I Technische beschrijving
A. Schrijver: Helga Ruebsamen
Titel: Het lied en de waarheid. Uitgever: Contact (Amsterdam/Antwerpen) Jaartal: 1997 (1997) Aantal bladzijden: 396
Motto: niet aanwezig
B. Opbouw: 4 delen: I In de tuin van Dewi Kesoema – 158 bladzijden (9 hoofdstukken) II De zeereis – 34 bladzijden (2 hoofdstukken) III In de kamer van de Perzische kleden – 114 bladzijden (7 hoofdstukken) IV Het waterland – 59 bladzijden (2 hoofdstukken) C. Naam Verklaring Verhouding
Protagonist Louise Is de hoofdpersoon / ‘ik’ persoon. Daarnaast komt ze het meeste voor in het boek. Dochter van Heleen en Cees
Antagonist Heleen Wordt als eerste duidelijk genoemd, maar aangezien ze minder voorkomt dan Louise en niet de ‘ik’ persoon is, heb ik haar als Antagonist aangewezen. Moeder van Louise en vrouw van Cees.
Tritagonist Cees Wordt niet als derde genoemd, maar neemt aan het einde een belangrijke plaats in het verhaal in. Vader van Louise en man van Heleen
D. Samenvatting
Louise woont samen met haar ouders /tante en andere familie in Indonesië. Daarnaast heeft ze ook nog familie in Nederland en Engeland. Wanneer ze terugkomt van een logeerpartij bij haar opa op Bali treft ze thuis een broertje aan. Ook vertellen haar ouders haar dat ze een reis naar Nederland en Engeland gaan maken om de familie op te zoeken. Dit gebeurt met de boot aangezien het verhaal zich afspeelt in 1938-1945. Na aankomst in Europa zoeken ze eerst een oom in Parijs op, om vervolgens door te reizen naar Den Haag. Hier logeren ze bij de oma van Louise. Na een aantal maanden gaan haar moeder en broertje naar de familie in Engeland, terwijl Louise en haar vader in Nederland blijven. Hier zijn ze ook tijdens de oorlog, waarin ze moeten onderduiken om aan de Duitsers te ontkomen. Na afloop van de oorlog keren haar moeder en broertje terug uit Engeland. II Mening Op de eerste plaats vind ik het boek ‘Het lied en de waarheid’ heel erg mooi. Het laat naar mijn mening heel duidelijk zien hoe kinderen in het leven staan en dat kinderen het leven heel anders bekijken. Dit, doordat het boek is geschreven vanuit het standpunt en de gedachten van een kind. Ook ‘ontmoet’ je hierdoor het innerlijke van de hoofdpersoon en zie je dat kinderen makkelijk voor de gek te houden zijn (zie ook speciale opdracht punt 3). Daarnaast is dit boek wel moeilijk om te lezen. Er worden namelijk zeer veel Indonesische woorden gebruikt, die je wanneer je het woord voor het eerst tegenkomt niet direct begrijpt. (Voorbeeld: waranda = veranda). Ook raak je soms de draad van het verhaal kwijt doordat er plotseling een tijdssprong plaats vindt. Ten derde vind ik ook dat je, je goed kunt inleven in het verhaal. Tijdens het lezen ontstond er een beeld voor mijn ogen, waardoor het deels leek of je een film bekeek en niet een boek zat te lezen. Ten vierde is het boek heel realistisch geschreven. Het gaat over dingen die echt zijn gebeurd, of die echt gebeurd zouden kunnen zijn. Door een deel over WO II (± vanaf blz.335) en een deel over een onbezorgd leven in Indonesië (tot ± blz.167) . Dit in combinatie met de fantasie die de hoofdpersoon heeft in haar gedachten, hoef je niet een speciaal genre leuk te vinden om dit boek met plezier te lezen. Ten slotte vond ik het leuk om dit boek te lezen. Waarom is moeilijk uit te leggen, het is gewoon een gevoel. Ik had niet het idee dat ik verplicht voor school een boek zat te lezen. Het voelde alsof ik gewoon voor mezelf een boek zat te lezen. Dit samengevoegd zou ik dit boek zeker willen aanraden. III Speciale opdracht 1. Naar mijn mening is de schrijfster er heel goed in geslaagd om zich in te leven in de wereld van een kind. Er wordt namelijk geschreven alsof het kind de gebeurtenissen opschrijft. Dit blijkt uit het feit dat er wordt geschreven vanuit de ‘ik’ persoon en het feit dat de ‘ik’ persoon (Louise) overal bij aanwezig is. Ook wordt er naar mijn mening geschreven vanuit de denkbeelden en intelligentie van een kind (Dit wordt ook behandeld in punt 3). Dit samen geeft aan dat de schrijfster zich echt heeft ingeleefd, of dit in ieder geval geprobeerd heeft. Je merkt vaak dat het voor een volwassene moeilijk is om zich te verplaatsen in de wereld van een kind en als je dan zo overtuigend weet te schrijven is het toch gelukt. (vraag 1. van de speciale opdracht) 2. Ik denk dat het boek is geschreven vanuit de huidige positie van de volwassene. Dit, omdat bijna alles wordt namelijk samengevat of in de verledentijd verteld. Een voorbeeld hiervan is het volgende: “In Bandoeng had ik twee moeders.” (Blz. 17) Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van flashbacks en flashforwards. Dit geeft aan dat de schrijver al weet wat er gaat gebeuren en niet schrijft alsof het kind alle gebeurtenissen voor het eerst beleeft. (vraag 2. van de speciale opdracht) 3. De schrijfster maakt gebruikt van het feit dat kinderen nog niet de kennis hebben die volwassenen hebben. Dit heb ik ook al genoemd in ‘mijn mening’. Wanneer er iets gebeurt, waarvan men niet wil dat Louise het begrijpt of er iets over hoort wordt er gewoon een smoes bedacht /verhaaltje vertelt. Een voorbeeld hiervan is het spel van de zwarte tafel (Blz. 104 t/m 107) (vraag 4. van de speciale opdracht) 4. Toen ik het verhaal las en zeker toen ik het boek uit had, had ik het idee dat de schrijfster een verhaal vertelde dat met haar eigen jeugd te maken had, of wat ze misschien wel helemaal zelf meegemaakt had. De manier waarop ze de gedachten van Louise beschreef was te echt voor een volwassene die niet in die situatie heeft gezeten. Ik denk namelijk dat het heel moeilijk is voor een volwassene om zich in een kind te verplaatsen, behalve wanneer ze hetzelfde heeft meegemaakt als dat kind. Daarnaast denk ik dat er een bedoeling zit achter deze manier van schrijven. Ze wil denk ik, aan mensen die later leven, laten zien dat het leven in WO II niet alleen akelig was voor Joden, maar ook voor anderen. Veel mensen weten dit waarschijnlijk wel, maar het eerste waar je aan denkt bij een razzia is Joden. (Dat heb ik in ieder geval.) Ook wil mevrouw Ruebsamen laten zien hoe een kind grote veranderingen in zijn/haar leven ervaart en hoe ze daarmee omgaan. (vraag 5. van de speciale opdracht)
Titel: Het lied en de waarheid. Uitgever: Contact (Amsterdam/Antwerpen) Jaartal: 1997 (1997) Aantal bladzijden: 396
Motto: niet aanwezig
B. Opbouw: 4 delen: I In de tuin van Dewi Kesoema – 158 bladzijden (9 hoofdstukken) II De zeereis – 34 bladzijden (2 hoofdstukken) III In de kamer van de Perzische kleden – 114 bladzijden (7 hoofdstukken) IV Het waterland – 59 bladzijden (2 hoofdstukken) C. Naam Verklaring Verhouding
Protagonist Louise Is de hoofdpersoon / ‘ik’ persoon. Daarnaast komt ze het meeste voor in het boek. Dochter van Heleen en Cees
D. Samenvatting
Louise woont samen met haar ouders /tante en andere familie in Indonesië. Daarnaast heeft ze ook nog familie in Nederland en Engeland. Wanneer ze terugkomt van een logeerpartij bij haar opa op Bali treft ze thuis een broertje aan. Ook vertellen haar ouders haar dat ze een reis naar Nederland en Engeland gaan maken om de familie op te zoeken. Dit gebeurt met de boot aangezien het verhaal zich afspeelt in 1938-1945. Na aankomst in Europa zoeken ze eerst een oom in Parijs op, om vervolgens door te reizen naar Den Haag. Hier logeren ze bij de oma van Louise. Na een aantal maanden gaan haar moeder en broertje naar de familie in Engeland, terwijl Louise en haar vader in Nederland blijven. Hier zijn ze ook tijdens de oorlog, waarin ze moeten onderduiken om aan de Duitsers te ontkomen. Na afloop van de oorlog keren haar moeder en broertje terug uit Engeland. II Mening Op de eerste plaats vind ik het boek ‘Het lied en de waarheid’ heel erg mooi. Het laat naar mijn mening heel duidelijk zien hoe kinderen in het leven staan en dat kinderen het leven heel anders bekijken. Dit, doordat het boek is geschreven vanuit het standpunt en de gedachten van een kind. Ook ‘ontmoet’ je hierdoor het innerlijke van de hoofdpersoon en zie je dat kinderen makkelijk voor de gek te houden zijn (zie ook speciale opdracht punt 3). Daarnaast is dit boek wel moeilijk om te lezen. Er worden namelijk zeer veel Indonesische woorden gebruikt, die je wanneer je het woord voor het eerst tegenkomt niet direct begrijpt. (Voorbeeld: waranda = veranda). Ook raak je soms de draad van het verhaal kwijt doordat er plotseling een tijdssprong plaats vindt. Ten derde vind ik ook dat je, je goed kunt inleven in het verhaal. Tijdens het lezen ontstond er een beeld voor mijn ogen, waardoor het deels leek of je een film bekeek en niet een boek zat te lezen. Ten vierde is het boek heel realistisch geschreven. Het gaat over dingen die echt zijn gebeurd, of die echt gebeurd zouden kunnen zijn. Door een deel over WO II (± vanaf blz.335) en een deel over een onbezorgd leven in Indonesië (tot ± blz.167) . Dit in combinatie met de fantasie die de hoofdpersoon heeft in haar gedachten, hoef je niet een speciaal genre leuk te vinden om dit boek met plezier te lezen. Ten slotte vond ik het leuk om dit boek te lezen. Waarom is moeilijk uit te leggen, het is gewoon een gevoel. Ik had niet het idee dat ik verplicht voor school een boek zat te lezen. Het voelde alsof ik gewoon voor mezelf een boek zat te lezen. Dit samengevoegd zou ik dit boek zeker willen aanraden. III Speciale opdracht 1. Naar mijn mening is de schrijfster er heel goed in geslaagd om zich in te leven in de wereld van een kind. Er wordt namelijk geschreven alsof het kind de gebeurtenissen opschrijft. Dit blijkt uit het feit dat er wordt geschreven vanuit de ‘ik’ persoon en het feit dat de ‘ik’ persoon (Louise) overal bij aanwezig is. Ook wordt er naar mijn mening geschreven vanuit de denkbeelden en intelligentie van een kind (Dit wordt ook behandeld in punt 3). Dit samen geeft aan dat de schrijfster zich echt heeft ingeleefd, of dit in ieder geval geprobeerd heeft. Je merkt vaak dat het voor een volwassene moeilijk is om zich te verplaatsen in de wereld van een kind en als je dan zo overtuigend weet te schrijven is het toch gelukt. (vraag 1. van de speciale opdracht) 2. Ik denk dat het boek is geschreven vanuit de huidige positie van de volwassene. Dit, omdat bijna alles wordt namelijk samengevat of in de verledentijd verteld. Een voorbeeld hiervan is het volgende: “In Bandoeng had ik twee moeders.” (Blz. 17) Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van flashbacks en flashforwards. Dit geeft aan dat de schrijver al weet wat er gaat gebeuren en niet schrijft alsof het kind alle gebeurtenissen voor het eerst beleeft. (vraag 2. van de speciale opdracht) 3. De schrijfster maakt gebruikt van het feit dat kinderen nog niet de kennis hebben die volwassenen hebben. Dit heb ik ook al genoemd in ‘mijn mening’. Wanneer er iets gebeurt, waarvan men niet wil dat Louise het begrijpt of er iets over hoort wordt er gewoon een smoes bedacht /verhaaltje vertelt. Een voorbeeld hiervan is het spel van de zwarte tafel (Blz. 104 t/m 107) (vraag 4. van de speciale opdracht) 4. Toen ik het verhaal las en zeker toen ik het boek uit had, had ik het idee dat de schrijfster een verhaal vertelde dat met haar eigen jeugd te maken had, of wat ze misschien wel helemaal zelf meegemaakt had. De manier waarop ze de gedachten van Louise beschreef was te echt voor een volwassene die niet in die situatie heeft gezeten. Ik denk namelijk dat het heel moeilijk is voor een volwassene om zich in een kind te verplaatsen, behalve wanneer ze hetzelfde heeft meegemaakt als dat kind. Daarnaast denk ik dat er een bedoeling zit achter deze manier van schrijven. Ze wil denk ik, aan mensen die later leven, laten zien dat het leven in WO II niet alleen akelig was voor Joden, maar ook voor anderen. Veel mensen weten dit waarschijnlijk wel, maar het eerste waar je aan denkt bij een razzia is Joden. (Dat heb ik in ieder geval.) Ook wil mevrouw Ruebsamen laten zien hoe een kind grote veranderingen in zijn/haar leven ervaart en hoe ze daarmee omgaan. (vraag 5. van de speciale opdracht)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden