1 Beschrijvingsopdracht Samenvatting: Het boek begint post rem bij augustus en eindigt twaalf maanden eerder. Ik zal het dan ook in die omgekeerde volgorde vertellen, anders mis je de magie van het boek. Het is een extreem lange samenvatting, maar dit maakt het makkelijker voor me over een paar jaar bij het mondeling examen Augustus: Na maandenlang niets van hem gehoord te hebben, belde Guido opeens weer bij Barbara aan. Hij kwam afscheid van haar nemen, omdat hij naar de Toneelschool gaat. De man van haar dromen stapt opeens uit haar leven. Er heerst een ongelofelijke spanning tussen hun en zij zit vol opgekropte verwijten. Ze komt erachter dat ze niets heeft geleerd van alles wat er tussen hun is gebeurd. Toch slapen ze voor de laatste nacht met elkaar nadat Guido ook voor de laatste keer een toneelstukje heeft opgevoerd voor haar. Mei: De rooms-katholieke school, waar Barbara franse lessen geeft, heeft veel klachtenbrieven gekregen van ouders, die vinden dat het niet kan. Ze moet bij de rector komen die haar vraagt of ze een ontslagbrief naar school wil sturen. Haar gedrag is slecht geweest voor de reputatie van de school, het vertrouwen van de ouders en de integriteit van de docenten. Het lijkt alsof het het Barbara niet veel kan schelen. Op een dag zou ze toch van die school weg gaan en bovendien heeft ze een heel leuke tijd met Guido gehad; ze hield echt van hem.
April: Bij een mondeling examen dat Guido bij Barbara in moet halen, is zij veel zenuwachtiger dan hemzelf. Ze heeft de neiging om wraak te nemen. Daarom stelt ze erg moeilijke vragen, maar vooral vragen over hun favouriete toneelstuk 'Cherie' waarin de mannelijke hoofdpersoon Cherie zijn 24-jaar oudere minnares heeft verlaat om vervolgens met een leeftijdsgenootje te trouwend maar stil nog naar Lea verlangt. Dit toneelstuk slaat erg op de verhouding die zij samen hebben en Barbara vraagt hem tijdens het examen dan ook expres naar de gevoelens van Lea (van zichzelf dus eigenlijk). Maar Guido negeert de dubbelzinnigheid en het lijkt alsof hij in een soort trance is geraakt; hij weet op elke vraag een te goed antwoord te verzinnen en weet zelfs veel meer dan in het literatuurboek stond. April: Barbara komt erachter dat heel veel leraren en leerlingen op haar school van haar liefdes- relatie met Guido afweten, waar ze erg onzeker van wordt. Dat gevoel wordt versterkt door leerlingen die op haar schoolbord een rij met blote jongetjes hebben getekend die allemaal de vraag stellen "Wanneer zijn wij aan de beurd juf?" Maar ook krijgt ze per post plaatjes van naakte mannen en ze wordt door bijna al haar collega's genegeerd. Ze lijkt het zich allemaal niet zo heel erg aan te trekken, verlangt alleen erg naar Guido en wil hem altijd bij haar houden. Op een dag komt hij ook, maar vertrekt op een abrubte manier weer, nadat hij heel snel een smerige tekst die op haar raam geschreven stond, heeft weggeboend. Hij kwam haar wel nog even vertellen dat hij voorlopig niet meer bij haar langs kan komen, omdat hij het aan zijn ouders heeft verteld en hij ook vindt dat hij zich nu veel meer op school moet gaan richten. Vanaf dat moment realiseert Barbara dat ze zich heel verdrietig en eenzaam zal gaan voelen de komende jaren. Hij betekent alles voor haar. Maart: Bij de tweede docentenvergadering zit Barbara vol met angstige voorgevoelens. En die voorgevoelens kloppen, want op een gegeven moment komt Beverman (docent aardrijkskunde) aan het woord. Hij komt terug op de kwestie van de schorsing van Guido. Op de vorige vergadering was de uitkomst namelijk 16-15 geworden in het voordeel van Guido. En bij die 16 zat ook Barbara, terwijl ze overtuigd tegenstander was van roken op school. Beverman komt met de verklaring. Hij maakt de liefdes-relatie tussen Barbara en Guido duidelijk, waarbij het volop geniet van het effect wat dat heeft op al zijn collega's. Maar helaas voor Beverman heeft dit geen invloed op de opheving van de schorsing, want het liefst wil hij Guido en Barbara kapot maken. Maart: Tijdens de schorsing was Guido vaak thuis bij Barbara waar hij dan goed huiswerk kon maken, terwijl zijn ouders dachten dat hij gewoon op school zat. 's Avonds speelde hij dan vaak stukjes toneel om zijn gevoelens te uiten. Toen, op advies van Barbara, Guido zijn ouders had ingelicht over de schorsing, was het niet meer nodig om overdag naar Barbara's huis te gaan. En al helemaal niet toen hij een dag na de vergadering van Barbara hoorde dat de schorsing opgeheven was. Maart: Op de vergadering van de examencommisie vertelde de rector dat Guido al 3 dagen geschorsd is, nadat hij voor de tweee keer betrapt was met een sigaret op school. Maar nu ze hem voor de derde keer betrapt hebben en hij ook nog een grote bek terug had, zijn er veel discussies of Guido nu van school moet worden gestuurd, ook al zou dat gevolgen hebben voor zijn exames. Vooral Beverman is voorstander van dat idee en probeert hem op deze manier weg te pesten. Maar anderen zijn er weer tegen omdat ze het onredelijk vinden om zo'n begaafde jongen door zoiets kleins (roken op school) weg te sturen. De vergadering ging er heftig en toe en Barbara was de laatste die moest stemmen, waardoor het net leek of zij de doorslag heeft gegeven voor het houden van Guido op hun school.
Maart: De ochtend na het brugklassers-feest, werd Barbara onrustig wakker nadat ze een nachtmerrie had gehad over Beverman. Guido kwam er ook in voor en Barbara kon niets zeggen. Ze werd in haar droom uitgemaakt voor heks en ze wilden haar verbranden. Ze werd wakker naast Guido. Ze had hem de vorige avond alleen thuis gelaten. Barbara beseft zich steeds vaker dat Guido haar waarschijnlijk zal vergeten als hij naar de toneelschool gaat. Ze kan zich namelijk echt geen leven zonder hem voorstellen. Wanneer Beverman plotseling aanbelt die morgen, doen ze niet open. Maart: Steeds vaker komt Guido bij Barbara thuis en bedrijven dan 's avonds de liefde. Soms zijn ze heel sloom en hangt Guido maar een beetje voor de televisie, waar Barbara zich erg aan ergert, maar waar ze niets over durft te zeggen omdat ze bang is dat hij dan weg zou lopen en nooit meer terug zou komen. Op het feest van de brugklassers wist niemand nog van hun geheime relatie, maar toch had Barbara haar twijfels. Ze maakten quiz-vragen voor de kinderen en kreeg daarbij hulp van Beverman (die haar probeerde te versieren), waarmee ze op een gegeven moment in een doodlopend doolhof zat. Die kinderen hadden hun daar namelijk in gelokt, in de hoop dat er iets tussen hun zou ontstaan. Beverman was erg opdringerig die avond. Februari Guido doet Barbara soms pijn met zijn gedrag; ook door toneelstukjes te spelen uit 'Cherie' die dan heel herkenbaar zijn voor Barbara. Kort na de schorsing geeft Guido haar een beeldje van Jeanne D'Arc op een paard, waar ze eigenlijk helemaal niet blij mee is. December Guido leent steeds vaker boeken van Barbara en speelt korte scenes uit romans of toneelstukken voor haar. Tijdens een van die avonden drinken ze wat en besluiten te gaan dobbelen. In het begin om niets, maar op een gegeven moment lijkt het op strippokeren en zijn ze allebei behoorlijk aangeschoten. Het wordt een soort toneelspel, maar wanneer Barbara alleen nog in haar lingerie zat ging de muziek opeens uit en realiseerde ze zich waar ze mee bezig was. Ze wist niet of ze wel wilde wat er allemaal gebeurde, maar al snel had ze geen gedachtes meer en had ze zich helemaal overgegeven aan haar liefde voor hem en eindigde dit alles in een hefige vrijpartij. Augustus-Oktober In de nieuwe eindexameklas van Barbara zit een bijzondere, interessante en mooie jongen; Guido. Ze is helemaal onder de indruk van zijn kennis en mannelijke schoonheid. Ze vindt hem te mooi om waar te zijn, en wanneer hij haar tijdens een regenbui, een paraplu aanbiedt blijkt ook nog dat ze dezelfde interesses hebben. Guido is namelijk ook helemaal weg van het toneelstuk 'Cherie'
2 Verdiepingsopdracht Keuzemotivatie Mijn moeder had het boekje een paar jaar terug als boekenweekgeschenk gekregen, en omdat het nogal dun (dus snel uit te lezen was) sprak het me wel aan. Personages Barbara Rozenmeyer: Ze is de hoofdpersoon van het boek. Ze is een 36-jarige lerares Frans en geeft les op een rooms-katholieke middelbare school. Ze heeft een verhouding met een van haar leerlingen, Guido. Ze is al een keer eerder getrouwd geweest. Ze kleedt zich meestal als Parisienne en heeft donker haar en donkere ogen. Ze vindt Guido helemaal geweldig en verlangt voortdurend naar hem. Ze kan haar collega, Beverman, niet uitstaan. Ze lijkt me wel een lieve vrouw, omdat ze zich nooit gemeen voordoet. Ze is vind ik niet slim bezig. Ze heeft een affaire met iemand die hun relatie niet echt serieus neemt, ze weet dat hij haar gaat verlaten en het ook nog eens een leerling. Ze denkt niet realistisch. Ze weet dat hij weggaat en wat de gevolgen van een relatie met een leerling kunnen zijn, maar zij denkt alleen aan hoe leuk Guido is, ze laat zich helemaal in palmen door Guido. Hij heeft de touwtjes in handen en zij blijft maar hopen dat hij haar niet verlaat. Dat komt nogal wanhopig op me over. Ze is heel erg onzeker. Guido lijkt veel dominanter dan zij terwijl zij veel ouder is en meer ervaren is. Ze doet ook vaak hele andere dingen dan ze denkt of die ze eigenlijk had willen doen of zeggen tegenover anderen. Guido Maenhout: Hij is de andere hoofdpersoon. Hij is een 18-jarige middelbare scholier en hij zit in de eindexamenklas. Hij heeft een affaire met zijn lerares Frans, Barbara. Hij is een uitzonderlijke, intelligente leerling en zeer goed in Frans. Hij zit tussen man en jongen in en ziet er knap uit. Hij houdt heel erg van toneelspelen, daarom speelt hij regelmatig korte scènes na voor Barbara. Hij komt op mij over alsof zijn affaire met Barbara hem helemaal niets kan schelen. Alleen het behalen van zijn eindexamen vindt hij belangrijk, zodat hij naar de toneelschool kan. Hij geniet van zijn vrijheid. Zijn gevoelens drukt hij uit in de scènes die hij speelt. Door het na spelen van die stukjes, laat hij aan Barbara weten wat hij bedoeld. Dhr. Beverman: Geschiedenisleraar en collega van Barbara. Hij heeft een oogje op Barbara. Hij is een jaloers type en een slim persoon. Hij lijkt me niet zo’n sympathieke man. Hij is namelijk degene die de verhouding van Guido en Barbara in het openbaar heeft bracht. Ik vind zijn gedrag vervelend, omdat hij altijd gelijk wil hebben. Hij is een slim persoon en laat dat merken door de ander af te troeven.. Vertelperspectief Barbara Rozenmeyer is de personale verteller van het verhaal. Je weet precies wat ze denkt en voelt. Je komt zo dichter bij haar te staan als lezer, omdat je precies weet wat ze meemaakt en wat dat met haar doet. Bij de andere personages weet je alleen wat ze zeggen of doen, die zijn niet verder uitgediept. Voor mij als lezer kun je je minder goed inleven in de personages die niet uitgediept zijn. Omdat het perspectief bij Barbara ligt, is de structuur van het verhaal eraan aangepast. De lezer blikt met haar gedachten en gevoelens terug op de affaire. Stijl Het boek is maatschappij-kritisch geschreven met af en toe veel sierlijke en lange zinnen (waar veel komma's in voorkomen), waardoor het soms heel poetisch lijkt. Een voorbeeld van zo'n zin is: "Haar angst en schaamte versmolten met de vertedering en bewondering die ze voor hem voelde. uit de opgeheven tegenstelling vloeide een ongekend genot voort, dat pijn deed maar erom smeekte te worden herhaald, en herhaald" (blz. 85) Er komen veel dialogen in voor, en de gedachtes van Barara worden erg precies en uitgebreid beschreven. Over het algemeen gebruikt ze korte zinnen waar soms erg moeilijke woorden in voorkomen als 'hermetisch', 'fatalistisch' en 'caleidoscopisch'. Er komen veel verschillende en originele bijvoegelijke naamwoorden in voor, vind ik. Het was op het begin vrij lastig om erin te komen, omdat je er dan achter komt dat het achterstevoren is geschreven, maar daarna vond ik het absoluut niet moeilijk meer. Wat mij erg opviel was dat de schrijfster er probeert per hoofdstuk spanning en kleine verrassingen in te brengen, omdat dat in het totale boek mist (je weet vanaf het begin hoe het afloopt). Een voorbeeld hiervan is dat Guido bij haar heel vluchtig een borstel (en een zeem) bij haar komt halen en je als lezer absoluut niet weet waarom. Aan het einde van dat hoofdstuk kom je er dan achter dat dat is om de etalage schoon te boenen. Wat het boek voor mij soms heel grappig maakte waren de haakjes die ze soms achter zinnen zette, zoals bijvoorbeeld de zin op blz. 60: 'Vier groepjes leerlingen deden een quiz (Wie bouwde de Eiffeltoren?). Tessa de Loo gebruikt over het algemeen best veel beeldspraken, waar ik twee voorbeelden van zal geven. 1* " 'Ja, wie verliest moet iets uittrekken,' herhaalde Barbara luchthartig, zoals ze dertig jaar eerder: Ja, laten we doktertje spelen, kon hebben gezegd." (blz. 81) commentaar: Hier wil de schrijfster denk ik duideljk maken dat is dat Barbara zich op dat moment helemaal op haar gemak voelt bij Guido. Ze voelt zich weer jong en krijgt daardoor rare gedachtes in haar hoofd en ze schaamt zich ook niet voor hem. Ook is ze heel erg dronken. Ik herken dit zo erg, omdat ik vroeger ook altijd grote voorstander was van doktertje spelen. Ik vind het daarom een goede vergelijking, ze reageert zeg maar TE enthousiast, zoals kinderen dat ook kunnen doen. En ook kan je hieraan zien dat ze van plan is vieze dingetjes te doen. 2 * "'s Avonds hing hij, alsof zijn wervelkolom op drie plaatsen geknakt was, onderuit ineen stoel en keek met uitgebluste ogen naar de bewegende beelden op het televisiescherm" (blz.58)
commentaar: Guido ligt zeg maar heel ongemakkelijk op de bank, maar gelelijkertijd wel weer makkelijk/relaxed. Dat woord 'geknakt' zorgt voor de ingewikklelde houding waarin hij waarschijnlijk zit. En op drie plaatsen nog wel. Je kan het je moeilijk voorstellen, dus je gaat er al snel vanuit dat Guido dus wel heel ongemakkelijk zou zitten. En helemaal uitgeput; je bent lichamelijk kapot. Ik vind het een duidelijke, maar een beetje een saaie vergelijking. Structuur: Een verhaal opgebouwd uit 12 hoofdstukken, ieder hoofdstuk, 1 maand. Begint bij het einde en eindigt bij het begin, héél origineel. Het verhaal is wel chronologisch maar dan achterstevoren. Het verhaal eindigt met een gesloten einde. Barbara is alles kwijtgeraakt: haar reputatie, haar baan, en haar relatie met Guido. Op het einde bleef ik wel met een paar vragen zitten: Zullen Guido en Barbara ooit nog bij elkaar terugkomen? Of zien ze elkaar niet meer? Wordt het nog wat tussen Meneer Beverman en Barbara? Op zich vind ik die vragen niet zo storend. Zo blijft het verhaal nog een beetje “leven”. Het verhaal bevat weinig open plekken, omdat je alles van tevoren al weet en er dus bijna geen vragen kunnen ontstaan. De belangrijkste open plek is op het moment dat Beverman zegt dat Barbara en Guido een relatie hebben. Je vraagt je af hoe hij dat kan weten. Een paar alinea’s later weet je dat hij Guido heeft gezien op haar balkon met haar badjas aan. Er worden geen manipulatietechnieken gebruikt. Het verhaal is niet spannend. Het is wel een klein beetje boeiend, omdat je eerst gevolgen leest en dan meteen aan het denken gaat hoe dat zo gekomen is. Er is in dit boek maar 1 verhaallijn. Persoonlijke reactie op het boek In het begin, de eerste paar hoofdstukken, vond ik het boek niet leuk. Alles wat Barbara dacht en deed werd heel erg uitgebreid beschreven. Veel te uitgebreid naar mijn mening. Sommige stukken waren langdradig, dat maakte het wat saai. Vaak werd te lang dezelfde gebeurtenis beschreven, daardoor leek het net of je niet opschoot met het boek. Je kwam laat maar zeggen wel verder qua pagina’s, maar niet qua inhoud. Het was moeilijk om er in te komen. In het begin vond ik het boek best wel verwarrend. Het verhaal wordt namelijk in omgekeerde volgorde verteld en het duurde even voordat ik daar achter kwam. Wat ik jammer vind aan het boek dat je de gevoelens en gedachten van Guido niet te weten komt. Je komt wel heel goed te weten wat de gedachten en gevoelens van Barbara zijn. Alles wordt beschreven vanuit Barbara, maar ik zou ook wel willen weten wat Guido van dingen als bijvoorbeeld hun relatie vind. Het boek werd steeds leuker naarmate je verder leest. Tijdens het lezen ga je het boek steeds beter begrijpen. Je leert de verhaalpersonen kennen en je weet beter wat er speelt of wat er aan de hand is. Het verhaal en de situatie in het boek ga je beetje bij beetje door hebben. De betekenis van stukken die je hebt gelezen, worden naarmate je verder leest duidelijker. Thema’s Het verhaal draait om een verboden relatie tussen een lerares en een leerling. Zodra de relatie openbaar gemaakt wordt door de jaloerse geschiedenisleraar Beverman, worden ze tegengewerkt door de schoolleiding en de ouders van andere leerlingen. De relatie tussen beiden wordt verbroken. Barbara kan niet zijn wie ze wil zijn en word ontslagen. Motieven - leraar-leerlingrelatie ( hoofdmotief ) - wraak - roken - Cheri van Colette - Toneel Titel en motto: 'Het rookoffer' heeft te maken met het feit dat Guido geschorsd werd op school doordat hij tijdens school rookte. Barbara had tijdens de stemming op de vergadering in het oordeel voor Guido gestemd, terwijl ze eigenlijk fel tegen roken is en zelfs de drijvende kracht was achter de anti-rook-campagne. Ze offert, door haar liefde voor Guido, haar principes dus voor hem op. Ook wordt hun gevaarlijke liefdesrelatie ontdekt door Beverman wanneer Guido een sigaret staat te roken op het balkon van Barbara. Barbara verliest door die relatie haar baan, ook een “offer”. Er is in dit boek geen motto aanwezig.
Opbouw Dit boek is onderverdeeld in 12 genummerde en getitelde hoofdstukken.Elke titel bestaat uit de naam van de maand waarin het hoofdstuk zich afspeelt. Niet alle maanden komen in het boek aan bod. Het verhaal wordt in omgekeerde volgorde verteld. Het begint met het einde van de relatie en eindigt met de eerste ontmoeting. Tijdsverloop Het verhaal wordt in omgekeerde volgorde verteld. Het effect daarvan op de lezer is dat je al weet hoe het afloopt. Dat heeft tot gevolg dat verrassingen uitgesloten zijn. Het verhaal beslaat een periode van een jaar, van augustus tot augustus. Het speelt waarschijnlijk een paar decennia geleden. De verteltijd is 92: 40 = 2.3 uur = 140 minuten Ruimtebeschrijving. De ruimte waarin het verhaal zich afspeelt is voornamelijk in het huis van Barbara en op de school waar zij les geeft. Het huis is een toevluchtingsoord voor Guido als hij geschorst wordt wegens roken in het schoolgebouw. Wanneer de geschiedenisdocent hem op haar balkon ziet roken en hun relatie openbaar maakt, komt er een einde aan hun relatie. De stad waar het verhaal zich afspeelt ligt in ieder geval onder de rivieren en in de buurt van de grens met België. Na zijn examen vertrekt Guido naar Amsterdam naar de toneelschool. Secundaire literatuur Recensie uit 'De Telegraaf' van I. Stiniakowsky
Deze recensent vindt dat Tessa de Loo met het doelbewuste omgooien van de chronologie van het verhaal, indruk heeft proberen te maken, er spanning in heeft proberen te brengen. Dat is overigens wel gebeurd, maar op een negatieve manier. Veel dingen die je leest worden pas later verklaard en het komt af en toe een beetje over als aanstellerij. Ik ben het er niet mee eens dat ze voor deze vorm heeft gekozen om er spanning in te brengen. Dat is juist het enige wat ze er NIET mee bereikt. Van verrassingen is geen sprake meer en je weet al hoe het afloopt. Deze recensent vindt dat het boek met humor geschreven is: "Toch heeft Tessa de Loo wel gevoel voor humor, zoals blijkt uit het gedrag van haar personages". Het wordt ook niet als een cliche-verhaal gezien. Het hele boek wordt maar in 2 zinnen beschreven, waardoor je als lezer, vind ik, niet een duidelijk beeld krijgt van waar 'Het Rookoffer' nou eigenlijk over gaat. Wat ik goed vind aan de recensie is dat er naar mening van de recensent, afgezaagde dingen uit Het Rookoffer gehaald worden als; een bekrompen schoolbestuur, anonieme brieven, progressieve ouders en een jaloerse collega. "In plaats van dit tot hoofdthema te maken, is Tessa de Loo verder druk bezig met het betreden van plaggetreden paden." Hier ben ik het voor een deel wel en voor een deel niet mee eens. Ik bedoel; het is moeilijk om een boek te schrijven met alleen maar nieuwe en spectacularie en originele punten erin. Ik vind persoonlijk dat Tessa de Loo voor een goede tussenweg heeft gekozen. Ik heb me bij het lezen absoluut niet verveeld, ook al kwamen er niet veel spanningen in voor. Dat schept het geheel toch wel weer tot een duidelijker beeld. Toch vind deze recensent dat er in het boek teveel cliches voorkomen en is het vaak niet eens met de smaak van de schrijfster. Beoordeling van het boek Dit boek is heel erg realistisch geschreven en helemaal niks is overdreven. In de werkelijkheid zou ik me zo kunnen indenken dat een lerares en een leerling verliefd op elkaar worden en dat ze een verhouding beginnen. Verliefd zijn is menselijk en als je eenmaal verliefd bent op iemand, kun je er ook niet meer onderuit. Op dat moment maakt het leeftijdsverschil je ook niks meer uit! Meneer Beverman was verliefd op Barbara en voelde zich gekwetst toen zij haar afwees. Op het moment dat hij Guido op het balkon stond staan van Barbara kon hij zich natuurlijk niet meer inhouden. Hij vertelt het in de vergadering. Misschien best wel wreed, maar wel indenkbaar! De relatie tussen Guido en Barbara loopt op de klippen. Logisch want de spanning wordt te hoog en beiden waren ze misschien ook niet bestemd tegen alle commotie die tegen hun plaatsvindt. Barbara wordt ontslagen op de school. Das ook weer heel erg logisch. De naam van de school moet in ere blijven en een relatie met een leerling is best wel heftig. Ouders zijn boos op Barbara en leerlingen ook. De leerlingen hadden allemaal blote jongens op het schoolbord getekend en er stond bij: wie is de volgende? Voor Barbara zelf zou het ook niet goed zijn geweest als ze nog les was blijven geven op de school. Ze had er teveel herinneringen aan overgehouden. Ze moet met een frisse start opnieuw beginnen. Aldus een heel realistisch boek naar mijn smaak. Het boek is niet chronologisch geschreven en omgekeerd verteld. Het boek begint met het einde van een relatie en eindigt met het begin ervan. Spanning was in dit boek helemaal niet aanwezig en dat maakt het al een stuk minder leuk. Tussendoor had je misschien wel wat kleine vraagjes, maar zelfs die konden het niet spannend maken. Ik hou wel van wat boeken met een beetje pit, maar dat was hier heel erg ver te zoeken. Ik wil bij een boek moeten nadenken ik moet het echt boeiend gaan vinden!Bijvoorbeeld bij de aanslag waren er leuke motieven en leuke symbolen aanwezig. Over dit boek is pas echt nagedacht over hoe het moet verlopen en het is ook helemaal tot in de details uitgewerkt! Dat is pas knap! Voor die mensen die dat kunnen heb ik heel veel respect! Maar in dit boek is dit allemaal niet te vinden. Een goed verhaal waar alles met alles samenhangt is prachtig, maar dat ontbreekt in dit boek. Ook belangrijk vind ik dat het verhaal toch enigszins niet voorspelbaar moet zijn, maar dit verhaal is zo doorzichtig als wat! Als je de eerste 5 bladzijden hebt gelezen dan weet je al hoe het verhaal is afgelopen en dan verder in het boek komen alleen de details nog aan bod. Als Tessa de Loo het boek chronologischer had verteld was het veel spannender geweest. Dan had je tenminste nog enigszins een onvoorspelbaar einde. Het had zo’n mooi boek kunnen worden als ze het anders had beschreven! Wel moet ik erbij zeggen dat het wel heel erg gewaagd is en dat ze toch een sprong in het diepe heeft gedaan.
Genre Dit boek is een novelle, dat over de liefde gaat.