Hot spot door Theo Hoogstraaten

Samenvatting:

Proloog (vooraf van het andere boek)
Een man wil de band van Meryem plakken, omdat hij lek was, maar daar wil hij dan wel wat voor terug, toen stond hij opeens voor haar en wou hij misbruiken. Ze begon te schreeuwen, en te vechten tegen hem, en toen hoorde gelukkig zijn buurvrouw haar schreeuwen.
Het verhaal gaat over dat 3 jongeren op een feest waren (Stefan, Meryem, en Astrid)
die XTC hadden geslikt en in de problemen waren gekomen.
Meryem ging samen met Stefan de duinen in, stefan was even weggegaan omdat hij zijn broek was vergeten en toen kwam de gluurder en die wou Meryem misbruiken waar Meryem neer werd gestoken door haar broer. Daardoor wil haar vader haar nooit meer zien. Er was ook een gluurder bij betrokken…
Als Astrid, Meryem help met haar wiskunde (Astrid geeft Meryem bijles is wiskunde), kan Meryem haar gedachten er niet bij houden en ze besluiten om naar het strand te gaan. Ze zit er zo over in dat ze niet meer naar huis kan, omdat haar vader zich voor haar schaamt, en haar daarom niet meer wil zien. Onderweg eten ze nog een ijsje maar het is zo warm dat het ijs zo weg smelt, als ze nog even over het strand heen lopen, komen ze een man op de fiets tegen die onderweg is naar het strand. Op die fiets zaten van die rare zijtassen, die de gluurder ook op zijn fiets had zitten. Als ze in de krant lezen dat de gluurder is vermoord weet Meryem het zeker: de man op de fiets was de gluurder. Hij zou weer stelletjes gaan bespieden maar is betrapt. Degene die hem dus heeft vermoord wist dat hij weer paartjes zou gaan bespieden. De man was aardig toegetakeld. In zijn linkerwang zat een diepe snee en had vreemde kleuren, stukgeslagen lippen en geen tanden meer over. Daarnaast zaten er stukken vel van degene die hem had geslagen op zijn gebit. Als ze er weer aan terug denkt knijpt ze haar ogen dicht. Ze kan die nacht maar niet vergeten. Ze heeft nog steeds last van nachtmerries en krijgt steeds meer te weten over hoe ze is neergestoken en wie er allemaal bij waren. Blijkbaar was ze niet alleen met de gluurder.
Strandtent timboektoe profiteert ervan dat er 2 steekpartijen zijn geweest in de duinen. De plek hot spot wordt dagelijks bekeken, en de mensen komen achteraf nog wat drinken in timboektoe. Dat merken Herman en Stefan ook. Ze hebben het razend druk.
Diezelfde middag als Stefan aan het werk is, komt er een man aanrennen die beweert dat zijn vrouw (Josine Dalhuis) te ver in zee was gegaan en is meegetrokken door de stroming. Stefan en Edwin gaan er met de boot achteraan maar het is te laat. De vrouw wordt nog meegenomen naar het ziekenhuis maar ze overleeft het niet.
Als Stefan terug komt uit het ziekenhuis is en samen met Astrid een eindje gaat lopen begint het te onweren. Ze moeten schuilen in de duinen, waar Astrid een fietstas met daarin een bebloed mes in het zand ziet liggen.
Als de rechercheurs Frederiks en Witzens deze fietstas in handen krijgen beginnen ze een vermoeden te krijgen wat de zaken Meryem Aslan, Josine Dalhuis (de verdronken mevrouw) en de moord van de gluurder met elkaar te maken kunnen hebben.
Die middag nog, wordt Meryem opgebeld door een zogenaamde Belgische redactrice die haar een aantal vragen wil stellen over de nacht waarop ze is neergestoken.
Als rechercheur Tom Speelman bij Meryem op bezoek komt, verteld hij haar dat haar broer Murat de volgende dag thuis zal komen. Als Speelman weg is, weet Meryem niet hóe snel ze haar spullen moet pakken en zorgen dat ze wegkomt.
Als Astrid thuis komt leest ze op een briefje dat Meryem weg is. Ze is heel ongerust. Als Meryem haar eindelijk opbelt, wil ze niet vertellen waar ze is maar beloofd om toch terug naar huis te komen.
Als Meryem thuis komt kan ze het niet voor zich houden en vertelt Astrid dat haar broer thuis komt. Astrid begrijpt niet waarom Meryem daarom moest vluchten. Ze vertelt dat ze niet alleen in de duinen was toen Stefan een condoom haalde. Murat heeft de gluurder gezien toen hij Meryem wilde aanranden. Toen de gluurder hem ontdekte, is hij er vandoor gegaan. Murat heeft Meryem met iemand de duinen in zien gaan en dacht dus, dat zij met de glúúrder ging vrijen. Toen heeft hij haar geprobeerd neer te steken, omdat ze een schande voor de familie zou zijn. (Om dat ze in de duinen heeft lopen vrijen daarom zou ze een schande zijn voor de familie) Nu ze weet dat Murat terug komt naar Nederland, is ze bang dat hij z’n werk af wil maken en haar alsnog neer wil steken, omdat het hem die avond niet is gelukt.

Als de twee rechercheurs, Speelman en Frederiks op bezoek gaan bij meneer Dalhuis, vertelt hij dat zijn vrouw is verdronken en hij haar niet kon redden omdat hij niet kon zwemmen. Als Frederiks navraag doet, over Josine Dalhuis, blijkt dat zij vroeger, op 15-jarige leeftijd, bijna is verkracht door Van Santen –de gluurder. Josine Dalhuis was ook degene die zich heeft voorgedaan als redactrice van een Belgisch tijdschrift. Ze wou weten of het echt waar was dat de gluurder haar bijna had verkracht en kon het niet hebben dat hij dit nog steeds deed. Toen ze hem in de duinen met een verrekijker zag liggen, sloeg ze hem neer op de grond en pakte zijn mes.
Ze probeerde hem te steken, maar het lukte niet. Toen pakte ze haar busje met peperspray uit de tas en spoot het in zijn gezicht. Zo wou ze de man verblinden, als wraak. Doordat ze hem zo hard heeft toegetakeld, is de man ter plekke overleden.
De fietstas met het mes erin was uiteindelijk het bewijs dat Josine Dalhuis de gluurder heeft vermoord.

Het verhaal eindigt met een epiloog(=extra hoofdstuk) waarin Meryem weer terug naar huis gaat en haar ouders beseffen dat het niet alleen haar fout was die avond. Ze mag weer thuis wonen en zo loopt het toch nog goed af.

Mijn mening:

Ik vind het een heel spannend, leuk en ook leerzaam boek, het is niet te langdradig en ook niet te kort. Het is echt een verhaal dat in het echt ook gebeurd zou kunnen zijn. Ik vond dat er best wel veel spanning in zat, het ene stuk niet en dan opeens komt er weer iets spannendst, terwijl je het helmaal niet verwacht en dat moet een boek hebben, vind ik anders ga ik het niet eens lezen, als er geen spanning of humor in zit.

Over de schrijver:

Geboortedatum: 9-7-1948
Woonplaats: West-Knollendam (Zaanstad)
Opleiding: Nederlandse taal en letteren, MO Geschiedenis, Opleiding voor vakdiploma illustrator. De laatste opleiding heeft hij gevolgd omdat tekenen en schilderen
altijd een hobby zijn geweest en hij het nuttig vind met een 'vakkundig' oog de omslagillustraties van zijn boeken te kunnen bekijken/beoordelen.
Beroep: Schrijver en decaan havo/vwo op een middelbare school
Werktijden: Schrijven doet hij in zijn schoolvakanties. Het is voor hem ook een vorm van ontspanning. Zoals een ander rust en ontspanning vindt in sporten of vissen of iets dergelijks, zo kan hij zichzelf helemaal 'verliezen' in een verhaal om daarna als herboren mijn andere werkzaamheden op te pakken.

Kleur ogen: grijsblauw
Haarkleur: blond
Lengte: 1.75 meter
Gewicht: hij weeg zichzelf nooit.
Hobby's: Hierboven staat al iets over tekenen en schilderen. Al heel lang speelt hij klassieke en Spaanse gitaarmuziek. Meespelen in een klein orkest dat een musical begeleidde
vond hij een fantastische belevenis. Fotograferen is een andere passie. Tijdens, vaak verre, reizen gaan meerdere camera's mee. Altijd bezoekt hij landen of gebieden die veel te bieden hebben op historisch en archeologisch gebied, want daar ligt zijn
belangstelling. Het maken van foto's van prehistorische rotstekeningen ergens in de Negev -woestijn in Israël is een aparte ervaring, die ik met soortgelijke ervaringen
weer in mijn boeken verwerk. Tja, en dan is hij ook nog liefhebber van varen.
Helaas heeft hij voor zijn boot veel te weinig tijd over. Als hij eerlijk is, heeft hij voor alles wat hij graag wil te weinig tijd.
Omdat Theo Hoogstraaten vond dat er te weinig spannende boeken voor jongeren zijn, ging hij die zelf schrijven. Zijn boeken zijn dan ook zonder uitzondering spannend en lezen als een trein, of het nu detectives, historische verhalen, toekomstverhalen, griezelverhalen of oorlogsboeken zijn. Hij begint vaak met schrijven naar aanleiding van een echte gebeurtenis. Daarna verzamelt hij informatie, schetst hij de grote lijnen van het verhaal en dan begint het echte schrijven. Naast het spannende verhaal speelt in zijn boeken ook vaak een liefdesgeschiedenis. Soms hebben zijn boeken een boodschap, hoewel die er niet dik bovenop ligt.
Huisgenoten: vrouw Marianne en hond Bonito
Lievelingseten: paling en snoekbaars
Lievelingskleur: pastelkleuren
Favoriete muziek: gitaarmuziek van Albeniz Tarrega en Rodrigo (concierto de Aranjuez)
Favoriete kinderboek (als kind): reis door de nacht van Anne de Vries
Favoriete kinderboek (nu): heeft geen voorkeur
Favoriete dieren: olifant en hond
Wens: De Galapagos-eilanden bezoeken voor de 'vooruitgang' en milieuvervuiling ook daar
flora en fauna hebben aangetast.
Hekel aan: mensen met vooroordelen
Toekomstplannen: Over een paar jaar full-time schrijver worden en nog heel veel boeken, ook meer historische, schrijven.
Nog een paar boeken die Theo Hoogstraaten heeft geschreven:

De ramp 1988
In verzet 1989
Het Nerthusmysterie (Pandora-crimi) 1990
IJzige poppen (Pandora-crimi) 1991
De sprong van de jaguar 1992
De verdwenen grenadier 1993
Het verraad loert 1994
Tussen twee vuren 1995
Blind date (Pandora-crimi) 1996
De spiegelvrouw (Styxx-horror) 1996
De liftster (Pandora-crimi) 1997
Verraderlijke vrienden 1998
Het oog van de duivel 1999
Hot spot 2000
De toren van de zeven verdiepingen 2001
De Vuurmeester 2002