Auteur: Francine Oomen
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgave: 2002
Plaats van uitgave: Houten De hoofdpersoon: Rosa is in de pubertijd en ze is erg verlegen. Ze wordt gepest in haar klas. Daarom wil Rosa veranderen in de stoere Rooz en laten zien wie zij is. Maar ze vindt zichzelf dik en krijgt boulimia. Ze wil zichzelf veranderen zodat ze er leuk uitziet en niet dik is, maar dat levert nogal problemen op. Het probleem: De andere kinderen pesten haar en noemen haar Miss Piggy. Rosa krijgt steeds minder zelfvertrouwen en ze zit helemaal niet lekker in haar vel. Ze neemt piercings, verft haar haar en spuugt al haar eten er weer uit. Daarbij zit ze er heel erg mee dat haar moeder een vriend heeft en zij haar vader niet vaak ziet. Op het einde ligt ze in het ziekenhuis waardoor iedereen haar begrijpt en loopt alles toch goed af.
Andere personen:
Esther en Jonas zijn 2 goede vrienden waar ze altijd mee mailt omdat Rosa is verhuist.
Haar moeder en Alexander diens vriend. Rosa noemt hem : Alexander apenbil.
Vincent de vriend van Rosa. Ze spuiten altijd graffiti samen. Zijn bijnaam is Neuz.
Samuel Meyer de privé tekenleraar van Rosa. Rosa werd verliefd op hem maar hij blijkt homo te zijn. Hij heeft vroeger ook altijd graffiti gespoten.
Abeltje het kleine broertje van Rosa ze noemt hem Appie Garnaal.
Waar en in welke tijd het verhaal zich afspeelt:
Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Rosa woont in Groningen. Ze is het meest op school of thuis. Verder buiten bij het spoor, bij de politie, in het ziekenhuis en bij de tekenleraar thuis.
De tijdsduur is ongeveer een half jaar.
De mogelijke bedoeling van de schrijver:
Je wordt niet populairder door je uiterlijk te veranderen naar iets wat niet bij jouw past. Jíj moet je fijn voelen je kunt het voor anderen nooit helemaal goed doen. Maak er geen punt van dat je gepest word, want wat je zegt ben jezelf! Ook als je in de put zit kom je er altijd weer uit neem dus geen ondoordachte beslissingen.
Mening:
Ik vond het een heel leuk boek. Al die e-mailtjes tussendoor vind ik heel grappig en er staan hele handige (survival)tips in, dat is leuk verzonnen. Ik vind dat Francine altijd hele leuke en mooie boeken schrijft. Ik heb al veel van haar Hoe overleef ik ……. boeken gelezen! In dit boek zat best wel spanning, en er gebeurde veel. Rosa zit in dit boek heel erg met zichzelf in de knoop, dat is echt puberen! Het is echt voor mijn leeftijd! Ik leefde ook heel erg mee met Rosa. Al heb ik vaak zoiets van: Wow, dat zou ik nooit doen of wat doet ze nou toch dom! Francine schrijft haar boeken zo dat je ze in één keer wilt uitlezen.
Francine Oomen:
Schrijft over zichzelf:
Ik ben in 1960 geboren in Laren, Noord-Holland, in een klein huisje dat in de enorme tuin van een groot huis stond. Daar woonden mijn opa en oma en tante Marie. Ik had een zusje dat veertien maanden jonger was dan ik en samen ontdekten we de wereld. Twee vrolijke meisjes met spierwitte haren in zelfgemaakte schortjes. In mijn herinnering was het altijd zomer. We gingen naar het schooltje waar mama juf was en papa goochelde toverballen uit zijn mouw, als hij ’s avonds thuis kwam van zijn werk..
Toen ik zes was verhuisden we naar Eindhoven. Een hele verandering. De wereld had tot dan toe bestaan uit het grote en het kleine huis, mijn zusje, opa en oma en tante Marie. We gingen wonen in een nieuwbouwwijk, mijn vader ging elke ochtend naar Philips om lampen uit te vinden en ik kreeg er nog een broer en twee zusjes bij. Ik klom in bomen, ving vlinders die er toen nog in overvloed waren, en stak in een geheime schuilhut piepschuim en mijn schoenveters met een vergrootglas in de fik.Ik ging naar school en leerde lezen. Mijn vader nam ons elke zaterdag mee naar de bibliotheek en op dinsdag was alles al uit. Ik ontwikkelde een onstilbare honger naar verhalen, naar boeken, naar andere werelden en dat is altijd zo gebleven. Ik begon ook te tekenen en kon daar, tot de dag van vandaag, niet meer mee ophouden. Mijn moeder werd wel eens boos als ik met weer een volgetekend taal- of rekenschrift thuiskwam. ‘Moet ik alweer nieuwe schriften kopen!’ brieste ze dan. ‘Ik word nog eens arm aan jou!’ Ze kon ook niet weten dat ik aan het oefenen was voor later. Dat wist ik zelf nog niet eens.Toen ik twaalf was kreeg ik een stiefvader, van wie ik niet hield. We verhuisden met hem, mijn moeder, mijn broertje en mijn drie zussen naar Groningen. Dat vond ik vreselijk.
Mijn eerste vriendje heette Thomas en hij klom ook door het dakraam, net zoals in ‘Hoe overleef ik mijn eerste zoen’. Intussen schreef ik dagboeken vol, omdat ik met niemand durfde te praten over wat ik allemaal voelde en dacht
Als iedereen zwoegde voor zijn proefwerk week, lag ik in mijn eentje te dromen en gedichten te schrijven aan de rand van ons balkon. Na het eindexamen werd ik tot mijn grote blijdschap aangenomen op de Academie voor Industriële Vormgeving. Ik wilde niets liever dan tekenen, dingen maken, oplossingen bedenken. Toen ik tien was wilde ik modeontwerpster worden, ik tekende niets liever dan dames in mooie kleren. Ik verhuisde naar Den Haag, naar Zevenaar en uiteindelijk naar het plaatsje Nuth, in Limburg. Daar ging ik samenwonen kreeg ik drie kinderen: Joris in 1987, Lotje in 1989 en Daantje, twee jaar later.Ik ging scheiden, maar bleef in de buurt van de vader van de kinderen wonen, zodat we ze samen konden grootbrengen. Langzamerhand ging ik steeds meer schrijven en tekenen.Heel geleidelijk aan werd ik kinderboekenschrijfster, en ook illustratrice. allerleukste beroep dat ik me kon Ik bent vrij om te werken wanneer ik wil, ben mijn eigen baas, ik teken schrijf en verdien daar ook nog eens mijn brood mee! Ik ben begonnen met boeken voor kleuters en peuters te maken, toen mijn kinderen nog klein waren, en ik merk dat ik met hun leeftijd meegroei. Mijn boeken worden dus steeds voor oudere kinderen, maar prentenboeken blijf ik maken, want dat vind ik erg leuk.Alles bij elkaar zijn het er al meer dan honderdtwintig, ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt. Ik heb een opschrijfboekje en dat staat vol met alleen maar titels, van boeken die ik nog wil gaan schrijven. Mijn grote wens is dat een van mijn boeken eens verfilmd wordt. Verder wil ik ook graag zelf eens het script voor een film schrijven Mijn hobby’s zijn mijn hele leven al zo'n beetje dezelfde.Alleen vroeger turnde ik, en dat doe ik nu niet meer. Lezen, tekenen, schrijven, goeie films kijken, wandelen, kippen, snoepen en lekker eten koken. Vorig jaar ben ik weer verhuist van mijn boerderij in Limburg, naar een boerderij op een prachtige plek aan een dijkje in Noord-Holland.
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgave: 2002
Plaats van uitgave: Houten De hoofdpersoon: Rosa is in de pubertijd en ze is erg verlegen. Ze wordt gepest in haar klas. Daarom wil Rosa veranderen in de stoere Rooz en laten zien wie zij is. Maar ze vindt zichzelf dik en krijgt boulimia. Ze wil zichzelf veranderen zodat ze er leuk uitziet en niet dik is, maar dat levert nogal problemen op. Het probleem: De andere kinderen pesten haar en noemen haar Miss Piggy. Rosa krijgt steeds minder zelfvertrouwen en ze zit helemaal niet lekker in haar vel. Ze neemt piercings, verft haar haar en spuugt al haar eten er weer uit. Daarbij zit ze er heel erg mee dat haar moeder een vriend heeft en zij haar vader niet vaak ziet. Op het einde ligt ze in het ziekenhuis waardoor iedereen haar begrijpt en loopt alles toch goed af.
Als iedereen zwoegde voor zijn proefwerk week, lag ik in mijn eentje te dromen en gedichten te schrijven aan de rand van ons balkon. Na het eindexamen werd ik tot mijn grote blijdschap aangenomen op de Academie voor Industriële Vormgeving. Ik wilde niets liever dan tekenen, dingen maken, oplossingen bedenken. Toen ik tien was wilde ik modeontwerpster worden, ik tekende niets liever dan dames in mooie kleren. Ik verhuisde naar Den Haag, naar Zevenaar en uiteindelijk naar het plaatsje Nuth, in Limburg. Daar ging ik samenwonen kreeg ik drie kinderen: Joris in 1987, Lotje in 1989 en Daantje, twee jaar later.Ik ging scheiden, maar bleef in de buurt van de vader van de kinderen wonen, zodat we ze samen konden grootbrengen. Langzamerhand ging ik steeds meer schrijven en tekenen.Heel geleidelijk aan werd ik kinderboekenschrijfster, en ook illustratrice. allerleukste beroep dat ik me kon Ik bent vrij om te werken wanneer ik wil, ben mijn eigen baas, ik teken schrijf en verdien daar ook nog eens mijn brood mee! Ik ben begonnen met boeken voor kleuters en peuters te maken, toen mijn kinderen nog klein waren, en ik merk dat ik met hun leeftijd meegroei. Mijn boeken worden dus steeds voor oudere kinderen, maar prentenboeken blijf ik maken, want dat vind ik erg leuk.Alles bij elkaar zijn het er al meer dan honderdtwintig, ik ben de tel een beetje kwijtgeraakt. Ik heb een opschrijfboekje en dat staat vol met alleen maar titels, van boeken die ik nog wil gaan schrijven. Mijn grote wens is dat een van mijn boeken eens verfilmd wordt. Verder wil ik ook graag zelf eens het script voor een film schrijven Mijn hobby’s zijn mijn hele leven al zo'n beetje dezelfde.Alleen vroeger turnde ik, en dat doe ik nu niet meer. Lezen, tekenen, schrijven, goeie films kijken, wandelen, kippen, snoepen en lekker eten koken. Vorig jaar ben ik weer verhuist van mijn boerderij in Limburg, naar een boerderij op een prachtige plek aan een dijkje in Noord-Holland.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
S.
S.
Hoi Evelien,
ik vind het een goed verslag van 'Hoe overleef ik mezelf'. Ik heb er erg veel aan gehad. Misschien is het wel handig als er ook een soort samenvatting in staat :) Maarja maakt niet uit hij is heel goed.
19 jaar geleden
AntwoordenD.
D.
bedankt voor de infooo!=] kusjee,×
19 jaar geleden
Antwoorden