Het grote verlangen door Marcel Möring

Eerste reactie: keuze: Om mijn volgende boek uit te kiezen ging ik in mijn ouders boekenkast op zoek naar een schrijver die in de boekencanon voorkwam. Na een tijdje zoeken kwam ik bij dit boek. Ik had al wat positieve reacties op deze schrijver gehoord en daarom heb ik het boek gelijk uit de kast gepakt en gelezen. Eerste reactie: inhoud: Aanvankelijk vond ik het boek moeilijk om te lezen omdat niets elkaar opvolgt en het lijkt net of er zo maar wat onsamenhangende dingen geschreven staan, maar als je even in het boek gevorderd bent, begint alles in elkaar te passen en uiteindelijk wordt het nog een mooi, ontroerend boek met een ijzersterk einde. Verdieping: Samenvatting: De ouders van de twaalfjarige tweeling Sam en Lisa en hun twee jaar oudere broer Raph gaan naar een bijeenkomst, op de terugweg komen ze om het leven door tegen een boom te rijden. De drie kinderen worden ondergebracht in pleeggezinnen en hebben vrijwel geen contact met elkaar. Als Sam volwassen is, krijgt hij van de advocaat van zijn ouders het adres van Raph te horen. Raph neemt Sam mee op een reis van een jaar. Ze voorzien in hun levensonderhoud door het verrichten van allerlei werkzaamheden. Als ze besluiten naar huis terug te keren, gaan ze eerst naar hun zus Lisa toe. Ze komen vanaf dan regelmatig in Sams woning bij elkaar en vertellen elkaar daar over vroeger, over hoe het nog was toen ze bij hun ouders woonden. Sam kan zich weinig herinneren van die tijd: vrijwel alles wat hij weet, heeft Lisa hem verteld. Sam werkt als archivaris voor een boormaatschappij. Als Sam hier mee vanwege faillissement van het bedrijf mee moet stoppen, krijgt hij van de Noor Julius Fleming een baantje aangeboden als meter bij een weggezakte boortoren in een verlaten gebied. Hier heeft hij de tijd om alles goed te overdenken. Op de avond dat Sam weer terug is gekeerd bij Lisa en Raph, vertelt Lisa het verhaal van De Man Die Alles Vergat, over de oude koning Salomo en de jonge David, die op het moment dat hij verhalen wil vertellen, zijn geheugen kwijt is. Een droom maakte David duidelijk hoe dat kwam: hij was het verlangen om te herinneren kwijtgeraakt. Toen hij zich dit realiseerde, borrelden de verhalen weer op als vanouds. Sam betrekt de hoofdgedachte van dit verhaal (iemand zoekt het belangrijkste in zijn leven en vindt het pas als hij het is kwijtgeraakt) op zichzelf. Na dit verhaal ontstaat een discussie over de oorzaak van het auto-ongeluk van hun ouders. Waren ze niet gelukkig en hadden ze ruzie op de avond dat ze wegreden? Reed de vader als een gek? Dan onthult Raph de waarheid: ‘de waarheid is niet dat ze ruzie hadden. Jij zat in de auto.’ Het was herfst 1969, Sam en Lisa waren twaalf jaar, Raph was veertien, hun moeder had haar hartstocht voor hun vader verloren. Dat gaf enige spanning toen ze 's avonds wegreden. Sam mocht die avond mee en zat dus in de auto toen het ongeluk plaatsvond. Drie dagen later gingen de kinderen naar de plaats van het ongeluk en bleven er lange tijd in stilte zitten. Sam vroeg zich af wat er precies gebeurd was en, toen ze gedrieën opstonden, waar ze heen gingen.
