Het uur nul door Dirk Bracke

I. Samenvatting.
Het verhaal gaat over Ben. Ben is een 16jarige puber. Hij is lang, knap, en hij heeft een lange blonde paardenstaart.
Samen met de ‘bende’ waar hij bij zit komt hij vaak samen aan het zwembad, waar ze dan wat jointjes roken.
Maar zijn vrienden worden steeds agressiever. Ze beginnen heroïne te spuiten. Gelukkig weet Ben van de heroïne af te blijven.
Als hij op een dag Diana ontmoet wordt alles anders. Hij trekt meer en meer met haar op en laat zijn vrienden links liggen. Zijn vrienden echter zijn hier niet mee akkoord. Ze geven Ben nog een kans om er bij te horen: Hij moet op de treinsporen gaan liggen, en een trein over zich laten rijden. Juist op tijd springt hij weg. Hij heeft nu enkel nog Diana, met wie hij zoveel mogelijk tijd wil doorbrengen.
Hij merkt wel dat hij steeds vaker ziek wordt, maar denkt dat het komt doordat hij zoveel rookt. Uiteindelijk besluit hij toch naar de dokter te gaan.

In eerste instantie denkt deze ook dat er niets aan de hand is, maar na een onderzoek blijkt dat Ben seropositief is. Zijn hele wereld stort in. Hij durft niets aan Diana te vertellen, en wilt ook niet meer bij haar zijn, uit angst dat hij haar zou besmetten. Uiteindelijk vertelt hij het in een opwelling aan zijn ouders. Zijn moeder reageert verschrikt, en zijn vader scheld hem uit voor homo. Ook de school wordt op de hoogte gebracht. Niemand durft hem ook maar een hand te geven.
Als hij het Diana verteld is ze hele bang dat ze ook seropositief is, en wil Ben nooit meer zien. Ze wil niet meer met heb praten.
Met Ben gaat het zienderogen achteruit, en uiteindelijk wordt hij zelfs in het ziekenhuis opgenomen.
Als Diana bij hem op bezoek komt en vertelt dat ze van niemand anders kan houden dan van Ben, en dat ze hem altijd zal blijven graag zien, vertelt ben hoe hij zijn ziekte heeft opgelopen. Hij zegt haar dat ze verder moet gaan met haar leven, en hem herinneren zoals hij vroeger was.
Als Diana weg is kan hij het allemaal niet meer aan. Met zijn laatste krachten knoopt hij de lakens van zijn bed samen, strompelt naar het venster, knoopt het ene uiteinde aan het raam vast en het andere aan zichzelf . hij zet zich af aan de rand van het venster en neemt afscheid van het leven.