Opdracht 1 Het thema van dit boek, dat het leven maar één dag duurt, een éénmalige gebeurtenis is, vind ik een prachtig idee. De 1e hoofdstukken heb ik dan ook en één adem uitgelezen. Van het onderwerp gaat zoiets beklemmend, iets definitiefs uit. Elke minuut die geleefd wordt, is ook echt een minuut minder, het is het drukkende (nood) lot dat de hoofdpersoon constant met zich meedraagt, het is een soort vloek. Dit brengt een heel bijzondere sfeer in het boek. Dit is met name in het begin van het boek; de gebeurtenissen volgen elkaar snel op, in sneltreinvaart ga je dan door het leven van Benny Wult, de hoofdpersoon. Ook leer je hoe de fictieve wereld, waar het verhaal zich afspeelt, in elkaar zit. Dit is zoals ik al eerder zei, het mooiste gedeelte van het boek. Later in het boek raakt de vaart wat uit het verhaal en daarbij ook in het slop. Het vervalt in herinneringen aan vroeger en in vulgaire gebeurtenissen in het heden. De bijdrage aan het verhaal van deze vulgaire gebeurtenissen is mij ontgaan. Ook luid de 2e helft van het boek het einde al heel vroeg in; Benny zal zijn geliefde niet meer ontmoeten. Dit einde is op zich wel mooi, maar ik vind dat er niet op een mooie manier naar toe gewerkt is. Het taalgebruik van het boek is goed te volgen. Het boek bestaat uit lekker lopende zinnen, ik heb me in ieder geval nooit gestoord aan te moeilijk taalgebruik. Vaak worden er mooie beschrijvende stukjes gebruikt, die zeker iets aan het verhaal toevoegen, sfeer verhogend zijn. Dit doet hij bij het beschrijven van hoe telkens de zon zich beweegt. Het boek is heel goed geschreven, wat betreft gevoelens, gedachten, gebeurtenissen en dialogen. Het is een logische verhouding van deze 3, zo geschreven dat het prettig wegleest. In het boek komen 3 belangrijke personages voor, Benny Gini en de blinde man. Ze zijn realistisch op die manier, dat met name in het begin geen vreemde karaktertrekken zich voor doen. Later beginnen de blinde en Benny wel rare dingen te doen, wat het boek dan ook niet ten goede komt, omdat je ze in het begreep, met ze meeleefde. Als je eerst in iets vertrouwde, wat dan later onbegrijpelijk gaat doen, wordt je als lezer op het verkeerde been gezet. In het begin zijn het allemaal sympathieke mensen, maar later in het boek ga je een beetje verachten, keer je je een beetje van hen af. Ook kreeg ik het idee dat de schrijver op het eind van het boek een beetje z’n moraal kwijt moest, z’n boek vol moest pennen. En zo maar een paar van die scènes in heeft gebouwd. Opdracht 2 -Schrijver: A.F.Th. van der Heijden -Titel: Het leven uit een dag. -1e druk: 1988 Querido’s Uitgeverij Amsterdam -Genre: Sprookjesachtige liefdesroman, fictie. -Periode: Een deel van een dag en fantasie wereld en de hel van die wereld. Het boek begint als Benny Wult geboren wordt, in het bijzijn van natuurlijk zijn moeder Willy en z’n 2 grootvaders, die een uur later sterven. Een tijdje later brengt z’n moeder hem naar schel, terwijl ze onder het lopen grijs wordt. Op scheel wordt Benny binnen een paar uur alles bijgebracht, wat het in z’n korte leventje placht te weten. 2 Lessen maken indruk op hem: Biologie, waar over de daad verteld wordt, die zoals alles in dit leven éénmalig is en Godsdienst, waar een priester verteld over de gelukzaligheid van dit leven, waar alles maar éénmalig is, over de hemel, die bestaat uit één gelukzalige flits en over de hel, waar alles tot in den treure herhaald wordt. Enkele uren later, Benny is al luchtmachtpiloot, ontmoeten Bennu Gini elkaar in een kroeg, waar ook de blinde man zit. De blinde man waarschuwt Gini voor de ventilator zodat haar haar er niet in verstrikt raakt. Benny en Gini raken met elkaar in gesprek en Benny wordt op Gini verliefd. Ze gaan samen naar de disco en uiteindelijk gaat Benny mee naar het huis van Gini. Pas na een kwartier gaan ze naar bed, want dan is Gini geslachtsrijp. Als ze terug in de kroeg komen, ruikt de blinde man dat ze naar bed gegaan zijn. Omdat ze naar de hel willen, om de daad oneindig vaak te herhalen, besluiten ze de blinde man te doden. Ze worden veroordeeld tot de electrische stoel. In de dodencel bevalt Gini van een zoon, hij wordt ook Benny genoemd en in een brief verteld ze alle details van de bevalling. Na een uitgebreid galgenmaal en als hij in net pak is gestoken, wordt het geëlectrocuteerd en zo in feite naar de hel (onze aarde) geschoten. Als hij daar ‘geland’ is denkt hij dat de electrocutie mislukt is en loopt het gebouw uit. Daar valt hem buiten op dat de tijd veel sneller gaat en de gebouwen niet zoals in zijn eigen wereld steeds afgebroken worden. Hij laat z’n brandwonden verzorgen en komt op een gegeven moment de blinde man tegen. Deze raad hem aan om wat meer ervaring op te doen op seksueel gebied en de mannelijke prostitutie in te gaan. Benny gaat werken bij seksclubs, waar hij vieze spelletjes met mannen op een podium doet, bevredigd oude, rijke vrouwen en doet zelfs mee met een massa-neuk-partij annex orgasme in de lucht onder parachute-springers. Dit doet hij ook om zo de schuld af te kopen van de gedachten dat Gini ook zo aan het prostitueren is. Gini vindt hij in deze hel in ieder geval niet. En als hij met een priester over zelfmoord praat, wanhopig als hij is, raadt deze het hem sterk af, omdat men dan een ‘hel’ 2e graads komt, waar alles nog langer duurt. Op advies van de blinde, gaat hij naar het vroegere huis van Gini. De situatie is daar precies hetzelfde als in zijn oude wereld. Als hij op het bed van Gini gaat liggen krijt hij een soort hallucinatie, waarin hij even samen is en met Gini en de vrijpartij in een flits opnieuw beleeft. Het wordt hem duidelijk dat Gini naar de hemel is gegaan en hij naar de hel. De blinde legt dit later zo uit; Gini zou de moord niet bewust genoeg gepleegd hebben en is daarom naar de hemel gegaan. Ook wordt er in de laatste bladzijde van het boek op gedoeld, dat de bedoeling van de blinde is geweest. Hij wilde hen uit elkaar drijven. Voor Benny rest een leven van oneindige herhaling. Het verhaal speelt zich in de eerste helft van het boek af en de wereld waar een mensenleven maar één dag duurt. Benny wordt beschreven als een gewone schoolgaande jongen die later in het boek luchtmachtpiloot wordt. In deze wereld ontmoet hij Gini, ze worden heel erg verliefd op elkaar, zodat ze besluiten een moord te plegen en op deze manier in de hel te komen. Uiteindelijk beland alleen Benny daar. De hel is voor Benny een wereld, waar hij oneindig vaak de daad moet herhalen. Deze zaken hebben op die manier te maken met het verhaal, dat in dit boek de tegenstelling tussen de 2 werelden gemaakt wordt. Aan de éne kant de wereld van gelukzaligheid, van het alles maar één keer hoeven doen die het paar doet besluiten de moord te begaan. En aan de andere kant de wereld van het oneindig herhalen van alles, waar Benny dus in terecht komt. Benny dwaalt in die hel rond, na het verliezen van zijn geliefde. Het boek is geschreven in de verleden tijd en wordt vanuit Benny verteld, hij beleeft alle gebeurtenissen in het ‘hij’ perspectief. Het verhaal speelt zich af in chronologische volgorde, met een enkele keer een tijdssprong vooruit. Elke nieuwe geachte, uitspraak, of handeling krijgt een nieuwe alinea. Ik denk dat de schrijver zo te werk is gegaan om een beetje overzichtelijk verhaal te krijgen en het verhaal put toch niet op dingen die nog voor Benny of Gini geboren waren al speelde, dus flashbacks e.d. zijn niet nodig. Het verhaal is vanuit Benny geschreven, omdat hij alles beleeft. Om hem draait het in dit verhaal, dus is het ook logisch dat vanuit hem geschreven wordt. Er zijn 3 belangrijke personen. Benny (de hoodpersoon), Gini en de blinde man (bijfigureren). Benny en Gini ontmoeten elkaar in een kroeg en worden stapelverliefd op elkaar, maar raken elkaar kwijt door een mislukt plan, maar blijven elkaar touw. Ook als ze in 2 totaal verschillende werelden leven bedrijven ze nog de liefde met elkaar. Benny en de blinde ontmoeten elkaar in de zelfde kroeg. Benny vermoordt uiteindelijk de blinde, om zo samen met Gini de daad te kunnen herhallen. Benny en de blinde ontmoeten elkaar weer in de hel waar de blinde hem motiveert om de seksindustrie in te gaan waar hij een regelmatig bezoeker van is. Eerst is nauwelijks sprake van een relatie, maar door hun verwantschap in het nieuwe leven krijgen ze toch een soort band die later omslaat in haat door het valse gedrag van de blinde. De karakters zijn zeer uiteenlopend. Benny is de verliefde, maar toch onschuldige jongen die door domme pech in de hel terecht komt waar hij zichzelf verliest in de oneindigheid. De blinde man lijkt eerst een onschuldige dronkelap, maar blijkt later een gemene vieze oude man te zijn. Gini is het onschuldige schoolmeisje dat meegesleurd wordt door de verliefdheid en daar uiteindelijk ook niet voor gestraft wordt. Je Kunnen zeggen Gini enigszins een typetje is. Een onschuldig kind dat hopeloos verliefd wordt, maar hier niet voor gestraft wordt. Dit kan natuurlijk ook, omdat ze te kort beschreven wordt voor een tekende karakter wisseling. De andere 2 (blinde en Benny) karakters met veranderende eigenschappen Zoals eerder beschreven. Gini is de aanleiding voor de val en het verliezen van zijn geliefde van Benny, maar de oorzaak hiervan is de blinde zoals in het boek beschreven wordt. De blinde stort hem later ook nog verder in het verderf. De door de liefde verblinde jongen komt van een wereld waar alles één keer en dus gelukzalig gebeurt in een hel van herhaling terecht. Ik heb hiervoor gekozen, omdat centraal in dit boek de executie staat. Dit is het breekpunt waar Benny in een nieuwe wereld terechtkomt. Dit breekpunt komt tot stand door de moord die door liefde gedreven was. Het motief in dit boek is dat Benny nooit bevredigd is wat betreft de seks. Hij is in z’n oude wereld niet tevreden, omdat hij de daad maar één keer kan plegen. In de nieuwe wereld, moet hij hem oneindig vaak herhalen, zonder dat het hem echt bevredigt. Zelfs als hij voor de 2e keer met Gini gemeenschap heeft gehad, heeft hij korte tijd daarna alweer behoeft aan meer. De functie hiervan is, dat de éénmalige liefde zuiver is en als er herhaling optreed hij corrupt wordt. Ook is het zo dat de zoektocht van Benny naar het ultieme geluk mislukt. Ik denk dat dit werk thuishoort in de jaren zeventig/tachtig, omdat men toen op z’n retour was van de tijd dat men dacht dat zoveel mogelijk seks op zoveel mogelijk manieren het ultieme genot is. De titel van het boek is: Het leven uit een dag. Dit wil zeggen dat het leven een dag duurt, zonder de sleur en herhaling van een heel mensenleven. In één wervelende dag doorgaat een mens een heel mensen leven.
Opdracht 3 Het idee achter dit boek, zoals ik al eerder zei, dat er een wereld is waar alles maar één keer plaatsvindt en dat je daar ook uit kan vallen en dat je dan in de hel van herhaling terecht komt, vind ik erg goed. Ook doordat het goed geschreven is maak ook zeker door dit thema, is dit boek zeker wel een aanrader om te lezen. Wat me wel minder beviel aan dit boek, was dat als de hoofdpersoon in de wereld van herhaling komt hij dingen gaat doen, waar je je niet mee wil identificeren. En ik als lezer identificeer me toch over het algemeen wel met m’n hoofdpersoon. Dit was in het begin van het boek dan ook goed mogelijk, maar door die karakterverandering is dit niet meer prettig. En het is gewoon onprettig om op het verkeerde been gezet te worden. Toen ik dit boekverslag aan het schrijven was, kwam ik er ook pas achter dat die vulgaire verhalen ook een doel hebben; de ondraaglijkheid van de hel aangeven. Dat in de hel zoiets moois als de daad tot iets platvloers, bijna iets ondraaglijks maakt. Maar omdat ik dit onder het lezen niet bedacht, vond ik het boek toch ergens een beetje tegenvallen. Daarom vind ik na deze bevinding dat het boek zeker goed in elkaar steekt en kan ik alleen maar mijn opmerkings vermogen verwijten dat het dit niet eerder ontdekte. Voor verdere eigen mening, zei Opdracht 1. Opdracht 10. In deze opdracht ga ik mijn mening met die van enkele recencisten vergelijken. In de Volkskrant: -Hij beschrijft heel effectief het tijdsverloop. (Via onder meer veranderingen van zonlicht.) -Van der Heijdens virtuositeit zorgt ervoor dat in elk geval de lezer van verveling geen last krijgt. (Geen onderbouwing.) -Van der Heijden toont zich een meester van de literaire sugestie. (Hij blijkt steeds en in ruime mate over de juiste woorden te beschikken.) In de Zeeuwse Courant: -De constructie komt zeer geforceerd en aanvechtbaar over. (Gedurende hun korte leven verandert hun stad evenzeer van aanzien als bij ons een heel mensen leven. En. Ze krijgen slechts één keer borstvoeding, worden maar één keer dronken en plegen maar één keer de daad.) -Hij blijft in het moeras van goede bedoelingen steken. (Het verhaal is langdradig en voorspelbaar uitgevallen.) -Van de Heijden denkt onvoldoende na over z’n invallen. ( Donder en bliksem treffen elkaar.) De critici hun eindoordelen zijn dat van de Heijden met z’n boek Het leven uit een dag, een verrassend en origineel boek (de één, Volkskrant) en een draak van een boek (de ander, Zeeuwse Courant) heeft geschreven. Ik vind het een goed boek met zeker goede beschrijvingen en een erg goed thema. Dus ik kan het meer vinden met de mening van de Volkskrant journalist. Origineel is het zeker en verrassend vind ik in de zelfde context passen. Overeenkomsten: Het boek heeft mooi beschrijvingen (zonlicht) en is goed geschreven. Ook vond een critici dat het boek voorspelbaar was. Dit laatste had ik ook een beetje, met het gevoel dat Benny Gini nooit meer zou zien. En dat andere kan je lezen in Opdracht 1. Tegenstelling: Slechte woord constructies, slecht opgezette beschrijvingen en een langdradig verhaal. Dit is van de schrijver die het boek afkraakt, waar ik het niet mee eens ben. Ik vind dat het boek goede beschrijvingen heeft en dat het zeker mooi geschreven is. Ik wilde een reactie schrijven op de recensie van de Volkskrant journalist. Ik vind dat deze man zeker gelijk heeft. Met name dat het boek absoluut niet verveeld, omdat van der Heijden goed kan beschrijven (een virtuoos is) en met het feit dat van der Heijden een goed beschrijvend karakter heeft. Hij weet op een mooi manier dingen vast te leggen op papier, ben ik het eens. Verder gaat deze man wel erg ver met z’n ideeën over diepere bodems in een boek. Zo bedenkt hij dat van der Heijden met z’n thema (alles dat vaker voorkomt wordt een sleur) de Nederlandse literatuur bedoelt. Dat daat teveel van het zelfde geschreven wordt. Maar laat ik dit maar op recencisten gewauwel houden.