Het ijzeren ei door Walter Schrader

Recensie Autobiografische ideeënroman van de arts Schrader [1955], waarin de hoofdpersoon Rob naar een reünie van zijn middelbare school gaat. Op de reünie ontmoet hij Kees en wordt daardoor pijnlijk herinnerd aan een traumatische gebeurtenis uit hun schoolverleden. Hij besluit Kees te bezoeken om een en ander uit te praten, en blijft een paar dagen. Kees lijkt krankzinnig geworden en Rob kan slechts ternauwernood diens zelfmoord, een brand en zijn eigen dood voorkomen. Daarnaast spelen herinneringen aan een burgeroorlog in Afrika, twee drugsverslaafden op het station en gebeurtenissen tijdens een artsendienst een rol. Het prozadebuut van Schrader heeft te veel verhaallijnen, waarvan er geen een helder is. Het is een warrig geheel met postmoderne elementen, waarin wel aardige inzichten en ideeën beschreven worden. Er zit weinig spanning in, waardoor het moeilijk als verhaal te lezen is. Normale druk. Biblion, Annemiek Buijs Commentaar Deze recensie geeft mij het gevoel dat de recensente de achterflap goed gelezen heeft en daarna diagonaal door het boek is gestruikeld. Ze doet het verhaal echt tekort en maakt in haar korte stukje teveel fouten. Er zijn geen herinneringen aan een burgeroorlog in Afrika, er is geen sprake van een artsenspreekuur. Wat ik goed vind aan de recensie is dat Annemiek zelf aangeeft dat ze de verhaallijnen niet kan volgen, hetgeen niet zo verwonderlijk is als je zelfs de simpelste feiten door elkaar gooit. De recensente, een broodlezer, vertoont in haar korte analyse veel overeenkomst met de in de roman beschreven professionele hulpverleners, die mensen in nood van het ene naar het andere loket sturen. In deze context is het bijna vermakelijk dat de schrijver de hoofdpersoon in de roman laat zeggen dat hij niet door iedereen gewaardeerd wil worden. Het IJzeren ei is geschreven als een caleidoscoop, een ideeënpalet, vervat in een weerbarstige psychologische roman met vele verhaallijnen, glashelder voor degenen die willen begrijpen, met een keiharde moraal ondanks enkele postmoderne elementen. Het is een weergave van een verscheurde jeugd, opgetekend naar het grillige leven zelf. De verhaallijn in ieders leven, dat weten rijpere en wijzere mensen en emphatische psychotherapeuten daar moet soms een beetje naar gezocht worden. Annemiek Buijs zegt dat het boek wel aardige inzichten en ideeën beschrijft. Daar ben ik nu als schrijver blij mee. Een lezer die diagonaal leest, fout op fout schrijft en toch intuïtief aanvoelt dat het mijn boekje wel aardige ideeën en inzichten bevat. Lieve Annemiek, geachte mevrouw A. Buis (Nomen est omen) er is nog hoop. Walter Schrader

Schrijver Het IJzeren ei Commentaren op “Het IJzeren Ei” van Walter Schrader “Bij je romandebuut een ijzersterk werk afleveren dat je meesleept, aangrijpt en laat nadenken; het is slechts weinigen gegeven. Walter Schrader is een uitzondering op de regel. ‘Het ijzeren ei’ boeit tot de laatste pagina. Het beste werk dat ik dit jaar heb gelezen.” Patrick Ravensbergen in Het Witte Weekblad “Ik vind het een heel wonderlijk boek waarbij je echt de in de gedachtewereld van een aantal hoofdpersonen kruipt. Absoluut de moeite waard om te lezen, zeker als je houdt van boeken die tot nadenken stemmen.” Ron Davids op Radio West “In een adembenomen ruk uitgelezen. Gelachen om de vondst om Bin Laden en Bush als baby's te verwisselen en enorm geraakt door de beschrijving van de afstomping van de westerse mens, het medeLIJDEN tot zelfgecreëerd werkelijk lijden benoemd. Dat is enorm troostend.” Fay Lovsky, tekstschrijfster, componist, zangeres “Ik vond het een bizar, maar mooi boek. De meest aangrijpende scènes vond ik die, waarin Kees vertelt over zijn ski-ervaring op de ijsrichel en het 'laatste' hoofdstuk wanneer Rob met de dood wordt bedreigd in het brandende huis. Heel adembenemend en fascinerend. Maar het mooiste was de dreigende ondertoon in het hele boek, die papegaai, het drama van de moeder, dat onvoorspelbare van het karakter van Kees. Die gesprekken, waanzinnig interessant.” Reina ten Bruggenkate, schrijfster “Aanstekelijk gedachtegoed, spontaan vlamgevatte verhalen / verspringen verrassend van plaats en tijd, diepzinnige dialogen over actief en passief mededogen.” Charles Schouten, componist en muzikant