Versie: Abdolah, K. (2009). Het huis van de moskee. Wommelgem: Van In. (482 p.)
Als je een boek begint te lezen, dat is verkozen tot het op één na beste Nederlandse boek aller tijden, dan zijn de verwachtingen hoog. Ik had nog niets gelezen van Abdolah Kader, maar als het volk het graag leest, dan wil ik me er ook aan wagen.
Zoals de naam van de schrijver en de titel al doen vermoeden, zal het verhaal zich niet langs onze contreien afspelen. Je wordt door Abdolah meegevoerd naar het Iran uit de jaren 70 van de vorige eeuw, ten tijde van de Iraanse revolutie.
Net door die revolutie is het thema eerder onbekend terrein. Ik ben niet opgegroeid met de revolutie. Dit wil evenwel niet zeggen dat ik het geen interessant onderwerp vond. Doordat het verhaal zich in een andere cultuur en in een andere periode situeert, is het in het begin moeilijk om je in te leven. We zijn de levenswijze die daar heerst niet gewoon. Toch kom je beetje bij beetje in aanraking met het doen en laten van de familie van het huis van de moskee.
Ik vind dat Abdolah zijn personages zeer realistisch voorstelt. Ze hebben elk hun sterktes en hun zwaktes. Het geloof en tradities spelen bij de meeste van hem nog een zeer prominente rol. Dit komt duidelijk naar voren in hoe ze denken en handelen. Hun manier van doen tijdens de revolutie is zorgvuldig uitgewerkt. Je verschiet ervan hoe sommige personages veranderen. Liefde wordt haat, vriendschap wordt verdriet. Die veranderingen drijven hun levens uiteen. Zo zie je maar wat een revolutie allemaal teweeg kan brengen.
Je maakt niet alleen kennis met de personages, maar ook met de Perzische taal. In het boek kwamen af en toe enkele Perzische woorden voor. Dit draagt bij tot een meerwaarde aan het verhaal. Wanneer er af en toe een onbekend woord voorkomt, waan je je echt in Iran. Gelukkig was er een verklarende woordenlijst aanwezig. Zelfs met weinig woorden kan Abdolah Kader de betekenis, die achter iets schuilt, heel duidelijk naar voren brengen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden