Het oog van de duivel door Theo Hoogstraaten

Gegevens 1. 16 september 2001
2. Het oog van de duivel
3. Theo Hoogstraaten
4. Detective Inhoud Fleur Meerhof is een meisje van 18 jaar oud. Ze zit in het examenjaar van het VWO. Ze is iemand die soms bijdehand is, maar ook goed voor zichzelf opkomt. Ook is ze erg serieus en er vaak niet bij met haar gedachten. Ze is tussen de 1.60 en 1.70 meter lang en heeft een fors postuur. Evelijn is een hele goede vriendin van Fleur. Ze zit in VWO 6 en zal waarschijnlijk 18 jaar zijn. Ze is iemand die graag lol maakt en vaak bang is. Ze heeft blond haar en heeft, net als Fleur, een fors postuur. Gaston Patriarche is een geheimzinnige man die vaak liegt. Hij ziet eruit als een Chinees en is klein. Dan hebben we nog William Murdoch. Hij is een man die graag mensen helpt en niet houdt van geweld. Hij heeft donkerblond haar maar verder is alles over hem onbekend. Aan het begin van het boek speelt het verhaal zich voornamelijk af in Amsterdam en Alkmaar. Fleur Meerhof woont in Alkmaar en gaat vaak naar Amsterdam toe om dingen uit te zoeken. Omdat ze wil uitzoeken wie Sebastiaan Elsinga, een overleden man die een groot bedrag aan haar heeft achter gelaten, precies is, gaat ze in de zomervakantie met haar vriendin Evelijn naar Frankrijk toe. Eerst verblijven ze een paar dagen in een klein dorpje Francueil omdat Sebastiaan Elsinga daar woonde. Daarna gaan ze twee kamers bekijken in een heel oud kasteel in Bretagne, genaamd ‘château de Lunay’. Omdat de meisjes daar worden vastgehouden door de SFE, speelt het grootste deel van het boek zich daar af. Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Dat kun je onder andere merken
doordat de SFE bang is dat de mensheid in het jaar 2000 vergaat. Ook is Fleur geboren op 4 december 1979 en werd ze in het begin van het boek 18 jaar. Dat zou dus betekenen dat het boek zich afspeelt in het eind van het jaar 1997 en tot ongeveer augustus 1998 want het verhaal duurt in totaal 8 maanden lang. Ook staan er af en toe brieven door het boek heen waar een datum boven staat. Op de eerste brief staat ‘16 april 1998’ en op de tweede brief staat ‘22 juni 1998’. Op de dag na haar 18e verjaardag krijgt Fleur Meerhof een vreemde verjaardagskaart van een onbekende afzender: SFE France. Fleur laat

het kaartje op school bekijken door Herman, een Jehova’s Getuige. Zijn vader ziet allemaal mysterieuze betekenissen in de symbolen en tekeningen waarvan Fleur denkt dat het allemaal onzin is. Als Fleur de kaart al bijna vergeten is, krijgt ze van de Nederlandse Spoorwegen een boete toegestuurd voor zwartrijden. Op de daarin genoemde datum zat ze echter gewoon op school. Kort daarna ontvangt ze brieven van de bank met een bankpasje en een pincode voor een bankrekening waarvan ze zeker weet dat zij hem niet geopend heeft. Op de rekening worden verschillende bedragen gestort, allemaal vanuit Frankrijk, met de afzender SFE. Navraag bij de bank levert meer vragen dan antwoorden op. Fleur besluit met haar vriendin Evelijn op onderzoek uit te gaan; ze is intussen al miljonair... Al gauw blijkt dat de laatste grote bedragen op haar rekening zijn gestort door een notaris. Hij zegt dat het geld afkomstig is van een rijke wijnhandelaar, Sebastiaan Elsinga, die Fleurs oom zou moeten zijn. Hij heeft haar een kasteel in Bretagne en een penthouse in Amsterdam nagelaten. Nadat Fleur en Evelijn het grote luxe penthouse in Amsterdam hebben bezocht gaan ze in de zomervakantie eens kijken in het kasteel. Daar aangekomen worden ze hartelijk ontvangen door ene Gaston Patriarche die beheerder is van het kasteel ‘château de Lunay’. Hij begeleidt de meisjes naar een mooie kamer waar ze in kunnen verblijven. Als Fleur later een stukje met haar auto wil gaan rijden blijkt deze het niet meer te doen. Gaston is bereid hem naar een garage te brengen. Tijdens de maaltijd zeggen Fleur en Evelijn dat ze morgen al weer weg willen gaan, omdat ze denken dat er iets aan de hand is. Gaston en zijn ‘handlangers’ dwingen de meiden te blijven omdat zij belangrijk zijn voor een of ander onderzoek. Toen de vriendinnen op hun kamer aan het overleggen waren wat ze moesten doen, hoorden ze iemand de trap op lopen. Klaar om toe te slaan hield Fleur een ijzeren staaf vast. William Murdoch, een van de ‘handlangers’ van Gaston, kwam de slaapkamer binnen. Hij zei dat hij hun geen kwaad zou doen. William vertelde over de plannen van de SFE: ‘Op strips in het laboratorium zouden bloedsporen van Christus zitten. Deze bloedsporen kunnen DNA van de Messias bevatten. Omdat Fleur aan alle voorwaarden voldoet, is zij volgens de SFE de geschikte persoon om een nieuwe Messias te worden met het DNA van Christus.’ Omdat William geen geweld wil gebruiken voor dit onderzoek, zorgt hij ervoor dat de meisjes ‘s nachts met de auto van Gaston kunnen vluchten. Tijdens hun aangifte bij de politie wordt er door Gaston gebeld. Hij vertelt dat zijn auto gestolen is en dat Fleur geestelijk niet goed in orde is waardoor ze allerlei rare dingen verzint. Gaston biedt aan om Fleur en Evelijn op te komen halen en ze naar de garage te brengen waar hun auto staat. De meisjes hebben geen keus en rijden met Gaston mee. Op een afgelegen plek brengt de man hen onder narcose, zodat ze zonder moeite terug naar het kasteel kunnen. De plaatselijke politieagent vertrouwde de zaak toch niet helemaal. Toen hij later op de dag te horen kreeg dat Fleur en Evelijn niet bij hun Franse vriendin Alice waren aangekomen, ging hij met zijn collega op onderzoek uit. Het koste weinig moeite om bij het kasteel te komen waar hij nog net zag hoe de meisjes verdoofd binnen werden gedragen. Vrijwel alle sekteleden werden mede op aanraden van Fleur en Evelijn, die in het ziekenhuis bijkwamen, aangehouden. Fleur mocht een groot deel van de erfenis houden als ze haar verhaal aan niemand zou vertellen… In eerste instantie kun je niet zien wat de titel met het verhaal te maken heeft. Pas als je heel het verhaal hebt gelezen komt er een betekenis in de titel. Op de kaart die Fleur kreeg voor haar verjaardag stond een oog centraal. Dit ‘oog van de duivel’ zou toekijken hoe de wereld vergaat als er nog geen nieuwe Messias verschijnt die de wereld kan redden. Ik vind ‘Het oog van de duivel’ een erg spannend en goed geschreven boek. Over het onderwerp van dit boek, de millenniumgekte, had ik al vaker nagedacht. Dit boek hielp me er weer aan herinneren maar heeft me een hele andere kant van deze gekte laten zien, namelijk de godsdienstige gedachten. Doordat de schrijver, Theo Hoogstraaten, dat erg goed in zijn boek duidelijk maakte, snapte ik het verhaal beter. Op het begin vond ik het verhaal wel verwarrend want je hebt twee verhalen in het boek die in het midden van het boek een verhaal worden. Toen ik net aan het lezen was, snapte ik dus ook niet wat het ene verhaal met het andere verhaal te maken had. Dat zette me wel weer aan het denken en het werd voor mij ook aantrekkelijker om te lezen omdat ik wou weten wat het met elkaar te maken had. In het ‘Voorwoord van de schrijver’ staat dat het verhaal echt gebeurd is. Daardoor ging ik het verhaal nog spannender vinden en zag ik het verhaal ook voor me. Kortom, ik vond het boek zeker de moeite waard en heel erg spannend. Ik raad daarom ook iedereen die van detectives houden aan om dit boek een keer te lezen want echt… je mist wat als je dit boek niet hebt gelezen! Informatie over de auteur Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna M.O. Nederlands en geschiedenis. Momenteel is hij decaan havo/vwo aan het Jan van Scorelcollege in Alkmaar. Omdat hij het schrijven ook als hobby ziet, schrijft Theo Hoogstraaten meestal in zijn vakanties. Eerder publiceerde hij schoolboeken voor geschiedenis en staatsinrichting. Hij vindt het belangrijk dat een verhaal spannende gebeurtenissen bevat, met vaart geschreven is en over onderwerpen gaat waarin jongeren zichzelf kunnen herkennen. ‘Boodschapverhalen' vindt hij achterhaald. Wel houdt hij jongeren een spiegel voor en snijdt hij onderwerpen aan die hen tot nadenken zetten. Voordat het schrijfkarwei begint, bezoekt hij locaties waar het verhaal gaat spelen en verzamelt hij veel informatie. Daaraan en aan het uitwerken van het idee besteedt hij ongeveer een half jaar. Daarna zet hij het boek in een zomervakantie op papier. In het najaar veranderd hij de tekst een beetje. In de kerstvakantie ontstaat dan het definitieve manuscript.