Titel gegevens: Auteur: Ronald Giphart
Titel: Ik ook van jou
Eerste druk: 1992
Uitgegeven door: Nijgh & Van Ditmar Amsterdam. Aantal blz: 181 Titelverklaring: “Het boek ik ook van jou” is de titel van een “liefdesdagboek” dat door Ronald en Reza wordt bijgehouden over hun liefdesrelatie. (o.a. over seks, welk standje hoe vaak etc) Wanneer Ronald, de hoofdpersoon, een boek wil schrijven over Reza, wat hem moeilijk af gaat, noemt hij het “ik ook van jou”, naar dit dagboek. Motto: Er staat een opdracht in: "Marijke,". Hij vertelt het dus als het ware aan Marijke en de lezer luistert over de schouder van Marijke mee.
Thema: Het thema in dit boek is overduidelijk Liefde. De liefde tussen Reza en Ronald is eerst het grote thema waar het allemaal om draait, maar hoe beter hij Silke leert kennen hoe meer het thema verandert naar de liefde tussen Ronald en Silke. Uiteindelijk blijkt zij ook zijn eerste echte nieuwe liefde na Reza te zijn. Personages: De belangrijkste personages zijn: Ronald: Hij is de hoofdpersoon. Hij is niet echt stil, maar van nature wel een beetje verlegen. Ik heb het gevoel dat hij van Fräser een beetje stil wordt, al kan ik dat niet met zekerheid zeggen. Hij spreekt namelijk niet veel als hij met Fräser op stap is, je ziet dan alleen zijn gedachten. Maar op sommige momenten geeft Fräser antwoord. Hierdoor zijn gedachten en uitspraken nog moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ronald is ook een lijdzame jongen. Dat merk je wel aan zijn houding en gedrag tegenover Reza. Zij heeft vaak jaloerse buien, die uitlopen op grote ruzies. Dat laat hij vaak gewoon gebeuren, hij geeft haar nooit de schuld maar probeert haar alleen te troosten. Fräser: Dit is de vriend van Ronald die met hem op reis gaat naar de ‘Dorrrdogne’: een grote zoektocht naar literatuur, liefde, en genot. Fräser praat veel, is nogal zelfingenomen en tegelijkertijd ook weer niet. Het is vrij moeilijk op te maken hoe hij nou eigenlijk denkt over zichzelf. Hij heeft het namelijk vaak over zichzelf, maar soms wel op een laatdunkende manier. Verder praat hij veel over literatuur en seks. Hij heeft een vriendin, Samarinde, die hij zijn ‘immerbeminde’ noemt. Toch gaat hij in de Dorrrdogne vreemd. Reza: Reza is de eerste en grote liefde uit Ronalds leven. Gaandeweg het verhaal leer je haar beter en beter kennen, omdat Ronald veel over haar vertelt. Het idee wat ik van haar kreeg is jaloers en druk. Verschillende passages beschrijven haar voortdurende roep om aandacht. Dat doet ze op verschillende manieren, soms aardig maar meestal lomp. Ook is ze constant jaloers op Ronald. Ze verdenkt hem er altijd van dat hij er relaties buiten haar om op na houdt, en daarom begint ze er zelf ook twee. Dat is uiteindelijk ook de reden die Ronald opgeeft voor hun uit elkaar gaan, al zit die reden bij hem ondertussen veel dieper. Reza is denk ik geen meisje dat ik aardig zou kunnen vinden. Silke: de nieuwe liefde van Ronald, die hij in Frankrijk ontmoet. Ze is een Duitse die met haar Franse vriendin Nadine op vakantie is in de Dordogne. Beiden studeren medicijnen. Over Silke kom je niet echt veel te weten omdat Ronald haar ook niet echt goed leert kennen op deze vakantie. Je leert haar geschiedenis kennen omdat ze die aan hem vertelt. Silkes vader was een Chinees en haar moeder een Oegandese. Ze heeft in Oeganda gewoond, maar bij een ongeluk kwamen vader en moeder om het leven, en ze is toen geadopteerd door een Duitse familie. Nadine: Fräser’s meisje op deze vakantie. De romance duurt één dag. Over Nadine kom je eigenlijk niets te weten, alleen dat ze Frans is. Samarinde Fräser’s vriendin. Ook over haar kom je niet veel te weten, alleen dat ze een literatuurstudente is. Ze speelt maar een klein rolletje en komt nauwelijks voor in het verhaal, al noemt Fräser haar zijn ‘immerbeminde’. Samenvatting: Ronald krijgt in zijn studententijd een nieuwe kamergenoot, Fräser. In eerste instantie lijkt het alsof de twee geen gemeenschappelijke interesses hebben, Fräser heeft een hekel aan literatuurkenners en Ronald blijkt niet zo veel interesse te hebben voor het vrouwelijke geslacht als voor zijn literatuur. Toch krijgt Fräser, in de loop van de tijd, steeds meer de smaak te pakken van de schrijfkunst. Hun vriendschap blijft staande en de twee jonge schrijvers verdiepen zich steeds meer in de letterkunde. Op een dag stelt Fräser voor om er met zijn tweeën er tussenuit te gaan. Ze besluiten om een vakantie in de Dordogne door te brengen en hierbij Samarinde, de vriendin van Fräser, en Reza, de eigenaardige, later in het boek blijkt de vroegere, vriendin van Ronald, in Nederland achter te laten. In de Dordogne nemen ze deel aan een kanotocht en komen op deze reis twee beeldschone vrouwen, de Duitse Silke en de Franse Nadine, tegen. De twee vriendinnen kunnen het goed vinden met de twee verliteratuurde heren en besluiten, na herhaaldelijke scheiden en herenigingen van de twee tweetallen, met hen uit eten te gaan gevolgd door een bezoek aan het dorpsfeest, waar ze nog enige tijd blijven dansen. De terugreis wordt door het viertal wandelend afgelegd, door het gebrek aan gemotoriseerde vervoermiddelen. In het donker, na het achterblijven van de het tweetal Silke en Ronald, vinden Nadine en Fräser uiteindelijk de camping en brengen samen de nacht door in de tent van het Franse en Duitse meisje. Silke en Ronald slagen er enkele uren later in om de camping te vinden, nadat dat zij verdwaald waren geweest en in een afgelegen maïsveld samen vreeën, en besluiten samen de andere tweepersoonstent te bezetten voor de nacht. De volgende ochtend heeft Fräser veel spijt van het overspel dat hij heeft gepleegd. Hij doet een beroep op de vriendschap met Ronald en vraagt hem om samen met hem bij de twee vriendinnen weg te gaan. Ronald gaat akkoord. Ze vertrekken die middag nog richting Nederland. Ze nemen als tussenstop een wegrestaurant en besluiten daar, voor het minimale bedrag dat ze nog hebben, eten te kopen. Met het laatste beetje geld belt Ronald nog naar Dani, een goede vriend, waarvan de vriendin zwanger is, om te vragen hoe de situatie thuis is. Dani vertelt hem dat het baby-tje is geboren, gevolgd door een verhaal over Reza, er is iets met haar gebeurd. Ronald komt er niet achter wat, want zijn geld was op en de verbinding werd verbroken. Als ze weer verder gaan, richting Nederland besluit Ronald, nadat Fräser is ingedommeld, om de auto om te keren en terug te reizen naar de Dordogne, om hier Silke nog een keer te zien. Hij vindt haar in een discotheek en ze hebben, midden op de dansvloer, voor de tweede maal seks. Na dit allemaal vraagt Silke aan Ronald wat ‘Ik ook van jou’ in het Nederlands wort gezegd. Ronald antwoordt: “Ik ook van jou.” Ruimte: Het boek speelt zich voornamelijk af in Frankrijk, Dordogne. De flashbacks naar Reza spelen zich echter af in Nederland. Dit verschil in omgeving kan een verschil in de relatie tussen Reza en de “groeiende relatie” met Silke aangeven. In de stad is het druk, verstikkend, vervuiling, etc. (Daar zijn mensen verpest?) Zijn relatie met Reza speelt zich grotendeels af in de stad. In de Dordogne bij het “familieriviertje” is de omgeving gezond, vrije natuur, vrijheid, gezond. De relatie met Silke ontstaat in de vrije natuur: ongerept. Stijl: het boek is eigenlijk in spreektaal geschreven. Dat wil zeggen: veel 'plat' en grof taalgebruik. De schrijver is ook vaak humoristisch (bijna ironisch/cynisch).
Perspectief en verteller: Ronald vertelt het verhaal van uit zijn opzicht. Het is dus een ik perspectief. Het hele verhaal zie je vanuit zijn standpunt waardoor je niet precies weet wat de anderen denken of doen en dat is eigenlijk wel jammer. Omdat je de belevenissen van de anderen niet kunt meebeleven. Opbouw: Er zitten 2 duidelijke verhaallijnen in het boek, namelijk de vakantie in Dordogne waarbij Ronald zijn 2e echte liefde, Silke, ontmoet en de relatie met Reza, zijn 1e echte liefde. Beide verhalen zijn chronologisch qua opbouw. Eigen mening Ik vond ‘Ik ook van jou’ een erg leuk boek omdat het vlot leest en vol kleine grapjes zit. Je kunt goed meeleven met de personages, wat het lezen leuker maakt. Het lezen is erg boeiend omdat hij dingen vertelt die jongeren nou eenmaal leuk vinden om te lezen. Hij kan gekke dingen doen met zinnen door er plotseling gekke dingen tussen te zetten, zomaar een woord cursief te zetten of door bepaalde woorden weg te laten. Ook is hij goed in woordspelingen, met Frans, Engels en Nederlands door elkaar. De personages waren erg interessant. Neem nou Reza. Ze is een onmogelijke meid. Als Ronald bijvoorbeeld naar (ik noem maar wat) “Baywatch” zit te kijken betekent dat volgens haar dat Ronald niet meer van haar houd en haar lelijk vindt omdat hij naar vrouwen in bikini’s zit te kijken. Ze trekt erg snel conclusies zonder erbij na te denken, juist het tegenovergestelde van Ronald. Ze is erg jaloers en verdenkt Ronald meerdere malen van overspel, iets wat Ronald niet zou doen. Het taalgebruik in Ik ook van jou zou ik willen omschrijven als “populair”. Er wordt veel over seks geschreven, al dan niet in grove bewoordingen. Ook is zijn stijl vaak humoristisch. Informatie schrijver: Ronald Giphart werd geboren te Dordrecht op 17 december 1965. Het milieu waarin hij opgroeide was humanistisch en links georiënteerd: zijn moeder, Wijnie Jabaaij, was een geruchtmakend kamerlid voor de PvdA die voor het eerst het woord 'kut' de Tweede Kamer inslingerde toen een groep zigeunervrouwen vaginaal dreigde te worden onderzocht op het verbergen van paspoorten: "Jongens, jongens, zou het nou werkelijk mogelijk zijn om een paspoort in je kut te steken? Een paspoort past toch niet in een kut." Ronald Giphart ging school op het Baarnsch Lyceum, waar prins Willem-Alexander in een parallelklas zat en Giphart bevriend raakte met Bert Natter. Ze maakten de literaire schoolkrant De uitlaat, schreven toneelstukken en namen foto's van elkaar 'voor later' in het Letterkundig Museum, als ze grote en belangrijke schrijvers zouden zijn geworden. Jeroen Brouwers was de literaire mal naar wie zij zich wilden vormen. "Mijn grote voorbeeld was Jeroen Brouwers; daardoor dacht ik vroeger dat literatuur een doodernstige zaak was, een aangelegenheid voor gekwelde estheten. Een misverstand. Zoals Brouwers ooit riep: kome er opnieuw schoonheid!, zo roep ik nu: kome men opnieuw klaar." Giphart was jarenlang nachtportier in Ziekenhuis Overvecht terwijl hij Nederlands studeerde in Utrecht. Na drie jaar stopte hij met studeren toen uitgevers Joost Nijsen en Vic van de Reijt hem na het lezen van enkele stukjes in een literair eenmansblaadje vroegen of hij niet een roman wilde schrijven. "Diezelfde avond nog ben ik begonnen de avonturen van twee vrienden op een kanovakantie in de Dordogne te noteren. (...) Gewoon omdat ik net zo'n vakantie achter de rug had. Zo eenvoudig is het soms." In maart 1992 verscheen zijn debuutroman Ik ook van jou. De toon van de kritiek waarmee ook zijn latere werk is ontvangen werd meteen gezet: Tom van Deel schreef in Trouw dat het alleen maar ging over "neuken en nog eens neuken", generatiegenoot Jessica Durlacher echter vond in Vrij Nederland dat het een erg leuk boek was. "Niet voor niets heb ik het over consumeren. Het is niet alleen leesbaar, het is smakelijk, het is met vaart geschreven, en het is veel vaker grappig en ontwapenend dan de bezwaren suggereren. Opvallend is ook de manier waarop hij zich allerlei geintjes met de taal veroorlooft." Bronvermelding: http://www.boekenwereld.com Verwerkingsopdracht: 6. Schrijf een recensie van het boek voor de feniks. Beschrijf je eigen gevoelens en gedachtes bij het lezen van het boek.
Mijn recensie: De gebeurtenissen in het boek zijn niet echt speciaal te noemen, daar mee bedoel ik de vakantie van de twee vrienden. Het is niet echt bijzonder dat twee jongens op vakantie gaan, twee meisjes ontmoeten en verliefd worden. Er zitten wel een paar erg ongeloofwaardige stukken in zoals de “hereniging” van Ronald en Silke. In dat laatste stuk van het boek staan Ronald en Silke midden op een dorpsplein te vrijen, terwijl de hele bevolking hun toe staat te juichen.(!) Wat ook grappig is aan het boek is de manier waarop het tot stand is gekomen: De meeste schrijvers schrijven een verhaal omdat ze een leuk idee hadden of zo, maar Ronald kreeg een opdracht van een uitgever om een leuke roman te schrijven. Meteen daarop begon hij een boek te schrijven over twee jongens op kanovakantie in de Dordogne, om de simpele reden dat hij pas geleden zelf ook zo’n vakantie had gehad. De personen vond ik wel erg oppervlakkig en niet altijd even realistisch overkomen. Ik kan me geen voorstelling maken van een groep jonge mensen die alleen maar over literatuur en seks kunnen praten. Ronald vond ik wel sympathiek, omdat hij nooit echt in het openbaar vervelend deed, in tegenstelling met Fräser die tegen alles en iedereen lomp deed, vooral tegen mensen die hij niet mocht (en dat zijn er veel). Wat ik van Reza moet denken weet ik niet precies, maar zoals ze beschreven wordt komt ze op mij over als een paranoïde nymfomane, wat ik me moeilijk voor kan stellen. De relatie tussen Ronald en Reza is daardoor wel weer beter voor te stellen. De manier waarop Ronald en Fräser over “simpele” mensen praten vind ik erg grappig en is herkenbaar. Volgens mij heeft Ronald Giphart zelf ook een hekel aan standaard mensen, burgerlijke mensen. Ook al vind ik de personages oppervlakkig toch is de verandering van Ronalds karakter duidelijk merkbaar; in het begin volgt hij in alles wat Fräser doet, maar op het einde gaat hij tegen hem in: hij keert de auto en gaat terug naar Silke. Het taalgebruik in het boek is erg banaal en literair door elkaar. Dat contrast maakt dat het niet alleen maar een gewoon, simpel jongensboek is, maar dat het ook iets extra’s heeft. De schrijver houdt zich ook niet aan de taalregels, daardoor kan hij makkelijker onder woorden brengen wat hij wil zeggen. Waar andere schrijvers lang nadenken om hun ideeën zo mooi mogelijk op papier te krijgen, daar schrijft Giphart gewoon de woorden op die in hem op komen. Door die manier van schrijven ontstaan er allemaal halve zinnen, zinnen van één woord en zinnen met Nederlandse en buitenlandse woorden door elkaar. Die manier van schrijven spreekt me wel aan want je begrijpt beter wat de schrijver je wil laten weten. Een grappig feit van het boek vind ik de titel; Ronald Giphart wilde het boek eerst ‘twee jongens en een kano’ noemen, maar dat vond de uitgever niet echt geslaagd en die kwam toen met de titel ‘Ik ook van jou’ (naar ‘het boek ik ook van jou’). Ik had zelf de titel twee jongens en een kano leuker gevonden, omdat die titel beter bij de stijl van schrijven past. Ik ook van jou klinkt meteen zo diepzinnig. Ik vond het een heel grappig boek wat in niets lijkt op de vorige boeken die ik gelezen heb en het was wel weer een keer leuk om gewoon een lekker lezend boek te lezen.