Het huis met het blauwe dak door Tineke Hendriks

1.primaire gegevens van het gelezen werk a. naam schrijver: Tineke Hendriks
b. titel: Het Huis met het blauwe dak
c. eerste verschenen: 1992 ( tweede druk 1998 ) d. uitgever: Sjaloom, Amsterdam
e. aantal bladzijden: 187 3.korte samenvatting van de inhoud Jinta van Kesteren is geadopteerd door Ruud en Ilona van Kesteren toen ze één jaar was. Ze is het onwettige kind van Kim Mi Sook en Choe Tae Soo. Het meisje werd niet geaccepteerd door de familie van Mi Sook en daarom bracht zij haar dochter naar een kindertehuis, het huis met het blauwe dak. Daar zou men nieuwe ouders voor het meisje zoeken, waar ze goede voeding zou krijgen, goede kleding, aardige vrienden en goed onderwijs. Mi Sook kon nu ook zelf een nieuw leven beginnen, zonder zorgen over een onwettig kindje dat door niemand werd geaccepteerd. Jinta is nu vijftien jaar en ze is verliefd op Richard, een vriend van haar broer Thijs. Ze denkt dat hij haar ook leuk vindt maar ze komt erachter dat hij van meisjes houdt met blond haar en blauwe ogen. Jinta heeft donker haar, bruine smalle ogen, brede neus en een breed gezicht. Sindsdien is ze steeds meer bewust van haar Aziatische uiterlijk en vraagt ze zichzelf af bij wie ze nu eigenlijk hoort en waar ze vandaan komt. Sinds haar vriendin Barbara naar Groningen is verhuisd heeft Jinta bijna geen vrienden meer. Ze gaat make-up gebruiken om minder Aziatisch te lijken maar als dat niet lukt bedenkt ze dat een oogcorrectie haar grote ronde ogen kan bezorgen. Ze gaat naar een dokter voor een gesprek. De dokter vraagt waarom ze ronde ogen wil en het gesprek komt op Jinta’s afkomst. Jinta realiseert zich dat ze eigenlijk niets van haar biologische moeder weet. Ze zou wel willen weten wie dat is en waarom ze haar heeft afgestaan. Heel voorzichtig gaat ze op zoek naar haar verleden, ze vraagt haar moeder om de adoptiepapieren. Moeder vindt het een moeilijk onderwerp, waarschijnlijk omdat ze bang is dat ze Jinta kwijtraakt. In de adoptiepapieren staat haar Koreaanse naam, Kim Yung Ja. Ook de naam van haar moeder en de leeftijd van haar moeder toen ze haar afstond staan erin, maar niet waarom ze haar afstond. De vragen die Jinta over haar biologische moeder heeft, maken haar erg onzeker. Ze is kattig tegen haar moeder en dat veroorzaakt spanningen in huis. Ze denkt dat ze met niemand over haar problemen kan praten. Tijdens een gesprek met haar vader blijkt dat hij haar wil helpen als ze op zoek wil naar haar echte moeder. Ze zou dat wel willen maar ze is ook bang voor wat ze zal vinden. Ze denkt er wel voortdurend aan. Maanden later ziet ze een documentaire op de televisie over twee Koreaanse zusjes die hun werkelijke ouders proberen te vinden. Nu besluit Jinta naar het adoptiebureau te bellen. Een medewerkster vertelt haar dat ze een brief in het engels moet schrijven voor haar moeder. Het adoptiebureau zal dan proberen haar moeder op te sporen. Na meer dan een jaar wachten krijgt Jinta antwoord op haar brief. Haar moeder is gevonden. Ze heeft haar een kort briefje teruggestuurd. Jinta vindt het briefje onpersoonlijk en het is niet wat ze had verwacht. Ze vraagt zich af wat ze nu met deze informatie gaat doen. Is ze blij dat haar moeder is gevonden of eigenlijk niet? Jinta’s vader moet een tijd later naar Japan voor zijn werk en Jinta en haar moeder gaan mee. Als vader klaar is met zijn werk in Japan, is het plan om door te reizen naar Korea. Uiteindelijk gaan alleen Jinta en haar moeder naar Korea. Mi Sook is getrouwd en heeft een zoon. Haar gezin weet niets van Jinta af, daarom is het moeilijk om een ontmoeting te regelen tussen Jinta en Mi Sook. Als dat uiteindelijk toch lukt, is het een teleurstelling voor allebei. Ze zijn in verschillende culturen opgegroeid, met andere gewoonten en gebruiken. Ze zijn volkomen vreemden voor elkaar. Als ze weer terug is in Nederland is ze opgelucht, ze weet wie haar biologische moeder is, maar ze voelt geen band met haar. Ze hoort bij haar adoptiefouders en haar leven in Nederland. 4.de verdieping, een analyse van je gelezen boek. A.titelverklaring: ik denk dat de schrijfster het blauwe dak van het opvangtehuis bedoeld. De titel is “het huis met het blauwe dak” maar omdat er eerst het huis staat en onderaan de voorkant staat met het blauwe dak denk ik dat de schrijfster bedoeld dat Jinta 2 huizen heeft, ze woont maar in 1 huis in Nederland maar omdat ze in Korea is geboren. B.Genre: het is een roman, maar wel heel informatief, dat komt omdat er goed beschreven staat hoe het komt dat Jinta haar moeder wilt ontmoeten en hoe ze het heeft aangepakt. Erg interessant voor kinderen die ook geadopteerd zijn. C.personages: Jinta is een meisje van 15. Jinta’s oorspronkelijke naam is Kim Yung Ja. Ze komt oorspronkelijk uit Zuid-Korea, maar is als peuter geadopteerd door Nederlandse ouders. Soms is ze behoorlijk tegendraads, kan goed doordrammen en overdreven reageren. Ze heeft zwart haar en sleetogen. Jinta’s Nederlandse moeder heet Ilona en is ongeveer 45 jaar. Ook Ilona kan erg overdreven doen. Over haar uiterlijk weet ik niet veel. Jinta’s Nederlandse vader heet Ruud. Ook hij is ongeveer 45 jaar. Hij luistert goed, zeker als hij een gesprek met Jinta in de keuken heeft. En behulpzaam want hij helpt Jinta zoeken naar haar biologische moeder in Korea. Thijs is de Nederlandse broer van Jinta en is ongeveer 17 jaar. Jinta kan het wel goed met hem vinden, al is hij niet zo heel vaak thuis en zijn ze erg verschillend. Hij houdt van harde rock muziek. Op Thijs’ vriend Richard is Jinta verliefd. Richard houdt van meisjes met blond haar en blauwe ogen. De biologische moeder van Jinta is Kim Mi Sook. Toen Mi Sook achttien was, is Jinta geboren. Ze is arm, maar niet echt ongelukkig. D.Tijd en ruimte: het gebeurd ongeveer 10 jaar geleden. Het is vrij modern allemaal. Het speelt zich af in Korea en Nederland. Ook zijn er flashbacks naar vroeger toen Jinta werd geboren. De ruimtes zijn: Jinta haar kamer, haar huis, het huis in Korea waar Kim Mi Sook eerst woonde dan haar nieuwe huis, het opvangtehuis, een hotel in Japan en Korea, maar voornamelijk in Nederland. E.verteller: ik beleef het verhaal door de ogen van Jinta, ik leef met haar mee hoe graag ze haar moeder wilt vinden en je kan ook steeds haar gedachtes lezen: waarom ben ik anders?, waarom weet ik niks van me moeder?, lijkt ik op haar? Wie is mijn vader? Enzovoorts. F.thema en motieven: het thema is adoptie, de motieven zijn hiervan dat Jinta is geadopteerd van Korea naar Nederland toe. En dat ze later terug gaat naar Korea om toch haar biologische moeder op te zoeken. G.spanning: je merkt wel dat ze de spanning goed heeft opgebouwd, dat merk je aan hoe graag je wilt weten hoe het nou zou gaan af lopen. Vooral door de flashbacks dat je een stuk over haar moeders geschiedenis leest is indrukwekkend en je weet nu waarom ze het kind heeft afgestaan. H.stijl: ze gebruikt realistische woorden en moderne voorwerpen worden in het verhaal beschreven. Ook staan er Koreaanse woorden in want toen Jinta in de documentatie map zat te bladeren kwam ze het volgende tegen: was er dan helemaal niets uit Korea? Ja. Een lijst met Koreaanse woorden, de Nederlandse vertaling ernaast. Appa, Pappa. Oema , mamma. Halmoeni, grootmoeder. Onni, ouder zusje. Met behulp van die lijst moesten haar ouders haar zeker proberen te begrijpen. Er waren een paar zinnen aangestreept: moet je een plasje? Heb je honger? Heb je pijn?.
5. Relatie tussen tekst en auteur: op de achterkant van het boek staat het volgende: dit is het eerst boek van Tineke Hendriks. Voordat ze “het huis met het blauwe dak” schreef werkte ze onder andere bij een bemiddelingsbureau voor adoptiekinderen. De ervaringen die ze daarbij opdeed heeft ze in het verhaal van Jinta kunnen verwerken waardoor het zeer levensecht is geworden. 6. de persoonlijke beoordeling het boek gaat over “adoptie”, ik denk ook dat dat het onderwerp van het verhaal is. Ik vind het boek zeer interessant, omdat het herkenbaar was. Het verhaal is zeer realistisch en modern, daar bedoel ik mee dat het makkelijke woorden heeft en nog niet zo lang geleden is gebeurd. Het was een diepgaand onderwerp, als je nog nooit over het onderwerp adoptie gehoord had dan weet je het nu wel en ook wat er allemaal bij komt kijken. Ik kan dit boek niet vergelijken met een ander boek, omdat ik tot nu toe nog geen andere boeken heb gelezen die over adoptie gaan. Ik vind dat de gebeurtenissen minder belangrijk zijn als de gedachtes/ gevoelens van Jinta, want het verhaal gaat pas rollen waarneer Jinta gaat nadenken over wie ze nou eigenlijk is. Er kwamen genoeg gebeurtenissen in het boek voor. Ik vond het wel leuke gebeurtenissen. Ze waren erg interessant. Ze waren dus ook erg geloofwaardig, en ik kon ze daarom ook makkelijk volgen, alleen soms werd het wat langdradig, omdat ze dan te ver in het onderwerp opgingen. De personen kwamen heel levensecht over en ik kon me daarom ook erg inleven in Jinta maar ook in Mi Sook, haar biologische moeder. Ik ben zeker niet door de personen in het verhaal beïnvloed, ze kwamen niet asociaal over en ook weer niet heel kinderachtig. Ik vond het jammer dat Jinta opeens heel negatief doet tegenover haar moeder, haar moeder zit er ook mee dat Jinta zo in de knoop zit met haarzelf en ze wilt graag haar dochter helpen maar alles wat ze vraagt of doet is verkeerd in de ogen van Jinta. Jinta gaat zich dan bijna elke dag uit school opsluiten op haar kamer. En ze komt niet meer beneden, heel soms als haar moeder vraagt of ze naar beneden komt voor wat thee. Wel vind ik het positief dat ze het voor elkaar krijgt om haar echte moeder te zien, ze heeft wel doorzettingsvermogen. Aan Mi Sook vind ik het heel knap dat ze toch het eerste jaar voor haar kind wou zorgen zonder dat ook maar enig respect kreeg van haar familie. Maar negatief vond ik dat het leek alsof ze zich schaamde voor haar eigen dochter omdat ze geen verder kontact wou hebben met Jinta. Ik kon het verhaal makkelijk lezen en vlot volgen, ik ben heel zelden een moeilijk woord tegengekomen. Toen ze in Korea waren vond ik het saai worden toen ze over de markt liepen en helemaal gingen beschrijven hoe de markt eruit zag en hoe die mensen Jinta en haar moeder aankeken, en hoe die mensen eruit zagen. Ik vond het spannend worden toen Jinta haar biologische moeder zou zien, maar ook of ze nog post zou krijgen van haar biologische moeder uit Korea. Het einde vond ik iets minder want het eindigt dat haar moeder weer leuk bij haar gezinnetje zit en Jinta met een gevoel in Nederland dat ze daar thuis hoort en niet in Korea. Het taalgebruik was makkelijk, er kwamen weinig dialogen in voor wel Koreaanse of engelse woorden. Er zijn weinig zinnen mij bijgebleven, ik weet nog wel precies waar het overging en ik kan het ook helemaal na vertellen maar ik kan de zinnen niet precies navertellen.