theaterschool. Tijdens de opleiding ging ze door met schrijven. Ze werd al snel de tekstleverancier van haar jaar: ‘als er voor Koninginnedag een straattheater gemaakt moest worden, bewerkte ik in een nacht een sprookje. Als twee medeleerlingen een stuk zochten om samen aan te werken, maar niks konden vinden dat bij hun leeftijd en mogelijkheden paste, schreef ik het. Daar ontdekte ik dat het ook niet verstandig is je eigen werk te regisseren. De afstand ontbreekt dan. Als een scène niet meteen lukt ben je geneigd meteen te gaan herschrijven, in plaats van de acteurs een andere opdracht te geven.’ Tijdens de opleiding schreef ze de monoloog De behandeling, die in 1976 door toneelgroep Centrum op het repertoire genomen werd, met in de hoofdrol Ingeborg Elsevier. In 1978 sloot ze haar opleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het RO-theater. Al snel ging ze zelf regisseren, stukken van Goethe, Osborne, Frisch, een bewerking van Plato’s Symposium, maar nooit haar eigen stukken. Ze regisseerde ongeveer tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen, als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première. Als ze niet regisseerde schreef ze verhalen, die ze naar alle mogelijke literaire tijdschriften opstuurde, en altijd weer terug kreeg. Tot K.L. Poll in 1980 ‘Afscheid van Phoebe’ opnam in Hollands Maandblad Vanaf dat moment kwam er ieder jaar een nieuw verhaal in Hollands Maandblad te staan – tot haar eerste boek uitkwam. Vonne van der Meer is getrouwd met Willem Jan Otten. Ze wonen in Naarden en hebben twee zonen. romans
Een warme rug (1987) De Bezige Bij

De reis naar het kind (1989) De Bezige Bij
Zo is hij (1991) De Bezige Bij
Eilandgasten (1999) Uitgeverij Contact
De avondboot (2001) Uitgeverij Contact
Laatste seizoen (2002) Uitgeverij Contact
Het limonadegevoel & latere verhalen (2004) Uitgeverij Contact
Ik verbind u door (2004) Uitgeverij Contact
verhalen
Het limonadegevoel en andere verhalen (1985) De Bezige Bij
Nachtgoed (1993) De Bezige Bij
De verhalen (1997) Keuze uit eigen werk, De Bezige Bij
novelle
Spookliefde (1995) De Bezige Bij
toneelstukken
Weiger nooit een dans (1996) De Bezige Bij
gespeeld door het RO theater Verdieping Emotief Het verhaal over de medicijnen voor het ziek jongetje Afzal die ineens nergens meer te verkrijgen waren. Ik vond het erg triest dat het zieke jongetje geen medicijnen meer kon krijgen die hij zo nodig had. Maar ook goed van Edith dat zij alles op alles zet om de medicijnen voor Afzal te krijgen. Esthetisch Het verhaal wordt duidelijk verteld niet moeilijk maar ook niet oppervlakkig. Een goed boek want als het te moeilijk is dan heb je geen plezier meer aan het lezen maar als het oppervlakkig is ook niet
Moreel Op een gegeven moment dient Gerrit de griepprik extra pijnlijk toe bij Fransje V. Dit vind ik niet kunnen ik vind dat als er iets privé gebeurt dat je dat niet kunt laten merken bij bijvoorbeeld je patiënten. Ik vind wel dat Vonne van der Meer wel goed heeft weergegeven dat zoiets in het echt ook kan gebeuren. Het is niet overdreven. Realistisch Ik vind dit verhaal niet echt heel realistisch omdat het wel heel toevallig zou zijn als dit in het echt zo gebeuren iedereen staat wel met elkaar in verbinding in het verhaal. Het komt wel realistisch over. Structureel Het verslag is verdeeld in vier delen en elk deel is weer verdeeld in een aantal hoofdstukken ik vind dat zelf erg handig je hebt dan nog wat overzicht. Intentioneel De bedoeling van de schrijfster is geweest om aan de lezers over te brengen hoe een kleine wrevel ’s ochtends vroeg kan leiden tot een moord laat in de middag. Of de ergernis van doorschakelsystemen. Dit wordt heel duidelijk overgebracht maar niet zo dat het irritant wordt.