Jaar van uitgave: 1987
Druk: 1e
Samenvatting
Ik heb voor deze samenvatting de vorm van een fabel (verhaal in chronologische volgorde) gekozen, omdat ik dat makkelijker vond. Barbara ontmoet Guido aan het begin van een nieuw schooljaar. Zij is lerares Frans en Guido een examenleerling. Barbara vindt hem van ongekende schoonheid, maar heeft ook een hekel aan hem, omdat hij zo perfect is en dat is volgens Barbara te mooi om waar te zijn. Toch was het de eerste keer dat Barbara getroffen werd door mannelijke schoonheid, want ze had een huwelijk achter de rug, waarin nooit echt ruzie voorkwam, maar ook nooit de zon scheen. Toen haar ex-man verliefd was geworden op een studente, en dus ging scheiden, was dat voor Barbara alleen maar een opluchting. Door deze scheiding moest ze verhuizen naar een andere stad en kon ze Guido ontmoeten. Een echte ontmoeting vond pas plaats toen Barbara in de regen naar huis fietste en Guido haar zijn paraplu aanbood. Ze kletsen wat over Chéri, een persoon in een Frans boek, en het blijkt dat Guido stukjes uit zijn hoofd kent. Guido leent Franse boeken van Barbara en brengt ze ook weer terug. Hij speelt stukjes uit de boeken, die hij heeft omgezet in toneelstukjes, voor Barbara. Hij wil heel graag na zijn eindexamen de toneelschool gaan doen, en daar is hij voorwaardelijk toegelaten. Guido rookt en dat doet hij alleen op het balkon, omdat Barbara overgevoelig is voor rook. Hij wist niet dat Barbara er voor gezorgd had dat er nergens op school meer gerookt mocht worden, want ze spraken nooit over school. Op kerstavond gaan ze dobbelen en wie wint krijgt een glas wijn. Als ze wijn op is en ze zo dronken als ik weet niet wat zijn, wordt het "wie verliest moet iets uittrekken". Ondertussen zetten ze een plaat met kerstliedjes op. Als het spel ten einde is, is ook de plaat ten einde. Doordat de mystiek dan is verbroken, willen ze hun kleren weer aantrekken, waardoor hun huid elkaar raakt. Daardoor is ook zijn gezicht dichtbij. Zij kust hem en hij gaat verder. Barbara weet niet of ze er later spijt van zal krijgen, maar even later, als Guido in haar zit, denkt ze niet meer. Daarna kwam Guido bijna elke avond naar Barbara toe. Tegen zijn ouders zei hij dat hij zich met een vriend aan het voorbereiden was op het eindexamen. Hij bleef echter nooit slapen. Wel deden ze het elke avond. Dit in plaats van de toneelvoorstellingen. Barbara identificeerde Guido met personages uit Franse boeken. Op een dag wordt Guido betrapt op roken in de school en voor drie dagen geschorst. Hij zit overdag bij Barbara in huis, om zijn ouders niet ongerust te maken. Barbara durft niet met Guido over de schorsing te praten, omdat ze bang is dat hij weg zal lopen. Barbara twijfelt heel erg over of Guido het wel meent, zo ook als hij een stukje voor haar speelt van Sartre. Het bleek hem echter gewoon aan te spreken. Na de schorsing neemt Guido een beeld voor haar mee. Barbara ziet het als een afscheid (waar ze helemaal nog niet aan wil denken), maar Guido heeft het gekocht om de gelijkenis, het is Jeanne d'Arc die de Franse koning behekste en Barbara hem. In maart wordt Guido weer geschorst, omdat hij weer in de school heeft gerookt. Hij zit weer overdag bij Barbara en dan probeert hij om te studeren, zodat hij zo min mogelijk achter komt te lopen. 's Avonds vrijen ze weer, maar hij bleef nooit slapen. Eén keer wel, toen zijn ouders logees hadden.. Op diezelfde avond had Barbara een feest van de brugklassers, waar ze verplicht was om te komen. De leerlingen hebben allemaal spelletjes in de lokalen gemaakt. In haar lokaal wordt een quiz gedaan en daar komt ze Robert Beverman, een andere leraar, Barbara mag hem niet, tegen. Hij begint te praten, over allerlei onzin, hij verveelt Barbara en ze voelt zich onbehaaglijk, ondertussen volgt zij zijn verhaal helemaal niet en denkt ze aan Guido. Beverman blijkt een oogje op Barbara te hebben en dat laat hij merken als ze in de doolhof zitten. Ze moeten samen en er kruipend doorheen. Omdat Beverman achter Barbara zit, heeft hij de kans om haar enkel te pakken. Dit maakt Barbara heel erg angstig, vooral toen de gang doodliep en ze Beverman tegemoet moest gaan. Gelukkig had deze een andere weg gekozen en was dus al uit de doolhof. Als ze nog wat gedronken heeft, met het onplezierige gezelschap van Beverman, komt het ineens in haar op dat Guido wel eens weggelopen zou kunnen zijn. Daarom gaat ze heel erg snel op de fiets naar huis. Ook hier heeft Beverman haar gevolgd en komt dus met haar meefietsen. Beverman stelt voor om de volgende ochtend een eind te gaan fietsen en zegt dat hij haar wel op komt halen. Barbara gaat naar bed en droomt dat ze in een soort gewaad staat en in een soort kerk (het gerechtshof van God). Beverman heeft haar verraden en nu wordt ze gestraft. Ze moet verbrand worden in het vuur dat Guido op staat te stoken. Als ze wakker wordt, is Guido ook al wakker en gaat in de ochtendjas van Barbara een sigaret staan roken op het balkon. Dan staat Beverman voor de deur, die Barbara komt ophalen voor de fietstocht. Hij heeft Guido gezien, die heel snel naar binnen komt. Ze trekt Guido weer terug in bed en ze doen niet open. Beverman gaat na 5 keer bellen weg. Dan wordt Guido voor de derde keer een lange tijd geschorst voor roken in de school en zet ook nog een grote mond op, omdat hij rookte met zijn hoofd buiten het raam. Zijn ouders sturen een protestbrief naar de school, waardoor de examencommissie bij elkaar geroepen werd. Na een lang gekibbel, waar Barbara uit op kon maken dat Beverman het wist, werd er gestemd en met 16 tegen 15 stemmen werd de schorsing van Guido opgeheven. Barbara is bang voor Beverman geworden, want hij heeft nu macht over haar. Guido is blij met de schorsing, hij zou nu naar de toneelschool kunnen gaan. Hij doet dan een toneelstukje voor haar met een handdoek en een zeepdoos en daarna hebben ze seks. De vergadering wordt voor de tweede keer bijeengeroepen, omdat Beverman nog iets te zeggen heeft. Daar onthult hij dat Barbara en Guido een seksuele relatie hebben. Beverman is trots op zijn woorden en zit er duidelijk van te genieten. Barbara voelde zich voor de vergadering al zenuwachtig en tijdens de vergadering ook. Als Beverman het onthuld heeft, voelt ze zich alleen. De beslissing over Guido blijft echter hetzelfde. Het nieuws liep als een vuurtje. Barbara krijgt de ergste reacties: brieven van ouders, vieze plaatjes, lacherige klassen, krijttekeningen op het bord, collega's die haar negeren. Guido laat haar alleen in deze situatie. Barbara vergelijkt haar leven met dat van Guido, wanneer hij iets in zijn leven bereikte, wat zij dan deed. Dan komt Guido dan toch langs. Er staat een tekst op het raam van de ijzerhandel onder haar. Die haalt Guido weg, maar hij wilde niet zeggen wat er stond. Dan leest hij de brieven die Barbara heeft gekregen. De ouders van Guido staan er begripvol tegenover, maar raadden Guido aan ermee te stoppen. Barbara probeert nog een gesprek aan te knopen, maar echt lekker loopt het niet, als ze hem iets te drinken aanbiedt, moet hij ineens naar huis en zegt dat hij voorlopig niet kan komen. Op school negeert Guido Barbara ook. Toen ze dat niet meer kon verdragen, sprak ze hem aan, het gesprek duurde niet lang, want Guido zei dat hij het te druk had. Guido moest zijn mondeling Frans nog bij Barbara inhalen. Hierbij wilde Barbara wraak nemen, ze zette de tafels opzettelijk dichtbij en stelde moeilijke en insinuerende vragen. Guido omzeilt deze vragen handig en kijkt niet Barbara aan, maar de cassetterecorder, die ze heeft neergezet om later Guido's stem nog te hebben. Langzamerhand komt Barbara er achter dat ze heel naïef bezig is geweest. In mei moet Barbara bij de rector (Johannes Maria Mutserts ) komen, die ze vergelijkt met een pinguïn. Hij stelt voor dat Barbara een ontslagbrief schrijft en dan weggaat van de school. Hij probeert zich een beetje onschuldig te maken, want hij zegt dat ze wegmoet omdat de ouders van de leerlingen het niet zouden tolereren. En omdat ze op de reputatie van de school moesten letten. Als ze op de fiets zit, bedenkt ze zich dat ze de school toch had verlaten, omdat het haar teveel aan Guido doet denken. In augustus gaat Guido op een morgen heel vroeg het bed uit en vertrekt. De vorige avond had ze op de bank liggen lezen toen Guido langskwam. Barbara doet open en gaat daarna weer haar boek lezen. Guido doet dan een toneelstukje voor haar. Het was een stukje uit Chéri van Colette. Dit was speciaal door Guido uitgekozen; via Chéri hadden ze elkaar leren kennen en in dit stukje verliet Chéri, na een korte hereniging, voor altijd zijn vroegere minnares. Daarna legt hij zijn hoofd op haar schoot. Zij probeerde hem echter weg te duwen. Hij stond min of meer op en toen liet Barbara hem voor de laatste keer toe. Ze had niets geleerd van alles dat er gebeurd was en zou het zo opnieuw doen. Maar ze is nu wel helemaal alleen en achtergelaten met een enorm verdriet. Het genre
Het boek is een novelle, want het is dun, heeft een makkelijke verhaallijn en weinig personen. Ik denk dat het een psychologische en romantische novelle is. Psychologisch vanwege de vele gevoelens en gedachten die er in het boek verwerkt zitten en romantisch omdat

De tijd
Het verhaal in het boek staat achterstevoren beschreven. Je begint dus met lezen aan het einde van de gebeurtenis en je eindigt met het begin van het hele verhaal. Toch staat het verhaal wel in chronologische volgorde, alleen dan andersom. Er zijn in het boek niet echt grote flashbacks. Het gebeurt wel eens dat de schrijfster beschrijft wat er de vorige avond is gebeurt, maar dat staat er dan ook gewoon bij. Toch is het hele boek in feite een flashback. Flashforwards komen wel in het verhaal voor. Meestal gaan deze over de gevoelens die Barbara heeft. Bij voorbeeld als Guido de ruit van de ijzerzaak heeft schoongemaakt en Barbara giet de emmer leeg: "…..van de smadelijke graffiti, gevuld was met de tranen die zij in de jaren die voor haar lagen zou vergieten…." Er is dit boek ook sprake van tijdsverdichting, want het gebeurt dat niet de hele geschiedenis wordt beschreven. Tussen de hoofdstukken zitten tijdssprongen. Zo wordt er van mei naar augustus gesprongen. De verteldetijd is in dit boek langer dan de verteltijd. In het boek verstrijkt namelijk een heel jaar, terwijl je maar heel kort nodig hebt om het boek te lezen. (het heeft maar 92 pagina's) Verhaalbegin
Het verhaal begint met een opening in handeling. Er gebeurt gelijk iets en je krijgt weinig informatie over de personen of over wat er aan de hand is. Verhaaleinde
Het einde van het verhaal is afgerond. Guido is weg, de relatie is over en Barbara is aan haar lot overgelaten, zonder werk en liefde of mensen die ze kent. Ruimte
Het verhaal speelt zich voor een groot deel af in het huis van Barbara, een negentiende-eeuwse tweekamerwoning, die boven een ijzerhandel zit. Verder speelt het zich af in de school, waar Barbara een lerares Frans is, en waar Guido eindexamenleerling is. Als laatste komt het in het boek voor dat de handeling zich op straat afspeelt, zoals wanneer Beverman met Barbara meefietst, of als Guido haar zijn paraplu aanbiedt. Verhaalfiguren
Barbara Rozemeyer: zij is de hoofdfiguur van het boek. Het draait eigenlijk helemaal om haar. Je kan je in haar situatie inleven, omdat het boek vanuit haar oogpunt is geschreven. Ook heeft ze rechtstreeks te maken met het probleem. Zij heeft een relatie met Guido, nadat ze na een mislukt huwelijk naar een stad beneden de grote rivieren is verhuisd en daar lerares Frans geworden op de school waar Guido ook op zat. Ze is gepassioneerd voor haar vak, heeft een heleboel Franse boeken gelezen en behandelt boeken die andere leraren niet behandeld hebben. Ze wordt ook erg psychologisch uitgewerkt, want je leest mee met al haar gevoelens, die ze heeft en die voornamelijk over Guido gaan. Guido Maenhout: Hij is een andere hoofdpersoon in het verhaal. Ook hij heeft namelijk rechtstreeks te maken met het probleem. Hij is de leerling die een relatie heeft met Barbara. Hij krijgt ook redelijk veel aandacht in het hele boek. Is hij niet zelf in de handeling aanwezig, dan denkt Barbara wel aan hem, en op deze laatste manier krijg je ook heel veel karakter eigenschappen van hem te weten. Zo is hij dol op toneel en hij spreekt perfect Frans, hij is sober en hooghartig (als hij betrapt wordt op het roken.) Robert Beverman: Beverman is een leraar op dezelfde school al Barbara. Hij heeft een oogje op Barbara en laat dat merken op een feest van de brugklassers. Hij komt er uiteindelijk achter dat Barbara en Guido een relatie met elkaar hebben. Dit maakt hij openbaar en zorgt er dus voor dat Barbara ontslagen wordt. Hij is een achtergrondfiguur. Hij is namelijk alleen belangrijk voor de handeling. Zonder hem was er niets ontdekt aan de geheime relatie. Hij geeft ook diepte aan de hoofdpersoon (Barbara), want je leest in het boek dat Barbara hem helemaal niet mag en lelijk vindt, dat is op die manier weer iets dat je over Barbara te weten komt. Johannes Maria Mutserts: Rector van de school waar Barbara les geeft. Hij is een achtergrond figuur, je komt weinig over hem te weten. Barbara vergelijkt hem alleen met een pinguïn hij daar qua uiterlijk op lijkt. Hij is belangrijk voor de handeling, omdat hij met Barbara overeenkomt dat het beter is als Barbara ontslag neemt. Perspectief
Het perspectief dat in dit boek gebruikt wordt is het hij- perspectief. Je kan alles vanuit de ogen van Barbara meebeleven, haar gevoelens zien en de gebeurtenissen in haar leven volgen. Thema
Het thema van het boek is de relatie van een leerling met een lerares en de gevolgen die het kan hebben op het moment dat het ontdekt wordt. Rond deze situatie draait namelijk ook het hele boek en de motieven verwijzen daar ook naar. Motieven
School: Dit komt meerder keren terug, omdat het verhaal er zich mede afspeelt. In de school geeft ze les aan Guido, maar heeft ze natuurlijk ook te maken met haar collega's en de angst die ze heeft voor Beverman. Liefde: Dit staat natuurlijk ook centraal, omdat Barbara verliefd is op Guido. Ze vindt dat hij volmaakt is. Guido is ook verliefd op Barbara, anders zou er ook nooit een relatie zijn ontstaan. Relatie leerling lerares
Schaamte en vernedering: is twee van de belangrijkste motieven, omdat dit de gevolgen zijn van het ontdekken van een relatie. In de maatschappij wordt dit namelijk nog niet aanvaardt en de schuld wordt meestal bij de lerares gelegd. Dat is ook wat Barbara heel duidelijk voelt. Ze vindt het ook oneerlijk dat Guido ongemerkt en zonder schuld wegkomt en dat zij vernederd wordt. Angst: is een gevoel dat Barbara ook heel duidelijk heeft. Een voor Beverman, die haar wel op hele gekke manieren weet te benaderen en haar in zijn macht kan nemen en ze heeft ook angst voor de wereld om haar heen die achter de relatie kan komen.