Het Schnitzelparadijs Titel: Het schnitzelparadijs
Auteur: Khalid Boudou
Jaar van uitgave: 2001 Samenvatting Na twee jaar ‘slapen’ wilde Nordip zijn leven beteren en besloot hij te gaan werken. Hij vond via zijn neef Krimo een baan in een restaurant, De Blauwe Gier. Toen hij voor het eerst in de keuken kwam werd er gezegd tegen de chef-kok dat hij, Nordip, het spel niet mee hoefde te spelen. Hij moest in de keuken de pannen schoonmaken en werd door de mensen in de keuken Sopkop genoemd. Zijn vader was erg trots dat zijn zoon een baan had, Nordip had tegen hem gezegd dat hij de administratie deed. Hij had een pannenhoek, daar kwamen de koks hun hart uitstorten, als ze problemen hadden. De baas van de tent was meneer Meerman, en de restaurant manager was meneer Bartels. Meerman sprong altijd in als er wat fout ging in de keuken of als er ruzie werd gemaakt tussen de koks. Midden in de week kwam de FIOD binnenvallen en kwamen ze het restaurant controleren omdat ze dachten dat er gefraudeerd werd. Nordip vond het wel vreemd dat er veel mensen illegaal werkten, Ali en nog meer mensen werden meegenomen. De gehele boekhouding werd meegenomen, Meerman ook. De sfeer in de keuken werd er niet beter op en er gingen verschillende mensen weg, waaronder zijn neef Krimo. De kwaliteit van het restaurant werd ook minder omdat er minder koks waren. Nordip vroeg zich de hele tijd af wat het spel nou eigenlijk was. Volgens Meerman, die weer uit de gevangenis was, moest Nordip het spel maar eens spelen. Wilhelm ging het spel spelen met Nordip. Het bleek een eenvoudig potje dammen te zijn. Als Nordip won mocht hij de vleesvork hebben en dus eerste kok worden. Nordip had het spel nog nooit gespeeld, Wilhelm had al van iedereen gewonnen. In het begin van het spel was Nordip aan het verliezen, maar uiteindelijk won hij toch! De andere koks, Amimoen en Bokma vonden dat niet leuk. Toen Nordip die dag naar huis ging stond het restaurant in brand, Amimoen en Bokma stonden naast twee flacons spiritus. Nordip liep rustig weg, en dacht aan zijn neef Krimo. Analyse: Titelverklaring Het schnitzelparadijs staat voor de inval van de FIOD, de belastingdienst. Zij kwamen voor inspectie voor fraude en illegale werkers. De chefkok wordt dan helemaal boos en begint te schelden. Het hoofd van de FIOD noemt het restaurant in de Blauwe Gier dan een ‘Schnitzelparadijs’ op een spottende manier.
Thema Het thema is de ontwikkeling van een Marokkaanse jongen in Nederland. Hij is de Marokkaanse cultuur gewend en moet zich aanpassen. Zijn vader is al erg Nederlands waardoor Nordip soms een beetje raar doet. In de Marokkaanse cultuur wordt de zoon (niet altijd) geslagen als die iets goed fout doet maar dat gebeurt niet bij Nordip waardoor hij vraagt aan zijn vader of hij hem wilt slaan als die boos is. Motieven § Liefde. § Cultuurverschillen. § Het ‘spel.’ § Nordips tijd in Tasanimt en Tsjoepita. Motto Er zit geen motto aan het begin van het boek. Chronologie Het boek is niet chronologisch. Er zitten veel flashbacks in. Er spelen eigenlijk twee verhalen. Één verhaal van flashbacks en één verhaal van de tijd van Nordip dat hij in het restaurant van De Blauwe Gier werkt. Perspectief Het verhaal is in een ik-perspectief geschreven, je maakt mee wat Nordip denkt en je bekijkt het verhaal door zijn ogen. Je kan ook meekijken met de flashbacks van Nordip. Ruimte Het verhaal speelt zich voornamelijk af in de keuken van De Blauwe Gier maar ook in het huis van mevrouw Malade en in zijn eigen huis. De flashbacks spelen zich af in Tasanimt en op verschillende plaatsen met Tsjoepita. Het verhaal speelt zich af van 1992 op 1993. In 1992 begint Nordip met werken in De Blauwe Gier na twee jaar ‘geslapen’ te hebben. In 1993 wordt hij chefkok en branden Bokma en Amimoen De Blauwe Gier af. Het klimaat in het boek speelt geen grote rol. In zijn flashbacks in Tasanimt is het altijd heel mooi weer en Nederland wordt vaak heel regenachtig beschreven. Dit is niet alleen in verband met de realiteit maar ook met het feit dat veel van de bewoners in Tasanimt Nederland heel slecht beschrijven.
