Het uur nul door Dirk Bracke

Het uur nul, Dirk Bracke Samenvatting Het hoofdpersonage is Ben, hij leidt een vrij onbezorgd leven en trekt veel op met zijn beste vriend Filip. Ze hangen vaak rond aan het zwembad, waar ze nog andere vrienden ontmoeten en waar ze gezellig wat kletsen, ze roken ook wel eens een jointje, dat is voor hen de normaalste zaak van de wereld. Het boek speelt zich af onder een tijdspanne van ongeveer drie jaar, van 1993 tot 1996 om precies te zijn, Ben evolueert op zijn beurt ook van een prille puber tot een semi-volwassene. Op een dag stelt een drugdealer in de buurt voor om eens iets nieuws te proberen, namelijk Brown Sugar of heroïne. Ben is er niet zo voor te vinden maar omdat zijn vriend Filip blijft aandringen, zoeken ze de drugdealer toch op in zijn studio. Nadat ze het preparaatje gebrouwen hadden, spoten Filip en de dealer het goedje in zich, Ben twijfelde echter en besloot het niet te doen… Op de kermis ontmoette Ben Diana, het klikte meteen en ze werden al gauw een koppeltje. Na enkele maanden gingen Ben en Diana naar Torhout/Werchter, ze beleefden daar de tijd van hun leven en besloten ’s avonds in hun tentje met elkaar te vrijen,ze wouden het al eens eerder proberen maar Diana gokte telkens op veilig en zonder een condoom vond ze het te riskant. Al snel ontstond er een heel sterke en innige band tussen de twee en het leek wel of ze voor elkaar geboren schenen te zijn. Ben voelde zich al een hele tijd slap, lusteloos en hij was het afgelopen jaar keer op keer ziek gevallen, daarom besloot hij een dokter op te zoeken en al gauw vond deze het nodig een bloedonderzoek af te nemen. Het resultaat van zijn bloedonderzoek zou hij pas drie weken later te horen krijgen, het wachten duurde een eeuwigheid… Toen hij eindelijk het resultaat vernam, viel het langverwachte en erg gevreesde verdict; Ben was seropositief, zijn wereld stortte in en niets zou nog hetzelfde zijn. Vervolgens keerde hij terug naar huis en vertelde moedeloos het nieuws aan zijn ouders, zijn moeder trooste en koesterde hem, maar zijn vader schold hem uit en riep dat hij aan een ziekte leed die enkel bij homo’s voorkwam, tijdens de rest van zijn aftakeling verspilde zijn vader geen woord meer aan hem. Enkele dagen later ontmoette hij Diana en vertelde haar het meedogenloze nieuws, zij barstte in tranen uit en schreeuwde dat hij haar ook zou kunnen besmet hebben, daarna rende ze woedend weg. Ben zag het als zijn plicht Filip op te zoeken want deze zou waarschijnlijk ook besmet zijn…Toen hij bij het verlaten kraakpand waar Filip woonde, aankwam, vond hij hem dood in het park tegenover zijn woonst, hij was gestorven aan een overdosis heroïne. Maand na maand takelde Ben steeds verder en verder af, totdat hij uiteindelijk in het ziekenhuis belande en daar kwam Diana hem terug opzoeken, ze bood haar excuses aan en er volgde een zeer emotionele scène. Nadat ze terug vertrokken was, kwam Ben tot het besluit dat hij liever zou verbranden dan uitdoven, net zoals Freddy Mercury, de zanger van Queen die ook aan aids leed. Hij hing zich tenslotte op aan de radiator met het koordje van zijn kamerjas. Ik vond het een zeer mooi en emotioneel boek en ik was dan ook snel door het boek heen, omdat het mij zo aanklampte en ik wou zo snel mogelijk het plot te weten komen. Het boek heeft ook een sterke educatieve waarde want ik heb toch het een en het ander bijgeleerd over de ziekte en het verschil tussen seropositief zijn en aids hebben. Het verhaal dwingt je er ook toe te beseffen dat aids niet enkel ver van onze deur voorkomt maar ook dicht bij ons en het benadrukt nog eens het belang van het vrijen met condoom. Spanning en vertelperspectief Spanning: De schrijver brengt spanning in het verhaal door gedachtegangen of gebeurtenissen plotseling te onderbreken, je moet dan zelf gaan onderzoeken wat er uiteindelijk gebeurd is. Wanneer Ben en Filip naar de studio van een drugdealer gaan om er heroïne uit te proberen, twijfelt Ben en tijdens deze aarzeling stopt het verhaal bruusk. “Hij hoefde niet bang te zijn voor een golden shot. Veel was er niet meer over en hij zou meteen weten wat een heroïnekick betekende. Maar er was ook de schrik voor verslaving en voor de dood. Twijfelend liet hij het spuitje tussen zijn vingers balanceren…” De schrijver maakt dikwijls gebruik van korte retarderingen, wanneer hij op het punt staat zelfmoord te plegen, flitsen er vele gedachtes en gebeurtenissen door zijn hoofd, deze worden ook uitvoerig beschreven, hier is er dan ook sprake van een vertraging omdat gedachtes in de realiteit veel sneller verlopen. De schrijver heeft het verhaal zodanig geschreven dat je als lezer minder weet dan het hoofdpersonage, zo wist ik niet of hij nu wel of geen shot genomen had en ik wist eveneens niet dat hij gevreeën had met een hoertje op het toilet in de school. Maar het is wel vaak zo dat je meer weet dan de andere personages, zo wist ik voor Diana en zijn ouders dat Ben aids had. De spanning wordt ook enkele keren versterkt door de ruimte; wanneer Ben een weddenschap had afgesloten met zijn vrienden om te bewijzen dat hij geen doetje was, moest hij tussen de treinrails gaan liggen en wachten tot een trein over hem reed, de spanning wordt dan zodanig opgedreven door het aanstormen van de trein, het trillen van de rails, de nacht die reeds gevallen was,… Er wordt ook vaak gebruik gemaakt van versnellingen, want het boek speelt zich af onder een tijdspanne van drie jaar, op die manier worden er telkens enkele maanden overgeslagen wanneer een nieuw hoofdstuk aanbreekt.
Vertelperspectief: Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een alwetende verteller, al verzwijgt deze soms zaken voor de lezer, zoals bijvoorbeeld de afloop van de heroïnescène. De keuze vind ik matig, want ik zou liever het gebruik van de ikverteller gezien hebben, op die manier zouden de emotionele gedachtegangen nog beter tot hun recht komen, je las de gedachtes dan zo, alsof het leek dat dit allemaal rechtstreeks en ongenuanceerd uit zijn hart vloeide. Door het toepassen van een alwetende vertelvorm en het verzwijgen van sommige passages verhoog je natuurlijk de spanning bij de lezer, en stimuleer je het leesplezier. Vrije opdracht 1: Bedenk 6 mogelijke titels voor de roman. Licht ze toe. “Het Verdict” Wanneer Ben na veel aarzelen toch naar de dokter stapte, besloot deze bloed af te nemen en het op te sturen voor verder onderzoek, de dokter vreesde al voor de ziekte aids en nadat ze na enkele weken het resultaat van de test ontvingen, viel het verdict hen zwaar; Ben was seropositief. “Niets is nog hetzelfde” Nadat Ben het resultaat van zijn bloedonderzoek kende en wist dat hij seropositief was, stortte zijn wereld in en niets leek hem nog hetzelfde, nooit zou hij nog op dezelfde manier kunnen vrijen met Diana, nooit zou hij nog dat zelfde zorgeloze leven leiden. “Die ene misstap” Het leven van Ben was totaal overhoop gegooid door zijn ziekte die hem uiteindelijk fataal zou worden, hij dacht nog vaak terug aan die ene misstap waaraan hij dit pijnlijke einde te danken had. Hij had namelijk met een hoertje gevreeën op de toiletten van zijn school om op te scheppen tegen zijn vrienden, wat hij echter niet wist, was dat zij seropositief was. Op die manier raakte hij besmet. “Waarom Ik?” Deze vraag heeft Ben zich dikwijls gesteld wanner hij alleen lag te piekeren in zijn bed. Waarom moest juist hem deze onfortuinlijke ziekte overkomen, dit gebeurde toch enkel in Afrika bij arme kinderen, maar toch niet bij hem. Hij had het al die tijd moeilijk om de ziekte te aanvaarden en omdat zijn vader nog op zo een afschuwelijke en naïeve manier reageerde, was er voor hem al helemaal geen uitkomen meer. “Als een rat in de val” Ben voelde zich als een rat in de val toen hij het resultaat van de test vernam, hij had nog steeds dat zelfde gevoel wanneer hij zich alsmaar zwakker voelde door de ziekte en toen ook Diana hem verliet, was hij helemaal radeloos en pleegde uiteindelijk zelfmoord met het koordje van zijn kamerjas. “it’s better to burn out than to fade away” Dit vind ik persoonlijk de meest geschikte titel, het is een uitspraak van Freddy Mercury, de zanger van Queen, die net zoals Ben aan aids leed en ook zelfmoord pleegde. “Het is beter op te branden dan uit te doven”, Daarmee bedoelde de zanger dat je beter sterft op een manier die je zelf in de hand hebt, dan door de ziekte overwonnen te worden. Ben voelde het ook zo aan en besloot hetzelfde te doen. Vrije opdracht 2: Zoek 4 uitdrukkingen of spreekwoorden die van toepassing zijn op de roman. Leg ze uit. “Je leven hangt aan een zijden draadje” Wanneer Ben een weddenschap afsluit met zijn vrienden om te bewijzen dat hij geen doetje is, hangt zijn leven echt aan een zijden draadje. Hij moet zich tussen de rails van het treinspoor leggen en wachten tot een aanstormende trein over hem rijdt met als gevaar dat er een of ander obstakel aan de onderkant van de trein bengelt. Het loopt gelukkig goed af want hij beseft net op tijd de waanzin van zijn daden en springt opzij. “Het doel heiligt de middelen” De beste vriend van Ben heet Filip, ze roken af en toe een jointje maar al gauw wou Filip zwaardere stuf uitproberen en zo groeiden ze wat uit mekaar. Op een dag liep Ben op straat en hij zag hoe een jongen op een brommer een oud vrouwtje beroofde van haar handtas, hij had natuurlijk meteen door dat het FIlip was, maar toen omstaanders vroegen of hij die bandiet kende, schudde hij het hoofd. Filip deed alles om zijn heroïneshots te bekostigen en zo vind ik dat dit spreekwoord hier duidelijk van toepassing is. “Boontje komt om zijn loontje” Filip raakte zwaarder en zwaarder verslaafd en had zelfs enkele shots per dag nodig. Toen Ben besliste om hem nog eens op te zoeken trof hij Filip dood aan in het park, hij was gestorven aan een overdosis drugs. Ook al had Ben hem meermaals gewaarschuwd, toch bleef hij doorgaan met spuiten. “Uit zijn lood geslagen zijn” Toen Ben het resultaat van zijn bloedtest vernomen had, was hij erg uit zijn lood geslagen. Zijn wereld stortte in en het leek wel alsof hij in een diepe put belande. Hij zag niets meer zitten en zijn relatie met Diana liep ook op de klippen. Wat zo een ziekte toch allemaal kan aanrichten bij een zeventienjarige jongen. Extra: “Ten einde raad zijn” Terwijl Ben alsmaar verder aftakelde, raakte hij stilaan ten einde raad en niets leek nog de moeite waard, hij vond een korte pijn de beste oplossing voor hem en zijn familie en pleegde zelfmoord. “Een wolf in schapenvel” Toen Ben met dat hoertje op de toiletten van de school was aan het vrijen, had hij er geen benul van wat hij eigenlijk deed en welke gevolgen dit met zich mee zou brengen, zij was namelijk seropositief en besmette zo ook hem. Het leek voor hem zo onschuldig en hij deed het ook alleen maar om te experimenteren en om op te scheppen tegen zijn vrienden, maar eigenlijk was zij niet meer dan een wolf in schapenval. “Spijt komt na de zonde” Dit spreekwoord is hier zeker van toepassing. Ben werd volledig vervult met spijt nadat hij het resultaat van zijn bloedonderzoek had ontvangen. Dit gevoel achtervolgde hem tot aan zijn dood.