HET RECHT OP TERUGKEER
Leon de Winter, Het recht op terugkeer
De Bezige Bij, Amsterdam, Tweede druk, 2008
Verwachting
Ik had van het boek eigenlijk niet veel verwacht. Ik dacht dat het een heel langdradige, moeilijke roman zou zijn met veel uitleg over de situatie in het Midden-Oosten en veel moeilijke woorden. Ik had ook geen origineel verhaal verwacht, en meer voorspelbaar dan het uiteindelijk bleek te zijn.
Eerste reactie
Wow, dat boek zit goed in elkaar. Toen ik het boek dichtsloeg was ik een beetje verontwaardigd over het einde, omdat Bram zijn zoon eindelijk weer ziet, en deze dan weer wordt opgepakt. Aan de ene kant is het einde helemaal niet bevredigend, maar aan de andere kant ook weer wel, omdat Bram heel rustig de verantwoordelijkheden van zijn nieuwe gezin op zich neemt en daar vrede mee lijkt te sluiten. Ik vond het boek niet ingewikkeld om te lezen, wel om af en toe te volgen. Het zit heel goed in elkaar, elke gebeurtenis valt uit te leggen. Dat vind ik heel goed aan het boek, omdat je merkt dat er echt veel over nagedacht is, en niet uit de losse pols is geschreven
Samenvatting
Bram Mannheim woont samen met zijn vrouw Rachel en zijn zoontje Bennie in Tel Aviv. Tel Aviv is een zwaarbeveiligde, joodse staat, omringd door Palestijnen. Bram geeft les in de geschiedenis van het Midden-Oosten. Op een dag krijgt hij een aanbod om les te komen geven in de Verenigde Staten, in Princeton. Ze kopen er een bouwval van een huis, dat ze gaan opknappen. Als Rachel op reis is verdwijnt hun zoontje Bennie. Rachel geeft Bram daar de schuld van en scheidt van hem. Twee jaar later zwerft Bram door Santa Monica, op zoek naar zijn zoontje. Hij doet dit met een ijzeren discipline, en een getallenneurose. Op een dag staat hij te pinnen als er een ongeluk gebeurd. Hij redt het dochtertje van de vrouw en wordt bedankt door de vader van deze vrouw. Het gaat niet goed met Bram en zijn vader, Hartog komt hem ophalen. Bram kan het verleden niet achter zich laten en wreekt zijn zoon door de aannemer, John O’Connor te vermoorden. Deze heeft een verleden als pedofiel, en alles lijkt erop te wijzen dat hij ook Bennie heeft ontvoerd en vermoord.
Twaalf jaar later heeft Bram samen met zijn vriend Ikki Peisman een bureautje om vermiste kinderen op te sporen. Ze hebben een hint gehad over het meisje Sara Lapinski. Ze blijkt overleden te zijn. Eva, de vriendin van Bram, blijkt de eigenlijke moeder te zijn: Batja Lapinski. Op een dag is er een ontploffing bij de controlepost in Jaffa. Er wordt gezegd dat het een raketinslag is, maar Chaim Protzke getuigt dat het een jongen was, een zelfmoordterrorist. Van Jitzchak Balin krijgen Bram en Ikki de opdracht om vier namen na te trekken. Ze komen Ze komen er dan achter dat de aanslagpleger de kleinzoon is van de man die ooit samen heeft gewerkt met de vader van Bram. Die had met een heel team de Nobelprijs gekregen maar waarschijnlijk is er sprake van een soort jaloezie onder één van de teamleden van oorspronkelijk Arabische afkomst. Die radicaliseert en is waarschijnlijk de boosdoener achter de kidnappings van twee kleinzoons van andere leden van het team. De twee kleinzonen zijn toen in het zelfde jaar 2008 kort na elkaar verdwenen. Dat is teveel toeval ook voor de Geheime Dienst. Balin verwacht dat de gekidnapte jongetjes een soort hersenspoeling hebben ondergaan en in een terroristenstaat als Kazachstan worden opgeleid om aanslagen te plegen. Ze bezitten immers een joods Y-chromosoom. Balin wist dit al, hij wilde alleen dat Bram er zelf achter zou komen, omdat zijn zoontje waarschijnlijk het zelfde lot heeft ondergaan. Bram gaat naar Kazachstan, waar hij Atal adopteert, een blinde jongen. Daar komt hij erachter dat zijn zoon nog leeft, onder de naam Thaqib. Hoogstwaarschijnlijk zal ook hij een zelfmoordaanslag plegen waarbij zoveel mogelijk joden om moeten komen. Hij bespreekt dit met Balin en gaat naar Nederland, waar Bennie nu leeft. Hij herkent zijn vader en vraagt hem wie hij is. Nadat Bram heeft geantwoord wordt Bennie opgepakt door de geheime dienst. Ondertussen is Eva zwanger van Bram, en gaan ze in Rusland samen wonen.
Thema
Het thema van dit boek gaat erom hoe dramatische ervaringen mensen kunnen veranderen. Ook is Israël en de geschiedenis en toekomst daarvan een belangrijk thema.
Motieven
Er zitten verschillende motieven in, zoals het joods-Palestijnse conflict, de ontvoering van Brams zoon, de getallenneurose van Bram, de zoektocht naar zijn zoon en andere vermiste kinderen en de zelfmoordaanslagen van verscheidene Arabieren. De getallenneurose is een opmerkelijk motief omdat dit heel vaak terugkomt, alsof het een heel normaal iets is dat bijvoorbeeld alleen huisnummers met 28 of 80 mogen worden onderzocht. Ook als Bram aan de medicijnen is en er jaren zijn verstreken, houdt hij nog een beetje vast aan die neurose, het komt heel vaak terug.
Ook slangen komen meerdere keren terug. Zijn zoontje beweert in het grote huis in Amerika dat hij slangen heeft gezien, en later hoort Bram van de museumbewaker dat er iemand uit Amerika was die het altijd over slangen had.
“Einneb” is ook een motief. Het zoontje Bennie noemt zichzelf zo aan de telefoon: het omgekeerde van zijn eigen naam. Op die manier roept Bram hem ook, en aan het einde van het boek zegt hij dat hij zelf zo heet, omdat hij weet dat Bennie hem zich op die manier zal herinneren
Motto
Het boek heeft geen motto. Wel een opdracht, deze is: “Voor Moon, Moos & Jes”. Dit zijn zijn kinderen en zijn vrouw Jessica Durlacher.
Personages
Bram Mannheim: ook wel Abe of Avi genoemd. Hij woont in Tel Aviv en runt het bedrijfje “De Bank” waarbij hij samen met zijn vriend Ikki Peisman vermiste kinderen opspoort. Zijn eigen zoontje is verdwenen toen hij met zijn vroegere vrouw Rachel in Princeton woonde.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden