Het huis met het blauwe dak door Tineke Hendriks

Zakelijke gegevens: Tineke Hendriks, Het huis met het blauwe dak, (1992) Sjaloom, 2de druk 1998 Personen: Jinta is een meisje van 15 en later in het boek 16 jaar oud. Jinta’s oorspronkelijke naam is Kim Yung Ja. Ze komt oorspronkelijk uit Zuid-Korea, maar is als peuter geadopteerd door Nederlandse ouders. Soms is ze behoorlijk tegendraads. Zeker als het over haar uiterlijk gaat of over Zuid-Korea. Ze kan ook behoorlijk doordrammen en overdreven reageren. Jinta’s Nederlandse moeder heet Ilona en is ongeveer 45 jaar. Ook Ilona kan erg overdreven doen. Ze is erg nieuwsgierig en ook wel eigenwijs. Ze heeft een beetje een minderwaardigheidscomplex, dat merk je vooral als Jinta en haar Nederlandse ouders in Japan zijn. Jinta’s Nederlandse vader heet Ruud. Ook hij is ongeveer 45 jaar. Ik vond hem wel sympathiek overkomen, zeker als hij een gesprek met Jinta in de keuken heeft. Hij helpt Jinta zoeken naar haar biologische moeder in Korea. Thijs is de Nederlandse broer van Jinta en is ongeveer 17 jaar. Jinta kan het wel goed met hem vinden, al is hij niet zo heel vaak thuis en zijn ze erg verschillend. Op Thijs’ vriend Richard is Jinta verliefd. Richard houdt van meisjes met blond haar en blauwe ogen, niet van meisjes zoals Jinta. De biologische moeder van Jinta is Kim Mi Sook. Toen Mi Sook achttien was, is Jinta geboren. Ze is arm, maar niet echt ongelukkig. Als ze Jinta heeft weggebracht naar ‘het huis met het blauwe dak’ is ze erg ongelukkig, omdat ze haar kind mist, maar later wordt dat steeds minder. Samenvatting: Jinta van Kesteren is geadopteerd door Ruud en Ilona van Kesteren toen ze één jaar was. Ze is het onwettige kind van Kim Mi Sook en Choe Tae Soo. Het meisje werd niet geaccepteerd door de familie van Mi Sook en daarom bracht zij haar dochter naar een kindertehuis, het huis met het blauwe dak. Daar zou men nieuwe ouders voor het meisje zoeken, waar ze goede voeding zou krijgen, goede kleding, aardige vrienden en goed onderwijs. Mi Sook kon nu ook zelf een nieuw leven beginnen, zonder zorgen over een onwettig kindje dat door niemand werd geaccepteerd. Jinta is nu vijftien jaar en ze is verliefd op Richard, een vriend van haar broer Thijs. Ze denkt dat hij haar ook leuk vindt maar ze komt erachter dat hij van meisjes houdt met blond haar en blauwe ogen. Jinta heeft donker haar, bruine smalle ogen, brede neus en een breed gezicht. Sindsdien is ze steeds meer bewust van haar Aziatische uiterlijk en vraagt ze zichzelf af bij wie ze nu eigenlijk hoort en waar ze vandaan komt. Sinds haar vriendin Barbara naar Groningen is verhuisd heeft Jinta bijna geen vrienden meer. Ze gaat make-up gebruiken om minder Aziatisch te lijken maar als dat niet lukt bedenkt ze dat een oogcorrectie haar grote ronde ogen kan bezorgen. Ze gaat naar een dokter voor een gesprek. De dokter vraagt waarom ze ronde ogen wil en het gesprek komt op Jinta’s afkomst. Jinta realiseert zich dat ze eigenlijk niets van haar biologische moeder weet. Ze zou wel willen weten wie dat is en waarom ze haar heeft afgestaan. Heel voorzichtig gaat ze op zoek naar haar verleden, ze vraagt haar moeder om de adoptiepapieren. Moeder vindt het een moeilijk onderwerp, waarschijnlijk omdat ze bang is dat ze Jinta kwijtraakt. In de adoptiepapieren staat haar Koreaanse naam, Kim Yung Ja. Ook de naam van haar moeder en de leeftijd van haar moeder toen ze haar afstond staan erin, maar niet waarom ze haar afstond. De vragen die Jinta over haar biologische moeder heeft, maken haar erg onzeker. Ze is kattig tegen haar moeder en dat veroorzaakt spanningen in huis. Ze denkt dat ze met niemand over haar problemen kan praten. Tijdens een gesprek met haar vader blijkt dat hij haar wil helpen als ze op zoek wil naar haar echte moeder. Ze zou dat wel willen maar ze is ook bang voor wat ze zal vinden. Ze denkt er wel voortdurend aan. Maanden later ziet ze een documentaire op de televisie over twee Koreaanse zusjes die hun werkelijke ouders proberen te vinden. Nu besluit Jinta naar het adoptiebureau te bellen. Een medewerkster vertelt haar dat ze een brief in het engels moet schrijven voor haar moeder. Het adoptiebureau zal dan proberen haar moeder op te sporen. Na meer dan een jaar wachten krijgt Jinta antwoord op haar brief. Haar moeder is gevonden. Ze heeft haar een kort briefje teruggestuurd. Jinta vindt het briefje onpersoonlijk en het is niet wat ze had verwacht. Ze vraagt zich af wat ze nu met deze informatie gaat doen. Is ze blij dat haar moeder is gevonden of eigenlijk niet? Jinta’s vader moet een tijd later naar Japan voor zijn werk en Jinta en haar moeder gaan mee. Als vader klaar is met zijn werk in Japan, is het plan om door te reizen naar Korea. Uiteindelijk gaan alleen Jinta en haar moeder naar Korea. Mi Sook is getrouwd en heeft een zoon. Haar gezin weet niets van Jinta af, daarom is het moeilijk om een ontmoeting te regelen tussen Jinta en Mi Sook. Als dat uiteindelijk toch lukt, is het een teleurstelling voor allebei. Ze zijn in verschillende culturen opgegroeid, met andere gewoonten en gebruiken. Ze zijn volkomen vreemden voor elkaar. Als ze weer terug is in Nederland is ze opgelucht, ze weet wie haar biologische moeder is, maar ze voelt geen band met haar. Ze hoort bij haar adoptiefouders en haar leven in Nederland.
De Titelverklaring: Achter de titel van het boek steekt meer dan dat je op het eerste gezicht zou denken. Tineke Hendriks dacht aan de kleur blauw in de titel, omdat blauw haar lievelingskleur is. Het idee voor een kleur in de titel kwam van 'Het groene boekje', een boekje over de Nederlandse spelling, en van 'Het rode boekje', Daarin drong de Chinees Mao zijn ideeën op aan de bevolking. Dat zijn allebei leerzame boekjes en ze wilde dat haar boek dat ook zou zijn, zodat anderen niet dezelfde blauwtjes oplopen die Tineke Hendriks is tegengekomen in haar zoektocht. De kleur blauw kwam ook van de computer. Tineke Hendriks werkt al sinds 1981 met de computer. Het computerbedrijf IBM, ook wel 'Big Blue' genoemd, werkte al een tijdje aan een computer voor persoonlijk gebruik. Dat onderdeel werd op een gegeven moment overgedaan aan Microsoft. Bij IBM wist men toen nog niet wat ze uit handen hadden gegeven… Microsoft koos ervoor om bij een systeemcrash een blauw scherm te gebruiken. Daarop stond dan een foutmelding. Tineke Hendriks vond dit best gemeen tegenover IBM. Dit heeft haar ook geїnspireerd. Het boek heet ‘Het huis met het blauwe dak’, omdat het opvanghuis waar Jinta heen wordt gebracht door haar biologische moeder, een blauw dak heeft. Ze kreeg de tip over dat opvanghuis van haar buurvrouw, die daar zelf ook een meisje heen had gebracht Tijd, opbouw en plaats: De tijdsverloop in het boek is ongeveer een jaar. Het verhaal speelt in deze tijd. Het verhaal is realistisch geschreven. De opbouw van het boek is logisch, maar het is wel onverwachts als je ineens een stukje leest over Jinta's geboorte en over haar biologische moeder. Onze mening: De titel van het boek, het huis met het blauwe dak, vind ik een goede titel omdat in het huis met het blauwe dak Jinta’s toekomst begint. In Korea, als dochter van een ongetrouwde moeder, zou ze geen goede toekomst op kunnen bouwen. Mi Sook en haar dochter mochten zich niet op straat vertonen, ze waren een schande voor de familie. De schrijfster laat je kennis maken met verschillen tussen de Westerse cultuur en de Aziatische cultuur. Zo is het boek best leerzaam. Het is dan niet alleen een leesboek, maar ik heb ook nog iets geleerd. Dat vind ik prettig van het boek. De schrijfster schrijft duidelijk, vlot en afwisselend. Als Jinta zich afvraagt wie ze eigenlijk is staat er: ‘ik voel me een foto waar de helft maar van is belicht, of ik voel me een boek waar de eerste hoofdstukken van ontbreken’. Tineke Hendriks zorgt er met dit soort zinnen voor dat je heel goed mee kan leven met de personen. Dat vind ik een prettige manier van schrijven, dan kan ik me goed inleven in het boek. Er is een afwisseling van korte en lange zinnen dat er voor zorgt dat het geen saai boek wordt. Ook de woordkeuze is afwisselend. De afwisseling van korte en lange zinnen maakt het een boek dat je vlot kan lezen. Jinta heeft besloten om de adoptiepapieren door te lezen, om vervolgens op zoek te gaan naar haar biologische moeder. Ik vind dat Jinta een goede beslissing heeft gemaakt. Ik denk dat ik zelf nieuwsgierig genoeg ben om ook op zoek te gaan naar mijn biologische moeder, maar ik ben niet geadopteerd dus weet ik dat niet zeker. De personen uit het boek zijn verzonnen, maar het boek is gebaseerd op een werkelijke situatie. Het is dus een realistisch verhaal. Het is een mooi boek, je krijgt een goed beeld van de gevoelens van Jinta. Het was leuk dat je ook het verhaal van de andere kant mee kon maken, doordat je het ook door de ogen van Kim Mi Sook zag. Het is een interessant verhaal, omdat ik me nooit echt verdiept had in een adoptieprocedure. Nu weet je ook een beetje hoe de biologische moeder de adoptie kan ervaren, maar niet elke moeder houdt van haar kind, dus het kan natuurlijk ook anders zijn. Het was wel apart om te zien hoe Jinta met haar gevoelens worstelt, als het over Korea gaat. Als ze haar Koreaanse moeder dan in het echt ontmoet, merkt ze dat er helemaal geen band tussen hen bestaat. Dat was best raar, omdat het toch je echte moeder is. Het was grappig toen er werd verteld dat Jinta erg op Kim Mi Sook leek. Anouk vond het verhaal niet moeilijk om te lezen, want er stonden geen moeilijke woorden in. Het boek was dun (nog geen 200 bladzijden) en daardoor had ze het in een paar uur uitgelezen. Het boek boeide haar tot op de laatste bladzijde. Over Tineke Hendriks: Tineke Hendriks is in 1949 in Den Haag geboren. Ze is rond haar veertiende begonnen met schrijven. Eerst schreef ze in dagboeken en in brieven en later schreef ze artikelen voor haar werk. Tineke Hendriks is getrouwd en heeft twee dochters. Tineke Hendriks heeft bijna tien jaar als maatschappelijk werkster gewerkt, onder andere bij een bemiddelingsbureau voor adoptiekinderen. Door haar ervaringen daar, heeft ze ‘Het huis met het blauwe dak’ geschreven. Dat verscheen in 1992 bij uitgeverij Sjaloom. De andere boeken die Tineke Hendriks geschreven heeft, zijn:  Blijf zitten waar je zit (1994)  Aangespoeld (1996)  Knap stom! (1998)