1 Zakelijke gegevens
a. Auteur: Het boek is geschreven door Judith Koelemeijer.
b.Titel: Het zwijgen van Maria Zachea. Uitgeverij: Plantaan Zutphen. Jaar van uitgave: 2001. Druk: 15e druk.Het boek heeft ongeveer 245 bladzijden.
c. Genre: Roman.
2 Eerste reactie
a: Keuze:
Ik heb dit boek gekozen omdat het me een heel realistisch boek leek. Mijn moeder had hem gekocht en vond het een heel mooi boek. Ik vond het ook een mooi boek.
b: Inhoud:
Ik vind dat het boek mooi geschreven is. Het gaat over een familie en hoe er het in die familie aan toen gaat. Het boek speelt zich bij mij in de buurt af en mijn moeder herkend veel dingen uit het boek zei ze. Ik vond het echt een mooi boek.
3 Verdieping
a: Samenvatting:
Het boek gaat over een oude mevrouw en haar familie. De familie heet Koelemeijer. Nadat ze een hersenbloeding heeft gehad wordt haar gezondheid er niet beter op. Het gaat steeds slechter met haar. Ze heeft 12 kinderen die haar om de dag komen verzorgen met hulp van een aantal zusters.
Het verhaal is geschreven door 1 van haar kleinkinderen: Judith. Zij interesseerde zich in het leven van haar vader en haar ooms en tantes. In ieder hoofdstuk verteld een van haar ooms of tantes hun eigen levensverhaal. Zo wordt duidelijk hoe elk kind is opgegroeid en wat hij of zij allemaal heeft meegemaakt in de familie. In ieder hoofdstuk komt ook iedere keer een stuk terug waarin een van de kinderen een beeld van hun moeder heeft toen ze nog gezond en jonger was. Ze brengen alle twaalf veel tijd door met hun zwijgende moeder, ze vragen zich allemaal of waarom hun moeder niet meer praat. Ze hebben er allemaal een andere verklaring voor maar ze kunnen er maar niet achter komen. Kon ze niet meer praten? Wilde ze niet meer praten? Lukte et haar gewoonweg niet meer? Ze wisten het niet. Hoe verder je in het boek leest des te slechter ging het met Maria. Op het laatst moesten de dokters haar met medicijnen in leven houden. Uiteindelijk sterft moeder dan ook en een echt antwoord op de vraag van het zwijgen komt niet heel duidelijk naar.
Het gezin Koelemeijer bestond uit 12 kinderen. Het gezin was ook Katholiek. De kinderen waren als het ware in groepjes opgedeeld. Eerst kwamen ‘de huishoudsters’. Jo en Toos hebben het grootste deel van hun jeugd doorgebracht met het verzorgen van het huishouden. Maarten, Jos en Nico waren de professors, zij gingen als een van de eerste boerenjongens uit het dorp studeren. Ze lazen en leerden echt de hele dag en vonden politiek geweldig! Jos sterft helaas al op jonge leeftijd en hij heeft ook een zeer bijzondere plaats in het gezin. Er wordt niet gehuild, een kind meer of minder, wat maakt dat nog uit? Maar persoonlijk zit iedereen er wel mee dat hij er niet meer is. Verder waren er de werkers. Pa Koelemeijer was zijn hele leven tuinman en hij legde veel tuinen aan bij rijke mensen. Jan, Piet, Martien en Guus hielpen hun vader want de kost moest ook verdient worden. Hoe moesten de studerende jongens anders hun studie betalen? De jongste kinderen hadden eigenlijk nog maar weinig te doen in de familie en waren eigenlijk overbodig. Ze kregen weinig aandacht en zochten het zelf maar een beetje uit. De kinderen kregen bijna geen aandacht maar ze wisten wel dat hun vader en moeder van hun hielden. Ook al lieten ze dat niet vaak merken.
Door het boek heen takelt moeder (Maria) steeds verder af en aan het einde van het boek sterft zij dan ook. Ook nu werd er niet gehuild. Het gezin was een gezin waarin weinig emoties naar boven kwamen.
: Onderzoek van de verhaaltechniek:
Schrijfstijl:
Het boek is geschreven door de kinderen van het gezin. Ieder geeft zijn eigen belevingen over haar/ zijn jeugd en ze doen het allemaal op hun eigen manier.
De ruimte: Het verhaal speelt zich af in de Wormer. Dat ligt in de Zaanstreek. Alleen daar speelt het zich af. Het speelt vanaf 1932 tot 1995. Dat is de tijd dat de kinderen hebben meegemaakt.
De verhaalfiguren:
Er spelen best veel mensen in dit verhaal. Hier een lijst van de mensen met hun eigenschappen.
Vader: Een norse man met een hele duidelijke mening, heeft altijd zijn woordje klaar. Sterft in 1989 aan een hersenbloeding.
Moeder: Een rustige vrouw, die altijd klaar stond voor het hele gezin. Kreeg een hersenbloeding, maar overleefde het. Wordt sindsdien verzorgd door haar kinderen en een aantal verpleegsters. Sterft uiteindelijk na een lang ziekbed.
Jo: Geboren in 1934, is de oudste van de kinderen, is getrouwd en heeft 3 kinderen. Heeft geen baan en is dus huisvrouw.
Toos: Geboren in 1937, is getrouwd heeft vier dochters en is huisvrouw.
Maarten: Geboren in 1939, was altijd samen met Jos, de overleden broer, de “professors” in het gezin. Maarten studeerde klassieke talen en gaf daarna les als leraar Grieks en Latijn. Is inmiddels gestopt met lesgeven en heeft twee kinderen.
Jan: Geboren in 1941, is getrouwd, maar heeft geen kinderen. Hij werkt vanaf zijn dertiende in het hoveniersbedrijf van zijn vader. Samen met zijn broer Martien breidde hij het bedrijf uit tot een tuincentrum met drie vestigingen. Inmiddels met pensioen.
Piet: Geboren in 1942, is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij werkte ook in het hoveniersbedrijf, maar is nu ook met pensioen.
Nico: Geboren in 1943, heeft klassieke talen gestudeerd. Hij werkt als leraar Grieks en Latijn op een scholengemeenschap. Uit zijn eerste huwelijk heeft hij vier kinderen, nu woont hij samen met zijn nieuwe vriendin.
Gerard: Geboren in 1945, voltooide zijn studie rechten. Hij heeft nu een eenmansbureau voor rechtshulp bij arbeidsconflicten. Zijn vrouw overleed in 1992 en heeft twee zoons uit Colombia.
Martien: Geboren in 1946, werkte vanaf zijn dertiende in het hoveniersbedrijf van zijn vader. Uit zijn eerste huwelijk heeft hij twee geadopteerde kinderen uit Korea en twee eigen zonen. Zijn tweede vrouw had al twee kinderen.
Marian: Geboren in 1947, is huisvrouw en sinds een aantal jaren
weduwe. Ze heeft twee kinderen.
Frans: Geboren in 1949. Studeerde sociologie en is beleidsmedewerker bij de gemeente. Hij is getrouwd en heeft twee kinderen.
Lucie: Geboren in 1951, werkte na de Sociale Academie als sociaal-cultureel werkster. Haar man overleed en ze heeft twee kinderen.
Guus: Geboren in 1953, is de jongste van de kinderen. Hij werkte altijd in het hoveniersbedrijf. Hij is gescheiden en heeft met zijn tweede vrouw een dochtertje.
De vertelwijze:
Het is niet in de ik vorm geschreven maar ik weet dat ieder kind het op zijn eigen manier schrijft.
c: Op zoek naar de thematiek: De hoofdgedachte in dit boek is: Het is het verhaal van een familie waarin het een raadsel is waarom de moeder niks meer zegt.
Er gaan veel stukken in het boek over het zwijgen van hun moeder en ze denken er bijna allemaal anders over. Hoe kon het nou? Iedereen dacht weer wat anders.
Het is verband tussen de titel en het thema is natuurlijk dat de moeder niks meer zegt. Dat is duidelijk.
Recensies:
Koelemeijer tekende oer-Nederlandse geschiedenis op. De verhalen van haar vader en zijn broers en zussen, geboren tussen 1934 en 1953, echoën het tijdsbeeld van een land in stroomversnelling. Van armoede na de oorlog en jongensonderbroeken van kunstmestzakken, van angst voor de Russen en iedere zondag naar de kerk, tot roze nozemsokken, hobbytuinen met grindtegels, de pil en de afschaffing van het celibaat. (GPD)
Al lezend heb ik vaak moeten denken aan Montaillou, van de Franse historicus Le Roy Ladurie. (…) Montaillou in het 20ste-eeuwse Wormer - dat krijgen we hier zomaar cadeau, zonder er zes eeuwen op te hebben moeten wachten. Historici van de toekomst zullen hun vingers aflikken bij het rijke materiaal. (…) Ik heb al lezend natuurlijk nog aan een ander boek gedacht - ook een bestseller. (…) Ik bedoel De eeuw van mijn vader van Geert Mak, en ik zeg er onmiddellijk achteraan dat ik in zoverre Het zwijgen van Maria Zachea prefereer, omdat Judith Koelemeijer niet, zoals Geert Mak, af en toe uit haar documentalistenrol stapt om zichzelf even als historicus in de rede te vallen, maar in kleine details de geschietgang als het ware impliciet in het verhaal van haar tantes en ooms heeft meegenomen. (Jan Blokker)
Natuurlijk ging het in de meeste gezinnen zo, in de jaren vijftig en zestig. Maar het wordt niet vaak zo mooi beschreven, behalve in romans. Dit is echt. (NRC Handelsblad)
Als er een ding helemaal gelukt is in dit ambitieuze project, dan is het wel de portrettering van mensen in een tijd waarin alles voortdurend in beweging was. (de Volkskrant)
Spannend, subtiel en ontroerend. (Hanneke Groenteman)
Een feest van herkenning. (Noord-Hollands Dagblad)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden