Giph, dezelfde Giph als in de roman 'Giph', is erg gelukkig, al durft hij dat bijna niet toe te geven. Hij is een jonge, succesvolle schrijver die om rond te komen een bijbaantje als nachtportier heeft en tevens een vaste vriendin, Samarinde, fotomodel, arts en ook nog eens zwanger (van Giph wel te verstaan).
Met een goed humeur gaat hij met haar en uitgelaten groepje 'beautiful people' uit de filmwereld op een korte vakantie naar La Palma. Het enige wat hem tegen zit is de recente dood van zijn moeder, Lotti. Door middel van euthanasie heeft zij een einde aan haar leven gemaakt, na lange tijd te hebben geleden aan multiple sclerose.
Beide verhalen, die van de ziekte en uiteindelijke dood van z'n moeder, en de vakantie op La Palma, worden een beetje op een dagboek-achtige manier verteld. Hierbij is de vakantie op La Palma de tegenwoordige tijd. Hij vertelt het zoals het gebeurt. Hierbij valt hij steeds terug op de ziekte van zijn moeder, wat het overigens een leuk afwisselend geheel maakt. In het begin lijkt het niet veel met elkaar te maken te hebben, maar als blijkt dat de film die hij van de laatste paar weken van zijn moeders leven is uitgezonden op de televisie door een van die vrienden met wie hij op La Palma zit, verandert dit compleet.
Slaande ruzies zijn het gevol en Giph besluit naar huis te gaan.
Hiermee eindigt het boek ook. Iets wat naar mijn mening vrij bijzonder is, geen 'happy ending' of uberhaubt een duidelijk einde.
De boek heeft zijn naam te danken aan het chinese gelukskoekje dat Giph's moeder krijgt. De spreek die zij erin vindt is 'Ik omhels je met duizend armen',
wat ook zo is, aangezien ze door heel erg veel mensen wordt bijgestaan tijdens haar ziekte.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden