1b) Ik ook van jou, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 1996, 181
blz. (eerste druk 1992).
1c) Dit boek is (deels) een autobiografische roman.
2a) Ik ben dit boek gaan lezen, omdat het me door mevrouw
van Ardenne werd aangeraden om een boek van Ronald
Giphart te lezen.
2b) Ik vond het boek wel makkelijk te lezen, dat kwam vooral
door het makkelijke taalgebruik. Af en toe vond ik het boek een beetje té grof, maar het einde vond ik wel heel mooi.
3a) De ik-persoon (Ronald) beschrijft zijn vakantie, samen met
zijn vriend Fräser, in de Dordogne. Ze willen allebei schrijver
worden, en er wordt door hen veel gesproken over literatuur.
Tijdens deze vakantie praten ze ook veel over het leven,
schrijven, liefde, literatuur en vooral over seks.
Ronald denkt tijdens zijn vakantie veel aan zijn ex-vriendin
Reza. Hij schrijft een boek over de verloren liefde, en dat boek
is deels gebaseerd op zijn (inmiddels beeindigde) relatie met
haar. Door middel van flash-backs kom je als lezer veel over
deze (door seksverslaving en jaloezie verziekte) relatie te
weten.
Tijdens hun vakantie ontmoeten Ronald en Fräser twee
meisjes, Nadine en Silke. Ronald krijgt een relatie met Silke, en
Fräser met Nadine. Beide relaties lijken in het begin alleen
maar om de seks te gaan, maar op het eind komt Ronald
erachter dat hij toch meer is gaan geven om Silke.
Het thema van dit verhaal is de antwoord op de vraag: hoe
word ik schrijver. Tijdens hun vakantie vragen Ronald en
Fräser zich af hoe ervaringen met seks en liefde verwerkt
kunnen worden in een boek.
Ook relaties spelen in dit boek een belangrijke rol.
3b) schrijfstijl: het boek is eigenlijk in spreektaal geschreven.
Dat wil zeggen: veel 'plat' en grof taalgebruik.
De schrijver is ook vaak humoristisch
(bijna ironisch/cynisch).
ruimte: Tijd: het verhaal wordt verteld in
chronologische volgorde, met heel vaak
een flash-back.
Het verhaal speelt zich af in één week uit
het jaar 1990.
Plaats: in de Dordogne.
De flash-backs spelen zich vooral
thuis af (daar waar Reza en Ronald
wonen).
verhaalfiguren: 1) Ronald: eigenlijk de hoofdpersoon in dit
verhaal, hij is de verteller. Ronald is 24, en
gestopt met zijn studie Nederlands. Hij wil
schrijver worden, en hij is tijdens dit verhaal
bezig een boek te schrijven.
2) Fräser: hij is een goede vriend van Ronald,
en hij wil ook schrijver worden. Hij is een
goede prater met veel gevoel voor humor.
Fräser heeft een vriendin (Samarinde) die
hij zijn grote liefde noemt. Toch gaat hij
tijdens de vakantie in de Dordogne
vreemd.
3) Reza: de ex-vriendin van Ronald. Zij heeft
vaak last van neurotische buien, en is niet
tevreden met zichzelf. Net als Ronald is zij
verslaafd aan seks. Ze is vaak gefrustreerd
en jaloers.
4) Silke: een negermeisje uit Duitsland. Tijdens
de vakantie heeft Ronald een relatie met
haar. Ze studeert medicijnen.
5) Nadine: een Franse blondine, tot wie Fräser
zich aangetrokken voelt. Zij is studente
medicijnen.
situaties: In dit boek worden de volgende situaties
beschreven:
1) De gesprekken van Ronald en Fräser.
2) De relatie van Reza en Ronald.
3) De relatie van Silke en Ronald.
4) De relatie van Fräser en Nadine.
vertelwijze: Ik-perspectief. Ronald vertelt over de
gesprekken van hem en Fräser, en hij vertelt
ook over zijn relatie met Reza.
3c) Dit verhaal gaat over relaties en alles wat daarmee te maken
heeft. Vooral de flash-backs van Ronald (waarin hij aan zijn
relatie met Reza denkt), en de gesprekken van Ronald en
Fräser laten dit goed zien.
Ronald is bezig een boek te schrijven. Dat boek moet 'Het
boek ik ook van jou' gaan heten. De titel kan ook afgeleid
zijn van de laatste zin van dit boek, namelijk: 'ik ook van jou'.
3d) Het boek is in 1992 voor het eerst gepubliceerd.
Ronald Giphart is in 1965 in Dordrecht geboren. Hij gaat
Nederlands studeren, maar na drie jaar stopt hij met die
studie, omdat hij schrijver wil worden.
Voor het boek 'Ik ook van jou' krijgt hij het Gouden
Ezelsoor, omdat het het best verkochte debuut van 1992
is. Giphart is een schrijver die behoort tot de generatie 'Nix'.
Zij belichten vaak de negatieve dingen van het leven. Ik
heb verder nog geen boeken van Ronald Giphart gelezen,
dus ik weet niet of dit boek typerend is voor zijn werk.
Dit boek is wel typerend voor de generatie 'Nix',
Ook dit boek gaat over mindere leuke dingen in het leven.
4) Iedere keer als de ik-persoon vertelde over iets bizars
dat Reza ooit heeft gedaan, had ik het gevoel dat zij beter
hulp kon zoeken bij een psychiater. Want volgens mij is
ze ziek.
Aan het eind van het verhaal heeft Ronald een bericht
gekregen dat er wat met Reza is gebeurd.
Hij is dan weer op weg naar Nederland. Maar onderweg
realiseert hij zich eindelijk dat hij van Silke houdt, en dat
hij al lang genoeg zijn leven heeft laten bepalen door de
uitspattingen van Reza. Op dat moment keert hij de auto
en gaat terug naar de camping waar Silke is.
Dat is mijn favoriete passage, omdat Ronald zich dan
eindelijk realiseert dat Reza zijn leven lang genoeg heeft
bepaalt.
Tijdens dit verhaal werden af en toe citaten gegeven uit
andere boeken, en dat werd op den duur wel vervelend. Dat
kwam vooral omdat ik al die boeken (waar die citaten
uitkwamen) niet kende.
Ik vind het thema wel heel erg herkenbaar. Iedereen heeft
weleens problemen in een relatie. Alleen zijn die van de meeste
andere mensen niet zo erg als die van Ronald en Reza.
Dit boek gaat ook over het worden van schrijver. Op zich is
dat niet echt herkenbaar. Wel het worden van 'iets' in het
algemeen. Het komt volgens mij wel vaak voor dat iemand
later graag een bepaald beroep wil uitoefenen, en daar met
andere mensen over zit te fantaseren.
Het taalgebruik vind ik heel makkelijk te begrijpen. Ik hou er
wel van als dingen gewoon worden gezegd, zoals je het ook
ook denkt.
Terwijl ik dit boek las, vroeg ik me vaak af wanneer Ronald
zich eindelijk zou realiseren dat Reza al lang genoeg is bezig
geweest zijn leven te verzieken. Ik had ook vaak het gevoel
dat Reza hulp moest zoeken bij een psyciater, omdat ze in
mijn ogen geestelijk niet helemaal in orde is.
Ik vind dit verhaal erg mooi. Dat vind ik omdat de schrijver
heel openlijk praat over zijn gevoelens, en geen blad voor
de mond neemt. Ik vind het ook mooi dat er zo'n verschil
is tussen hun vakantie in de Dordogne en het leven van
Ronald thuis: hun vakantie was vrij luchtig. Ze genoten
gewoon van alles wat er gebeurde.
Thuis liep hij het ene probleem na het andere tegen het lijf.
Reza zorgde altijd wel voor problemen, en daar had hij
het vaak erg moeilijk mee.
Ik geloof niet dat de schrijver van dit verhaal echt een
standpunt inneemt, hij vertelt gewoon een verhaal wat
(volgens mij) waargebeurd is.
De opbouw van het verhaal vond ik wel goed. Ik had het
af en toe alleen niet door als er een flash-back verteld werd.
Ik dacht dat we dan nog in de tegenwoordige tijd zaten.
Ik denk dat de schrijver door middel van dit boek wil laten
zien dat het leven niet altijd even leuk is. Ik vind dat dat hem
wel gelukt is, want dit verhaal geeft een duidelijk beeld van
een minder fijne periode uit het leven van Ronald.
Ik zou andere mensen zeker aanraden dit boek te lezen,
want ik vond het een heel mooi boek, dat ook niet erg
moeilijk te lezen is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden