Zakelijke gegevens
Titel: Het helse paradijs
Auteur:Thea Beckman
Jaar van uitgave: 1987
Plaats van uitgave: Rotterdam
Uitgever:Lemniscaat
De personen
Killian
Killian is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is een lieve, rustige jongen en overal enthousiast over. Doordat hij als Badener opgegroeid is spreekt hij zichzelf steeds weer tegen. Al de verschillen overweldigen hem. Hij weet ook niet meer of hij er nou voor of tegen moet zijn. Langzamerhand begint hij er steeds meer van te begrijpen en hij krijgt door dat de Badeners al van de Thulenen verloren hebben. Ook wordt Killian verliefd op Thura, de verloofde van Christan. Maar hij blijft maar aan haar denken, en probeert zijn best voor haar te doen. Het is mooi om te zien hoe erg Killian twijfelt, hij zit echt tussen twee werelden in en kan zijn jeugd niet zomaar achterlaten.
Blz. 290-291 r. 18-29 Killian-in
In dit citaat willen zijn landgenoten hem vermoorden nadat hij als landverrader is beschuldigd. Killian kan het allemaal niet meer aan en stort zichzelf in de kolkende rivier. Ik vind het een heel mooi stukje, al lijkt het helemaal niks als je het apart leest, maar het hele verhaal eromheen maakt dit stukje erg spannend. Ook werd ik er zelfs een beetje verdrietig van, omdat een van zijn goede vrienden hem bijna dood ging schieten.
Regerings commisaris
Een typische Badener. Hij streeft alleen maar naar macht en rijkdom. De verdere verliezen raken hem niet. Hij heeft een grote hekel aan Killian, omdat hij niet in zijn gemene truc trapte. De hele tijd probeert hij het leven van Killian zuur te maken. Dit ook vooral, omdat hij doorheeft hoe slim Killian eigenlijk is, en hij daardoor een bedreiging kan vormen.
Blz. 274-276 r.23-6 zo- verraad
Op dit moment wordt Killian door de Regerings commissaris van hoogverraad beschuldigd. Hierbij haalt de R.C allemaal dingen aan die voor hen tegenzaten en verzint hij er meteen bij hoe Killian daarvan de oorzaak is.
Thura
Thura is een meisje dat is opgegroeid in het noorden. Daardoor is zij een sterk en ook wel een hard meisje. Ze zorgt keer op keer voor nederlagen voor de Badeners, maar ook zij kent medelijden. In dit citaat hoort ze van een vreselijke ziekte.
Blz. 269-270 r. 16-15 Thura- dan
Ik heb dit gekozen, omdat je de verschillende kanten van Thura ziet. De felle, de natuurliefhebbende en de kant met medelijden.
Konega
Armina- Dottir is een soort van Thuleense koningin. Zij heeft een grote intuïtie en is zorgzaam voor haar land. Iedere keer als zij in een stukje voorkomt dan gaat er een soort gevoel van veiligheid door mij heen.
Blz. 185-186 r. 23-22 maar- ver
Hier ontmoet ze Killian en Mannix. Ze vertelt hen over Thule en de ongelukken die kunnen gebeuren als ze niet vertrekken. Ze is erg machtig maar ook redelijk en aardig. Als je iets over haar leest lijkt het alsof ze alles en iedereen als haar eigen kinderen beschouwt.
Doctor Mannix
Doctor Mannix is een Badense geleerde. Hij staat aan de kant van Killian maar durft het niet goed voor hem op te nemen. In het volgende citaat bevrijdt hij Killian, en helpt hem te ontsnappen. In de loop van het verhaal is hij dus erg veranderd.
Blz. 283-284 r. 15 -16 hij- overstemmen
Plaats en tijd
Het verhaal speelt in de toekomst af. Wel 6 eeuwen na de 3e wereld oorlog. Er is heel veel gebeurd in die tijd. In Europa is er een soort woestijn, en de mensen hebben zich ver in de techniek ontwikkelt.
In Thule is er een heerlijk klimaat. Maar het lijkt alsof het in het verleden afspeelt, dat komt doordat ze zich niet ver in de techniek ontwikkelt hebben. Daarom hoort dit ook in het thema: historische boeken. Thule word door vrouwen geregeerd, wapens zijn verboden en iedereen gaat op een hele mooie mannier met elkaar en de natuur om.
In het begin speelt het verhaal zich af in het Badense rijk. Maar later gaan ze per schip naar Thule. Het verhaal speelt zich dus ook af in een schip, een haven en het binnen land. Het stadje Kulus is hierbij heel belangrijk, hier was het hoofdkwartier van de Badeners. Af en toe zijn er stukjes die zich afspelen in de wildernis, maar het meeste is toch in de kustdorpjes.
De samenvatting
Killian is een Badense taalgeleerde en word met naar Thule gestuurd om die met 5 oorlog schepen om Thule te veroveren. Bij aankomst verliezen ze al een boot doordat deze tegen een schiereiland aanbotste. Hun eerste aanblik op Thule was geweldig, de zon scheen, de mensen zagen er vriendelijk uit en er vormde geen bedreiging. De Badeners gingen meteen op actie over. En het bleek een erg gemakkelijke oorlog te worden. Totdat de Thuleense vrouwen én kinderen zich verzetten. Het begon met kleine dingen, verdoven, hun bezittingen afpakken en ze achterlaten. Natuurlijk waren de Badeners woedend, het was een vreselijke vernedering. Maar wat ze ook probeerde, de Thulenen waren ze steeds te slim af.
Iedereen in Kulus, want zo hete het stadje waar de Badeners verbleven, deed net alsof de Badeners niet bestonden. Maar eindelijk was het Killian toch gelukt om met ze te praten. Maar het enige wat hij te horen kreeg was dat ze moesten vertrekken, dat Thule geen plek voor hen was en dat het hun toch nooit zou lukken om Thule te veroveren. Natuurlijk wou niemand naar Killian luisteren.
Uiteindelijk besloten de Thulenen dat de Badeners nooit meer terug zouden keren. Dit deden ze in samenwerking met de natuur. Een grote storm verwoestte de schepen. En de Badeners besloten om de hoofdstad te veroveren. Zo probeerde ze via het binnenland Gothab te bereiken. Maar de Thulenen en de natuur zorgden ervoor dat het hun nooit zou lukken. Doordat alleen Killian erin slaagde om contact met Thulenen te krijgen verdachten de Badeners hem van verraad, maar gelukkig kan Killian nog ontsnappen en word opgenomen in de Thuleense samenleving.
Na nog meer tegenslagen en velen doden gaven de Badeners zich eindelijk over. Ook zij worden opgenomen in de Thuleense samenleving maar zijn niet meteen tevreden. Gelukkig heeft Thule Killian nog die onder naam als ‘Regerings inspecteur’ de Badeners gerust stelt en hen uitlegt wat er allemaal aan de hand is en dat ze het helemaal niet zo slecht hebben.
Verwerkings opdracht
a) Verzin een nieuw slot
Killian draait zich nogmaals om. Hij ligt buiten op de grond met een dun dekentje over zich heen die hij ooit ergens gevonden had in een tas van één van de slachtoffers bij de storm. Hij voelde het natte gras tussen zijn tenen. Het waren precies dezelfde sprietjes als gister nacht. Hij telde ze, het waren er zeven. Hoe vaak zou hij nog deze sprietjes na moeten tellen? Hoelang zou deze mars nog duren? Wanneer was de brug nou eindelijk klaar? Het duurde nu al weken. Steeds als ze een goed begin hadden gemaakt werd de brug weer opgeblazen. Maar dit keer waren ze verder gekomen dan anders, omdat hij weer een keer zijn mond niet dicht kon houden. Hij weet het nog precies, die dag dat hij met Thura aan het praten was. Het ging goed, ze was aardig, ze gaf hem zelfs wat te eten! Killian slikte, een trilling gaat door zijn lichaam heen. Het was ook allemaal zijn schuld. Sergeant Bratschel kwam langs en vroeg: ‘Maar Killian jongen, wat doe jij nou hier? Pas maar op hoor, de wolven zijn nog altijd in de buurt’. ‘Dat weet ik’, Killian, ‘maar dat is juist de bedoeling, daardoor word de rattenplaag juist minder.’ Bratschel glimlachte,’nou nou, wat een wijze woorden. En hoe weet jij dat nou? Hou op met die fabeltjes, ze tasten je verstand aan.’ ‘ Maar het zijn geen fabeltjes Sergeant, Thulenen weten veel van de natuur en Thura hier…’ Killians ogen werden groot, snel sloeg hij zijn hand voor z’n mond. Maar het was al te laat. Bratschel duwde hem opzij en… Opeens zakte Bratschel in elkaar en vlak erna klonk er een schot. Killian voelde zich misselijk, hij duizelde alles tolde om hem heen. De mannen trokken het hangende meisje omhoog. Maar Killian keek niet meer. Hij liep terug, zijn gezicht wit, maar hij kon niet huilen. Hij was helemaal leeg. Alleen één ding herhaalde zich keer op keer in zijn hoofd. ‘mijn schuld, het is allemaal mijn schuld…’
De volgende dag klinken er harde bevelen net zoals de dagen ervoor, maar dit keer klinkt het toch anders, er zit warmte in en moed. Killian gaat zitten, de zon schijnt fel in zijn gezicht. En dan ziet hij het, het kamp wordt opgebroken, de brug is af, de mars gaat verder. Killian rolt snel zijn dekentje op en stopt het is zijn rugzak. Op trillende benen loopt hij door het kamp. Eindelijk wordt er weer gelachen en gezongen. Die nacht was er blijkbaar veel gebeurd. De brug was afgemaakt, het dorp aan de overkant uitgemoord en leeggeplunderd en de voorbereidingen voor het vervolg van de grote mars gemaakt. Over een paar dagen zouden ze eindelijk Gothab bereiken, zou er eindelijk genoeg eten zijn en zouden de Badeners alles onder controle krijgen. De zon scheen, en Killian liep mee met de mars. De mars naar een nieuw leven.
Titel: Het helse paradijs
Auteur:Thea Beckman
Jaar van uitgave: 1987
Plaats van uitgave: Rotterdam
Uitgever:Lemniscaat
De personen
Killian
Killian is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is een lieve, rustige jongen en overal enthousiast over. Doordat hij als Badener opgegroeid is spreekt hij zichzelf steeds weer tegen. Al de verschillen overweldigen hem. Hij weet ook niet meer of hij er nou voor of tegen moet zijn. Langzamerhand begint hij er steeds meer van te begrijpen en hij krijgt door dat de Badeners al van de Thulenen verloren hebben. Ook wordt Killian verliefd op Thura, de verloofde van Christan. Maar hij blijft maar aan haar denken, en probeert zijn best voor haar te doen. Het is mooi om te zien hoe erg Killian twijfelt, hij zit echt tussen twee werelden in en kan zijn jeugd niet zomaar achterlaten.
Blz. 290-291 r. 18-29 Killian-in
In dit citaat willen zijn landgenoten hem vermoorden nadat hij als landverrader is beschuldigd. Killian kan het allemaal niet meer aan en stort zichzelf in de kolkende rivier. Ik vind het een heel mooi stukje, al lijkt het helemaal niks als je het apart leest, maar het hele verhaal eromheen maakt dit stukje erg spannend. Ook werd ik er zelfs een beetje verdrietig van, omdat een van zijn goede vrienden hem bijna dood ging schieten.
Een typische Badener. Hij streeft alleen maar naar macht en rijkdom. De verdere verliezen raken hem niet. Hij heeft een grote hekel aan Killian, omdat hij niet in zijn gemene truc trapte. De hele tijd probeert hij het leven van Killian zuur te maken. Dit ook vooral, omdat hij doorheeft hoe slim Killian eigenlijk is, en hij daardoor een bedreiging kan vormen.
Blz. 274-276 r.23-6 zo- verraad
Op dit moment wordt Killian door de Regerings commissaris van hoogverraad beschuldigd. Hierbij haalt de R.C allemaal dingen aan die voor hen tegenzaten en verzint hij er meteen bij hoe Killian daarvan de oorzaak is.
Thura
Thura is een meisje dat is opgegroeid in het noorden. Daardoor is zij een sterk en ook wel een hard meisje. Ze zorgt keer op keer voor nederlagen voor de Badeners, maar ook zij kent medelijden. In dit citaat hoort ze van een vreselijke ziekte.
Blz. 269-270 r. 16-15 Thura- dan
Ik heb dit gekozen, omdat je de verschillende kanten van Thura ziet. De felle, de natuurliefhebbende en de kant met medelijden.
Konega
Armina- Dottir is een soort van Thuleense koningin. Zij heeft een grote intuïtie en is zorgzaam voor haar land. Iedere keer als zij in een stukje voorkomt dan gaat er een soort gevoel van veiligheid door mij heen.
Blz. 185-186 r. 23-22 maar- ver
Hier ontmoet ze Killian en Mannix. Ze vertelt hen over Thule en de ongelukken die kunnen gebeuren als ze niet vertrekken. Ze is erg machtig maar ook redelijk en aardig. Als je iets over haar leest lijkt het alsof ze alles en iedereen als haar eigen kinderen beschouwt.
Doctor Mannix
Doctor Mannix is een Badense geleerde. Hij staat aan de kant van Killian maar durft het niet goed voor hem op te nemen. In het volgende citaat bevrijdt hij Killian, en helpt hem te ontsnappen. In de loop van het verhaal is hij dus erg veranderd.
Plaats en tijd
Het verhaal speelt in de toekomst af. Wel 6 eeuwen na de 3e wereld oorlog. Er is heel veel gebeurd in die tijd. In Europa is er een soort woestijn, en de mensen hebben zich ver in de techniek ontwikkelt.
In Thule is er een heerlijk klimaat. Maar het lijkt alsof het in het verleden afspeelt, dat komt doordat ze zich niet ver in de techniek ontwikkelt hebben. Daarom hoort dit ook in het thema: historische boeken. Thule word door vrouwen geregeerd, wapens zijn verboden en iedereen gaat op een hele mooie mannier met elkaar en de natuur om.
In het begin speelt het verhaal zich af in het Badense rijk. Maar later gaan ze per schip naar Thule. Het verhaal speelt zich dus ook af in een schip, een haven en het binnen land. Het stadje Kulus is hierbij heel belangrijk, hier was het hoofdkwartier van de Badeners. Af en toe zijn er stukjes die zich afspelen in de wildernis, maar het meeste is toch in de kustdorpjes.
De samenvatting
Killian is een Badense taalgeleerde en word met naar Thule gestuurd om die met 5 oorlog schepen om Thule te veroveren. Bij aankomst verliezen ze al een boot doordat deze tegen een schiereiland aanbotste. Hun eerste aanblik op Thule was geweldig, de zon scheen, de mensen zagen er vriendelijk uit en er vormde geen bedreiging. De Badeners gingen meteen op actie over. En het bleek een erg gemakkelijke oorlog te worden. Totdat de Thuleense vrouwen én kinderen zich verzetten. Het begon met kleine dingen, verdoven, hun bezittingen afpakken en ze achterlaten. Natuurlijk waren de Badeners woedend, het was een vreselijke vernedering. Maar wat ze ook probeerde, de Thulenen waren ze steeds te slim af.
Iedereen in Kulus, want zo hete het stadje waar de Badeners verbleven, deed net alsof de Badeners niet bestonden. Maar eindelijk was het Killian toch gelukt om met ze te praten. Maar het enige wat hij te horen kreeg was dat ze moesten vertrekken, dat Thule geen plek voor hen was en dat het hun toch nooit zou lukken om Thule te veroveren. Natuurlijk wou niemand naar Killian luisteren.
Uiteindelijk besloten de Thulenen dat de Badeners nooit meer terug zouden keren. Dit deden ze in samenwerking met de natuur. Een grote storm verwoestte de schepen. En de Badeners besloten om de hoofdstad te veroveren. Zo probeerde ze via het binnenland Gothab te bereiken. Maar de Thulenen en de natuur zorgden ervoor dat het hun nooit zou lukken. Doordat alleen Killian erin slaagde om contact met Thulenen te krijgen verdachten de Badeners hem van verraad, maar gelukkig kan Killian nog ontsnappen en word opgenomen in de Thuleense samenleving.
Na nog meer tegenslagen en velen doden gaven de Badeners zich eindelijk over. Ook zij worden opgenomen in de Thuleense samenleving maar zijn niet meteen tevreden. Gelukkig heeft Thule Killian nog die onder naam als ‘Regerings inspecteur’ de Badeners gerust stelt en hen uitlegt wat er allemaal aan de hand is en dat ze het helemaal niet zo slecht hebben.
a) Verzin een nieuw slot
Killian draait zich nogmaals om. Hij ligt buiten op de grond met een dun dekentje over zich heen die hij ooit ergens gevonden had in een tas van één van de slachtoffers bij de storm. Hij voelde het natte gras tussen zijn tenen. Het waren precies dezelfde sprietjes als gister nacht. Hij telde ze, het waren er zeven. Hoe vaak zou hij nog deze sprietjes na moeten tellen? Hoelang zou deze mars nog duren? Wanneer was de brug nou eindelijk klaar? Het duurde nu al weken. Steeds als ze een goed begin hadden gemaakt werd de brug weer opgeblazen. Maar dit keer waren ze verder gekomen dan anders, omdat hij weer een keer zijn mond niet dicht kon houden. Hij weet het nog precies, die dag dat hij met Thura aan het praten was. Het ging goed, ze was aardig, ze gaf hem zelfs wat te eten! Killian slikte, een trilling gaat door zijn lichaam heen. Het was ook allemaal zijn schuld. Sergeant Bratschel kwam langs en vroeg: ‘Maar Killian jongen, wat doe jij nou hier? Pas maar op hoor, de wolven zijn nog altijd in de buurt’. ‘Dat weet ik’, Killian, ‘maar dat is juist de bedoeling, daardoor word de rattenplaag juist minder.’ Bratschel glimlachte,’nou nou, wat een wijze woorden. En hoe weet jij dat nou? Hou op met die fabeltjes, ze tasten je verstand aan.’ ‘ Maar het zijn geen fabeltjes Sergeant, Thulenen weten veel van de natuur en Thura hier…’ Killians ogen werden groot, snel sloeg hij zijn hand voor z’n mond. Maar het was al te laat. Bratschel duwde hem opzij en… Opeens zakte Bratschel in elkaar en vlak erna klonk er een schot. Killian voelde zich misselijk, hij duizelde alles tolde om hem heen. De mannen trokken het hangende meisje omhoog. Maar Killian keek niet meer. Hij liep terug, zijn gezicht wit, maar hij kon niet huilen. Hij was helemaal leeg. Alleen één ding herhaalde zich keer op keer in zijn hoofd. ‘mijn schuld, het is allemaal mijn schuld…’
De volgende dag klinken er harde bevelen net zoals de dagen ervoor, maar dit keer klinkt het toch anders, er zit warmte in en moed. Killian gaat zitten, de zon schijnt fel in zijn gezicht. En dan ziet hij het, het kamp wordt opgebroken, de brug is af, de mars gaat verder. Killian rolt snel zijn dekentje op en stopt het is zijn rugzak. Op trillende benen loopt hij door het kamp. Eindelijk wordt er weer gelachen en gezongen. Die nacht was er blijkbaar veel gebeurd. De brug was afgemaakt, het dorp aan de overkant uitgemoord en leeggeplunderd en de voorbereidingen voor het vervolg van de grote mars gemaakt. Over een paar dagen zouden ze eindelijk Gothab bereiken, zou er eindelijk genoeg eten zijn en zouden de Badeners alles onder controle krijgen. De zon scheen, en Killian liep mee met de mars. De mars naar een nieuw leven.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden