Ronald Giphart, Ik ook van jou. Amsterdam 2001 (15e druk). De eerste druk komt uit 1992. Ik heb dit boek gekozen omdat ik positieve verhalen over de film had gehoord. Ik was in de mediatheek op zoek naar een boek en kwam toen deze titel tegen. Ronald en zijn vriend Eddy (Edgar) Fräser besluiten plotseling, na afscheid te hebben genomen van Fräser's vriendin Samarinde, voor een korte vakantie naar de Dordogne te gaan. Fräser vertelt onderweg zijn visie op het leven, terwijl Ronald alleen aan zijn ex-vriendin Reza denkt, over wie hij een boek aan het schrijven is. Reza was zijn eerste en enige vriendin. Hij was met haar ook eens naar Frankrijk (Parijs) geweest, maar ergerde zich aan het aanstellerige gedrag van haar. Dit maakte zij goed door middel van seks. Ronald heeft Reza ontmoet op de introductie van hun letterfaculteit. Op een donderdag waren ze met een groepje een toneelstuk aan het repeteren. Hier zoenden ze voor het eerst. Reza had nog een vriend, Oskarke, maar daar zou ze het mee uitmaken. In Argentat besluiten Ronald en Fräser de auto achter te laten. Ze huren voor drie dagen een kano bij Safaraid. Ze stoppen even bij een strandje want Fräser heeft inspiratie en moet gelijk schrijven op zijn blocnote. Ronald heeft Fräser leren kennen toen Fräser in de oude kamer van Reza kwam wonen, omdat zij naar een kibboets ging waar ze 'alle nationaliteiten van de wereld wilde neuken'. Fräser las een stuk van een verhaal van Ronald en vanaf dat moment mochten ze elkaar. Ronald hield een boek bij waar hij mooie momenten met Reza in bijhield, hij noemde dit logboek: 'Het boek ik ook van jou'. Ronald stopte hiermee toen er weinig mooie momenten met Reza waren. Fräser en Ronald brengen de nacht door op een onbewoond en bebost eilandje. Eten hebben ze niet, alleen chips en drank, en ze hebben een zeil en een dekbed om te slapen. Ze hebben het over vrouwen, als je té volgzaam bent, willen ze je niet en wanneer je koel en onbereikbaar doet, ben je weer interessant voor ze. Reza houdt ervan om liefdesspelletjes te spelen, ze prefereert het vooral om te doen alsof ze dood is. Ook heeft ze een keer geroepen dat ze met een scheermesje zijn penis eraf zou halen, om vervolgens te kennen te geven dat het een grapje was. Fräser en Ronald besluiten na een frisse ochtendduik in de Dordogne dat ze de komende dagen óf in een hotel slapen óf bij twee mooie vrouwen. Ze geven de vakantie een naam: 'Dordogne 1990, Grote Queeste Naar Literatuur en Seks', want liefde en geluk is samen seks. Fräser en Ronald meren aan bij een grootgruisstrandje, wanneer ze mandarijnen etende, een gele tweepersoonskano van Safaraid met twee meisjes aan zien komen. Ze wachten totdat ze voorbij zijn en gaan ze dan achterna, maar verliezen ze spoedig uit het oog. Reza kwam nooit klaar en wijdde dit aan haar kleine borsten. Als Ronald geen mening gaf over borsten, noemde ze hem ongeïnteresseerd. Zei hij dat ze ze niet hoefde te vergroten, leefde hij niet me haar mee en als hij zei dat hij haar zou steunen bij een operatie was dit een bewijs dat hij haar borsten lelijk vond. Samarinde sprak Fräser tegen toen hij oudejaarsmentor was en zijn mening over literatuur gaf. Na afloop bood Fräser zijn excuses aan aan het meisje en nam een boek uit de kast als goedmakertje. Hij vond het boek te dik voor haar en scheurde het in tweeën, de ene helft mocht ze houden. Kafka was de liefdescavia van Reza en Ronald. Reza kwam bij Ronald wonen, ze huurden er nog een kamer bij zodat één van hen zich terug kon trekken. Fräser vraagt Ronald hoe het met Reza gaat. Ronald heeft van een vriend, Constantin, gehoord dat ze niet meer in een kibboets was, maar in een discotheek in Tel Aviv werkte, haar haar had geverfd, dat ze samenwoonde met een in Engeland veroordeelde ex-crimineel en dat ze af en toe wat drugs gebruikte. Fräser vind dat Ronald genoeg stof heeft om zijn boek over Reza te schrijven. Volgens Fräser is er een keuze tussen schrijven of doodgaan, een andere manier om te leven is er niet. Dan zien ze de meisjes in de gele kano opnieuw. De meisjes roepen in het Duits dat ze niet zo moeten staren. De meisjes zijn aan de overkant van Ronald en Fräser gaan zitten. De blonde, Nadine, blijkt een Française te zijn, de negerin, Silke, een Duitse. Na een uur heen en weer geroep, moeten de meisjes verder daar het kanoverhuurbedrijf hun tentspullen bij een camping brengt. Reza was altijd jaloers, ze beschuldigde Ronald van vreemdgaan en van flirten. Zo beweerde ze in Parijs dat hij geflirt had met een negerin in de metro, terwijl hij geen enkele negerin gezien had. Ook zocht ze op een ochtend de hele kamer af naar een hoer die in de kamer móest zijn, want Ronald had een stijve. Dat dit een ochtenderectie was hield ze niet voor mogelijk. De jongens besluiten achter Nadine en Silke aan te gaan. Wanneer ze de meisjes zien en ze roepen, gaat de kano van de meisjes om en komen de meisjes zonder zwemvesten in snelle stroom terecht. Fräser weet Nadine te redden en Ronald na veel moeite Silke. Silke en Ronald lopen een strandje op en als dank voor de redding zoent Silke Ronald. Tussen Reza en Ronals is het al een half jaar uit. Ze verzorgt zichzelf niet goed en heeft een wilde periode. Ronald gaat s'avonds een keer bij haar langs en ze eindigen in bed. Fräser, Ronald, Nadine en Silke zitten met z'n vieren bij elkaar. Nadine en Fräser besluiten te gaan zwemmen. Silke vertelt dat haar moeder een Oegandese en haar vader een Chinees was. Toen beide ouders stierven, werd ze geadopteerd door een Duitse echtpaar. Eerst woonden ze in Zaïre, daarna in Duitsland. Silke en Nadine willen tropenarts worden. Met z'n vieren gaan ze eten. Na het eten belanden ze bij een dorpsfeest. Fräser en Nadine dansen, Silke en Ronald ook. Reza was tijdens de relatie met Ronald vreemdgegaan. Ronald reageert verontwaardigt als ze dit hem verteld, maar duikt diezelfde avond toch weer met haar het bed in. Vanaf dit moment gaat het slecht met de gezondheid van Kafka en uiteindelijk sterft het beestje. Na het dansen gaat het viertal op zoek naar de camping. Silke en Ronald raken achter en bij een splitsing zien ze Nadine en Fräser niet meer. Silke en Ronald komen terecht bij een maïsveld en zoenen elkaar. Ze klimmen in een boom 'om de zon op te zien komen'. Ze bevredigen elkaar in de boom maar gaan niet echt met elkaar naar bed omdat ze geen condoom hebben. Ze gaan terug naar de camping en kruipen in Silke's tent, daar Nadine en Fräser in Nadine's tent liggen. De volgende ochtend vertelt Fräser dat hij met Nadine naar bed is geweest en dat hij er heel veel spijt van heeft, hij heeft tenslotte al met Samarinde. Fräser wil hierom weg, hij vreest dat wanneer hij langer blijft hij nog een keer met Nadine zal slapen. Het viertal vaart met de kano's verder. Dan is het moment dat de meisjes verder gaan en de jongens achter moeten blijven. Fräser en Ronald hebben de kano ingeleverd en gaan met de auto terug naar huis. Ronald vertelt Fräser dat Reza in zichzelf sneed. Hij durfde het eerst niet uit te maken omdat hij bang was dat ze zelfmoord zou plegen, wat ze uiteindelijk niet gedaan had. Ze werd juist heel erg boos en sloot Ronald zelfs op in haar kamer. Ronald mag terugrijden. Gedachten flitsten door Ronald's hoofd en hij besluit om terug te gaan naar Silke. Fräser ligt te slapen en heeft niets in de gaten. Wanneer Fräser wakker wordt, zijn ze al weer terug bij het beginpunt. Fräser vraagt wat het allemaal betekent. Ronald legt uit dat hij zich heel de vakantie aangepast heeft aan hem, dat het nu zijn beurt is en dat hij Silke niet wil laten gaan. Fräser geeft hem gelijk en gaat in de auto zitten schrijven terwijl Ronald Silke gaat zoeken. Hij vindt haar en ze zijn erg blij elkaar te zien. Midden op de dansvloer hebben ze voor het eerst seks. Reza is hij kwijt. Hij beseft dat het voorgoed over is en dat hij helemaal voor Silke gaat. Silke vraagt wat in het Nederlands 'Ik hou van jou' is. Ronald antwoord; 'Ik ook van jou'. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk, de Dordogne. De terugblikken over Reza spelen zich in Nederland af. De vakantie van de jongens is in 1990. Het verhaal speelt zich dus in deze tijd af, de terugblikken hebben geen datum gekregen maar zullen geen tientallen jaren oud zijn. Het onderwerp van het boek is vooral de liefde van Ronald voor Reza, bij alles wat Ronald doet komt Reza in zijn gedachten. In het verhaal wordt de vakantie van de jongens beschreven. Elke keer als Ronald aan Reza denkt, komt er een flashback of een gedachte aan haar. Deze stukjes onderbreken de vakantie. Open plekken in het verhaal komen vooral voor in stukjes waar Reza aan de orde komt. Pas verder in het boek is te verklaren waarom er op dat moment zus of zo werd gereageerd op een situatie. Het boek heeft eigenlijk wel een gesloten einde, het hoofdstuk Reza is voor Ronald volledig afgesloten en met Silke wil hij opnieuw beginnen. Het verhaal is fictief, ook al komt de naam van de hoofdpersoon overeen met de naam van de schrijver, ik heb niets kunnen vinden dat wijst op een autobiografie. Ronald: stoer, heeft baldadige banale meningen en is grof tijdens colleges. Voor Reza was hij té lief, hij pikte bijna alles van haar omdat hij haar gelukkig wilde zien. Reza: knap, mysterieus, erg intelligent en scherp, had iets van een fataal meisje. Erg jaloers van aard. Onzeker over haar uiterlijk. Ex van Ronald. Fräser: filosofeert vaak over het leven, dik. Hij praat vaak over seks. Hij vindt het heel erg dat hij vreemd is gegaan op vakantie. Nadine: goudbruine blondine met wie Fräser iets krijgt. Silke: bronsgetinte gekroesde 'godin' met wie Ronald iets krijgt. Fabel en sujet zijn niet gelijk aan elkaar, het verhaal bevat uitgebreide flashbacks. De tekst is niet-contiunu verteld en is niet-chronologisch van opbouw. De verteltijd is 182 bladzijden, de vertelde tijd is ongeveer een week. Het verhaal is geschreven in de ikvertelsituatie. Ik vond het een heel apart geschreven verhaal, zinnen werden niet altijd afgemaakt maar toch was het wel duidelijk geschreven. Er zit veel humor in het verhaal, dit maakt het lezen van het boek aantrekkelijker. Ik denk dat het taalgebruik veel mensen aanspreekt omdat het niet te moeilijk is en nu seks geen taboe meer is om te lezen, denk ik dat dat ook de verklaring is dat veel mensen het gelezen hebben. Het is ook verfilmd, dus vraag naar een verhaal als dit zal er zeker zijn. De Volkskrant van 11-05-2000

Van onze verslaggever Jan Pieter Ekker
ROTTERDAM 'Het is een schande hoe Nederland met zijn talent omspringt. Ik heb bewezen dat ik het kan, laat mij mijn gang dan gaan.' Ruud van Hemert is terug. Na Honneponnetje (1988) regisseerde de man die kassuccessen als Schatjes! (1984) en Mama is boos! (1986) op zijn naam heeft staan twaalf jaar geen film meer. Hij diende het ene na het andere script in bij de fondsen, schreef en herschreef, maar kreeg geen geld voor zijn projecten. In Spanje en Portugal gaf hij acteercursussen en vervolmaakte hij zijn eigen acteermethode, die door lijkt te gaan waar de Amerikaanse Method Acting ophoudt. 'Ik houd niet van acteren. Als je ziet dat het geacteerd is, is het foute boel.' Antonie Kamerling, hoofdrolspeler in Ik ook van jou, Van Hemerts Giphart-verfilming, heeft er profijt van: 'Ik heb het gevoel dat ik nu pas echt leer acteren.' In een bruin café in Rotterdam staan halflege bierglazen op alle tafeltjes. Het rookhol is afgeladen met mooie jongens en meisjes - deels gerekruteerd uit Van Hemerts cursisten. Zij spelen studenten en luisteren naar het eerste publieke optreden van schrijver Eric (Kamerling). Zijn grote liefde Reza (Angela Schijf) zit geroerd aan een tafeltje; zijn maat Fräser (Beau van Erven Dorens) popelt om een fles champagne open te trekken. Op de achtergrond, aan de bar, hangen Ronald Giphart en zijn vriend Bert, de 'echte' Fräser. De opnameleider legt de scène nog een keer uit: 'Ademloos toekijken als Antonie zijn gedicht voorleest en na de slotzin ''Je lacht en zegt: ik ook van jou'' allemaal in applaus uitbarsten.' Van Hemert bemoeit zich ondertussen met de figuratie. 'Kijk eens iets meer van de lens weg', zegt hij tegen een meisje in het rood, dat hij later zal uitnodigen voor zijn acteercursus. En tegen Schijf: 'Je bent meer dan alleen verdrietig. Je gevoelens zijn dubbel: je bent ook trots. Je zou kunnen proberen te glimlachen als al die mensen gaan klappen. Verder was het prachtig, hoor.' Bij de volgende take verschijnt er een klein lachje op haar gezicht en rolt er een traan over haar wang. Van Hemert is tevreden. 'Dit is zó spannend, zó mooi', vertelt Van Erven Dorens in de lunchpauze. Na honderdvijftig afleveringen had hij genoeg van RTL Live en was het zijn 'grote fantasie' op het filmdoek te komen. In zijn studententijd heeft hij veel aan amateurtoneel gedaan, daarna speelde hij rolletjes in Baantjer en Danniel Danniels De zaak Braun, maar 'dat stelt allemaal niet zo veel voor.' Van Hemert vond hem geschikt voor de rol van Fräser. Van Erven Dorens begrijpt dat wel. 'Ik kom zelf uit het corpsballenmilieu. Het is een rol die dicht bij mij staat. Fräser is een brulaap met een klein hartje. Hij houdt van Eric, steunt hem onvoorwaardelijk en is trots op zijn eerste public appearance.' Van Erven Dorens probeert uit te vinden of acteren iets voor hem is. Kamerling weet dat allang, maar is voor zijn gevoel helemaal opnieuw begonnen. 'Ik heb al jaren het idee dat er meer in me zit. Van Hemert trekt het eruit. Hij is rücksichtlos in zijn aanwijzingen. Zegt dat het totaal verkeerd is wat je doet, en heeft gewoon gelijk. Tien jaar ervaring stelt helemaal niks voor. Het is niet altijd makkelijk, maar zijn kritiek werkt heel inspirerend.' Giphart loopt langs en grapt dat hij iedereen goed vindt, 'behalve Beau.' De schrijver benadrukt dat hij niks met het scenario en de film te maken heeft. Hij heeft de helft van de filmrechten al op zijn rekening, als de film klaar is volgt de rest. 'Ik heb van mijn leidsman Harry Mulisch geleerd dat je je huid zo duur mogelijk moet verkopen en je je handen er vervolgens vanaf moet trekken. Wordt het goed, dan zeg je dat je niet anders had verwacht op basis van dit boek, wordt het slecht, dan had je niet anders verwacht met deze regisseur en acteurs. Dat ik een cameo speel, betekent niet dat ik monddood ben.' Hij heeft het scenario van Van Hemert wel gelezen. Het is goed, vindt Giphart, maar heeft niks met het boek te maken. 'Ik ging ervanuit dat ze op bladzijde 1 zouden beginnen en op de laatste pagina weer zouden stoppen. Dat is niet het geval.' Van Hemert beaamt dat. 'In film gelden totaal andere criteria. Als je het boek leest, maak je je eigen keuzes. Ik maak die keuzes in de film. Allemaal. Het wordt zoals ik wil.' "Ik ook van jou" - Ronald Giphart (1992) Recensie Van: Jessica Durlacher Uit: Vrij Nederland dd: 6 juni 1992 1. Het is diepzinnig en gejat, maar dat kan allemaal niets deren. -Het boek is van het begin tot het eind diepzinnig, maar ik zie niet in waarom dit storend zou zijn. Ik vind dit juist een van de mooiste dingen aan Ik ook van jou. De filosofieen van Ronald en Fraser zijn naar mijn idee heel realistisch en precies weergegeven door Giphart. Dat het gejat is voor een deel klopt natuutlijk wel. Zowel qua stijl als qua stemming, maar dit vind ik juist mooi en dus niet storend. Wat ik echter wel storend vond, was dat het gebruik van andere boeken, schrijvers en citaten. Ik had de indruk dat hij met zijn kennis indruk op de lezer wilde maken. Bij mij werkte dat niet; dit vond ik in tegendeel behoorlijk storen. 2. Het verhaal van Ik ook van jou kan eigenlijk niet simpeler: twee verliteratuurde jongens met schrijfaspiraties, Ronald en Fraser, gaan samen op vakantie. -Inderdaad: het verhaal op zich is simpel. Ik weet niet of de recensent dit als erg negatief oordeel wil laten doorscheme- ren, volgens mij niet echt. Zelf heb ik er helemaal geen moeite mee; door plaats en verhaal simpel te houden kan Gip- hart dieper in gaan op gevoelens en gedachten. Zonder een verzameling interessante voorvallen kan hij zijn doel (denken en voelen) beter nastreven. 3. Het is geen geringe prestatie om met dit materiaal 182 pagina's gevuld te krijgen... -Hoewel dit een positief oordeel is, ben ik het er niet mee eens. De recensent doet net alsof een goed boek een goed verhaal moet bevatten. Dit is naar mijn mening niet nodig, want een goed boek kan ook zijn kwaliteit te danken hebben aan het omschrijven van gevoel en gedachten op een mooie manier. En dan valt de lengte best nog wel mee! 4. ...en tegelijkertijd kun je je natuurlijk boosaardig afvragen of dat wel een goed idee was. -Ik vind niet dat `Ik ook van jou' een zinloos boek is geworden, omdat het de gedachten van vele jongeren verwoordt. Hierbij heb ik het boek met plezier gelezen en alleen om die reden vind ik het wel een goed idee!_ http://www.xs4all.nl/~lva/boeken/ikook.txt