Het monster van de vuursteenmijn door Tonny Vos-Dahmen von Buchholz

Het verhaal speelt zich af ergens in een dorpje in de Prehistorie. Dat dorpje leeft helemaal van de vuursteenmijnen, ze delven daar vuurstenen en ruilen het. Firn wordt uitgekozen om in de vuursteenmijn met nog wat anderen vuurstenen te halen. Iedereen is erg jaloers op hun. Maar Firn is hartstikke bang in die vuursteenmijn, want alles is erg krap benden en er is altijd kans op instortingsgevaar. Maar Firn doet erg zijn best om het niet te laten opvallen... Een keer per 10 dagen heeft het dorp vrij, en op zo’n vrije dag raakt Ine kwijt, dat is een klein meisje van het dorp. Iedereen zoekt haar, maar niemand kan haar vinden. Dan gaat Firn erna op zoek. Hij laat Hond een doekje ruiken van Ine en dan loopt Hond richting de vuursteenmijnen. Het is er alleen donker, en de wind waait hard. Firn is dus best heel bang, vooral omdat er een verhaal rond gaat dat er een geest rondgaat. Uiteindelijk vindt hij daar Ine die daar ergens zit te janken. Firn neemt haar mee naar huis. Maar ondertussen ziet hij een schedel van een mens liggen. Later als ze in het dorp weer zijn ziet iedereen Firn als een held, maar toen ze hoorden van dat schedel was iedereen doodsbang... er ging namelijk een verhaal rond dat er een geest rondzwierf van iemand die om was gekomen in de mijn, omdat het neerstortte. Later zochten ze dat schedel weer op en toen begroeven ze die in de mijn. Nu had de geest rust gevonden dus ze waren weer blij. Een paar weken later gebeurde er weer wat. Er kwam een grote onweersbui ‘s nachts. Op het laatst komt er een hele harde. En dan ruikt iedereen een vreemde geur... het is brand. Iedereen is in paniek eerst, maar iemand kwam op het idee om in het bos een strook plat te gaan branden, zodat het vuur niet overwaait. Uiteindelijk lukt dat en het dorp blijft gespaard. Een paar weken later gebeurt er weer wat. In de mijn van Kal namelijk. Kal gaat altijd kei hard aan het werk. Maar nu horen de helpers wat geluiden, maar Kal doet net of ie niks hoort. En dan ineens stort de mijn in. De 2 helpers konden net op tijd wegkomen, omdat die niet zo diep in de mijn waren, maar Kal zat vast. En ze konden hem niet horen. Toen ging uiteindelijk Firn met Nura Kal bevrijden, het was heel riskant omdat het zo weer verder in kon storten. Kal heeft alleen een gebroken been op 2 plekken. Niemand komt hem opzoeken omdat ze hem een beetje haten omdat hij zo gevaarlijk deed. Uit zichzelf besluit Kal te stoppen met het delven in de mijn en hij gaat het dorp uit om handelaar te worden. Ondertussen zit Firn nogsteeds met zijn angs voor de mij. Nura heeft het er met Firn over en ze besluiten dat Firn bovengronds gaat werken.