Auteur: Kader Abdolah
Genre: Historische roman
Korte motivatie van je boekkeuze.
Mijn moeder heeft dit boek gelezen en omdat ze ons graag mee wilde laten genieten van dit boek, las ze stukjes voor die ze bijzonder vond of die ze graag met ons wilde delen.
Daardoor werd ik ook nieuwsgierig naar het boek, omdat ik kleine stukjes wist.
Het einde wist ik nog niet, daarom bleef het nog spannend om het boek te lezen.
Verder is deze schrijver vrij bekend en vond ik het wel goed om een boek van hem te lezen.
Achterin het boek zit een woordenlijst, wat erg handig is.
Er worden namelijk heel veel Iranese woorden gebruikt en door die woorden lijst leer je ook echt de taal kennen.
Ook staan er soms zinnen in, die wel belangrijk zijn voor het boek, want anders begrijp je het niet meer.
Hoe is het boek opgebouwd?
Het huis van de moskee is een zelfstandig boek, het is geen boek uit een serie.
Je zou kunnen zeggen dat het boek verdeelt is in hoofdstukken, maar er staat nergens hoofdstuk 1 of hoofdstuk 12. Daarom kun je beter zeggen dat het boek verdeelt is in delen of in verhalen, want dit boek is typisch een verhaal in een verhaal.
In het boek volg je een rode lijn, waar allemaal verhalen omheen worden verteld.
Elk hoofdstuk is een ander verhaal, het heeft altijd te maken met die rode lijn(namelijk, de moskee en het huis van de moskee), maar het gaat wel steeds ergens anders over.
Er zijn heel veel verschillende verhalen, met allemaal andere titels, zoals: Hagedis, Kaäba, Zinat, Preek.
De titel is gelijk het onderwerp voor het verhaal.
Het boek heeft verder geen plaatjes, met uitzondering van de stamboom die in het begin van het boek staat.
Toch vallen de gedichten wel op, omdat er wel een paar regels worden overgeslagen voordat het gedicht begint en ook weer voordat de gewone tekst weer begint.
Het genre van 'Het huis van de moskee' is een historische roman, over de islamitische samenleving in Iran.
Het is een historische roman omdat het verhaal zich in het verleden afspeelt en het is een roman omdat het een verhaal is over het leven van mensen, over gevoelens en de ontwikkeling van een land.
Korte samenvatting van het boek.
Al 800 jaar zorgt de familie van Aga Djan voor de moskee. Ze wonen in het huis van de moskee, en ze hebben een belangrijke centrale positie in de stad.
Ze brengen al generaties lang de Iman voort, die net als Aga Djan een belangrijk man is.
Aga Djan is het hoofd van de familie en een rechtvaardige man.
Hij leeft zoals een moslim zou moeten leven, volgens de regels van de Islam.
Er gebeurt van alles in,bij en rond het huis en de moskee.
Als er een radicale stroming ontstaat onder de ayatollahs, ze zijn fel tegen het bewind van de veramerikaniseerde sjah, wordt de sfeer grimmiger in het land en dus ook in de moskee.
De moskee krijgt een radicale Iman, die later de rechterhand van Khomeini wordt, wanneer Khomeini uit Parijs terugkeert.
Irak begint onder aanvoering van Amerika een oorlog tegen Iran en het land lijdt zwaar onder het geweld en het nieuwe regime van Khomeini.
Gelukkig wordt het langzaam weer zoals het was, maar het zal nooit hetzelfde zijn.
Eerste persoonlijke reactie:
Wat een mooi boek!
Het boek is rustig, duidelijk en erg mooi geschreven.
Ik dacht dat ik overvallen zou worden door de enorme hoeveelheid cultuur die in het boek besproken wordt, maar dat is helemaal niet zo.
Alles wordt goed uitgelegd en precies op de goede momenten gebracht, zodat je niet het idee krijgt dat alles te snel gaat en je moet gaan teruglezen.
Verder ben ik heel erg blij dat ik dit boek heb gelezen,omdat het echt een verrijking voor je is!
Dit klinkt misschien heel erg bijzonder, maar je leert echt van dit boek, ik heb nooit geweten hoe het leven in Iran met de islam is en ik vind dat Kader Abdolah dit boek erg goed geschreven heeft voor ons, nuchtere Hollanders die eigenlijk maar niets met de Islam te maken willen hebben.
Abdolah schrijft op de achterkant van het boek:”Ik heb dit boek voor de westerse wereld geschreven.
Het gaat over mensen, over kunst, over religie, over seks, over film, over het belang van radio en televisie.
Dat gevoel krijg ik ook echt, dat hij ons een kijkje gunt in een islamitische samenleving.
Belangrijkste personages en hun onderlinge relaties.
Dit boek draait om Aga Djan en om heel veel bijpersonen.
Aga Djan is een rijke en grote tapijthandelaar. Hij is het hoofd van de bazaar en hij woont met zijn familie in het huis van de moskee.
Hij is een rechtvaardige man die volgens de regels van de Islam leeft.
De familie van Aga Djan bestaat uit:
- Fagri Sadat. De vrouw van Aga Djan. Zij vangt elk jaar vogels, bestudeert hun veren en tekent ze na. Dan gebruikt Aga Djan die patronen voor zijn tapijten.
- Nosrat. De broer van Aga Djan. Nosrat filmt erg graag en vaak, zo filmt hij ook de ontwikkeling van Iran. Hij heeft zijn eigen wil en laat, om erkenning te krijgen, zijn films aan Khomeini zien.
- Djawad. De zoon van Aga Djan. Djawad sluit zich aan bij het rode dorp en wordt daarom geëxecuteerd tijdens het regime van Khomeini.
- Nasrin en Ensi. De twee dochters van Aga Djan, die al gauw uit huis gaan en trouwen.
- Moázen. De blinde vader van Shahbal en de omroeper van de moskee.
Hij kan aan bewegingen en geluiden horen wie er voor hem staat en hij is een goede pottenbakker.
- Shahbal. Zoon van Moázen. Hij voert graag diepe gesprekken met Aga Djan en hij overtuigt Aga Djan ervan dat het belangrijk is dat de Iman de landing van Armstrong op de maan ziet.
Later sluit hij zich aan bij de revolutionaire beweging tegen het regime de sjah, maar later ook tegen het regime van Khomeini.
Hij wordt uiteindelijk schrijver in Nederland.
- Golbanoe en Golebeh: De grootmoeders. Deze twee oude dames leven hun hele leven al in de moskee. Ze weten alles en zorgen dat alles in de moskee goed blijft draaien.
Het is hun droom om ooit naar Mekka te gaan, de heilige stad en als ze eenmaal gaan, keren ze nooit meer terug.
De Iman en zijn familie.
- Alsaberi. De eerste Iman in het boek, hij overlijdt onverwacht en laat Zinat als weduwe achter.
- Zinat, de weduwe van Alsaberi en moeder van Ahmad. Ze kan erg goed verhalen vertellen en gebruikt dat later om vrouwen te dwingen zich te laten onderwerpen aan het regime van Khomeini.
- Ahmad. De opvolger van Alsaberi. Ahmad is een hele slimme Iman, die helaas aan de opium is verslaafd. Aga Djan probeert hem te helpen, maar tevergeefs. Hij eindigt als boer in de bergen.
Uiteindelijk wordt hij de rechterhand van Khomeini, hij wordt een gevreesde rechter, die vele moorden op zijn geweten heeft.
Shahbal vermoord hem aan het einde van het boek.
- Sediq en Hagedis. Sediq was een tijdje getrouwd met Galgal, met hem krijgt ze de gehandicapte Hagedis, die alleen maar kan kruipen.
Perspectief.
Je leest dit boek vanuit de alwetende verteller, maar je voelt wel sterk dat Aga Djan de hoofdpersoon van het boek is.
Hij regelt alles en voor je gevoel vertelt hij het verhaal. Dit doet hij zeker niet, maar je maakt vooral zijn gevoelens en onmacht mee.
Toch bekijkt hij alles heel erg gelijkmatig en staat hij overal voor open.
Hij komt echt over als een goede man, ik zou hem een beetje met Perkamentus uit Harry Potter kunnen vergelijken, iemand die altijd een oplossing heeft.
Daarom is het ook hartverscheurend om te lezen dat Aga Djan op een geven moment op is.
Door dit perspectief bekijk je het verhaal objectief en ik denk dat dat precies de bedoeling van de schrijver is, een objectieve kijk geven op de samenleving van de islam.
Later kom je erachter dat het verhaal van de moskee vertelt wordt door Shahbal, maar ik vind dat je daar weinig van merkt.
Daardoor kun je zelf een oordeel vormen, al vind ik wel dat er meer negatiefs wordt verteld over Khomeini dan positiefs.
Maar dat vind ik logisch, aangezien Kader Abdolah zelf tegen het regime van de sjah en tegen het regime van de ayatollahs heeft gestreden.
Daarom kan hij alles in het boek ook heel erg goed beschrijven, hij heeft alles zelf meegemaakt.
In welke tijd speelt het boek zich af?
Je hebt sowieso het idee dat je jaren achterloopt als je wordt geïntroduceerd in het samenleving van het huis van de moskee. De bewoners leven al 800 jaar met dezelfde gebruiken en manieren, en ze hebben nog nooit van een televisie gehoord.
In werkelijkheid begin je in het boek rond 1969, want in één van de eerste hoofdstukken wordt de maanlanding van Neil Armstrong besproken en die was op 19 juli 1969.
Daarna wordt het boek chronologisch verteld.
Nog een punt waarop je (zonder dat het jaartal genoemd wordt!) een jaartal kunt bedenken, is het verdwijnen van sjah uit Iran.
Tegelijkertijd is er de opkomst van Khomeini.
Een ander punt is de dood van Khomeini, in 1989.
Dus als je een beetje op de hoogte bent van de algemene geschiedenis van de wereld, weet je ongeveer in welke tijd dit verhaal zich afspeelt.
Hoe wordt er omgegaan met de tijd in het boek?
Het boek is volledig chronologisch en erg op de geschiedenis gericht, alle geschiedkundige gebeurtenissen in het boek zijn ook echt gebeurt, zoals de val van de sjah, de opkomst van Khomeini en de landing van Neil Armstrong op de maan.
Al die geschiedenis is ook allemaal waar gebeurt, als er over een Perzische koning wordt gepraat, heb je gelijk het idee dat je in een geschiedenisles zit.
Verhaallaag.
In het huis van de moskee worden de verhalen verteld van de bewoners van het huis van de moskee. Ook maak je de ontwikkeling van Iran mee onder het bewind van de sjah en Khomeini.
Titelverklaring:
De titel is: Het huis van de moskee.
Deze titel is gemakkelijk te verklaren, omdat het boek over de bewoners van het huis van de moskee gaat. Alles draait om het huis van de moskee, de bewoners ervan en de moskee. Dan is het logisch om het boek zo te noemen.
Motief:
Er is geen motto in dit boek, maar wel een motief.
Voor Aga Djan. Om hem te laten gaan.
Shabhal vertelt het verhaal van de moskee en Shahbal en Aga Djan hadden altijd een hele goed relatie.
Later vertrekt Shahbal naar Nederland en hij stuurt een brief naar Aga Djan om te vertellen dat hij aan het schrijven is.
Dus het motto is door Shahbal geschreven, om Aga Djan te laten gaan. Want al beweert hij dat ze elkaar nog een keer zien, diep in zijn hart weet hij ook wel dat die kans erg klein is en daarom dit motto denk ik.
In het boek “Het huis van de moskee” lees je over Shahbal als bij-persoon, maar eigenlijk heeft hij het boek dus geschreven.
Het thema is vooral de Islam, want het hele boek draait om leven in een islamitische samenleving en de ontwikkeling van Iran als land.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden