Het onkruid en de bloem (Go ask Alice)
Origineel geschreven door Beatrice Sparks, vertaald in het Nederlands door Remco Campert
Eerste Nederlandse uitgave in 1972 uitgegeven door Gottmer/H.J.W Becht
Genre: dagboek
Het onkruid en de bloem gaat over een meisje van 15, Alice. In het begin van het boek ik het een heel normaal, vrolijk en aardig meisje. Ze is verliefd op Roger, maar hij ziet haar niet staan. Haar hele leven wordt door hem beïnvloed. Ze heeft het er erg moeilijk mee dat hij haar geen aandacht geeft. Ze gaan verhuizen omdat Alice haar vader een nieuwe baan krijgt. Alice heeft geen vrienden meer en voelt zich alleen totdat ze op een feestje per ongeluk in aanraking komt met het verdovende middel LSD. Ze vindt het een heel fijne ervaring. Ze voelt zich geweldig en al haar problemen zijn in één keer weg. Ze blijft omgaan met de mensen die haar hebben laten kennis maken met drugs en leert zo veel nieuwe “vrienden” kennen. Ze spreekt steeds vaker af met haar vrienden om te gaan gebruiken en stoned te zijn. Ze raakt eraan gewend en kan eigenlijk niet meer zonder. Het gaat steeds slechter met Alice en op een gegeven moment gaat ze zelf ook dealen. Ze begint hiermee door haar vriend Rich. Maar maakt het weer uit met hem, nadat ze ontdekt dat hij homo is en haar alleen gebruikt voor de drugshandel. Als ze wegloopt van huis en naar een andere stad gaat met haar nieuwe “vriendin” Chris mist ze haar ouders toch heel erg. Ze gaat terug, met het voornemen dat het echt afgelopen moet zijn met haar drugsgebruik. Het gaat een paar dagen goed, totdat ze toch haar oude vrienden weer tegenkomt en de verleiding om drugs te gebruiken toch niet kan weerstaan. Alice blijft weglopen zonder dat ze het eigenlijk wil. Ze weet hoeveel pijn ze haar ouders en familie doet door haar gedrag, maar ze kan het niet tegenhouden. Als Alice toch weer terugkeert naar huis heeft ze écht een punt gezet achter haar verleden met seks, drugs en verslavingen. Ze ontmoet op de universiteit waar haar vader werkt haar nieuwe vriendje Joël, hij is 18 en houdt veel van haar. Hij helpt haar enorm met haar leven weer op te pakken en sleept haar erdoorheen. Ondanks dat Alice is gestopt met gebruiken, heeft ze toch nog veel problemen. Niemand op school wil nog wat met haar te maken hebben, en haar oude drugsvrienden halen allemaal gemene streken bij haar uit en bedreigen haar. Thuis gaat het beter, maar Alice heeft toch erge afkick verschijnselen. Ze probeert zo lief mogelijk te zijn tegen haar ouders en familie omdat ze weet wat een schande ze voor de familie is geweest. Op een gegeven moment gaat het echt weer een beetje beter met haar. De afkickverschijnselen zijn weg en ze begint ook weer wat echte vrienden te krijgen. Maar als haar opa en kort daarna ook haar oma overlijden is ze weer terug bij af. Hoewel ze niet begint met drugs, kan ze zich totaal niet op school concentreren en wordt erg eenzaam. Op een avond moet ze oppassen en wordt ze toch weer enorm te grazen genomen door een van haar “drugs vrienden”. Ze hebben op de pinda’s die op tafel staan, LSD gesmeerd. Als Alice van de pinda’s eet krijgt ze een heel erge Badtrip. Ze verwondt zichzelf, snijd twee van haar vingers eraf, trekt haar nagels van haar vingers, verminkt haar gezicht en raakt bewusteloos. Als ze wordt gevonden wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Omdat niemand gelooft dat Alice de drugs niet met opzet heeft genomen wordt ze opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ze vindt het hier verschrikkelijk, maar haar vader zorgt ervoor dat de aanklacht die er tegen haar is ingediend, wordt ingetrokken. Alice is dolblij dat ze weer naar huis mag, en pakt haar oude goede leventje weer op. Als ze twee maanden thuis is, vinden haar ouders haar op een avond dood in haar kamer. Haar ouders waren naar de film geweest, en kwamen weer thuis. Niemand kon ontdekken wat er met haar was gebeurd. De hoofdpersonen zijn Alice, Haar ouders en haar opa en oma. Alice is 15 jaar, en eigenlijk een heel leuk meisje. Ze kan zichzelf niet echt een houding geven en is erg onzeker over zichzelf. Ze kiest door haar onzekerheid de verkeerde vrienden uit en laat zich erg beïnvloeden door haar nieuwe vrienden. Toen ze nog niet aan de drugs was, was ze een vrolijk, aardig en lief meisje. Maar nadat ze ging gebruiken veranderde zo totaal. Niemand herkende haar meer terug, ze zag er slecht uit en dacht alleen maar aan zichzelf en aan haar drugsgebruik. Ze wist heel goed dat ze haar ouders en familie erg veel pijn deed door haar gedrag, maar trok zich er niks van aan. Langzamerhand veranderd dit wel in het boek en toont ze weer meer begrip voor anderen en is niet meer zo gefocust op drugs. Haar ouders zijn lieve mensen. Ze maken zich erg veel zorgen over Alice, maar weten niet zo goed hoe ze haar kunnen helpen. Alice vertelde uiteindelijk wel dat ze werd lastig gevallen door haar oude drugsvrienden maar haar ouders wisten niet zo goed wat ze moesten doen. Omdat Alice haar ouders zo vaak teleur had gesteld met haar drugsgebruik wisten ze ook niet meer wanneer Alice de waarheid sprak en wanneer niet. De opa en oma van Alice waren erg belangrijk voor Alice. Als zij er waren voelde Alice zich gelukkig en vrolijk. Zij hebben Alice ook het beste geholpen door zichzelf te vergeven en verder te leven na haar slechte verleden. Toen Alice’ haar opa en oma kort na elkaar overlijden, wordt ze depressief en valt weer terug in haar oude eenzame patroon. De bijpersonen zijn haar broertje Tim van 13 en haar zusje Alexandria van 6. ze hebben het er allebei erg moeilijk mee dat het zo slecht gaat met Alice. In het begin van het boek is Alice heel gemeen tegen haar broertje en zusje en denkt ze totaal niet aan hun gevoelens. Maar als ze is afgekickt probeert ze om de schade in te halen, en zo lief mogelijk te doen tegen haar broertje en zusje. Joel is ook een belangrijke bijpersoon in het boek omdat hij Alice door haar problemen sleept. Hij helpt haar zo veel mogelijk en is aardig voor haar. Chris is het meisje waarmee Alice voor de eerste keer weg loopt. Op zich is Chris wel een aardig meisje, maar haar gedrag wordt erg beïnvloed door haar drugsgebruik. Door Roger beginnen Alice haar problemen eigenlijk. Doordat hij haar geen aandacht geeft probeert ze op te vallen. Ze krijgt een eetprobleem en zoekt andere vrienden die populairder zijn. Omdat Alice en haar familie gaan verhuizen heeft ze Roger nooit meer gezien. Het verhaal wordt verteld door Alice zelf in dagboekvorm. Alice schrijft ongeveer om de dag in haar dagboek en verteld wat ze die dagen heeft meegemaakt aan haar dagboek. Het verhaal speelt zich af in Amerika. Er worden geen plaatsen genoemd, dus ik denk dat dat niet erg belangrijk is voor het verhaal. het verhaal begint in haar oude woonplaats, dan gaan ze verhuizen, dan loopt Alice een paar keer weg en ten slotte eindigt ze in het ziekenhuis en in de psychiatrische inrichting. Het dagboek loopt van 16 september het eerste jaar tot 21 september het volgende jaar. Er worden in het boek ook geen jaartallen genoemd, alleen de data’s dat Alice in haar dagboek schrijft. Omdat het een waargebeurd verhaal is, denk ik dat het misschien een paar jaar voor de eerste uitgave is gebeurt. Dat zal dus rond 1970 zijn geweest. Het verhaal bestaat uit 2 dagboeken. Er zijn geen hoofdstukken maar het is verdeeld in de data’s dat Alice in haar dagboek schrijft. Het dagboek is zo veel mogelijk op chronologische volgorde maar omdat Alice een aantal weken niet heeft gedateerd, is het niet helemaal zeker dat het helemaal klopt. De reden dat Alice haar dagboek sommige dagen niet heeft gedateerd was omdat ze door de drugs niet eens meer wist waar, wanneer en wie ze was. Er zijn geen flashbacks in het verhaal, maar wel momenten dat Alice allemaal waanbeelden krijgt door de drugs en de Badtrip die ze op het laatst krijgt. Het lijkt alsof er overal wormen en insecten zijn, en een paar keer ziet ze haar overleden opa bij haar staan. Het taalgebruik is simpel doordat het door een jonge persoon is geschreven. Je merkt wel dat het taalgebruik wat ouderwetser is dan dat een jonge persoon het nu zou schrijven. De thema’s in het boek zijn drugs en verslavingen. Alice raakt aan de drugs verslaafd omdat ze erg beïnvloed wordt door haar drugsvrienden. Ze gaat met ze om, omdat ze het gevoel heeft dat ze haar accepteren maar ik werkelijkheid gebruiken de meeste van hen haar gewoon. Er staat geen citaat in het boek. Het is geschreven om jongeren op de hoogte te brengen van de gevolgen van drugs en/of verslavende middelen. Veel jongeren hebben niet in de gaten wat drugsgebruik voor gevolgen kan hebben en zelfs dodelijk kan zijn. De titel “Het onkruid en de bloem” slaat op een gedachte van Alice uit het boek. Ze beschrijft mooie meisjes in haar dagboek altijd als bloemen. Eigenlijk is ze heel jaloers op alle mooie meisjes omdat ze vindt dat ze zelf niet mooi is. Het boek heet dus het onkruid en de bloem omdat Alice de bloem is, en de drugs het onkruid. Over de schrijver van het onkruid en de bloem, Beatrice Sparks is niet heel veel te vinden. Het geen wat ik over haar te weten ben gekomen is dat ze familie en jongeren psychologe is. Ze schrijft over het algemeen altijd boeken over problemen waar jongeren en families mee te maken krijgen zoals straatbendes, criminaliteit, AIDS en tiener zwangerschappen. Waarschijnlijk doet ze dit omdat ze zoveel te maken krijgt met probleemjongeren. Ze weet veel van het onderwerp af, en baseert haar boeken voor een groot deel op de verhalen die ze van jongeren hoort. Het boek is dus zeker karakteristiek omdat Beatrice Sparks eigenlijk altijd boeken schrijft over problemen waar jongeren mee te maken krijgen. Daar is het Onkruid en de bloem zeker een goed voorbeeld van, omdat de problemen van Alice voor veel jongeren herkenbaar zullen zijn.
Eerste Nederlandse uitgave in 1972 uitgegeven door Gottmer/H.J.W Becht
Genre: dagboek
Het onkruid en de bloem gaat over een meisje van 15, Alice. In het begin van het boek ik het een heel normaal, vrolijk en aardig meisje. Ze is verliefd op Roger, maar hij ziet haar niet staan. Haar hele leven wordt door hem beïnvloed. Ze heeft het er erg moeilijk mee dat hij haar geen aandacht geeft. Ze gaan verhuizen omdat Alice haar vader een nieuwe baan krijgt. Alice heeft geen vrienden meer en voelt zich alleen totdat ze op een feestje per ongeluk in aanraking komt met het verdovende middel LSD. Ze vindt het een heel fijne ervaring. Ze voelt zich geweldig en al haar problemen zijn in één keer weg. Ze blijft omgaan met de mensen die haar hebben laten kennis maken met drugs en leert zo veel nieuwe “vrienden” kennen. Ze spreekt steeds vaker af met haar vrienden om te gaan gebruiken en stoned te zijn. Ze raakt eraan gewend en kan eigenlijk niet meer zonder. Het gaat steeds slechter met Alice en op een gegeven moment gaat ze zelf ook dealen. Ze begint hiermee door haar vriend Rich. Maar maakt het weer uit met hem, nadat ze ontdekt dat hij homo is en haar alleen gebruikt voor de drugshandel. Als ze wegloopt van huis en naar een andere stad gaat met haar nieuwe “vriendin” Chris mist ze haar ouders toch heel erg. Ze gaat terug, met het voornemen dat het echt afgelopen moet zijn met haar drugsgebruik. Het gaat een paar dagen goed, totdat ze toch haar oude vrienden weer tegenkomt en de verleiding om drugs te gebruiken toch niet kan weerstaan. Alice blijft weglopen zonder dat ze het eigenlijk wil. Ze weet hoeveel pijn ze haar ouders en familie doet door haar gedrag, maar ze kan het niet tegenhouden. Als Alice toch weer terugkeert naar huis heeft ze écht een punt gezet achter haar verleden met seks, drugs en verslavingen. Ze ontmoet op de universiteit waar haar vader werkt haar nieuwe vriendje Joël, hij is 18 en houdt veel van haar. Hij helpt haar enorm met haar leven weer op te pakken en sleept haar erdoorheen. Ondanks dat Alice is gestopt met gebruiken, heeft ze toch nog veel problemen. Niemand op school wil nog wat met haar te maken hebben, en haar oude drugsvrienden halen allemaal gemene streken bij haar uit en bedreigen haar. Thuis gaat het beter, maar Alice heeft toch erge afkick verschijnselen. Ze probeert zo lief mogelijk te zijn tegen haar ouders en familie omdat ze weet wat een schande ze voor de familie is geweest. Op een gegeven moment gaat het echt weer een beetje beter met haar. De afkickverschijnselen zijn weg en ze begint ook weer wat echte vrienden te krijgen. Maar als haar opa en kort daarna ook haar oma overlijden is ze weer terug bij af. Hoewel ze niet begint met drugs, kan ze zich totaal niet op school concentreren en wordt erg eenzaam. Op een avond moet ze oppassen en wordt ze toch weer enorm te grazen genomen door een van haar “drugs vrienden”. Ze hebben op de pinda’s die op tafel staan, LSD gesmeerd. Als Alice van de pinda’s eet krijgt ze een heel erge Badtrip. Ze verwondt zichzelf, snijd twee van haar vingers eraf, trekt haar nagels van haar vingers, verminkt haar gezicht en raakt bewusteloos. Als ze wordt gevonden wordt ze opgenomen in het ziekenhuis. Omdat niemand gelooft dat Alice de drugs niet met opzet heeft genomen wordt ze opgenomen in een psychiatrische kliniek. Ze vindt het hier verschrikkelijk, maar haar vader zorgt ervoor dat de aanklacht die er tegen haar is ingediend, wordt ingetrokken. Alice is dolblij dat ze weer naar huis mag, en pakt haar oude goede leventje weer op. Als ze twee maanden thuis is, vinden haar ouders haar op een avond dood in haar kamer. Haar ouders waren naar de film geweest, en kwamen weer thuis. Niemand kon ontdekken wat er met haar was gebeurd. De hoofdpersonen zijn Alice, Haar ouders en haar opa en oma. Alice is 15 jaar, en eigenlijk een heel leuk meisje. Ze kan zichzelf niet echt een houding geven en is erg onzeker over zichzelf. Ze kiest door haar onzekerheid de verkeerde vrienden uit en laat zich erg beïnvloeden door haar nieuwe vrienden. Toen ze nog niet aan de drugs was, was ze een vrolijk, aardig en lief meisje. Maar nadat ze ging gebruiken veranderde zo totaal. Niemand herkende haar meer terug, ze zag er slecht uit en dacht alleen maar aan zichzelf en aan haar drugsgebruik. Ze wist heel goed dat ze haar ouders en familie erg veel pijn deed door haar gedrag, maar trok zich er niks van aan. Langzamerhand veranderd dit wel in het boek en toont ze weer meer begrip voor anderen en is niet meer zo gefocust op drugs. Haar ouders zijn lieve mensen. Ze maken zich erg veel zorgen over Alice, maar weten niet zo goed hoe ze haar kunnen helpen. Alice vertelde uiteindelijk wel dat ze werd lastig gevallen door haar oude drugsvrienden maar haar ouders wisten niet zo goed wat ze moesten doen. Omdat Alice haar ouders zo vaak teleur had gesteld met haar drugsgebruik wisten ze ook niet meer wanneer Alice de waarheid sprak en wanneer niet. De opa en oma van Alice waren erg belangrijk voor Alice. Als zij er waren voelde Alice zich gelukkig en vrolijk. Zij hebben Alice ook het beste geholpen door zichzelf te vergeven en verder te leven na haar slechte verleden. Toen Alice’ haar opa en oma kort na elkaar overlijden, wordt ze depressief en valt weer terug in haar oude eenzame patroon. De bijpersonen zijn haar broertje Tim van 13 en haar zusje Alexandria van 6. ze hebben het er allebei erg moeilijk mee dat het zo slecht gaat met Alice. In het begin van het boek is Alice heel gemeen tegen haar broertje en zusje en denkt ze totaal niet aan hun gevoelens. Maar als ze is afgekickt probeert ze om de schade in te halen, en zo lief mogelijk te doen tegen haar broertje en zusje. Joel is ook een belangrijke bijpersoon in het boek omdat hij Alice door haar problemen sleept. Hij helpt haar zo veel mogelijk en is aardig voor haar. Chris is het meisje waarmee Alice voor de eerste keer weg loopt. Op zich is Chris wel een aardig meisje, maar haar gedrag wordt erg beïnvloed door haar drugsgebruik. Door Roger beginnen Alice haar problemen eigenlijk. Doordat hij haar geen aandacht geeft probeert ze op te vallen. Ze krijgt een eetprobleem en zoekt andere vrienden die populairder zijn. Omdat Alice en haar familie gaan verhuizen heeft ze Roger nooit meer gezien. Het verhaal wordt verteld door Alice zelf in dagboekvorm. Alice schrijft ongeveer om de dag in haar dagboek en verteld wat ze die dagen heeft meegemaakt aan haar dagboek. Het verhaal speelt zich af in Amerika. Er worden geen plaatsen genoemd, dus ik denk dat dat niet erg belangrijk is voor het verhaal. het verhaal begint in haar oude woonplaats, dan gaan ze verhuizen, dan loopt Alice een paar keer weg en ten slotte eindigt ze in het ziekenhuis en in de psychiatrische inrichting. Het dagboek loopt van 16 september het eerste jaar tot 21 september het volgende jaar. Er worden in het boek ook geen jaartallen genoemd, alleen de data’s dat Alice in haar dagboek schrijft. Omdat het een waargebeurd verhaal is, denk ik dat het misschien een paar jaar voor de eerste uitgave is gebeurt. Dat zal dus rond 1970 zijn geweest. Het verhaal bestaat uit 2 dagboeken. Er zijn geen hoofdstukken maar het is verdeeld in de data’s dat Alice in haar dagboek schrijft. Het dagboek is zo veel mogelijk op chronologische volgorde maar omdat Alice een aantal weken niet heeft gedateerd, is het niet helemaal zeker dat het helemaal klopt. De reden dat Alice haar dagboek sommige dagen niet heeft gedateerd was omdat ze door de drugs niet eens meer wist waar, wanneer en wie ze was. Er zijn geen flashbacks in het verhaal, maar wel momenten dat Alice allemaal waanbeelden krijgt door de drugs en de Badtrip die ze op het laatst krijgt. Het lijkt alsof er overal wormen en insecten zijn, en een paar keer ziet ze haar overleden opa bij haar staan. Het taalgebruik is simpel doordat het door een jonge persoon is geschreven. Je merkt wel dat het taalgebruik wat ouderwetser is dan dat een jonge persoon het nu zou schrijven. De thema’s in het boek zijn drugs en verslavingen. Alice raakt aan de drugs verslaafd omdat ze erg beïnvloed wordt door haar drugsvrienden. Ze gaat met ze om, omdat ze het gevoel heeft dat ze haar accepteren maar ik werkelijkheid gebruiken de meeste van hen haar gewoon. Er staat geen citaat in het boek. Het is geschreven om jongeren op de hoogte te brengen van de gevolgen van drugs en/of verslavende middelen. Veel jongeren hebben niet in de gaten wat drugsgebruik voor gevolgen kan hebben en zelfs dodelijk kan zijn. De titel “Het onkruid en de bloem” slaat op een gedachte van Alice uit het boek. Ze beschrijft mooie meisjes in haar dagboek altijd als bloemen. Eigenlijk is ze heel jaloers op alle mooie meisjes omdat ze vindt dat ze zelf niet mooi is. Het boek heet dus het onkruid en de bloem omdat Alice de bloem is, en de drugs het onkruid. Over de schrijver van het onkruid en de bloem, Beatrice Sparks is niet heel veel te vinden. Het geen wat ik over haar te weten ben gekomen is dat ze familie en jongeren psychologe is. Ze schrijft over het algemeen altijd boeken over problemen waar jongeren en families mee te maken krijgen zoals straatbendes, criminaliteit, AIDS en tiener zwangerschappen. Waarschijnlijk doet ze dit omdat ze zoveel te maken krijgt met probleemjongeren. Ze weet veel van het onderwerp af, en baseert haar boeken voor een groot deel op de verhalen die ze van jongeren hoort. Het boek is dus zeker karakteristiek omdat Beatrice Sparks eigenlijk altijd boeken schrijft over problemen waar jongeren mee te maken krijgen. Daar is het Onkruid en de bloem zeker een goed voorbeeld van, omdat de problemen van Alice voor veel jongeren herkenbaar zullen zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden