Auteur: Andreas Burnier
Jaar van verschijnen: 1969
Plaats van verschijnen: Amsterdam
Bladzijde: 106
Uitgeverij: Em. Querido’s b.v. Druk: 9e 1.2 Motto Es ist ein weisses Pergament
Die Zeit, und jeder schreibt
Mit seinem roten Blut darauf, Bis ihn der Strom vertreibt. Godfried Keller
Uitleg: Het is een oud wit schrift, van alle tijden, iedereen schrijft erin met zijn bloed totdat de stroom hen verdrijft. Dit gedicht gaat over de lijdensweg van de mensen en in dit geval kun je er de Joden in vinden, die met pijn en moeite (Mit seinem roten Blut) het leven doorgaat, en uiteindelijk net als zo velen overlijdt. Hij wordt dus met de stroom meegenomen. Hier gaat het boek onder andere over, over het moeilijke leven die de Joden hebben gehad. 1.3 Ander werk - Een tevreden lach - De wereld is van glas - De trein naar Tarascon - De huilende libertijn
De oorlog was voorbij. Het gezin is weer herenigd. Simone reageert haar agressie af op de Duitse krijgsgevangenen. Door een trucje komt ze op het jongensuur in het zwembad maar wordt verraden en er uitgestuurd. Ze vindt het vreselijk, want ze wil een jongen zijn, omdat ze dan niet achter wordt gesteld en meer rechten krijgt en een beroep kan kiezen. Ze wil meer vrijheid, geen stom huishoudelijk werk en geen ding zijn. De Canadezen zien haar ondanks alles toch als een meisje, ze willen haar kussen, maar dat wil ze niet, maar ze vindt het wel prettig. Werner, een goede vriend die net als Simone joods is, was met zijn moeder op transport gezet naar een kamp in Polen. Hoofdstuk 2: Zanddorp 1944
Simone is ondergedoken bij boer Victor. In een hooimijt buiten op het erf zaten ingekwartierde Duitse soldaten die iets ouder waren dan Simone en waarmee ze eten uitwisselde. Er waren Mongolen aan de rand van het bos en daarom mocht ze niet naar buiten. Ze komt een man tegen in het bos, deze vraagt haar naam en dingen over de omgeving. Wanneer de man, Mick genaamd, wil dat ze blijft slapen, wordt er geschoten en Simone vlucht en Mick blijft achter. De dag erna gaat ze hem zoeken en vindt z'n parachute met bloed erop. Ze vertelt het aan boer Victor. Met de drie zoons van Victor gaat ze Mick zoeken. De puberteit gaat in; ze weet dat ze geen jongen is en laat zich kaal scheren. Een paar dagen later waren ze bevrijd. Er worden drie vrouwen geschoren die met de Duitsers hadden gevrijd, maar de mannen worden niet gestraft. Hoofdstuk 3: Veendorp 1943
Ze woont bij een loodgieter en z'n vrouw. Ze moest eens per week naar een zekere familie Kosse waar ze soep moet brengen. Het stinkt daar vreselijk maar ze vindt het er toch aangenaam. Ze speelt met Riek in de turfschuur. Riek was Rooms, bij haar moest er zoals het hoorde door vrouwen alleen vrouwenwerk gedaan worden, heel de dag. Terwijl Riek haar werk doet, vertelt Simone haar verhaaltjes. Simone gelooft niet, maar zoekt het meer in de wetenschap. Waar ze nu verblijft, heeft ze een paar taken zoals: melk halen, stoep schrobben en aardappels schillen. Op een dag op school moet ze even met de meester mee, want er zal een Duitse ingenieur komen, die haar zou kunnen verraden. De meester heeft een plan gemaakt. Als de ingenieur komt moet ze de klas uitgaan en via een zijraam naar huis gaan. Hoofdstuk 4: Muurstad 1942
Simone woont bij haar oom en tante. Hun kinderen zijn er ook met hun vrienden, verloofden en echtgenoten. Simone wordt vrij gelaten in de dingen die ze wil doen. Ze mag alleen niet naar school. Simone voelt zich eenzaam en daarom verzint ze een jongen, Sancho, waarmee ze bevriend is. Hij is ongeveer dezelfde persoon als Simone en zit ongeveer in hetzelfde schuitje. Hitler heeft de NSDAP, een partij waar de familie lid van was, en die voor verbetering van de arme mensen was, verboden. Nu kan je zien wat voor slecht mens Hitler was, denkt Simone. De familie wordt door een NSB-er verraden maar deze waarschuwt ze wel, zodat ze op tijd kunnen vertrekken. Simone gaat mee met oom Wiebe. Hier voelt ze zich nog eenzamer. Ze mag alle boeken lezen die ze in huis hebben. Ze mag naar het oude vissershaventje van de stad. Simone raakt bevriend met Gerrie Goetheer die haar op een keer in de steek laat voor een jongen. Hoofdstuk 5: Lichtstad 1941
Simone luistert aan de verwarmingsbuizen naar de gesprekken van haar ouders. Simone is ziek. Ze wil weten wat het avondgeheim is van haar ouders. Ze fantaseert waar haar ziel `s avonds naar toe gaat. Ze denkt aan vroeger en ze wil met een vriend, Jurgen genaamd, trouwen. Ze speelt met Tom onder de tafel die bedekt is met matrassen waar ze onder moeten zitten tijdens luchtaanvallen. Ze wordt van school afgestuurd omdat ze joods is en krijgt thuis onderwijs van een gewone huisvrouw. Ze voelt zich steeds meer afgesloten door de Duitsers en wil om naar school te kunnen protestants zijn, erbij horen. Ze gaat naar een nieuwe school waar zij alles probeert te doen wat jongens ook doen. Bij de gymlessen worden de jongens van de meisje gescheiden. Het enige prettige van de oorlog is dat zij Werner heeft leren kennen. 2.2 Opbouw Het boek is opgebouwd uit 6 hoofdstukken en een voorbericht, het verhaal loopt van 1945 naar 1940 en het voorbericht is het laatste hoofdstuk. Elk hoofdstuk begint bij een nieuw onderduikadres. 2.3 Thema Het thema van het boek "Het Jongensuur" is dat de hoofdpersoon Simone eigenlijk een jongen wil zijn. Ze wil dit bereiken door haar hoofd kaal te scheren en haar als jongen te verkleden. Zij denkt dat God tijdens haar geboorte een fout heeft gemaakt. Als ze dan een keer ongesteld wordt legt ze zich erbij neer. Ook nog een thema is oorlog en onderdrukking. De oorlog heeft invloed om wat Simone meemaakt en hoe ze leeft, ze is de hele tijd op de vlucht. De schrijfster wil met boek eigenlijk vertellen wat zij zelf vroeger heeft meegemaakt, want zij wilde vroeger ook een jongen worden. 2.4 Personen - Hoofdpersoon
Simone: Ze wil graag een jongen zijn. Ze laat niet met zich sollen; ze is principieel en is eigenzinnig, leergierig, zelfstandig en gaat haar eigen gang. Ze is nieuwsgierig en fantasierijk. Er is wèl sprake van een karakterontwikkeling. In het begin van het boek laat ze nog een beetje over zich lopen maar aan het eind is ze heel zelfstandig en komt voor zichzelf op. 2.5 Verteller en Perspectief Het boek is in de ik-vorm geschreven. Het perspectief is goed gekozen, want je leert zo de gevoelens van Simone kennen en zo ook haar kijk op de wereld.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden