Hoe overleef ik mijn eerste zoen? door Francine Oomen

De titel van dit boek is: ‘Hoe overleef ik mijn eerste zoen’ en het is geschreven door Francine Oomen en met illustraties van Annet Schaap. Het gaat over een meisje dat Rosa heet. Ze verhuist van Den Bosch naar Groningen en dat vind ze helemaal niet leuk, want dat is erg ver van haar vrienden vandaan. Daar komt nog eens bij dat haar moeder een heel onaardige vriend heeft die bij hun intrekt. Hij is een vreselijke bemoeial. Maar er zijn ook leuke dingen, bijvoorbeeld dat haar moeder een baby’tje krijgt en dat ze voor het eerst verliefd wordt. Ze mailt met haar vrienden allemaal tips over verliefdheid, waar ze veel aan heeft. Fragment 1. ‘Pap, papa… ze gaat dood, ze gaat dood!’ is het enige wat Rosa uit kan brengen. Ze zit met blote benen op de koude tegels in de gang en drukt de telefoon tegen haar oor. De tranen stromen over haar wangen. ‘Papa! Ik ben zo bang!’ ‘Roos, Roos, rustig nou even. Het is elf uur, ik sliep al. Ik begrijp er niks van. Probeer een te kalmeren en vertel het me nog een keer. ‘Waar zijn mama en Alexander?’ ‘Ze gaat dood,’huilt Rosa. Ze krijgt bijna geen lucht meer, zo hard moet ze huilen. De telefoon valt op de grond. Rosa rolt zich in elkaar en snikt hartverscheurend. Haar moeder gaat dood. Allemaal de schuld van Alexander! En ze heeft zo rot tegen haar gedaan en haar veel te weinig geholpen met die dikke buik, en vanavond zelfs nog ruziegemaakt over de afwas. Misschien is het wel haar schuld! Ze hoort een stem uit de telefoon roepen. ‘Rosa! Rosa! Praat tegen me!’ Rosa haalt diep en schokkerig adem en pakt de telefoon. ‘O papa! Waarom ben je er niet? Ik ben zo bang. Ik heb zo’n spijt!’ ‘Roosje kalm nou maar, wat is er gebeurd?’ ‘Mama… o, pap, er was een heleboel bloed!’ Haar vader onderbreekt haar. ‘Komt de baby?’ ‘Oja, oeps, niet aan gedacht…’ Ik vind dit een grappig fragment omdat ze eerst helemaal overstuur is, en dan blijkt dat haar moeder gewoon een baby krijgt. Dat ze zich dus voor niks zo druk heeft gemaakt, en dat werkt komisch. Fragment 2
Thomas heeft de muziek nog harder gezet. Wat zal hij verrast zijn als hij haar ziet… Rosa is bij het raam. Haar handen zweten en haar benen trillen, maar het is haar gelukt. Ze duwt het raam wat verder open en gluurt naar binnen. Nog net kan ze een kreet van afgrijzen binnenhouden. Thomas ligt op zij bed, in innige omhelzing met een half uitgekleed meisje met donker haar. Rosa’s hart begint luid te bonken. Gauw trekt ze haar hoofd terug en ze drukt zich tegen de dakpannen aan. Een golf van duizeligheid trekt door haar heen. Weg, ze moet zo snel mogelijk weg, voordat hij haar ziet. Op dat moment glijdt haar rechtervoet uit en ze valt… ‘Heeeeeelp! Thomas, help!’gilt Rosa zo hard als ze kan. Met beide handen klemt ze zich vast aan de dakgoot. Ze slingert heen en weer. ‘Thomaaaas! Thomas, heeeeeelp! Alsjeblieft, kom gauw!’ De muziek staat te hard. Hij hoort haar niet! ‘Thomaaaas!’ Maar haar stem komt niet boven de muziek uit. ‘Papaaaa, mamaaaaa… Alexander!’ gilt Rosa met overslaande stem. Plotseling hoort ze iemand beneden roepen. ‘Hou vol, hou vol! Meisje, niet loslaten, ik ga hulp halen!’ De man rent weer naar binnen. Even later hoort ze de sirene van de brandweer er al aan komen. Net als ze denkt dat ze het niet meer vol kan houden, voelt ze een stevige arm om haar middel. Ze is gered! Dit vind ik een grappig fragment omdat Rosa hier haar huis uitglipt om naar haar “vriendje”te gaan, maar dan blijkt die met iemand anders te zoenen. Van schrik valt ze bijna van het dak, maar haar vriendje hoort haar niet. Dat lijkt me een erg grappige situatie en ook voor Rosa als het voor haar niet zo ernstig was geweest. Fragment 3

Rosa slaakte een kreet van verzuchting. Sprookjes bestaan immers. Ze moet zich niks in het hoofd halen. Ze zweeft naar beneden en kijkt om het hoekje van haar moeders kamer. Moeder zaagt een amazone woud om met Abeltje in haar armen naast zich. Hij is al een flinke bink geworden en past bijna niet meer in het bed. Zijn wangen gelijken een stoplicht. Rosa schaamt zich als ze een vleug van jaloezie bespeurt bij zichzelf. Lag zij daar maar. Dan was ze nu tenminste niet wakker. Toen ze klein was leek alles zo simpel maar naarmate ze groeide vond ze het steeds moeilijker. Het leek wel of ze alles nu zelf moest doen! Beneden hoort ze Alexander in de keuken rommelen. Oh nee, alweer pannekoeken ! Zij houdt daar echt niet van en iedere keer moet ze deze opeten. En daarna is het dan ook meteen Sumo worstelen geblazen. Somber loopt ze naar de badkamer om naar klein Parijs te gaan. Als ze goed en wel heeft plaatsgenomen en naar haar lingerie kijkt ziet ze een heuse aflevering van scream !! In haar gedachten vliegen de demonische ijzers met vlijmscherpe precisie door de kamer heen om tenslotte …… weer neer te vallen. Bloed ! Hevig heftig Aaaarghl ! Verschrikt kijkt zij in het verzamelbekken en ziet .. niets! Maar de lingerie liegt er niet om, het is er ! Waaahh! Met een ruk plaatst zij haar kledingsstukken op de voor hun aangewezen plek en rent vol ontzetting naar haar moeders kamer. “Mam, mam, ik ben ongesteld!!” gilt ze
opgewonden. Rosa’s moeder keert terug vanuit een ver Amazone woud tot zij een vlaag van verstandsverbijstering over zich heen voelt komen. Abeltje roept “ach meid dan heb je Haunted House nog niet gezien!” Moeder draait zich in verscheidene bochten naar Rosa toe en zegt “nou Rosa, welkom bij de club!” Daarna gingen zij gezamenlijk naar blz 90.