Titelverklaring: “Het boek ik ook van jou” is de titel van een “liefdesdagboek” dat door Ronald en Reza wordt bijgehouden over hun liefdesrelatie. (oa over seks, welk standje hoevaak etc) Wanneer Ronald, de hoofdpersoon, een boek wil gaan schrijven over Reza, wat hem moeilijk af gaat, noemt hij het “ik ook van jou”, naar dit dagboek. De schrijver: Ronald Giphart werd in 1965 in Dordrecht geboren. Na zijn lagere en middelbare school studeerde hij Nederlands in Utrecht tot 1989. (Met zijn literaire vrienden heeft hij ooit eens geprobeerd een authentieke Utrechtse School te creëren; een innoverende stroming binnen de Nederlandse letteren inclusief een Belangwekkend Nederlands Literair Tijdschrift. Toen een meisje aan hem vroeg in welke klaas van die school hij dan zat, heeft hij het plan pardoes met een flinke hoeveelheid drank weggespoeld.) Hij brak toen zijn studie af om het zelf als schrijver te proberen. In 1992 debuteerde hij met Ik ook van jou.Hij ontving daarvoor het Gouden Ezelsoor voor het beste debuut. Om in zijn bestaan te voorzien werkte hij als nachtportier in ziekenhuis Overvecht te Utrecht. Daar, achter de alarmtelefoon, was het goed schrijven. “Praktisch ongestoord ook, want zoveel gebeurt er nu ook weer niet in Utrecht”, zei hij destijds zelf. Giphart vindt het, zoals hij zelf beweert, leuk om te pesten en leuk om te schoppen. Dat probeert hij ook in zijn boeken te doen. Van Giphart verschenen verder o.a.: GiIk vind het een knap geschreven boek. Je leeft helemaal mee en ziet het als het ware voor je eigen ogen allemaal gebeuren. ph, Phileine zegt Sorry, Fruhstuck no future, Het feest der liefde, Planeet literatuur, De voorzitter en Ik omhels je met duizend armen. Opbouw: Er zitten 2 duidelijke verhaallijnen in het boek, namelijk de vakantie in Dordogne waarbij Ronald zijn 2e echte liefde, Silke, ontmoet, en de relatie met Reza, zijn 1e echte liefde. Beide verhalen zijn chronologisch qua opbouw.
Genre: Roman, deels autobiografisch Thema: Het dramatische verloop van een relatie tussen een “normale jongen” en een geestesziek meisje Motto: Er staat een opdracht in: "Marijke,". Hij vertelt het dus als het ware aan Marijke en de lezer luistert over de schouder van Marijke mee. Tijd: De vertelde tijd is ongeveer 4 dagen, tijdens een vakantie in Dordogne in de zomer van 1990 (ongeveer). Het verhaal bestaat voornamelijk uit flashbacks naar de relatie die de hoofdpersoon had met Reza, op het moment dat hij met een vriend op vakantie is en zijn nieuwe liefde ontmoet. Het verhaal speelt zich chronologisch af, de vakantie wordt namelijk chronologisch beschreven. Ook de flashbacks zijn chronologisch; ze beginnen bij de eerste ontmoeting, en eindigen bij het verbreken van de relatie. Perspectief: Het verhaal is geschreven vanuit de belevende ik-figuur. Je ziet alles door de ogen van Tonale, de hoofdpersoon, en je maakt alle gebeurtenissen mee vanuit zijn standpunt.
Stijl: De stijl is vrij “nieuw”. Alle regels worden genegeerd, soms staan er alleen losse woorden en gedachten (pag. 170) en er wordt behoorlijk gescholden. Ruimte: Het boek speelt zich voornamelijk af in Frankrijk, Dordogne. De flashbacks naar Reza spelen zich echter af in Nederland. Dit verschil in omgeving kan een verschil in de relatie tussen Reza en de “groeiende relatie” met Silke aangeven. In de stad is het druk, verstikkend, vervuiling, etc. (Daar zijn mensen verpest?) Zijn relatie met Reza speelt zich grotendeels af in de stad. In de Dordogne bij het “familieriviertje” is de omgeving gezond, vrije natuur, vrijheid, gezond. De relatie met Silke ontstaat in de vrije natuur: ongerept. Samenvatting Het boek begint met het vertek van Fraser en Ronald, twee vrienden die samen naar de Dordogne in Frankrijk gaan. Fraser neemt afscheid van zijn vriendin Samarinde, (zijn “Grote Verovering”) die hen uitzwaait, en Fraser zegt dat zij hem in ieder geval trouw zal blijven. Onderweg kan Ronald alleen maar aan Reza, zijn ex-vriendin denken. Hij is een boek over haar aan het schrijven, maar het schiet niet echt op. In een hotel bespreken Ronald en Fraser literatuur en liefde. Ze komen tot de conclusie dat deze twee gecombineerd seks oplevert. Ze dopen de vakantie “Dordogne 1990, Grote Queeste naar Literatuur en seks”. De ochtend daarop rijden ze met hun auto naar het noorden, maar besluiten op een gegeven moment om de auto te parkeren en een stel kano’s te huren. Als ze (enigszins onhandig) op de Dordogne varen, krijgen ze twee meisjes in het oog, een blond meisje en volgens Ronald “het mooiste negermeisje ter wereld”. Ze gaan ze achterna met de kano, maar helaas zonder succes. Ze overnachten ‘s nachts op een eilandje in de Dordogne, maar dat bevalt Fraser en Ronald uiteindelijk toch niet echt goed. Ze besluiten dat ze voortaan of in een hotel, of naast twee mooie vrouwen zullen slapen. Door geluk of toeval ontmoeten ze de twee meisjes van gisteren weer. Ze blijken Silke en Nadine te heten. Silke is een Oegandees/Chinees meisje dat is opgegroeid in een Duits pleeggezin, en Nadine is een mooi Duits blond meisje. Fraser en Ronald worden door Silke en Nadine uitgenodigd voor een etentje. Ze besluiten om de uitnodiging aan te nemen. Ze eten met z’n vieren, (het eten was misschien wat apart; het zag er niet al te smakelijk uit) en gaan ook dansen op een soort dorpsfeest. Ondanks zijn groeiende affectie voor Silke, blijft Ronald denken aan Reza, en hun turbulente relatie. Reza is geestelijk niet helemaal in orde; ze is extreem paranoïde en jaloers, maar is zelf niet monogaam, heeft een enorm minderwaardigheidscomplex, en is bovendien nog oversekst. Al een aantal keren heeft ze aangegeven dat ze het niet meer ziet zitten, en wat Ronald ook doet, het lijkt alleen maar slechter met haar te gaan. Reza’s overspel betekende het einde van de relatie. Fraser is verliefd geworden op Nadine, en dit blijkt wederzijds te zijn. Silke is ook duidelijk geinteresseerd in Ronald. Terwijl er een stroeve Engels/Duitse communicatie tussen het viertal is, hebben Ronald en Fraser het tegelijkertijd ook over literatuur. Nadat een stel oudere mensen een dans gedaan hebben besluit het viertal terug te gaan naar de tenten. Op de terugweg raken Silke en Ronald Fraser en Nadine kwijt. Als ze op een open plek in een maïsveld belanden begint Silke zich af te vragen of er wel eens iemand is klaargekomen in de boom waar ze voorbijlopen. Ze klimmen (ietwat onhandig) in de boom, en beginnen allerlei seksueel getinte spelletjes, maar “No neujking” want ze hebben geen condooms bij zich en zijn bang voor ziektes. Ze klauteren weer naar beneden, en vinden de weg naar de camping. Eenmaal in de tent doen ze van alles: strelen, knijpen, kietelen, likken, lachen, pijpen, beffen, zuigen, zoenen, hijgen, maar “No neujking” want ze hebben nog steeds geen condooms. De volgende ochtend gaan Ronald en Fraser een stukje zwemmen in de rivier. Fraser bekent dat hij “godverdomme heeft geneukt”. Nadine had gelukkig condooms bij zich, dus dat was het probleem niet. Ronald vraagt wat het probleem dan is. “SAMARINDE natuurlijk!” is Fraser’s antwoord. Fraser heeft spijt van zijn ontrouw en wil zo snel mogelijk terug naar Nederland zodat hij niet nog meer vreemd gaat. Hij heeft namelijk wel gevoelens voor Nadine, maar Samarinde komt altijd op de eerste plaats. Ze nemen afscheid van de meisjes en vertrekken. Onderweg blijken ze de creditcard van Fraser’s moeder zijn kwijtgeraakt, en zich moeten behelpen met een restantje kleingeld. Ze stoppen in een wegrestaurant en bestellen het goedkope menu. Ronald belt Dani, een vriend van hem, want zijn vrouw was zwanger. Dani zegt dat met de baby alles goed is, maar dat er iets met Reza aan de hand is, maar dan wordt de verbinding verbroken omdat Ronald niet genoeg geld had om de verbinding in stand te houden. Ronald is aan de beurt om te rijden. Fraser is in slaap gedommeld, en hij kan alleen maar aan Reza en Silke denken. Uiteindelijk neemt hij de beslissing om terug te gaan naar Silke. Hij draait de auto om en rijdt terug. In het dorp vindt hij haar op een muziekfestival. Ze hebben stiekem ergens seks, en dan vraagt Silke hoe je “ik hou van je” zegt. Ronald antwoord met “ik ook van jou”. Personen en relaties Ronald is één van de hoofdfiguren in het boek. Hij is de verteller van het verhaal. Hij is gestopt met zijn studie Nederlands. Hij wil een Groot Schrijver worden en is tijdens het verhaal bezig om een roman over zijn verloren liefde te schrijven. Ronald vrijt met Silke om het verlies van Reza te compenseren. Hij is 24 jaar oud. Er is niet veel over hem bekend, dus hij is een vlak karakter. Eddy, Edgar Fräsier, is een goede vriend van Ronald. Ook hij wil Groot Schrijver worden. Hij studeert Nederlands en is eveneens 24 jaar. Uit het verhaal blijkt dat hij een goede prater is. Meestal verteld hij slappe verhalen, maar brengt ze met humor. Eddy heeft een vriendin, Samarinde, die hij zijn ‘grote verovering’ noemt. Toch gaat hij vreemd tijdens de vakantie, met Nadine. Edgar is een vlak karakter. Reza is de ex-vriendin van Ronald. Zij heeft een zeer gecompliceerd karakter. Ze heeft last van neurotische buien, en is niet tevreden met zichzelf. Ze is zeer wisselvallig. Ze is vaak gefrustreerd en jaloers. Net als Ronald is ze verslaafd aan seks. Ronald ziet de relaties niet meer zitten, als zij zichzelf meerdere keren verminkt en een verhouding met Rocco begint. Reza is een vlak karakter, maar wordt wel iets uitgebreider belicht dan Ronald en Edgar. Silke is een negermeisje uit Duitsland. Ze studeert medicijnen. Ronald houdt zich tijdens de vakantie met haar bezig. Ze is een vlak karakter. Nadine is een Franse blondine, tot wie Eddy zich aangetrokken voelt. Ze studeert, evenals Silke, medicijnen. De twee meisjes zijn vriendinnen. Nadine is een vlak karakter. Eigen mening Ik vond Ik ook van jou een erg leuk boek omdat het vlot leest en vol kleine grapjes zit. Je kan goed meeleven met de personages, wat het lezen leuker maakt. Het lezen is erg boeiend omdat hij dingen vertelt die jongeren nou eenmaal leuk vinden om te lezen. Hij kan hele gekke dingen doen met zinnen door er plotseling gekke dingen tussen te zetten, zomaar een woord cursief te zetten of door bepaalde woorden weg te laten. Ook is hij goed in woordspelingen, met Frans, Engels en Nederlands door elkaar. De personages waren erg interessant. Neem nou Reza. Ze is een onmogelijke meid. Als Ronald bijvoorbeeld naar (ik noem maar wat) “Baywatch” zit te kijken betekent dat volgens haar dat Ronald niet meer van haar houd en haar lelijk vindt omdat hij naar vrouwen in bikini’s zit te kijken. Ze trekt erg snel conclusies zonder erbij na te denken, juist het tegenovergestelde van Ronald. Ze is erg jaloers en verdenkt Ronald meerdere malen van overspel, iets wat Ronald niet zou doen. Het taalgebruik in Ik ook van jou zou ik willen omschrijven als “populair”. Er wordt veel over seks geschreven, al dan niet in grove bewoordingen. Ook is zijn stijl vaak humoristisch.