Complete titelbeschrijving
Het stenen bruidsbed.
In het boek gaat Norman Corinth, de hoofdpersoon, naar bed met Hella, de houdster van het pension waar hij verblijft. Daarbij zegt hij: ‘iedere keer is de eerste.’ Net als het bruidsbed voor een maagd die voor het eerst met haar man naar bed gaat. Na die avond heeft Corinth echter geen interesse meer in Hella, waarbij hij verwijst naar Helena die ook eerst veroverd werd en daarna vond niemand er meer wat aan, na de verovering was ze niet meer interessant. Het bruidsbed veranderde dus in steen, en vandaar de titel het stenen bruidsbed.
Korte motivatie boekkeuze
Ik wilde graag een boek lezen met wat meer diepgang in de psychologie van bepaalde personen. Het stenen bruidsbed trok mij aan omdat het ging over iemand die jaren geleden een stad gebombardeerd heeft en daar nu na jaren weer terugkomt. Het lijkt me heel moeilijk om dan in zo’n stad weer terug te komen waar je jaren geleden honderden mensen gedood hebt. Ik was benieuwd hoe de hoofdpersoon erop zou reageren.
Mijn moeder heeft ook gezegd dat het stenen bruidsbed een heel mooi boek is. Het zou ook snel lezen wat mij ook wel aantrok omdat ik niet veel tijd had om te lezen maar wel een goed boek wilde lezen met een echt thema.
De titel, het stenen bruidsbed, heeft ook iets mysterieus en dat is ook een van de redenen waarom ik het boek gekozen heb, want het is dan een beetje een puzzel en daar hou ik wel van.
Eerste persoonlijke reactie
Ik vond het stenen bruidsbed een raar boek, omdat ik me niet echt kon identificeren met de hoofdpersoon. Hij deed dingen waar ik de rede wel van snap maar ikzelf zou het anders gedaan hebben.
Bijvoorbeeld: De hoofdpersoon vertelt aan niemand dat hij ook bij het bombardement in Dresden betrokken was. Hij zegt zelfs niet dat er Amerikanen in betrokken waren. Ik snap wel dat hij zich ervoor schaamt en dat hij bang is dat de mensen in Dresden hem zullen haten, maar ik zou het misschien toch wel verteld hebben. Dat was namelijk al een paar jaren geleden en iedereen heeft in die oorlog dingen gedaan waar hij of zij later spijt van heeft gekregen en ze zullen hem heus nu niet meer veroordelen om wat hij vroeger gedaan heeft. Hij kreeg ook alleen maar de opdracht en heeft er zelf niet voor gekozen om Dresden te bombarderen, het had net zo goed een andere stad kunnen zijn.
Ik vond het boek mooi beschreven, omdat het een goed beeld geeft van hoe de personages denken en niet alleen de hoofdpersoon maar ook van bijfiguren zoals Hella vlak nadat hij met haar naar bed is geweest en de avond daarna. Je leest hoe anderen over Norman Corinth denken. Ook vind ik het grappig dat er steeds aan het einde van een hoofdstuk een zang staat wat lijkt op iets uit de oudheid maar als je goed leest merk je dat het gaat over het bombardement van Dresden maar dan op een historische manier beschreven. Dat vind ik leuk bedacht en het brengt afwisseling in het lezen. Hij maakt wel gebruik van verschillende verwijzingen naar historische boeken, zoals:
- Kom mee, lieve Helena, dan kun je de wonderlijke dingen zien van de Trojaanse wagenstrijders en bronsgepantserde Grieken. Zo pas nog raasde de oorlog –bron van tranen – in de vlakte rond en waren zij op dodelijke strijd belast: nu staan zij stil bijeen – de strijd is opgehouden – op hun schild geleund, de lange lansen naast zich in de grond gestoken. HOMERUS, Ilias, IIIe Zang
- Hoe populair dit ook was, het miste zijn uitwerking omdat het gerucht ging, dat Nero tijdens het branden van de stad in zijn paleis het toneel bestegen was en Trojes ondergang bezongen had, de huidige ramp vergelijkend met de vernietigingstaferelen uit de voortijd. TACITUS, Annalen, Boek XV
Hiermee geeft hij duidelijk het verband aan dat hij legt tussen Troje en Dresden en Hella en Helena. Allen werden ze veroverd en daarna waren ze niet meer interessant. Ik vond het wel moeilijk om te lezen in het begin maar ik heb op internet een paar verslagen gelezen erover en ik heb er met mijn moeder over gepraat en toen snapte ik het wel en kon ik het ook waarderen. Ik vond het een bijzonder boek door de verwijzingen naar boeken uit de oudheid en de zangen tussendoor over het bombardement van Dresden. Het was een heel mooi boek en zeer de moeite waard om te lezen, ik vind Harry Mulisch door dit boek een zeer Samenvatting De Amerikaan Norman Corinth was in de tweede oorlog betrokken bij het bombardement op de Duitse stad Dresden. Nu, 13 jaar later, komt hij terug naar Dresden voor een tandartscongres. Hij voelt zich erg schuldig over wat er dertien jaar geleden gebeurd is en vertelt aan niemand dat hij erbij betrokken was. Niemand vraagt dat ook want de inwoners van Dresden denken allemaal dat de aanval op hun stad alleen is gepleegd door de Engelsen en weten niet dat er ook een Amerikaanse aanval was. Bij aankomst in Dresden komt alles terug bij Norman Corinth. Hij hoort stemmen in zijn hoofd die hij het ‘groene gefluister’ noemt. Als de schrijver citaten geeft van wat het ‘groene gefluister’ zegt, kan Norman precies beschrijven wat voor iemand het gezegd heeft. Bij aankomst in het pension krijgt hij de zolderkamer waar ooit een bekende schrijver zich heeft opgehangen. Hij is begerig naar de vrouw die het pension runt, Frau Hella Viebahn. Corinth heeft niet veel interesse in het hele congres en loopt weg bij het openingsdiner, gevolgd door Hella en een West-Duitse collega en medecongreslid Herr Doktor Schneiderhahn. Ze gaan naar een café in de stad. Daar zitten ze bij een stel aan tafel met een stel dat maar al te graag vertelt over hoe ze de avond van de bombardementen hebben beleefd. Norman begint Schneiderhahn ervan te verdenken dat hij ooit in een strafkamp zo’n meester was geweest, zeker na een opmerking van Schneiderhahn waar Hella van moet overgeven. Norman brengt Hella naar huis en gaat met haar naar bed. Daarna is de lust over en bedenkt hij zich dat dat de volgende avond problemen gaat geven. De tweede dag van het congres krijgt Norman ruzie met Schneiderhahn in een museum. Ze beledigen elkaar over en weer. Daarna gaan ze naar het congres waar een film vertoond wordt. Achterin de zaal zit Corinth te flikflooien met een serveerster, tot grote ergernis van Hella. Na het congres probeerde Schneiderhahn aan Corinth uit te leggen dat hij geen moordenaar was maar Corinth lacht er alleen maar mee. Bij het concert die avond krijgt Norman ruzie met Hella omdat ze boos is dat hij haar niet meer wil. Daarna gaat Norman eerder naar huis, en onderweg leest hij een stukje van wat de schrijver die zich in zijn kamer heeft opgehangen eens heeft geschreven over Dresden dat hij gevonden had in een boek in het pension. Bij het pension aangekomen kreeg Norman een soort aanval. De pensionhouder probeerde hem iets te vertellen, maar hij luisterde niet en liep maar doelloos door de tuin. Hij had een soort van verstandsverbijstering of rare bewusteloosheid want hij wist niet meer wat hij deed en later niet meer hoe hij zo vies ergens terecht kon komen. Als hij terug is op zijn kamer en iemand hem komt vertellen dat Herr Schneiderhahn die middag voor hem daar geweest was, moet hij ineens denken aan iets wat hij die middag tegen Schneiderhahn had gezegd en bedenkt zich dan dat die wel degelijk iets te maken had met de misdaden in de concentratiekampen en midden in de nacht gaat hij woedend naar het hotel van Schneiderhahn. Daar slaat hij Schneiderhahn in elkaar omdat hij de verkeerde leugens verteld heeft. In een roes rijdt hij terug naar het pension maar in de stad kan hij bijna niks zien en rijdt uiteindelijk met de auto van het pension ergens tegenaan. Later blijkt dat hij een tijdje bewusteloos geweest moet zijn want zijn horloge is gejat. Als hij bijkomt pakt hij zijn laatste lucifer en steekt de auto in brand om even later een eindje verderop naar het vuur te gaan zitten kijken. Over de schrijver Algemeen
