Het verrotte leven van Floortje Bloem

Een korte samenvatting:
Floortje Bloem is een wispelturige meid. Ze kan af en toe aardig zijn, maar in de kindertehuizen waar ze geplaatst wordt heeft ze vaak last van woedeaanvallen, ze valt dan agressief naar andere kinderen uit.. Als ze hiervoor op het matje wordt geroepen ontkent ze alles. Floortje Bloem is door haar moeder afgestaan, omdat er in het cafeetje‚ waar moeder Bloem bij tante Gerda hielp geen plaats meer was voor een tweede kind. Ze is in een pleeggezin geplaatst waar ze het echt naar haar zin heeft. Als de vader bij een auto-ongeluk op slag dood is, is de situatie thuis niet meer te houden. De pleegmoeder kan het niet meer aan en Floortje wordt in een kindertehuis geplaatst. Later, als ze acht jaar is, komt ze in een gezin van een onderwijzer. Ze maakt hem, door haar brutaliteit en woedeaanvallen, op school niet erg geliefd.
Haar kleine zusje maakt ze bang met enge verhalen. Wanhopig wordt het kind in een observatiehuis geplaatst, waar ze aan allerlei verschillende tests wordt onderworpen. Floortje heeft er geen zin meer in en houdt de psychologen en psychiaters en andere zielenknijpers voor de gek. Na allerlei strubbelingen, waaronder de vriendschap met een pedofiele man, wordt Floortje in het tehuis "Geldersend" geplaatst. Een absolute hel. Afgezonderd van de wereld, soms uren achter elkaar in een isoleercel, Floortje vindt het maar niks en loopt weg. Ze gaat naar haar oudere zusje, want ondertussen is ze ook al een poosje niet thuis geweest, echt thuis. Maar het liep fout. Met haar zusje beleeft ze veel verschillende avonturen. Steeds draagt ze het witte konijn, dat ze van de pedofiele man heeft gekregen bij zich, net als haar geld. Hasj rookt ze ook al, maar uiteindelijk neemt ze sterkere drugs. Floortje ziet het allemaal duidelijk. Haar leven wordt door anderen bepaald, want ze raakt door Beppie, haar oudere zus, aan de drugs, ze helpt Martin bij een inbraak, en ga zo nog maar even door. Maar die anderen zijn er niet de schuld van, bij alles wat ze doet kan ze nee zeggen, maar ze doet het niet. Ze doet mee.  In haar verrotte leven, keert Floortje telkens terug naar tante Gerda, een wat dikke, gezellige vrouw van in de 60. Ze woont achter een cafe, dat vroeger van haar was, maar dat nu is overgenomen door een echtpaar, Henk en Mia. Ze steelt geld van tante Gerda en op het laatst is haar schuld zo groot dat ze niet meer terug durft te gaan. Het boek eindigt met dat de twee zussen, eerst dikke vriendinnen, daarna vijanden en dan weer vriendinnen elkaar haten. Beppie jat het geld van Floortje en gooit Floortjes konijn uit het raam. Floortje gaat wanhopig zoeken…


Eigen mening over het boek en de schrijfster:
Zelf vind ik het een mooi boek, maar moeilijk om te lezen, want het is heel “ouderwets” geschreven. Ook wordt de omgeving te gedetailleerd beschreven, waardoor ik mijn hoofd er niet bij kan houden. Ik probeer er dan overheen te lezen, maar dan mis ik ook de belangrijke gebeurtenissen. Gewoon even doorbijten dus.

Ook vind ik dat ze veel perspectieven door elkaar haalt, wat ze wel duidelijk aangeeft, maar toch leest het niet lekker. Dan zit je eenmaal in het verhaal, en dan begint ze in het perspectief van iemand anders. Wel snap ik dat anderen het mooi vinden, en het is ook echt een kunst, als je als schrijfster nog alle verhaallijnen kan volgen..

Het is wel een onderwerp dat me aanspreekt, maar de schrijfstijl is niets voor mij. Als ik de schrijfster was, zou ik meer in de stijl van Stephenie Meyer schrijven: veel dialogen, modern en enthousiast en moeilijk neer te leggen, maar het is natuurlijk ook goed dat auteurs hun eigen schrijfstijl hebben. Yvonne Keuls heeft weliswaar een schrijfstijl die niet bij mij past, maar dat neemt niet weg dat het een hele goede schrijfster is.

Ze kan zich goed uitdrukken en ze weet ook waar ze het over heeft als ze over prostitutie of drugs schrijft. Ze weet ook goed te beschrijven hoe Floortje zich voelt in bepaalde situaties. Er zitten wel veel clichés in het boek, waardoor ik vind dat dit boek niet tot de literatuur behoort, maar tot de lectuur.

Het einde vind ik te open, Keuls laat sommige vragen onbeantwoord. Wat gebeurt er met Floortje nadat haar konijn werd gejat en weggegooid? Komt ze van de drugs af? Blijft ze haar zus haten? Stort ze helemaal in? Natuurlijk heeft het ook wel wat, zo kun je lekker zelf fantaseren, of zelfs een nieuw vervolgverhaal schrijven.

Het boek is erg realistisch, je schrikt je rot als je je beseft dat dit soort dingen echt gebeuren. Dit kan toch niet? Ik snap dus best dat sommigen dit boek te heftig vinden, als ze er überhaupt al doorheenkomen..

Een mooi boek, ik zou het zeker aanraden. Als je van de schrijfstijl houdt, is dit boek helemaal het einde. Het is niet het mooiste boek ooit geschreven, maar het is echt heel goed. Complimenten aan de schrijfster.