Stijl Khalid Boudou vond ik een erg moeilijke schrijver. Aan het begin van het boek kon ik er echt niet doorheen komen maar na een tijdje raakte ik er toch aan gewend. Ik vond het wel lastig dat er veel flashbacks in het verhaal zaten. Soms wist ik niet of het verhaal zich nou afspeelde in het heden of in het verleden. Ik vond ook dat die flashbacks weinig aan het verhaal toevoegde, ik kreeg bijna het idee dat de schrijver extra pagina’s vol moest krijgen. De schrijver gebruikte ook veel moeilijke Nederlandse woorden en veel Marokkaanse woorden of gemixte woorden zoals ‘kleine shjodimieter’, zo noemde de vader van Nordip hem de hele tijd. Het was wel handig dat er achterin het boek een woordenlijst stond voor alle Marokkaanse woorden maar ik kwam daar pas achter toen ik het boek uit had. Veel van de Marokkaanse woorden waren wel te begrijpen uit de context of ze waren niet van belang voor de verhaallijn. Hoofdpersonen De hoofdpersonen in het boek zijn Nordip en Agnes. Nordip is een Marokkaanse jongen die met zijn ouders naar Nederland is gekomen. Hij is achttien jaar aan het begin van het boek. Hij heeft daarvoor twee jaar lang ‘geslapen’ dus eigenlijk niets gedaan, daarom noemt zijn broertje hem de ‘weerwolfman’. Hij besluit zijn leven te beteren en gaat dus werken als pannenschoonmaker in hotel-restaurant De Blauwe Gier. Hij denkt vaak aan het dorpje waar hij vandaan kwam en wilt daar terug naar toe, ook denkt hij vaak aan zijn voormalige vriendin Tsjoepita. Agnes is de dochter van Meerman, zij werkt als bediende in hotel-restaurant De Blauwe Gier. Dit moet van haar vader om zich voor te bereiden om hogerop te werken in het hotel. Nordip vindt Agnes leuk en noemt haar altijd ‘lieve Agnes’. Agnes vraagt Nordip vaak over zijn liefde. Agnes vindt Krimo leuk en Nordip koppelt hun. Krimo gaat aan het eind van het boek weg om zanger te worden en hij wordt al snel bekend. Eindoordeel Ik vond ‘Het Schnitzelparadijs’ een leuk boek. Op het begin had ik moeite om erdoorheen te komen omdat Khalid Boudou op een moeilijke manier schrijft. Na de eerste dertig pagina’s begon ik het toch interessant te vinden en begon ik ook te wennen aan het taalgebruik. Het was wel irritant dat Nordip alles heel uitgebreid uitlegde. Een ander punt is dat heel veel wordt geschreven over zijn geboorteplaats in Marokko en over zijn eerste liefde Tsjoepita. Ik denk dat die niet veel aan het verhaal toevoegde en dat de schrijver het ook overwege had kunnen laten. Ik raad het boek wel aan en ik denk dat als mensen er moeite mee hebben op het begin dat ze gewoon door moeten lezen omdat het wel een boeiend boek is en je hebt wel een (oppervlakkige) inkijk op een andere cultuur.