. Motivatie Ik heb dit boek eigenlijk een beetje toevallig gekozen. Voordat ik een boek uit ging zoeken had ik namelijk achterin het boek ‘Dossier Lezen’ gekeken. Daar stond namelijk een lijst met boeken, geselecteerd op thema, met achter elk boek een stukje over waar het boek in grote lijnen over ging. Uit die boeken had ik er een paar gekozen en de schrijver en titel ervan genoteerd. Met dat schrift ben ik naar de bibliotheek gegaan en heb ik als eerst gezocht naar het boek ‘De Meidenziekte’, maar aangezien deze niet in de bieb was moest ik een ander boek op zoeken. Dit werd toevallig ‘Het Jongensuur’ en toen ik het boek had gevonden heb ik de achterkant ervan gelezen. Het leek mij van te voren wel redelijk omdat ik erachter kwam dat het boek toch voornamelijk over de oorlog zou gaan en minder over hetgeen waar ik dacht dat het over zou gaan. Ik dacht namelijk (aan de titel gezien) dat het boek voornamelijk over de gevoelens van een bepaald persoon zou gaan die graag een jongen wil zijn terwijl zij een meisje is. Toch heb ik voor dit boek gekozen omdat ik oorlog op zich ook wel een leuk onderwerp vind. 2. Samenvatting Deze samenvatting heb ik van de site:
http://www.scholieren.com/uittreksels/view.php3?id=1055 gehaald. Het boek gaat over een joods meisje, Simone Baling. Ze is 9 jaar. Het boek speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog, dus ze moet onderduiken, gescheiden van haar ouders. In het boek worden vijf onderduikadressen beschreven: - Lichtstad 1941 - Muurstad 1942 - Veendorp 1943 - Zanddorp 1944 - Lichtstad 1945
Het zijn eigenlijk allemaal verschillende verhalen, want de overgang van het ene onderduikadres naar het andere wordt niet beschreven. In elk hoofdstuk wordt beschreven waar ze verblijft en wat ze er allemaal beleeft. Net als de schrijver van het boek voelt Simone zich niet lekker in haar vel met haar meisjeslichaam. Ze probeert op verschillende manieren te laten zien dat ze zich een jongen voelt. Dat doet ze door bijvoorbeeld lichamelijke activiteiten, zoals: voetballen, vechten, de omgang met haar vriendinnetje Gerrie. Door fantasie, zoals de jonge, gevangen Prins Sancho, hij is haar droomprins, vriend en afspiegeling van haarzelf. Maar ook door pogingen tot kameraadschap en door magische gedachten, zoals seksuele transformatie. Alles mislukt: onmacht, onbegrip en een gewelddadige dood van een nieuwe “vriend” maken iedere poging tevergeefs. 3. Eerste reactie Het was een mooi boek, vooral de manier waarop het geschreven is vond ik wel grappig. Het begint namelijk in 1945 en loopt dan af tot 1941 en dan krijg je alles nog eens goed op een rijtje gezet in het hoofdstuk ‘Oorlog’, je krijgt dus een kort overzicht van 1941 tot en met 1945, dit is dus wel in de chronologische volgorde en dan wordt er in het laatste hoofdstuk nog eens verteld wat er na de oorlog en dus na 1945 allemaal gebeurt. In het begin had ik nog niet helemaal door dat het terugliep en ik snapte nog wel meer niet helemaal, maar gelukkig werd me dat later wel duidelijk. Toch had ik het waarschijnlijk leuker gevonden als er niet telkens dingen werden weggelaten om deze dan vervolgens verderop in het boek pas te vertellen. Hierdoor ontstonden namelijk veel onduidelijkheden die je vermijdt als je het boek gewoon in chronologische volgorde laat lopen. De inhoud voor de rest vond ik wel leuk omdat het onderwerp mij wel aansprak, namelijk het onderduiken, Simone als jong meisje hoe ze alles om haar heen beleeft en dan ook nog met name het feit dat ze graag een jongetje wil zijn. 4a. Gevoelens Een groot gedeelte van dit boek roept medelijden bij mij op. Het feit dat ze graag een jongetje wil zijn, dat haar familie, vrienden en alle andere joden worden vervolgd, het onbegrip dat ze vaak krijgt, hoe afstandelijk haar familie na afloop van de oorlog is en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ook roept het boek bij mij af en toe onbegrip op. Dit wanneer ze het eten voor Sancho, haar verzonnen prins, ook echt verstopt in de grond, terwijl ze weet dat hij niet echt is, dat geeft ze zelfs toe! Ook begrijp ik niet dat de ouders van Simone zo afstandelijk reageren. Ze hebben hun dochter voor een hele lange tijd niet gezien, ze wisten eerst niet eens of ze nog leefde, en toch doen ze over alles heel luchtig. Ze geven haar veel te weinig aandacht. Het boek heeft mij ook verwonderd, zoals ik eerder al noemde. Dit was dus om het feit dat ze al zo jong zulke seksuele gevoelens had. Ook heb ik mij verwonderd om het feit dat zij nog bleef fantaseren over de man die ze tegen was gekomen op het pad en die haar mee had genomen het bos in en daar niet bepaald vriendelijk tegen haar was geweest. 4b. Belangrijkste zin/woord De belangrijkste zin was: ‘Hé, wat doe jij hier?’ Op blz. 13 regel 10 werd dit tegen Simone gezegd toen ze tijdens het jongensuur (alleen voor jongens dus) in het zwembad aan het zwemmen was en een jongen haar hierop betrapte. Het belangrijkste woord was: Jongen
Ik heb hier dus gekozen voor een zin en een woord die betrekking hebben tot de wil van Simone om een jongetje te zijn. Ik denk namelijk dat dat wel het hoofdthema is van dit boek, ondanks dat het niet zo is dat het grootste gedeelte van het boek over die stille wens, om een jongetje te zijn, gaat. Aangezien de titel van het boek ‘het jongensuur’ is, zal de schrijver waarschijnlijk hetzelfde hoofdthema in gedachten gehad hebben. 5a. Mening over gedrag hoofdpersonen Dit boek bevat zoals al eerder gezegd eigenlijk maar één hoofdpersoon en dat is dus Simone. Ik vind dat zij zich moedig heeft gedragen ten tijde van de oorlog. Ze kreeg niet altijd zoveel aandacht en ze moest veel dingen alleen doen, maar ondanks dat heeft ze zich toch erg goed gehandhaafd. Ook vind ik het erg knap van haar dat ze zo’n goede discipline bevat. Het lijkt mij namelijk dat wanneer je onderduikt en er zijn bijvoorbeeld Duitsers beneden en je mag dus geen geluid maken, dat dat erg moeilijk is voor een kind. Toch hebben er zich volgens mij geen situaties voorgedaan waarin ze zich niet gedisciplineerd gedroeg. Dat ze zich zo snel en goed kan aanpassen aan situaties is ook iets wat erg goed van haar is. Ze kan namelijk heel gemakkelijk en snel een ander dialect aannemen en dat vind ik van zo’n jong kind erg knap.
5b. Mening over structuur Het verhaal speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog en aangezien de hoofdpersoon joods is moet ze onderduiken. Zij duikt onder in verschillende gezinnen waarvan de meeste niet erg rijk waren. Voor de oorlog woonde ze gewoon bij haar ouders in huis. Zij was toen niet echt arm en ook niet echt rijk, ze zaten er dus een beetje tussenin. Het verhaal wordt verteld door de hoofdpersoon Simone in de belevende ik-vorm. Alle informatie over de personages wordt door Simone gegeven. Zoals ik eerder al zei, is het thema van het verhaal dat een meisje eigenlijk graag een jongen wil zijn. Het motief is ongeveer hetzelfde: het meisje haar wil om een jongen te zijn. Als visie had de schrijver waarschijnlijk voor ogen om het ‘probleem’ te laten zien, die mensen hebben die vinden dat ze met het verkeerde lichaam zijn geboren. Hij wil er, door de gedachten en gevoelens van zo’n persoon te beschrijven, meer begrip voor vinden bij de lezers en hierbij bij de mensen. Hij wil de mensen duidelijk maken dat deze persoon het er zelf heel moeilijk mee kan hebben en dat dat begrip dan heel belangrijk is. 5c. De uitwerking van het onderwerp De schrijver had als onderwerp gekozen: de ontwikkeling van een jong meisje die niet tevreden is met haar lichaam omdat ze eigenlijk graag een jongetje wil zijn. Dit onderwerp heeft hij in een verhaal gestopt over de tweede wereldoorlog en het leed van de joden die tijdens deze oorlog werd geleden. Door dit te doen wordt de aandacht van het onderwerp erg afgeleid, de oorlog en het onderduiken van het joodse meisje lijkt vaak belangrijker. Toch heeft hij wel goed en duidelijk uitgelegd wat de gevoelens van het meisje waren en wat de gevoelens dus vaak zijn bij mensen met hetzelfde ‘probleem’. 6. Verdiepingsopdracht no. 1 h4/v4 1. Het boek heet: ‘Het Jongensuur’ en is geschreven door Andreas Burnier. 2. (fragment op blz. 64/65/66) In het oude gedeelte van de stad is nog iets van
de middeleeuwen bewaard gebleven: lage muren
en twee ronde torens. Een gedeelte van de muren
is zo breed dat je er over kunt lopen. In de linkerto- ren woont een jongen. Hij is de zoon van de ko- ning. Zijn vader heeft hem in de toren verbannen
vanwegen een twist. De zoon wilde vechten tegen
de vijand om het land te beschermen. De koning
zegt: ‘Nee, we moeten wachten.’ De zoon wil niet wachten. Hij is jong en onbe- suisd. Hij slaat zijn vader. Die is vreselijk bedroefd. Maar de wilde zoon zet hij gevangen in de toren. ‘Sancho, hier blijf je op water en brood tot je be- rouw hebt getoond. Dan zal ik je misschien vergif- fenis schenken,’zegt de koning. Sancho is treurig dat hij in de toren zit opgeslo- ten. Maar hij is nog steeds boos dat hij van zijn va- der niet tegen de vijand mag vechten. ‘Ik wil hier ontsnappen en dan versla ik de vijand
en dan is mijn vader verbaasd en dankbaar en is het

land van mij.’ Vorige week heb ik Sancho beloofd dat ik hem
zal helpen te ontsnappen. Elke ochtend neem ik
iets mee van de ontbijttafel. Een flentertje kaas, een broodkorst, een suikerklontje. Dat begraaf ik
in de buurt van de toren, dan heeft Sancho iets te
eten als hij naar buiten komt. Verder kerf ik met mijn mes geheime bood- schappen in de bomen langs de weg die van de to- rens het land in voert. En met een krijtje zte ik te- kens voor hem uit op de stoepen en de muren. Sancho zal uit de toren komen langs aan elkaar
geknoopte lakens. Wij weten nog niet wanneer. Het veiligste lijkt ons volgende week, dan is het
nieuwe maan. ‘Wanneer kom je uit de toren?’ ‘Ik denk volgende week. Als het goed donker is. Ik heb alles klaar: een plattegrond van het kamp
van de vijand, wapens, alles.’ Wij zitten aan de oever van een riviertje, aan de
rand van een groen bos. ‘Zul je behoedzaam zijn? Ik wil niet dat je sterft.’ ‘Jij sterft toch ook? Iedereen sterft,’ zegt Sancho. ‘Al die mensen waar je nu bij woont: over honderd
jaar zijn jullie begraven, allemaal. Dan ben je weer
daar, weet je wel.’ Ik herinner mij de wijde donkerte waarin ze zwe- ven. Het zwartachtig, toch lichte schijnsel. De stil- te. Het gouden licht daarachter, als door een dun- ne wand. ‘Je bent dan weer overal, weet je wel.’ ‘Sancho, blijf nog een poosje bij me. Ga nog niet
vechten. Ik ben alleen bij al die grote mensen. Ze

zijn wel aardig voor me, maar ik kan niet met hen
praten zoals met jou.’ Maar Sancho moet gaan vechten. Het is zijn taak
de vijand te verslaan. Ik vrees dat hij zal omkomen
op het slagveld en dat ik hem nooit weer zal zien
als ik hem eenmaal uit de toren heb laten ontsnap- pen. Maar het moet. Dit fragment sprak mij erg aan omdat je in dit fragment kan zien hoe Simone, de hoofdrolspeelster in dit boek, nou eigenlijk omgaat met de oorlog, wat er zo’n beetje door haar hoofd heen gaat. Het blijkt dus dat ze de oorlog een beetje beleeft als een spelletje en dat ze erg alleen is en vandaar dus een verzonnen vriendje heeft. Dit vriendje is dus waarschijnlijk bedacht om even de oorlog te vergeten en om iemand te hebben met wie ze kan praten en avonturen beleven. Dat vind ik erg mooi gevonden en aan de andere kant ook weer erg zielig voor haar. 3. Dingen die mij wel aanspreken: - haar gevoelens dat ze een jongetje wil zijn (dit vind ik interessant want het kan je een ruimer denkbeeld geven tegenover mensen die niet gelukkig zijn met hun sekse, je kan ze dus beter begrijpen) - het onderduiken en de spanningen die dat met zich meebrengt (ik heb al meer verhalen gelezen over onderduiken en dit is het onderduiken van een jong meisje en zo kan ik het vanuit verschillende situaties zien en de spanning die het meebrengt is natuurlijk ook altijd leuk in een boek) - het beeld dat je krijgt te zien van hoe hard de oorlog was (het laat je de realiteit zien van hoe het was in de oorlog, het geeft je een beter beeld) Dingen die mij niet aanspreken: - het feit dat haar ouders zo verdoofd waren na de oorlog en geen tijd en aandacht meer hadden voor Simone (dit vond ik erg vreemd en erg zielig voor haar, eigenlijk een beetje onbegrijpelijk vond ik het) - hoe die volwassenen met Simone omgaan als ze in Muurstad is (de mensen daar besteedden nauwelijks aandacht aan haar terwijl ze nog zo’n jong kind is. Ze zouden haar juist een beetje moeten vermaken. Ook vond ik het niet toepasselijk hoe ongegeneerd ze in haar buurt waren, ze is nog jong en daar zouden ze rekening mee horen te houden) - het stukje: ‘voorbericht’(er wordt wat natuur beschreven en ik begrijp de relevantie van dit stuk niet echt, ik vind het een beetje vaag) - de latijnse (als ze dat zijn tenminste) stukje die soms aan het begin van een hoofdstuk staan (ik begrijp ze niet, kan ze niet lezen en er staat geen vertaling bij, daarom vind ik ze niet echt noodzakelijk of iets dergelijks) 4. Het gedeelte waarin Simone over de weg loopt en een man tegenkomt die haar tegenhoudt en haar mee het bos in neemt. Daar stelt de man allerlei vragen aan haar over waar ze vandaan komt, of er ook duitsers zijn en meer van dat soort vragen. Dan worden ze beschoten en vlucht Simone weg. Naderhand blijft ze aan deze man denken en over hem fantaseren, dat vind ik een beetje vreemd want hij was niet echt vriendelijk tegen haar en dat had ze zelf ook wel door. Vandaar dat ik mij daar over verwonderde en is dit incident mij goed bij gebleven. Het gedeelte waarin Simone met Gerrie naar de vuilnisbelt gaat en Simone Gerrie gaat betasten is mij ook goed bijgebleven. Ik vond het vreemd dat Simone op zo’n jonge leeftijd al zo ver was dat ze seksuele interesses kreeg. Ook dit was iets wat mij verwonderde en wat mij daardoor goed bij is gebleven. 5. Het is erg moeilijk om hier een antwoord op te geven aangezien in dit boek er eigenlijk maar één echte hoofdpersoon is en dat is Simone, maar Simone komt met niemand die ik ken overeen. De rest van de personages uit het boek worden allemaal maar heel kort en oppervlakkig beschreven. Alleen de broertjes Oele en Harm lijken een beetje op mijn neefje, zij lijken namelijk een beetje als 2 kwajongetjes die graag spelen en streken uit halen, zo is mijn neefje ook. 6. Simone bedacht allemaal verhalen en dat is iets wat ik vroeger ook wel deed in bed als ik me verveelde. 7. Slotevaluatie a. Wat me bij het lezen van het boek het meest is opgevallen/ wat me van dit boek het sterkst zal bijblijven, is hoeveel indruk zo’n oorlog nou heeft op een jong kind en dat een jong kind zo snel volwassen kan worden in verschillende opzichten. b. Wat me bij de verwerking van dit boek het meest is opgevallen/ het meest zal bijblijven, is wat voor diepe sporen de tweede wereldoorlog op veel mensen heeft achtergelaten. c. Het meest verwarrend van het boek vond ik de volgorde. Deze was een beetje ingewikkeld. Ik wist niet wat de korte latijnse?? stukjes betekenden, maar voor de rest kwam ik met het lezen geen problemen tegen. d. Wat ik van dit alles geleerd heb, is hoe vervelend het kan zijn als je het gevoel hebt met een verkeerd lichaam te zijn geboren. Ook heb ik geleerd hoeveel leed de joden aan de tweede wereldoorlog over hebben gehouden.