1. Beschrijvingsopdracht. 1. Een korte motivatie van mij boekkeuze. Dit boek is mij aangeraden door een klasgenoot. Het boek gaat over seks en drugs en over het leven van een heroinehoertje en dat sprak mij wel aan. Ook de tekst die achterop het boek stond vond ik wel interessant. 2. Eerste persoonlijke reactie. Ik vond dit een interessant boek, omdat het allemaal echt gebeurd is. Ik vind het behoorlijk shockerend, ze is nog maar 15. Ik ben 16, maar als ik dit allemaal al meegemaakt moet hebben… Het was best ontroerend dat ze haar pleegvader verloor. Daar had ze zo'n goede band mee. Ook vond ik het erg smerig toen ze verkracht werd door Gerard. Ik zat op dat moment net te eten. Je kunt je wel voorstellen wat er toen gebeurd. Het boek is best eenvoudig. Er zijn weinig open plekken en als ze er al zijn worden ze meestal heel snel ingevuld. Het is natuurlijk heel zielig voor meisjes als Floortje die eigenlijk geen kansen hebben. Ik vind het dus heel erg goed dat Yvonne Keuls dit boek heeft geschreven. 3. Korte samenvatting van de inhoud. De hoofdpersoon is Floortje Bloem. Zij is door haar moeder afgestaan bij haar geboorte, omdat haar moeder bij tante Gerda in het cafe ging wonen en daar was geen plaats voor Floortje. Floortje heeft in verschillende weeshuizen gezeten, maar telkens moest ze weer weg, omdat het niet ging. Ze heeft nog bij twee pleeggezinnen gewoondm aar de eerste keer ging de vader dood en toen moest ze weg. Bij de tweede konden ze haar niet aan. Dankzij haar lieve leidster Annemarie mocht ze af en toe bij de familie Peperzak komen. Dat was heel leuk, totdat ze tijdens een feest misbruikt werd door Gerard, de zoon van de familie Peperzak. Het enige wat Floortje eigenlijk wilde was haar biologische moeder ontmoeten. Dat kon. Ze mocht ieder weekend naar haar moeder, haar zusje Beppie en haar moeders vriend Adri toe. Beppie en haar vriendje Lexie namen haar ieder weekend mee naar een jongerencafe, De Keet. Dat was de plaats waar Floortje voor het eerst dronk en rookte. Niet alleen sigaretten, maar ook hasj. Floortje ging tijdens een avond in de keet ook voor het eerst met een jongen naar bed. Op een gegeven moment moet Floortje naar de huishoudschool. Dat vond ze helemaal niet leuk en daarom spijbelde ze veel. Zo ontmoette ze Karin. Die had een vriend, Gerben. Floortje ging vaak mee met Karin naar Gerben toe. hij knuffelde hen altijd. Maar Karins moeder kwam erachter en zo kwam Gerben in de gevangenis terecht wegens pedofilie. Nu moest Floortje bij iemand anders de warmte zoeken die ze bij Gerben altijd kreeg. Dat deed ze bij Adri. Helaas kwam haar moeder hierachter en moest Flootje naar een observatiehuis. De volgende dag was Floortje jarig en toen kreeg ze van Gerben een speelgoedkonijn over de post. Floortje moest weer overgeplaatst worden naar een ander observatietehuis en tijdens de reis kon ze op het station ontsnappen. Ze sliep die nacht op het kerkhof, samen met haar konijn. Ze belde een vriend op, Sjon. Die bracht haar naar de flat van Lexie, omdat Beppie daar ook zat. Lexie woonde samen met Patriek. Lexie zat in de gevangenis, dus konden Beppie en Floortje zijn kamer zolang krijgen. Patriek zorgde heel goed voor Floortje en Beppie. Ze kregen van alles, van een gevulde koelkast tot aan drugs, waarvan ze zoveel mochten gebruiken als ze wilden. Dat deed hij dus om ze tot prostitutie te dwingen. Gelukkig voor Floortje kwamen Sjon en Pieter haar halen om haar naar een tehuis te brengen. Weer naar een observatietehuis. Hier liep Floortje weg samen met Mirjam. Ze werden naar

Gelders-end gebracht toen ze betrapt werden op het stelen van kleren. Gelders-end is wel het ergste afkickcentrum wat er is. Gelukkig kon Floortje hier ook weer ontsnappen en ging naar Sjon. Daar hoorde ze dat Beppie in de prostitutie was beland en dat ze heel erg verslaafd was. Samen met Sjon bedacht ze een plan om Beppie te ontvoeren. Dat lukte en ze brachten haar naar tante Gerda om af te kicken. Ook Floortje ging bij tante Gerda wonen. Beppie ging uiteindelijk toch maar naar een afkickcentrum om echt goed geholpen te kunnen worden, maar dat afkickcentrum was heel godsdienstig en Beppie hield het daar niet uit. Ondertussen was Sjon lid geworden van een een of andere rare sekte, de 'Sanjassin'. Hij wilde dat Floortje en Beppie ook lid zouden worden. Beppie was heel makkelijk over te halen om eens te gaan kijken, vooral omdat daar eerst drugs tegenover stond, maar Floortje Wist nog niet zo goed of ze hem wel kon en wilde geloven. Onderweg daarheen wist Floortje het zeker, ze deed er niet aan mee. Dus ze stapte uit en ze ging liften. Toen ontmoette ze een man die haar graag wilde helpen. Hij bracht haar naar de politie, zodat die haar verder konden helpen. Zij vonden dat ze het beste bij een bekende af kon kicken. Dat werd dus tante Gerda. Op een gegeven momnt wilde Floortje niet meer en liep weg. Eerst stal ze nog wat geld en cheques van tante Gerda. Toen ging ze terug naar het pand waar zij en Beppie hadden gewoond. Daar woonde Martien ook. Samen met hem ging ze de cheques inwisselen voor geld. Toen het geld op was wilde Martien dat ze de man van wie ze een lift had gekregen opbelde. Hij moest naar Floortje toekomen omdat Floorje zogenaamd zelfmoord wilde plegen. Floortje gaf natuurlijk een valse plek op. Martien heeft ze niet weergezien, die ging er met de buit vandoor. Toen Floortje honger had ging ze naar de snackbar waar ze een krant ging lezen. In die krant zag ze een overlijdensadvertentie van een kindje dat maar een paar uur geleefd had. He kindje van de man waar Martien had ingebroken. Ze voelde zich zo ontzettend schuldig. Toen ze terugkwam in het kraakpand was Beppie daar ook gekomen en zij wilde geld van Floortje voor heroine. Floortje had niet zoveel meer, dus die wilde het niet geven. Beppie pakte het geld van Floortje af, maar Floortje ging voor de deur liggen zodat Beppie niet weg kon. Toen pakte Beppie het konijn dat Floortje van Gerben had gekregen en gooide dat uit het raam. Beppie ging er snel vandoor met het geld. het konijn was Floortjes laatste en enige bezit waar ze nog om gaf en nu was dat ook weg. Nu had ze dus helemaal niks meer……… 4. Beschrijving van de relatie tussen werk en leven van de schrijver. Yvonne Keuls begon met de studie aan de kweekschool (nu de PABO). Dit moest min of meer van haar moeder. Later ging ze gedichten, hoorspelen, en toneelstukken schrijven. Op een gegeven moment ging ze ook voorlichtingen op middelbare scholen geven. Toen kwam ze er dus achter dat het niet allemaal zo ging zoals in de schoolboeken stond. Dat vond ze een hele erge tegenvaller. Volgens mij zag zij dit zelf als een soort van falen. Ze ging zich nu weer wat meer verdiepen in hoe de jongeren van toen het leve echt zagen. Dat vond ze heel belangrijk om te weten. In de jaren zeventig is Yvonne ook begonnen met de sociale hulpverlening, vooral voor jongeren, omdat dit haar heel erg aansprak. Door schokkende dingen die ze had meegemaakt op te schrijven, kon ze al deze gebeurtenissen een beetje verwerken, want het is natuurlijk allemaal heel erg zwaar wat je allemaal ziet. Natuurlijk waren het niet allemaal vervelende dingen die ze meemaakte en opschreef, maar ook leuke en grappige dingen. Samen met een aantal professionele hulpverleners richtte ze het JOS op, het Jongeren Opvang Sentrum. Yvonne heeft in de tijd dat ze bij het JOS werkte een dagboek bijgehouden waarin ze alle gebeurtenissen die ze meemaakte opschreef. Na een jaar moest het centrum sluiten vanwege geldgebrek. Ze vond het heel erg toen de gemeente Den Haag een nieuw opvangtehuis oprichtte, zonder er met de mensen van het JOS over te praten. in die tijd heeft ze de roman 'Jan Rap en z'n maat' geschreven. Ze heeft in de tijd dat ze bij het JOS werkte 1080 pagina's volgeschreven in haar dagboek, dus ze had genoeg om over te schrijven. Yvonne had veel gesprekken met drugsgebruikers en ouders van drugsgebruikers. De ervaringen die ze daar had heeft ze gebruikt voor een ander boek, 'De moeder van David S., geb. 3 juli 1959'. Hierin bescrijft ze een aantal jaren van een gezin waarvan de oudste zoon aan de drugs is. In 1982 schreef Yvonne 'Het verrotte leven van Floortje Bloem'. Dit boek heeft ze geschreven door haar ervaringen met heroineprostituees in Rotterdam en Den Haag. Met dit boek wilde ze bereiken dat er betere opvang zou komen voor meisjes als Floortje, heroineprostituees. Iedereen die dit boek gelezen heeft zal erover eens zijn dat zij volkomen gelijk heeft. Enkele jongens hebben haar ooit een verhaal verteld dat zij een seksuele relatie hadden met de kinderrechter. Hierover schreef ze het verhaal 'Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel'. Dit verhaal schreef ze in 1986 "als protest tegen het rechterlijk seponeren van de zaak. In 1992 vroeg het Psychiatrisch Centrum Bloemendaal haar om een boek te schrijven over het leven in een psychiatrische inrichting. daarvoor was zij meer dan een jaar in Bloemendaal. Dit boek heet 'Meneer en mevrouw zijn gek'. Yvonne schreef in alle boeken over het missen van (moeder)liefde, over angst, over leed en over onmacht. dat is kenmerkend voor haar boeken. Alle personen in haar boeken zijn personen die in het echt ook voorkwamen, maar dan met ene andere naam en af en toe het verhaal een klein beetje anders maken dan de werkelijkheid. Dat heeft ze ook voorin het boek 'Het verrotte leven van Floortje Bloem' gezet: Alle gebeurtenissen die in dit boek worden beschreven, hebben zich in werkelijkheid voorgedaan. van de personen die er een rol in spele, zijn de namen veranderd; hun achtergronden en karakteristieke byzonderheden zijn verder zo gewijzigd, dat geen van de figuren nog gelijkenis -tenzij een toevallige- vertoont met degenen die ik tijdens het schrijven van dit boek heb leren kennen. 2. Verdiepingsopdracht. - 1. Welke verwachtingen zijn bij de lezer gewekt en op welke manier? Als je de achterkant van het boek leest, zul je je afvragen waarom iemand van 15 dit soort dingen heeft meegemaakt. Je wordt nieuwsgierig gemaakt, ook al is dat misschien niet de bedoeling van de schrijfster. Doordat er meerdere perspectieven zijn, wordt de spanning soms best wel groot. Je kunt het vergelijken met een soap, als het spannend wordt, gaan ze opeens over op een heel ander onderwerp. Dat is hier ook zo. Als Floortje iets aan het vertellen is en het is net heel erg spannend, begint er opeens iemand anders te vertellen. aan de andere kant maakt dat het boek ook wel weer heel mooi. - 2. Bevat het verhaal veel of weinig open plekken? Het verhaal bevat weinig open plekken. Alles wordt redelijk snel uitgelegt. Natuurlijk zijn er wel dingen die niet duidelijk worden gemaakt, maar dat zijn er maar een paar. - 3. Wat zijn de belangrijkste open plekken in het verhaal? · Hoe de moeder van Floortje er na dat Floortje weg is gegaan tegenaan kijkt. Of ze er anders tegenaan is gaan kijken. · Hoe het afloopt met Beppie, de zus van Floortje. · Of Adri ook vond dat Floortje weg moest, of juist niet. · Of de verschillende tehuizen ook nog actie hebben ondernomen om Floortje weer op te sporen. · Of de leidster die Floortje weg heeft gebracht ontslagen is toen ze vertelde dat Floortje was weggelopen. - 4. Welke vragen worden door die belangrijke open plekken opgeroepen? Zie boven. Op geen van deze vragen wordt antwoord gegeven.
- 5. Zijn er open plekken die niet door de tekst worden ingevuld, maar die je zelf moet invullen? · Wat er met de Duitse meisjes gebeurd nadat Floortje en Beppie weg zijn gegaan. · Ik denk dat die meisjes in de prostitutie zijn beland en dat ze er nooit meer uit zijn gekomen, omdat er waarschijnlijk helemaal geen familie of vrienden van hen in de buurt waren om hen te helpen. · Waarom nemen Sjon en Pieter Floortje mee? · Ik denk omdat zij weten van de zaakjes van Patriek en ze willen niet dat de meisjes ook in de prostitutie terecht komen. · Waarom is Martien met het geld ervandoor gegeaan? · Omdat hij ook aan de drugs verslaafd was en die zijn egoistisch. Ze willen alles voor zichzelf houden. - 6. Welke manipulatietechnieken gebruikt de schrijver om de spanning te verhogen? · Uitstel: als Floortje iets heel boeiends aan het vertellen was, begon er opeens iemand anders te vertellen. · Verder zijn er geen manipulatietechnieken gebruikt. - 7. Hoe is gebruik gemaakt van spanningsbogen? · Er zijn meerdere kleine spanningsbogen. Er zijn een aantal kleine open plekken, maar al heel snel wordt het antwoord daarop gegeven. · Verder is er wel een grote spanningsboog, namelijk hoe het met Floortje zal aflopen. Die vraag wordt eigenlijk niet beantwoord. · Er is redelijk trage spanningsopbouw. Dat komt omdat er in het eerste deel heel veel andere mensen aan het woord komen. Later verandert dat. · Een climaxmoment is er eigenlijk pas op het laatst, zal ze de man wel of niet bellen, zal ze wel of niet meegaan naar de sekte, zal Beppie wel of niet het konijn uit het raam gooien? · De psychologische spanning is best groot. Hoe zal het allemaal met Floortje aflopen? Daar is iedereen benieuwd naar. Helaas zal het antwoord niet gegeven worden. 3. Mijn leeservaring. 1. Onderwerp. Het boek gaat over Floortje, die na heel veel toestanden een heroinehoertje wordt. Ik vind dit een interessant onderwerp. Het ligt heel dicht bij de realiteit. Het is gewoon een groot verschil met bijvoorbeeld oorlogsboeken. Bij dat soort boeken heb je het gewoon niet zelf meegemaakt, omdat het nog niet is gebeurd en waarschijnlijk gebeurt het ook nog niet de eerste paar jaar. Het zou wel kunnen dat ik binnenkort met drugs begin, verslaafd raak en in de prostitutie belandt. Oorlog begint niet zomaar, met drugs kan dat wel het geval zijn. Ik was al best geinteresseerd in het onderwerp. Ik heb ook 'Verslag van een junkie' van Christiane F. gelezen. Dat vond ik ook een heel erg mooi boek.Het verschil was dat het bij Christiane allemaal heel erg vanzelfsprekend was en bij Floortje was dat niet zo. Daar had ik eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. Door dit boek ben ik dus best een heel klein beetje anders over dit onderwerp gaan nadenken. Ik had er helemaal geen idee van hoe de schrijfster het onderwerp zou gaan brengen. Ik vind wel dat ze het heel goed heeft gedaan, door het boek in verschillende perspectieven te schrijven. Dan hoor je het verhaal dus van meerdere kanten. Yvonne wil samen met anderen dat heoinehoertjes van onder de 18 meer opvang krijgen. Hier ben ik het helemaal mee eens. Zo'n meisje van 15 zoals Floortje, dat is toch heel erg. Zo'n jong kind die dit al allemaal heeft meegemaakt. Zij heeft helemaal geen toekomst meer. Het had mij ook allemaal kunnen overkomen. wat dat betreft hebben wij eigenlijk nog helemaal geen levenservaring. Wij zouden er met z'n allen voor moeten zorgen dat die meisjes toch nog een kans krijgen om iets meer te worden dan prostituee. Er zijn waarschijnlijk ook een heleboel mensen die vinden dat die meisjes er zelf voor hebben gekozen. Ik kan die mensen wel begrijpen, maar ik heb hier toch twee argumenten tegen, nl: - De meisjes zijn nog zo jong, die kunnen dan nog geen bewuste, goede definitieve keuzes maken. - Zoals Floortje al zei: "Ik doe steeds dingen omdat een ander het wil." , Hier heeft ze natuurlijk ook gelijk in. Als Jouw vriendin zegt dat roken zo lekker is, dan wil je vast wel even een trek van haar sigaret om te proberen. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om dan nee te zeggen. Het onderwerp wordt heel goed uitgewerkt, tot in de diepste details. De schrijver komt echt alles te weten over heroinehoertjes. Hierdoor komt het natuurlijk ook, dat er zo weinig open plekken zijn. Ik heb eerder het boek en de video gezien van Christiane F. Dat was een heel mooi boek. de video was wat minder, maar als je eerst het boek hebt gelzen, is die ook wat makkelijker te begrijpen. Ik zal dus even wat over het boek vertellen. Het boek was heel duidelijk, het grootste verschil was dat Christiane wel gewoon is opgegroeid tussen twee ouders. Dit was bij Floortje niet het geval. Later gingen de ouders van Christiane wel uit elkaar, maar ze kon altijd bij haar moeder terecht. Haar moeder probeerde haar ook heel erg te helpen met afkicken. Ik heb niet echt het gevoel dat ik een van de boeken mooier vind dan de anderen. Ze zijn hetzelfde, maar toch erg verschillend. 2. De gebeurtenissen. De belangrijkste gebeurtenis in het boek is dat Floortje eigenlijk niet wil en niet kan beginnen met prostitutie, maar dat dat toch gebeurt, omdat ze min of meer gedwongen werd. De nadruk ligt meer op de gevoelens van de personen. Bij de belangrijkste gebeurtenis gaat het er vooral om dat Floortje eigenlijk niet met prostitutie kan beginnen, omdat ze steeds ziek wordt. Dit komt omdat ze ooit verkracht is door Gerard. Ik denk ook dat als bij de gebeurtenissen de nadruk zou liggen op wat er gebeurde, dat het boek dan heel erg oppervlakkig zou blijven. Er zijn zoveel gebeurtenissen, dat het verhaal absoluut niet snel zal vervelen. Ook de verschillende perspectieven houden het verhaal boeiend. De gebeurtenissen volgen elkaar wel heel snel op, maar het is niet al te moeilijk, omdat alles in chronologische volgorde is verteld. Dat leest een stuk makkelijker. De gebeurtenissen zijn best dramatisch. Er gebeurt toch heel veel met Floortje, afgestaan door haar moeder, aan de drugs, in de prostitutie. De gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is dat Gerard haar misbruikt. Dat vond ik zo'n verschrikkelijk ranzig stukje. Ik zat net te eten toen ik het las, nou dat at ik dus echt niet meer op. Ik heb dat stukje ook aan vriendinnen laten lezen, nou die moesten lachen... Ik ben eigenlijk door het hele boek aan het denken gezet, niet echt speciaal dor een gebeurtenis. Ik had al wel meer gelezen over het onderwerp, maar toch is het weer heel erg indrukwekkend om dan weer een verhaal van een ander meisje te lezen. De gebeurtenissen spelen zich af in een beetje een vreemde, vage sfeer. Ze is op plaatsen die voor mij totaal onbekend zijn, waar ik me niet zo goed een voorstelling van kan maken. Bijvoorbeeld al die tehuizen, De Keet en het kraakpand waar zij met Beppie woonde. Af en toe zat ik dan echt een beetje over m'n nek te gaan. Zoals bij het kraakpand. De gebeurtenissen maakten heel erg indruk op me. Ik leefde me helemaal in. Ik zag ze af en toe wel een beetje voor me, maar de dingen waarvan ik me geen voorstelling kon maken niet. In het verhaal is bijna alles al ingevuld, er zijn heel weinig open plekken. Ik denk dat ze dat heeft gedaan omdat je al heel erg je best moet doen om je een beetje in te leven en als je dan ook nog allemaal open plekken hebt, dan wordt dat heel erg moeilijk lezen. Ik heb zelf nog nooit een gebeurtenis meegemaakt die hier in de tekst tond. Gelukkig niet. De gebeurtenissen bleven me boeien. Ik heb het boek dan ook in een dag uitgelezen. Ik heb er ongeveer vier of vijf uur over gedaan. Ik heb 'Verslag van een junkie' gelezen, daar kwamen heel veel dezelfde gebeurtenissen in voor. Ik vind de boeken even mooi.
3. Personages. Ik zou absoluut niet op de hoofdpersoon willen lijken. De gebeurtenissen die zij heeft meegemaakt zou ik absoluut niet mee willen maken. Ik vind Floortje ook een kansloos meisje. Dat klinkt misschien heel grof, maar zij heeft geen toekomst.Ik kan me wel goed in de personages verplaatsen, behalve in die van de moeder van Floortje. Zij is zo afstandelijk, het is wel je eigen dochter. Die kun je toch niet zomaar in de steek laten? Floortje is een echt mens en Beppie ook. Adri is een type en Sjon ook. Ik bewonder de eigenschap van Floortje dat ze na elke keer ja zeggen, toch nee zegt tegen Sjon. Dat vond ik heel knap van haar. Ik had haar zo mee zien gaan naar die sekte. De meeste personages uit het boek zijn aan de drugs of zijn hele vage types. Mensen die aan de drugs verslaafd zijn, zijn vaak heel egoistisch, dat kon je zien aan Beppie. Die deed gewoon alles om aan geld te komen. Ik vond het wel heel erg dat Floortjes moeder haar zomaar wegdeed. Ik vind de reden dat er geen plaats is geen reden om zomaar je kind af te staan, dan ga je toch ergens anders heen, desnoods naar het Leger des Heils of zoiets. De personages reageren wel redelijk voorspelbaar. Omdat ik al een keer een ander boek heb gelezen over een heroinehoertje, wist ik dat dat afkicken nooit lukt, zeker niet met zo'n instelling als Floorje en Beppie hebben. Volgens mij wilden zij het zelf ook niet en dan lukt het natuurlijk ook niet. Ik vond de agent sympathiek die Floortje naar tante Gerda bracht. Ook de meneer die Floortje een lift gaf naar Rotterdam vond ik heel aardig, vooral ook omdat hij er gelijk aankwam toe Floortje belde, ook al was zijn kind net overleden. Natuurlijk is tante Gerda ook een heel warm persoon. Eerst lijkt het van niet, omdat ze Floortje niet in het cafe wil hebben, maar later probeert ze de zusjes wel te helpen. Van Floortje kom je natuurlijk heel veel te weten, maar ook van Beppie. Je komt genoeg te weten om hun gedrag te begrijpen. Maar dat doe je alleen al als je weet dat, vooral Beppie, drugsverslaafd is. Je hoeft zelf niet veel in te vullen over het innerlijk van de personages, dat wordt door de schrijver al gedaan. Dat maakte het boek wel een stuk makkelijker. Ik denk dat als je een boek leest over drugsverslaafden, dat het altijd wel voor je ingevuld wordt. 4. Bouw. De bouw is niet ingewikkeld. Alles wordt in chronologische volgorde vertelt. Soms vond ik het wel lastig dat er verschillende perspectieven waren. Dan was je net een beetje in het verhaal en dan begon er iemand anders te praten. Dat was af en toe wel een beetje verwarrend, maar natuurlijk ook wel weer afwisselend. Het verhaal kwam best langzaam op gang, omdat er eerst een heleboel andere mensen aan het woord zijn. Floortje begint zelf te vertellen en dan volgen er een heleboel anderen. Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel vertellen vooral anderen over haar. Zelf komt ze maar af en toe aan het woord. In het tweede deel zijn er af en toe nog andere mensen aan het woord en is ze vooral zelf aan het woord en in het derde deel is alleen Floortje zelf nog aan het woord. In het eerste deel hangt het allemaal niet echt samen, dat komt omdat er zoveel mensen zijn die vertellen. De goede samenhang komt pas aan het eind van het eerste deel en aan het begin van het tweede deel. Het verhaal is best spannend. In het begin moet alles eerst uitgelegd worden, omdat je er anders niets van begrijpt. Maar later ga je echt helemaal op in het verhaal. Ik heb het boek dan ook in een dag uitgelezen. Het verhaal is ook heel erg boeiend, omdat het heel dicht bij de werkelijkheid staat. Het kan iedereen overkomen, dat vind ik wel heel mooi aan het verhaal. Er is in principe een verhaallijn, maar omdat er verschillende mensen zijn die aan het woord komen lopen er weleens meerdere verhaallijnen door elkaar heen. In het tweede deel wordt dit al wat minder en in het derde deel is er nog maar een verhaallijn. Alles wordt in chronologische volgorde verteld en dat vind ik heel goed, omdat het verhaal heel dicht bij de realiteit ligt en als je dan elke keer van die flashbacks hebt, dan wordt het allemaal zo verwarrend en zo onecht. Het boek heeft een open einde, dat is aan de ene kant natuurlijk niet leuk, omdat je dan niet weet hoe het af gaat lopen. Aan de andere kant is het misschien maar beter dat het boek een open einde heeft, omdat het misschien allemaal niet even leuk is hoe het verhaal af gaat lopen. Dat kun je misschien maar beter niet weten. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van een heleboel personages. Dat vind ik heel goed voor zo'n type verhaal, omdat je het dan gewoon van meerdere kanten hoort. Ik vind het heel goed geslaagd. 5. Taalgebruik. De tekst is heel makkelijk om te lezen. Dat komt doordat er redelijk makkelijke woorden worden gebruikt en omdat er weinig open plekken zijn. Je kan je dus volledig concentreren op de verhaallijn. Er zijn mij geen eigenaardigheden in de taal en stijl opgevallen. Ik vind de beschrijving, dialoog en gedachten en gevoelens eigenlijk precies de goede hoeveelheid. Ze zijn goed in verhouding met elkaar. Ik vind de manier van vertellen niet te wijdlopig of uitgesponnen en zeker niet te hoogdravend. Ik vind dat het taalgebruik goed past bij de personages, alleen bij Sjon vond ik het af en toe een beetje te vreemd. De tekst bevat geen symbolische verwijzingen en bijna geen beeldspraak. 4. Eindoordeel. 1. Over het boek. Ik vond het boek heel erg interessant, dat komt omdat ik al eens eerder zo'n boek over heroinehoertjes heb gelezen en dan ga je natuurlijk toch een beetje vergelijken. De boeken leken best op elkaar, maar er waren ook wel grote verschillen. Om te lezen vond ik het boek best eenvoudig. De woorden waren niet al te moeilijk en er waren weinig open plekken. De open plekken die er wel waren, werden heel snel ingevuld door de schrijfster, dus dat las behoorlijk makkelijk. Ik vond het heel shockerend om te lezen over een meisje van vijftien die al allemaal van dit soort dingen heeft meegemaakt. Meisjes zoals zij hebben gewoon geen toekomst. Dat vind ik dus echt heel erg, want het kan natuurlijk iedereen wel overkomen. Zo'n meisje als Floortje heeft er echt niet zelf voor gekozen om zo te zijn. Ik vond het heel indrukwekkend om te lezen over een meisje dat was afgestaan door haar moeder, omdat er geen plaats voor haar was. Dat is toch heel erg. Dat kan ik dus echt niet snappen. Dan zoek je toch een andere oplossing voor jezelf en je kind. Ook dat Floortje later weer terug mag komen en dan toch op een gegeven moment weer weg moet vond ik heel indrukwekkend om te lezen. Ik vond dit boek heel echt. Het is allemaal zo dichtbij. Ik zou daar ook in Rotterdam rond kunnen lopen tippelen. Veel mensen kunnen wel denken, dat overkomt mij niet, maar het is zo gebeurd dat je aan de drugs verslaafd raakt en dan moet je op een gegeven moment wel de prostitutie in, omdat je anders niet aan je geld voor drugs kan komen. 2. Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Het werken aan de verdiepingsopdracht vond ik heel leuk, maar het kostte ook veel tijd. Het boek lezen kostte me ongeveer vier of vijf uur. De opdrachten erbij maken kostte me ongeveer zeven en een half uur, dus in totaal bijna twaalf en een half uur, in plaats van acht uur wat in het boek stond. Ik vind het heel lekker om 's avonds en 's nachts te werken, dus ik heb twee keer tot een uur 's nachts doorgewerkt. Ik vond de opdrachten niet zo moilijk. Als je even in de knoei kwam, kon je gewoon het informatieboek erbij pakken. Daar staat alles heel duidelijk in uitgelegd. Ik ben geen problemen tegengekomen, dus er hoeften ook geen problemen opgelost te worden. Ik vond deze verdiepingsopdracht niet moeilijker dan de vorige, maar ik vind ook niet dat je deze twee opdrachten goed kunt vergelijken. Ik vind niet dat ik beter inzicht heb gekregen in het boek door het uitvoeren van de verdiepingsopdrachten. Ik snapte het boek al. Ik heb op zich niets belangrijks geleerd bij het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.
Mijn leeservaring. Onderwerp. Het boek gaat over Floortje, die na heel veel toestanden een heroinehoertje wordt. Ik vind dit een interessant onderwerp. Het ligt heel dicht bij de realiteit. Het is gewoon een groot verschil met bijvoorbeeld oorlogsboeken. Bij dat soort boeken heb je het gewoon niet zelf meegemaakt, omdat het nog niet is gebeurd en waarschijnlijk gebeurt het ook nog niet de eerste paar jaar. Het zou wel kunnen dat ik binnenkort met drugs begin, verslaafd raak en in de prostitutie belandt. Oorlog begint niet zomaar, met drugs kan dat wel het geval zijn. Ik was al best geinteresseerd in het onderwerp. Ik heb ook 'Verslag van een junkie' van Christiane F. gelezen. Dat vond ik ook een heel erg mooi boek.Het verschil was dat het bij Christiane allemaal heel erg vanzelfsprekend was en bij Floortje was dat niet zo. Daar had ik eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. Door dit boek ben ik dus best een heel klein beetje anders over dit onderwerp gaan nadenken. Ik had er helemaal geen idee van hoe de schrijfster het onderwerp zou gaan brengen. Ik vind wel dat ze het heel goed heeft gedaan, door het boek in verschillende perspectieven te schrijven. Dan hoor je het verhaal dus van meerdere kanten. Yvonne wil samen met anderen dat heoinehoertjes van onder de 18 meer opvang krijgen. Hier ben ik het helemaal mee eens. Zo'n meisje van 15 zoals Floortje, dat is toch heel erg. Zo'n jong kind die dit al allemaal heeft meegemaakt. Zij heeft helemaal geen toekomst meer. Het had mij ook allemaal kunnen overkomen. wat dat betreft hebben wij eigenlijk nog helemaal geen levenservaring. Wij zouden er met z'n allen voor moeten zorgen dat die meisjes toch nog een kans krijgen om iets meer te worden dan prostituee. Er zijn waarschijnlijk ook een heleboel mensen die vinden dat die meisjes er zelf voor hebben gekozen. Ik kan die mensen wel begrijpen, maar ik heb hier toch twee argumenten tegen, nl: - De meisjes zijn nog zo jong, die kunnen dan nog geen bewuste, goede definitieve keuzes maken. - Zoals Floortje al zei: "Ik doe steeds dingen omdat een ander het wil." , Hier heeft ze natuurlijk ook gelijk in. Als Jouw vriendin zegt dat roken zo lekker is, dan wil je vast wel even een trek van haar sigaret om te proberen. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan om dan nee te zeggen. Het onderwerp wordt heel goed uitgewerkt, tot in de diepste details. De schrijver komt echt alles te weten over heroinehoertjes. Hierdoor komt het natuurlijk ook, dat er zo weinig open plekken zijn. Ik heb eerder het boek en de video gezien van Christiane F. Dat was een heel mooi boek. de video was wat minder, maar als je eerst het boek hebt gelzen, is die ook wat makkelijker te begrijpen. Ik zal dus even wat over het boek vertellen. Het boek was heel duidelijk, het grootste verschil was dat Christiane wel gewoon is opgegroeid tussen twee ouders. Dit was bij Floortje niet het geval. Later gingen de ouders van Christiane wel uit elkaar, maar ze kon altijd bij haar moeder terecht. Haar moeder probeerde haar ook heel erg te helpen met afkicken. Ik heb niet echt het gevoel dat ik een van de boeken mooier vind dan de anderen. Ze zijn hetzelfde, maar toch erg verschillend. De gebeurtenissen. De belangrijkste gebeurtenis in het boek is dat Floortje eigenlijk niet wil en niet kan beginnen met prostitutie, maar dat dat toch gebeurt, omdat ze min of meer gedwongen werd. De nadruk ligt meer op de gevoelens van de personen. Bij de belangrijkste gebeurtenis gaat het er vooral om dat Floortje eigenlijk niet met prostitutie kan beginnen, omdat ze steeds ziek wordt. Dit komt omdat ze ooit verkracht is door Gerard. Ik denk ook dat als bij de gebeurtenissen de nadruk zou liggen op wat er gebeurde, dat het boek dan heel erg oppervlakkig zou blijven. Er zijn zoveel gebeurtenissen, dat het verhaal absoluut niet snel zal vervelen. Ook de verschillende perspectieven houden het verhaal boeiend. De gebeurtenissen volgen elkaar wel heel snel op, maar het is niet al te moeilijk, omdat alles in chronologische volgorde is verteld. Dat leest een stuk makkelijker. De gebeurtenissen zijn best dramatisch. Er gebeurt toch heel veel met Floortje, afgestaan door haar moeder, aan de drugs, in de prostitutie. De gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is dat Gerard haar misbruikt. Dat vond ik zo'n verschrikkelijk ranzig stukje. Ik zat net te eten toen ik het las, nou dat at ik dus echt niet meer op. Ik heb dat stukje ook aan vriendinnen laten lezen, nou die moesten lachen... Ik ben eigenlijk door het hele boek aan het denken gezet, niet echt speciaal dor een gebeurtenis. Ik had al wel meer gelezen over het onderwerp, maar toch is het weer heel erg indrukwekkend om dan weer een verhaal van een ander meisje te lezen. De gebeurtenissen spelen zich af in een beetje een vreemde, vage sfeer. Ze is op plaatsen die voor mij totaal onbekend zijn, waar ik me niet zo goed een voorstelling van kan maken. Bijvoorbeeld al die tehuizen, De Keet en het kraakpand waar zij met Beppie woonde. Af en toe zat ik dan echt een beetje over m'n nek te gaan. Zoals bij het kraakpand. De gebeurtenissen maakten heel erg indruk op me. Ik leefde me helemaal in. Ik zag ze af en toe wel een beetje voor me, maar de dingen waarvan ik me geen voorstelling kon maken niet. In het verhaal is bijna alles al ingevuld, er zijn heel weinig open plekken. Ik denk dat ze dat heeft gedaan omdat je al heel erg je best moet doen om je een beetje in te leven en als je dan ook nog allemaal open plekken hebt, dan wordt dat heel erg moeilijk lezen. Ik heb zelf nog nooit een gebeurtenis meegemaakt die hier in de tekst tond. Gelukkig niet. De gebeurtenissen bleven me boeien. Ik heb het boek dan ook in een dag uitgelezen. Ik heb er ongeveer vier of vijf uur over gedaan. Ik heb 'Verslag van een junkie' gelezen, daar kwamen heel veel dezelfde gebeurtenissen in voor. Ik vind de boeken even mooi. Personages. Ik zou absoluut niet op de hoofdpersoon willen lijken. De gebeurtenissen die zij heeft meegemaakt zou ik absoluut niet mee willen maken. Ik vind Floortje ook een kansloos meisje. Dat klinkt misschien heel grof, maar zij heeft geen toekomst.Ik kan me wel goed in de personages verplaatsen, behalve in die van de moeder van Floortje. Zij is zo afstandelijk, het is wel je eigen dochter. Die kun je toch niet zomaar in de steek laten? Floortje is een echt mens en Beppie ook. Adri is een type en Sjon ook. Ik bewonder de eigenschap van Floortje dat ze na elke keer ja zeggen, toch nee zegt tegen Sjon. Dat vond ik heel knap van haar. Ik had haar zo mee zien gaan naar die sekte. De meeste personages uit het boek zijn aan de drugs of zijn hele vage types. Mensen die aan de drugs verslaafd zijn, zijn vaak heel egoistisch, dat kon je zien aan Beppie. Die deed gewoon alles om aan geld te komen. Ik vond het wel heel erg dat Floortjes moeder haar zomaar wegdeed. Ik vind de reden dat er geen plaats is geen reden om zomaar je kind af te staan, dan ga je toch ergens anders heen, desnoods naar het Leger des Heils of zoiets. De personages reageren wel redelijk voorspelbaar. Omdat ik al een keer een ander boek heb gelezen over een heroinehoertje, wist ik dat dat afkicken nooit lukt, zeker niet met zo'n instelling als Floorje en Beppie hebben. Volgens mij wilden zij het zelf ook niet en dan lukt het natuurlijk ook niet. Ik vond de agent sympathiek die Floortje naar tante Gerda bracht. Ook de meneer die Floortje een lift gaf naar Rotterdam vond ik heel aardig, vooral ook omdat hij er gelijk aankwam toe Floortje belde, ook al was zijn kind net overleden. Natuurlijk is tante Gerda ook een heel warm persoon. Eerst lijkt het van niet, omdat ze Floortje niet in het cafe wil hebben, maar later probeert ze de zusjes wel te helpen. Van Floortje kom je natuurlijk heel veel te weten, maar ook van Beppie. Je komt genoeg te weten om hun gedrag te begrijpen. Maar dat doe je alleen al als je weet dat, vooral Beppie, drugsverslaafd is. Je hoeft zelf niet veel in te vullen over het innerlijk van de personages, dat wordt door de schrijver al gedaan. Dat maakte het boek wel een stuk makkelijker. Ik denk dat als je een boek leest over drugsverslaafden, dat het altijd wel voor je ingevuld wordt. Bouw. De bouw is niet ingewikkeld. Alles wordt in chronologische volgorde vertelt. Soms vond ik het wel lastig dat er verschillende perspectieven waren. Dan was je net een beetje in het verhaal en dan begon er iemand anders te praten. Dat was af en toe wel een beetje verwarrend, maar natuurlijk ook wel weer afwisselend. Het verhaal kwam best langzaam op gang, omdat er eerst een heleboel andere mensen aan het woord zijn. Floortje begint zelf te vertellen en dan volgen er een heleboel anderen. Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel vertellen vooral anderen over haar. Zelf komt ze maar af en toe aan het woord. In het tweede deel zijn er af en toe nog andere mensen aan het woord en is ze vooral zelf aan het woord en in het derde deel is alleen Floortje zelf nog aan het woord. In het eerste deel hangt het allemaal niet echt samen, dat komt omdat er zoveel mensen zijn die vertellen. De goede samenhang komt pas aan het eind van het eerste deel en aan het begin van het tweede deel. Het verhaal is best spannend. In het begin moet alles eerst uitgelegd worden, omdat je er anders niets van begrijpt. Maar later ga je echt helemaal op in het verhaal. Ik heb het boek dan ook in een dag uitgelezen. Het verhaal is ook heel erg boeiend, omdat het heel dicht bij de werkelijkheid staat. Het kan iedereen overkomen, dat vind ik wel heel mooi aan het verhaal. Er is in principe een verhaallijn, maar omdat er verschillende mensen zijn die aan het woord komen lopen er weleens meerdere verhaallijnen door elkaar heen. In het tweede deel wordt dit al wat minder en in het derde deel is er nog maar een verhaallijn. Alles wordt in chronologische volgorde verteld en dat vind ik heel goed, omdat het verhaal heel dicht bij de realiteit ligt en als je dan elke keer van die flashbacks hebt, dan wordt het allemaal zo verwarrend en zo onecht. Het boek heeft een open einde, dat is aan de ene kant natuurlijk niet leuk, omdat je dan niet weet hoe het af gaat lopen. Aan de andere kant is het misschien maar beter dat het boek een open einde heeft, omdat het misschien allemaal niet even leuk is hoe het verhaal af gaat lopen. Dat kun je misschien maar beter niet weten. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van een heleboel personages. Dat vind ik heel goed voor zo'n type verhaal, omdat je het dan gewoon van meerdere kanten hoort. Ik vind het heel goed geslaagd. Taalgebruik. De tekst is heel makkelijk om te lezen. Dat komt doordat er redelijk makkelijke woorden worden gebruikt en omdat er weinig open plekken zijn. Je kan je dus volledig concentreren op de verhaallijn. Er zijn mij geen eigenaardigheden in de taal en stijl opgevallen. Ik vind de beschrijving, dialoog en gedachten en gevoelens eigenlijk precies de goede hoeveelheid. Ze zijn goed in verhouding met elkaar. Ik vind de manier van vertellen niet te wijdlopig of uitgesponnen en zeker niet te hoogdravend. Ik vind dat het taalgebruik goed past bij de personages, alleen bij Sjon vond ik het af en toe een beetje te vreemd. De tekst bevat geen symbolische verwijzingen en bijna geen beeldspraak.
Eindoordeel. Over het boek. Ik vond het boek heel erg interessant, dat komt omdat ik al eens eerder zo'n boek over heroinehoertjes heb gelezen en dan ga je natuurlijk toch een beetje vergelijken. De boeken leken best op elkaar, maar er waren ook wel grote verschillen. Om te lezen vond ik het boek best eenvoudig. De woorden waren niet al te moeilijk en er waren weinig open plekken. De open plekken die er wel waren, werden heel snel ingevuld door de schrijfster, dus dat las behoorlijk makkelijk. Ik vond het heel shockerend om te lezen over een meisje van vijftien die al allemaal van dit soort dingen heeft meegemaakt. Meisjes zoals zij hebben gewoon geen toekomst. Dat vind ik dus echt heel erg, want het kan natuurlijk iedereen wel overkomen. Zo'n meisje als Floortje heeft er echt niet zelf voor gekozen om zo te zijn. Ik vond het heel indrukwekkend om te lezen over een meisje dat was afgestaan door haar moeder, omdat er geen plaats voor haar was. Dat is toch heel erg. Dat kan ik dus echt niet snappen. Dan zoek je toch een andere oplossing voor jezelf en je kind. Ook dat Floortje later weer terug mag komen en dan toch op een gegeven moment weer weg moet vond ik heel indrukwekkend om te lezen. Ik vond dit boek heel echt. Het is allemaal zo dichtbij. Ik zou daar ook in Rotterdam rond kunnen lopen tippelen. Veel mensen kunnen wel denken, dat overkomt mij niet, maar het is zo gebeurd dat je aan de drugs verslaafd raakt en dan moet je op een gegeven moment wel de prostitutie in, omdat je anders niet aan je geld voor drugs kan komen. Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. Het werken aan de verdiepingsopdracht vond ik heel leuk, maar het kostte ook veel tijd. Het boek lezen kostte me ongeveer vier of vijf uur. De opdrachten erbij maken kostte me ongeveer zeven en een half uur, dus in totaal bijna twaalf en een half uur, in plaats van acht uur wat in het boek stond. Ik vind het heel lekker om 's avonds en 's nachts te werken, dus ik heb twee keer tot een uur 's nachts doorgewerkt. Ik vond de opdrachten niet zo moilijk. Als je even in de knoei kwam, kon je gewoon het informatieboek erbij pakken. Daar staat alles heel duidelijk in uitgelegd. Ik ben geen problemen tegengekomen, dus er hoeften ook geen problemen opgelost te worden. Ik vond deze verdiepingsopdracht niet moeilijker dan de vorige, maar ik vind ook niet dat je deze twee opdrachten goed kunt vergelijken. Ik vind niet dat ik beter inzicht heb gekregen in het boek door het uitvoeren van de verdiepingsopdrachten. Ik snapte het boek al. Ik heb op zich niets belangrijks geleerd bij het uitvoeren van de verdiepingsopdracht.