Onderzoek van de verhaaltechniek: Vertelwijze: Zoals ik al eerder verteld heb springt de schrijver van de ene scène naar de andere. Je moet eerst even wennen aan deze schrijfstijl, maar als je er uiteindelijk aan gewend bent, is het eigenlijk zeer aangenaam om het boek te lezen met de gebruikte schrijfwijze, het overspringen tussen niet chronologische scènes geeft eigenlijk een extra dimensie aan het boek die het nog boeiender maakt en nog spannender. Sommige mensen zouden zeggen dat het eigenlijk flashbacks zijn die in het boek gebruikt worden, ik denk van niet, het is gewoon een boek waarin, niet chronologisch, verschillende stadia van het leven van de hoofdpersoon worden weergegeven. Ruimte: Het boek speelt zich op allerlei verschillende tijdstippen in allerlei verschillende plaatsen af. Een groot deel van het boek speelt zich af tijdens de reis van de twee broers, maar ook tijd in het bos als onderzoeker neemt een groot deel van de tekst van het boek in beslag. Verhaalfiguren: Je hebt eigenlijk één echt hoofdpersonage “Sam” die terug kijkt op zijn leven tot nog toe en nadenkt over alles wat er is gebeurd. Hierin worden ook zijn zus en zijn broer betrokken, vooral de broer die de reis met hem maakt is belangrijk voor het verhaal, zij zijn twee echt belangrijke bijfiguren.Verder zijn er nog een heleboel minder belangrijke personages zoals de vriendin van Sam nadat hij van het onderzoek in het bos terugkomt. Schrijfstijl Marcel möring gebruikt een duidelijk, heldere en zakelijke manier van schrijven die wel nodig is omdat zijn vertelwijze een beetje absurd is als er ook nog een moeilijke schrijfwijze bij zou komen zou het boek echt onleesbaar zijn. Op zoek naar de themathiek: Het thema van het boek is duidelijk het verlangen dit komt goed naar voren in de volgende motieven: - Sam verlangt naar zijn ouders, die hij eigenlijk veel te kort gehad heeft, hij verlangt naar de geborgenheid van een gezin. - Sam verlangt te weten wat er nu eigenlijk echt in het verleden is gebeurd, hij wil zich net zoals zijn broer en zus dingen herinneren van voor hun scheiding. - Sam verlangt naar liefde, liefde die hij eigenlijk nooit gekend heeft omdat hij vroegtijdig van zijn ouders gescheiden werd, die hem toch eigenlijk liefde en geborgenheid moesten bieden. Titelverklaring: De titel lijkt mij duidelijk als je het vorige deel van mijn boekverslag hebt gelezen, alles draait eigenlijk om verlangen.
Plaats in de literatuurgeschiedenis: Het boek kan je niet echt plaatsen in de literatuurgeschiedenis, het is gewoon een modern werk van een schrijver, die vaak wel filosofisch kan worden maar ook iets depressiefs kan verwoorden, deze twee dingen worden toch gezien als kenmerken van de jaren negentig. De schrijver: Zowel voor Het grote verlangen als voor zijn eerste roman Mendels erfenis (1990) kreeg Marcel Möring (Enschede, 1957) belangrijke literaire prijzen. Ook zijn derde grote werk, In Babylon (1997), kreeg veel waardering. Het grote verlangen kreeg in 1993 de AKO-literatuurprijs. Opvallend is de wijsgerige achtergrond van zijn werk. In een interview zegt de schrijver wat hij van een roman verwacht: ‘structuur, vorm, melodie, klank, toon, vragen en geen antwoorden, onzekerheden in plaats van het 'zo is het', verschuivingen in plaats van vastleggingen, metamorfose en geen bevriezing, een andere waarheid dan de journalistieke waarheid.’ In zijn literaire werk is Marcel Möring op zoek naar zijn eigen geschiedenis en die van zijn familie die hij niet kent en waarschijnlijk nooit zal kennen, omdat een groot deel van zijn joodse familie in de oorlog is omgekomen. Beoordeling. Ik vond het boek erg mooi en het boeide me echt, misschien omdat de vertelwijze niet altijd even gemakkelijk was, was het boek erg verslavend hij bracht met de nieuwe scènes altijd iets aan dat je eigenlijk verplichtte om te blijven lezen. Ook was het leuk dat er sommige zinnen in stonden waar je gewoon even over moest nadenken voordat je ze snapte, misschien was de betekenis die ik aan deze zinnen gaf niet de bedoelde maar het geeft toch een beetje een eigen invulling van het boek, die je als het ware mee betrekt in het boek. Ik kon me wel niet echt in de personages inleven maar dat was ook niet nodig de gedachten van de personages gaven goed genoeg weer wat voor personen de personages zijn. Sommige passages vond ik wel iets saaier, met name de personages waar naar mijn gevoel de gedachten iets te belangrijk waren en de gebeurtenissen als bijzak werden gezien.Ik zou iemand anders wel aanraden dit boek te lezen wat het is zo anders dan andere boeken. Ik vind dat je het boek niet echt kan vergelijken met een ander boek, omdat het zo apart is. Vooral de vertelwijze is iets wat je eigenlijk moet ervaren om mee te kunnen praten over de bijzonderheid van dit boek. Ook het einde wat voor mij totaal onverwachts kwam en ijzersterk is draagt bij aan het niveau van het boek.