Harry Kurt Victor Mulisch werd geboren op 29 juli 1927, waarover hij later zelf zegt dat hij op die dag opgevist werd uit de Stille Oceaan en dat op die dag de Vesuvius begon te werken maar dat het niet zeker was of dat kwam door zijn geboorte of door het verjaardagsfeestje van Mussolini. Zijn vader, Karl Victor Kurt Mulisch, kwam uit voormalig Oostenrijk-Hongarije en zijn moeder, Alice Schwarz, was een joodse uit Antwerpen. In 1936 scheiden zijn ouders, zijn moeder gaat naar Amsterdam en hij wordt opgevoed door de huishoudster. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkt zijn vader bij een bank die samenwerkte met de Duitsers en werd daarvoor na de oorlog drie jaar de gevangens in gestuurd en zijn moeder emigreerde naar Amerika. Harry toonde veel interesse in de wetenschap wat ten koste ging van zijn schoolprestaties. Hij gaat zich ook meer en meer interesseren voor de kunst en literatuur en hij gaat de boeken van grote schrijvers lezen zoals Multatuli. Hij begint nu ook met het schrijven. Hij trouwt in 1972 met Sjoerdje Woudenberg en krijgt met haar twee kinderen en later krijgt hij uit een andere relatie nog een zoon. Op zijn vijftigste verjaardag wordt hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje – Nassau en bij het uitkomen van zijn boek de Ontdekking van de Hemel wordt hij Officier in de Orde van Oranje – Nassau. In zijn schrijverschap zijn vier periodes te onderscheiden: - In de jaren vijftig zie je in zijn boeken zijn belangstelling voor magie, mystiek en occultisme: De diamant (1954), Het Zwarte Licht (1956), het toneelstuk Tanchelijn (1960). Het stenen bruidsbed schreef hij in opdracht van het Ministerie van Onderwijs, Kunst en Wetenschap (1959). - In de jaren zestig zie je veel politieke en maatschappelijke realiteit terug in zijn werk. Ook schrijft hij veel in proza. Voor het schrijven van De Zaak 40/61 woont hij het proces tegen Eichmann bij en Het Woord bij de Daad gaat over de Cubaanse revolutie. - In de jaren zeventig gaan zijn verhalen weer meer over mythes, het ontraadselen en vervolgens blootleggen. Ook schrijft hij enkele dichtbundels zoals Woorden, Woorden, Woorden (1973) en Tegenlicht (1975). Met zijn roman Twee Vrouwen trekt hij breed publiek en ook verschijnt het filosofische werk De Compositie van de Wereld waar hij dertig jaar aan gewerkt heeft. - In de vierde periode krijgt Harry Mulisch internationale bekendheid door onder andere De Aanslag. Maar nog meer bekendheid krijgt hij met de roman De Ontdekking van de Hemel. Harry Mulisch heeft veel prijzen gekregen voor zijn werk: de Contsantijn Huygensprijs (1977), de P.C. Hooftprijs (1978), de Diepzeeprijs (1986), de Prijs der Nederlandse Letteren (1995) en de Librisprijs (1999). Een algemeen thema in al zijn boeken is de relatie van het heden met de mythologische verhalen en het goddelijke. Meestal doet hij dit aan de hand van de Tweede Wereldoorlog. In relatie tot het boek: Het stenen bruidsbed gaat over de Tweede Wereldoorlog, een vaak terugkerend onderwerp in de boeken van Mulisch. Ook zie je in het stenen bruidsbed verwijzingen naar de Ilias van Homerus. Dit doet hij in bijna al zijn boeken en is kenmerkend voor de schrijver Harry Mulisch. Hij heeft de Tweede Wereldoorlog zelf meegemaakt, wat waarschijnlijk een rede is om er vaak over te schrijven en hij heeft al op jonge leeftijd iets gehad met kunst en literatuur. De mythen en verhalen uit de oudheid die hij in het stenen bruidsbed gebruikt zal hij waarschijnlijk uit die periode hebben. Dit boek komt uit te eerste periode uit zijn schrijverschap die we kunnen onderscheiden. Die periode was gekenmerkt door veel gebruik van mythen en dat heeft hij in het stenen bruidsbed ook gedaan.
Hiermee geeft hij duidelijk het verband aan dat hij legt tussen Troje en Dresden en Hella en Helena. Allen werden ze veroverd en daarna waren ze niet meer interessant. Ik vond het wel moeilijk om te lezen in het begin maar ik heb op internet een paar verslagen gelezen erover en ik heb er met mijn moeder over gepraat en toen snapte ik het wel en kon ik het ook waarderen. Ik vond het een bijzonder boek door de verwijzingen naar boeken uit de oudheid en de zangen tussendoor over het bombardement van Dresden. Het was een heel mooi boek en zeer de moeite waard om te lezen, ik vind Harry Mulisch door dit boek een zeer Samenvatting De Amerikaan Norman Corinth was in de tweede oorlog betrokken bij het bombardement op de Duitse stad Dresden. Nu, 13 jaar later, komt hij terug naar Dresden voor een tandartscongres. Hij voelt zich erg schuldig over wat er dertien jaar geleden gebeurd is en vertelt aan niemand dat hij erbij betrokken was. Niemand vraagt dat ook want de inwoners van Dresden denken allemaal dat de aanval op hun stad alleen is gepleegd door de Engelsen en weten niet dat er ook een Amerikaanse aanval was. Bij aankomst in Dresden komt alles terug bij Norman Corinth. Hij hoort stemmen in zijn hoofd die hij het ‘groene gefluister’ noemt. Als de schrijver citaten geeft van wat het ‘groene gefluister’ zegt, kan Norman precies beschrijven wat voor iemand het gezegd heeft. Bij aankomst in het pension krijgt hij de zolderkamer waar ooit een bekende schrijver zich heeft opgehangen. Hij is begerig naar de vrouw die het pension runt, Frau Hella Viebahn. Corinth heeft niet veel interesse in het hele congres en loopt weg bij het openingsdiner, gevolgd door Hella en een West-Duitse collega en medecongreslid Herr Doktor Schneiderhahn. Ze gaan naar een café in de stad. Daar zitten ze bij een stel aan tafel met een stel dat maar al te graag vertelt over hoe ze de avond van de bombardementen hebben beleefd. Norman begint Schneiderhahn ervan te verdenken dat hij ooit in een strafkamp zo’n meester was geweest, zeker na een opmerking van Schneiderhahn waar Hella van moet overgeven. Norman brengt Hella naar huis en gaat met haar naar bed. Daarna is de lust over en bedenkt hij zich dat dat de volgende avond problemen gaat geven. De tweede dag van het congres krijgt Norman ruzie met Schneiderhahn in een museum. Ze beledigen elkaar over en weer. Daarna gaan ze naar het congres waar een film vertoond wordt. Achterin de zaal zit Corinth te flikflooien met een serveerster, tot grote ergernis van Hella. Na het congres probeerde Schneiderhahn aan Corinth uit te leggen dat hij geen moordenaar was maar Corinth lacht er alleen maar mee. Bij het concert die avond krijgt Norman ruzie met Hella omdat ze boos is dat hij haar niet meer wil. Daarna gaat Norman eerder naar huis, en onderweg leest hij een stukje van wat de schrijver die zich in zijn kamer heeft opgehangen eens heeft geschreven over Dresden dat hij gevonden had in een boek in het pension. Bij het pension aangekomen kreeg Norman een soort aanval. De pensionhouder probeerde hem iets te vertellen, maar hij luisterde niet en liep maar doelloos door de tuin. Hij had een soort van verstandsverbijstering of rare bewusteloosheid want hij wist niet meer wat hij deed en later niet meer hoe hij zo vies ergens terecht kon komen. Als hij terug is op zijn kamer en iemand hem komt vertellen dat Herr Schneiderhahn die middag voor hem daar geweest was, moet hij ineens denken aan iets wat hij die middag tegen Schneiderhahn had gezegd en bedenkt zich dan dat die wel degelijk iets te maken had met de misdaden in de concentratiekampen en midden in de nacht gaat hij woedend naar het hotel van Schneiderhahn. Daar slaat hij Schneiderhahn in elkaar omdat hij de verkeerde leugens verteld heeft. In een roes rijdt hij terug naar het pension maar in de stad kan hij bijna niks zien en rijdt uiteindelijk met de auto van het pension ergens tegenaan. Later blijkt dat hij een tijdje bewusteloos geweest moet zijn want zijn horloge is gejat. Als hij bijkomt pakt hij zijn laatste lucifer en steekt de auto in brand om even later een eindje verderop naar het vuur te gaan zitten kijken. Over de schrijver Algemeen
Harry Kurt Victor Mulisch werd geboren op 29 juli 1927, waarover hij later zelf zegt dat hij op die dag opgevist werd uit de Stille Oceaan en dat op die dag de Vesuvius begon te werken maar dat het niet zeker was of dat kwam door zijn geboorte of door het verjaardagsfeestje van Mussolini. Zijn vader, Karl Victor Kurt Mulisch, kwam uit voormalig Oostenrijk-Hongarije en zijn moeder, Alice Schwarz, was een joodse uit Antwerpen. In 1936 scheiden zijn ouders, zijn moeder gaat naar Amsterdam en hij wordt opgevoed door de huishoudster. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkt zijn vader bij een bank die samenwerkte met de Duitsers en werd daarvoor na de oorlog drie jaar de gevangens in gestuurd en zijn moeder emigreerde naar Amerika. Harry toonde veel interesse in de wetenschap wat ten koste ging van zijn schoolprestaties. Hij gaat zich ook meer en meer interesseren voor de kunst en literatuur en hij gaat de boeken van grote schrijvers lezen zoals Multatuli. Hij begint nu ook met het schrijven. Hij trouwt in 1972 met Sjoerdje Woudenberg en krijgt met haar twee kinderen en later krijgt hij uit een andere relatie nog een zoon. Op zijn vijftigste verjaardag wordt hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje – Nassau en bij het uitkomen van zijn boek de Ontdekking van de Hemel wordt hij Officier in de Orde van Oranje – Nassau. In zijn schrijverschap zijn vier periodes te onderscheiden: - In de jaren vijftig zie je in zijn boeken zijn belangstelling voor magie, mystiek en occultisme: De diamant (1954), Het Zwarte Licht (1956), het toneelstuk Tanchelijn (1960). Het stenen bruidsbed schreef hij in opdracht van het Ministerie van Onderwijs, Kunst en Wetenschap (1959). - In de jaren zestig zie je veel politieke en maatschappelijke realiteit terug in zijn werk. Ook schrijft hij veel in proza. Voor het schrijven van De Zaak 40/61 woont hij het proces tegen Eichmann bij en Het Woord bij de Daad gaat over de Cubaanse revolutie. - In de jaren zeventig gaan zijn verhalen weer meer over mythes, het ontraadselen en vervolgens blootleggen. Ook schrijft hij enkele dichtbundels zoals Woorden, Woorden, Woorden (1973) en Tegenlicht (1975). Met zijn roman Twee Vrouwen trekt hij breed publiek en ook verschijnt het filosofische werk De Compositie van de Wereld waar hij dertig jaar aan gewerkt heeft. - In de vierde periode krijgt Harry Mulisch internationale bekendheid door onder andere De Aanslag. Maar nog meer bekendheid krijgt hij met de roman De Ontdekking van de Hemel. Harry Mulisch heeft veel prijzen gekregen voor zijn werk: de Contsantijn Huygensprijs (1977), de P.C. Hooftprijs (1978), de Diepzeeprijs (1986), de Prijs der Nederlandse Letteren (1995) en de Librisprijs (1999). Een algemeen thema in al zijn boeken is de relatie van het heden met de mythologische verhalen en het goddelijke. Meestal doet hij dit aan de hand van de Tweede Wereldoorlog. In relatie tot het boek: Het stenen bruidsbed gaat over de Tweede Wereldoorlog, een vaak terugkerend onderwerp in de boeken van Mulisch. Ook zie je in het stenen bruidsbed verwijzingen naar de Ilias van Homerus. Dit doet hij in bijna al zijn boeken en is kenmerkend voor de schrijver Harry Mulisch. Hij heeft de Tweede Wereldoorlog zelf meegemaakt, wat waarschijnlijk een rede is om er vaak over te schrijven en hij heeft al op jonge leeftijd iets gehad met kunst en literatuur. De mythen en verhalen uit de oudheid die hij in het stenen bruidsbed gebruikt zal hij waarschijnlijk uit die periode hebben. Dit boek komt uit te eerste periode uit zijn schrijverschap die we kunnen onderscheiden. Die periode was gekenmerkt door veel gebruik van mythen en dat heeft hij in het stenen bruidsbed ook gedaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden