Verwachtingen en eerste reactie:
Mijn moeder kwam weer eens aan met dit boekje moet je eens lezen, het is wel ingewikkeld maar wel heel mooi als je het uit hebt. Zelf had mijn moeder het nog niet gelezen maar mijn moeder zie dat haar vriendin dat zei en die had het al wel gelezen. Ik mocht het van mijn moeder eerst lezen omdat mijn moeder zlef nog een ander boek aan het lezen was en ik net mijn andere boek uit had. Dus toen ben ik maar dit Boekje gaan lezen.
Het leek me wel een leuk boekje als ik het zo van mijn moeder hoorde, bovendien is het niet zo dik dus als het achteraf toch niet zo leuk zou zijn had ik het toch snel weer uit.
Samenvatting:
(Het is best moeilijk dit boek samen te vatten omdat het uit allerleik fragmenten gaat maar ik zal doe mijn best het zo goed mogelijk te doen)
I Herbert:
het begint bij de ik-persoon die een schrijver is en gevraagd is een 'dramatische monoloog' te schrijven voor een theater gezelschap. Hij wil schrijven over Magda en Herbert en zo begint hij te kijken en denken aan de crematie van Magda.
Hertbert staat voor de katheder en wil een toespraak houden voor Magda (zijn vrouw) gecremeerd wordt. Hij begint te vertellenover hoe hij Magda leerde kennen en hoe alles in zijn leven met Magda is verlopen. Daarna vertelt hij dat hij iets moet bekennen en verteld over de dreigbrief die hij kreeg en hoe Magda daar van streek van raakte.
Om Magda meer rust te geven en geruster te stellen, verzint Herbert een 'nep'ontvoering. Hij 'ontvooert' zichzelf en zorgt ervoor dat de politie erachter komt dat hij het ook zelf heeft gedaan. Daarom kan hij ook zeggen dat hij de dreigbief zelf heeft geschreven (terwijl dat niet zo is) zodat Magda weer normaal kon worden.
Na deze bekentenis is Herbert klaar met zijn toespraak en condoleerd iedereen die aanwezig was hem, zo eindigt het eerste stuk.
Tussenspel:
In het tussenspel gaan de ik-persoon (die Felix genoemd wordt) samen met een collega Vera naar buiten. Ze bespreken samen de crematie en discusieren over wat echt en niet echt is aan het verhaal, of het wel of niet echt zou kunnen zijn en waarom Herbert het gedaan heeft en al helemaal waarom hij het nu verteld.
II Magda:
Magda is het laatste deel. Vera (nu de Ik-persoon) moet nu een 'dramatisch monoloog' schrijven voor een theater gezelschap en verteld over de begrafenis van Hertbert.
Ze weet niet meer precies hoe alles was en kan het alleen maar herinneren.
De Ik-persoon (Vera) die is op de begrafenis van Herbert, Magda is nu niet dood maar Herbert en Magda geeft ook de toespraak.
Magda begint nu haar toespraak te vertellen hoe zij en Herbert elkaar hebben leren kennen. Ze vertelt over hun Theatergeschiedenis en de rest van hun leven. Ze vertelt dat Herbert doordat zijn ouders joods waren en vergast hij er niet instortte toen de productie van een voorstelling over (tegen) de joden. Magda probeerde hem te helpen maar niets hielp. Tot op een avond ze Herbert hoorde zeggen dat hij het leven niet meer zag zitten en ze bedacht dat er nu echt iets moest gebeuren om hem nog te redden. Zo besloot Magda een dreigbrief te sturen naar haar man (natuurlijk niet van haarzelf). Maar zodra ze hem aan haar man gaf wist ze al dat ze er fout aan had gedaan.Ze wist niet meer wat ze moest doen. Aan de ene kant had de brief wel geholpen voor haar man, maar aan de andere kant had ze een muur gebouwd tussen haar en haar man die ze niet meer weg kon halen. Herbert zetten een 'nep'ontvoering van zichzelf inelkaar om Magda te helpen.
Dus uiteindelijk probeerde Magda Herbert te helpen en Herbert Magda maar daardoor hadden ze elkaar verloren. Ze hielden zoveel van elkaar dat ze elkaar daar aan hadden verloren. Maar Herbert kon daar niet tegen en had zelf een einde aan zijn leven gemaakt.
Aan het einde van het boek blijkt dus dat Magda nog wel leeft maar Herbert dood is, alleen wie nu wat heeft gedaan, wie nu de brief heeft geschreven blijft voor iedereen toch nog een beetje een raadsel.
Analyse:
Motieven:
Het Motief in deze novelle is een abstract motief: Liefde en ook een beetje Angst omdat ze bang zijn elkaar te verliezen omdat ze (misschie wel 'te') veel van elkaar houden.
Motto:
het motto in dit boek is:
' Wie begrepen wil worden, geve geen uitleg.'
Diderot, Paradox over de toneekspeler.
Personages:
Er zijn 4 personages in dit boek en wie nu eigenlijk de hoofdpersoon is is niet duidelijk.
De ik-persoon in het eerste deel is Felix.
Hij is een schrijver die gevraagd is een 'dramatische monoloog' te schrijven voor een toneel gezelschap. Hij wil dit doen over een crematie van de vrouw (Magda) van een toneelspeler (Herbert)waar hij vroeger mee in de toneel groep heeft gezeten tot hij erachter kwam dat hij liever schrijver was dan speler.
Herbert is de persoon waar het 'verhaal' over gaat in het eerste deel. Hij houdt een toespraak over zijn leven en dat van zijn vrouw die nu dood is.
De ik-persoon in het tweede deel is Vera.
Zij is ook schrijfster en keny ook Felix (hij is haar collega). Ook Vera is gevraagd om een 'dramatische monoloog' te schrijven. Zij wil schrijven over de begrafenis van Herbert de man van Magda.
Magda is de gene waar het 'verhaal' over gaat in het tweede deel. Magda houd een toespraak over het leven van haar man en haarzelf op de bagrafenis van haar man.
Door de verhalen van de Magda en Herbert kom je te weten wat er in hun leven gebeurt.
Perspectief:
Het boek is geschreven in een ik-perspectief maar er zijn in het boek 2 ik-personen. In het eerste deel is dat Felix en in het tweede deel is dat Vera. Je volgt alles via de ogen van de ik-persoon(en) en hoort zo hoe ze de verhalen van Herbert en Magda. Deze verhalen zijn natuurlijk vanuit hun standpunt verteld.
Ruimte:
Het eerste deel speelt zich af in de kamer van Felix, hij kijkt naar een band waarop de crematie van Magda staat en denkt daaraan terug. Dat speelt zich dan af in het crematorium. Over de kamer kom je weinig weten. Het crematorium is een kale ruimte gevuld met mensen, veel kennissen en familie van de dode, maar ook veel journalisten die hopen op een verhaal. Je weet ook dat er een portret van Magda en een doodskist staat
In het tussenspel zijn Vera en Felix buiten op het terrein van het crematorium en kijken alleen naar de rook die uit de vierkante schoorsteen komt van het crematorium. Het tweede deel is in de tuin van Vera ze zit een een rietenstoel te schrijven met de hand. Ook hier kom je in het rouwcentrum. Nu staat er inplaats van een portret van Magda een pertret van Herbert in de zaal, de zaal is nog steeds vol met mensen. Herbert denkt terug aan verschillende tijden, zoals bij hem thuis, zijn 'ontvoering' in het franse Belgie waar hij de plek precies beschrijft, een rioolbuis die koud en vochtig is, het heeft gesneeuw maar in de buis is het droog. wel vol bladeren. Zo worden veel ruimtes uitgebreid beschreven maar sommige ook helemaal niet.
Tijd:
De schrijvers schrijven in het jaar 1999, dat weet je omdat het jaartal wordt genoemd. De begrafenis en crematie zijn 12 jaar gelden gebeurt. Dat wordt ook in het verhaal verteld dus ze zijn in 1987 gebeurt. Welke van de begrafenis/ crematie nu waar is weet je niet.
Vertelde tijd:
De schrijvers Felix en Vera kijken en denken aan de begrafenis en crematie, dit duurt ongeveer 1 dag denk ik. Het verhaal van Magda en Herbert duurt een paar uur en de tijd waarvan het verhaal wordt verteld is heel wat jaar, ze vertellen over hoe ze elkaar leren kennen en wat er allemaal is gebeurt.
Verteltijd:
Het boek is 82 bladzijdes lang en bestaat uit 3 stukken, het eerste stuk 'Herbert' het tussenstuk 'tussenspel' en het laatste stuk 'Magda'.
Chronologie:
Het verhaal is niet chronologisch verteld, Vera en Felix denken en kijken terug aan de begrafenis en crematie van 12 jaar geleden en tijdens de begrafenis en crematie wordt er verteld over het verleden
Flashbacks:
Er zitten in dit verhaal dus veel flashbacks, omdat er wordt gedacht aan 12 jaar gelden en men denkt dan aan gebeurtenissen die nog langer gelden zijn gebeurt.
Tijdvertraging / Tijdsprong:
Er zit geen tijdvertragingen in het boek wel slaat men sommige tijden over of gaan ze heel snel voorbij.
Stijl:
Er worden in dit boek veel dialogen gebruikt. Bijna heel het verhaal in het eerste stuk is een dialoog. Dat komt omdat alles voor verteld door Hertbert die een toespraak houd, maar ook denkt Felix veel en dat zijn geen dialogen.
In het tussenstuk(/spel) is er een gesprek tussen Felix en Vera dus heb je hier ook veel gebruik van dialogen. In het laatste stuk is er heel weinig qua dialogen. Dat komt omdat Vera niet meer precies weet wat Magda allemaal zei, maar denkt wel aan wat er gebeurde. Helemaal aan t einde van het boek is er weer een gesprek tussen Vera en Felix over wat er nu waar is en wat niet. hier is dus weer wel dialogen gebuikt.
Verder is mij niets bijzonders aan de stijl / schijfwijze van het boek opgevallen. Geen lange of korte zinnen, geen 'andere' woorden enz. Alles leek mij heel normaal.
Thema:
Het thema van het doek is net als het Motief: Liefde.
Titelverklaring:
De titel: Het theater, de brief en de waarheid slaat op de inhoud van het boek.
Het theater: Het heleboek gaat over Herbert die een toneelspeler is, en eigenlijk ook een soort toneel stuk (de ontvoering) maakt voor zijn vrouw. Terwijl zijn vrouw ook een toneelstuk (de brief) maarkt voor haar man.
De brief: Dit slaat op de brief waarvan Herbert zegt dat hij die heeft geschreven waardoor hij denkt dat zijn vrouw gek van wordt en waavan Magda uiteindelijk zegt dat zij hem had geschreven om haar man te helpen.
De waarheid: Waar dit opslaat weet ik niet zeker. Want in het boek zijn 2 verhalen geschreven. In de een leeft de man en in de ander leeft de vrouw nog. Wat nu precies de waarheid is weet niemand. Wel is zeker dat Herbert en Magda elkaar probeerde te helpen door te 'liegen' en ook zeker is dat De ontvoering nep was en door Herbert was verzonnen. Wie de brief heeft geschrijven is niet duidelijk maar waarschijnlijk Magda.
In het tussenspel zijn Vera en Felix buiten op het terrein van het crematorium en kijken alleen naar de rook die uit de vierkante schoorsteen komt van het crematorium. Het tweede deel is in de tuin van Vera ze zit een een rietenstoel te schrijven met de hand. Ook hier kom je in het rouwcentrum. Nu staat er inplaats van een portret van Magda een pertret van Herbert in de zaal, de zaal is nog steeds vol met mensen. Herbert denkt terug aan verschillende tijden, zoals bij hem thuis, zijn 'ontvoering' in het franse Belgie waar hij de plek precies beschrijft, een rioolbuis die koud en vochtig is, het heeft gesneeuw maar in de buis is het droog. wel vol bladeren. Zo worden veel ruimtes uitgebreid beschreven maar sommige ook helemaal niet.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden