Het onkruid en de bloem door Remco Campert

Titel: Het onkruid en de bloem Oorspronkelijke titel: Go ask Alice Auteur: Alice (het is vertaalt door Remo Campert) Genre: verdovende middelen UitgeverH.J.W. Becht’s , Prentice-I tall, Inc. Englewood Cliffs. Aantal blz: 189 Verklaring van de titel: Het onkruid is de slechte en minder mooie kant van het leven. Een leven vol drugs in dit geval. De bloem zegt iets van de mooie en leuke dingen in het leven zoals liefde. Wie is de uitgever van het boek?: H.J.W. Becht’s Vertelsituatie Het verhaal is geschreven in de ik vorm omdat het boek een dagboek is. En het meisje het opschrijft zoals zij het beleeft.
Plaats: Het verhaal speelt in Amerika in de buurt van San Francisco en Salt Lake City. Tijd Het verhaal speelt zich af in het heden er staat niet in welk jaartal maar het verhaal kan makkelijk nu gebeurd zijn want er zijn best veel jongeren verslaafd aan drugs. Het dagboek is 4 dagen voordat Alice 15 werd begonnen. Het verhaal loopt vanaf 16 September tot 21 september het jaar erop. Er worden geen stukken tijd overgeslagen. Taalgebruik: Het taalgebruik is zoals jongeren van 15 praten. Het is heel informeel geschreven. Heeft het boek een proloog en/of een epiloog?: Ja een beetje in het begin wordt er door de uitgevers geschreven dat niet alle namen en datum echt zijn. In de epiloog wordt verteld, dat Alice 3 weken nadat ze had besloten om geen nieuw dagboek meer te beginnen is overleden aan een overdosis. Wie zijn de hoofdpersonen en hoe staan ze “ tegenover ” elkaar? : De hoofdpersoon is Alice ze is een onzeker meisje dat zich vaak rot voelt. Haar uiterlijk wordt niet beschreven maar op de kaft zie je dat ze bruine haren heeft en blauwe ogen. Ook haar vader en moeder spelen een belangrijke rol in dit verhaal. Alice vind dat haar ouders nooit naar haar luisteren en dat ze nooit iets goed kan doen. Maar in de moeilijke momenten (als ze probeert af te kicken van de drugs) is ze blij dat haar ouders haar zo goed steunen. De bedoeling van de schrijfster: De schrijfster heeft er geen bedoeling mee gehad. Het dagboek was een steun voor haar. De uitgevers willen je laten weten dat je nooit aan drugs moet beginnen en wat de gevolgen zijn als je het wel doet.
Eigen mening: Ik vond het een zielig boek. Het is echt erg wat er met je gebeurt als je drugs gaat gebruiken. Het is op een hele mooie manier geschreven zodat je het goed begrijpt. Ik houd van verhalen die echt gebeurd kunnen zijn en die je zelf net zo goed had kunnen meemaken. Ik vond het zo’n mooi boek dat ik het bijna in een keer heb uit gelezen. Ik kon gewoon niet meer stoppen met lezen. Ook nu zijn er nog veel jongeren die drugs gebruiken en dat vind ik heel erg. Op zich lijkt het mij wel tof om drugs te gebruiken maar als je ziet wat voor gevolgen het heeft doe ik het toch maar niet. Het is een leerzaam boek. Samenvatting: Alice is 15 jaar als ze voor het eerst in aanraking komt met LSD. Ze krijgt het per ongeluk met een spelletje. Ze voelde zich echt helemaal vrij,al die mooi kleuren die ze zag het was echt te gek! Ze vond het zo fijn dat ze vaker drugs ging gebruiken na LSD wilde ze wel wat Hasj en Marihuana gebruiken. Ze vond het allemaal te gek. Maar de peps en LSD waren de beste drugs voor als ze zich niet goed voelde. Ze leert een hele hoop dealers kennen als ze stoned is gaat ze ook met hen naar bed later weet ze eigenlijk niet waarom ze dat gedaan heeft. Ze leert Rich kennen ze denkt dat hij een lieve betrouwbare jongen is maar door haar verliefdheid ziet ze de echte Rich niet. Rich wil dat Alice en Chris dugs gaan verkopen bij de school. Na een tijdje heeft Alice er genoeg van als ze het wil gaan zeggen tegen Rich ziet ze hem vrijend met een andere jongen met tranen in haar ogen rent ze snel naar huis. Chris is een meisje van 18 dat werkt in een boetiek. Samen met Chris loopt ze weg naar San Francisco. Daar komen ze nog meer in de problemen door de drugs. Na een maand te hebben geleefd in een beschimmelde ruimte besluiten ze om terug te gaan naar hun eigen huis en te stoppen met de drugs. Het lukt Alice en Chris best wel maar telkens als ze naar een feestje gaan geven ze zich weer over aan de drugs. Op school word Alice gepest omdat ze nu ineens geen drugs meer gebruikt. Ze wordt zelfs bedreigd door een paar klasgenoten. Als Alice de baby op wie ze moest passen in bed aan het leggen is staat er ineens een schaaltje pinda’s op de tafel. Alice eet best veel van de pinda’s ze herinnert zich niet meer wat er daarna gebeurd. Er kwamen alleen heel veel mieren en wormen op haar af die in haar mond kropen enz. In die pinda’s zat veel drugs het was er neergezet door een vijandige dealervriendin. (het was geen vriendin meer alleen in de tijd dat ze veel drugs gebruikte). Ze moet naar het ziekenhuis en daarna naar een gekkenhuis ze voelt zich echt het rotst van haar leven. Als ze eindelijk uit het ziekenhuis mag is ze weer gelukkig. Samen met haar ouders en broer en zusje heeft ze nog een hele fijne tijd. Nu stopt het boek en schrijft ze dat ze niet meer aan een nieuw dagboek begint. In de epiloog wordt verteld dat ze 3 weken daarna overleed aan een overdosis.