A Korte samenvatting. Rex Hofman en Saskia Ehlvest waren op weg naar hun vakantiehuisje aan de Middellandse Zee. Rex stopte bij een benzinestation om te tanken. Daarna rustten ze nog wat uit en begroeven twee muntjes onder een paal. Saskia ging wat te drinken halen, voordat zij verder zo u rijden. Ze maakten deze stop, omdat Saskia bang was dat de benzine op zou raken, net als drie jaar geleden. Toen heeft ze drie uur lang in die auto moeten zitten. In die beklemming ging ze helemaal overstuur. Het herinnerde haar aan een droom waarin ze was opgesloten in een Gouden Ei en door de ruimte vloog. Saskia kwam niet terug. Rex ging naar de servicewinkel en vroeg aan iedereen of ze zijn vriendin hadden gezien. Hij belde hun hotel en de politie, maar Saskia was weg en niemand wist waar ze was gebleven. Ze was ontvoerd door Raymond Lemorne, een Franse scheikundeleraar getrouwd en vader van twee dochters. Hij kwam erop om iemand te ontvoeren, doordat hij op een dag een kind van de verdrinkingsdood redde en bij zichzelf dacht: zou ik ook een misdaad kunnen plegen? Deze gedachte gaf hem de aanleiding zich voor te bereiden op deze misdaad. Hij deed er alles voor om zijn plan te perfectioneren. Hij had aan alles gedacht. Na eindeloze voorbereidingen en mislukte experimenten vond hij een manier. Hij moest op een autoroute bij een tankstation met een mitella proberen een vrouw naar zijn auto te lokken en bewusteloos te maken door middel van een zakdoek met chloroform. Dat deed hij bij Saskia. Tijdens een vakantie in Italië, acht jaar later, vroeg Rex Lieneke ten huwelijk. Dat werd beslist door een spelletje badminton tegen twee Fransen. Later kwam het onderwerp Saskia naar boven en Rex zei dat als Saskia er nu bij was, hij bij Lieneke zou blijven, maar als hij terugkon naar het benzinestation, zou hij dat doen. 's Nachts merkte Lieneke dat Rex een nachtmerrie had over het Gouden Ei. Na die vakantie was Rex begonnen met een opsporingscampagne. Hij had grote advertenties gezet waarin hij degenen die toentertijd bij die benzinepomp waren of daarna Saskia hadden gezien hem te schrijven. Er kwamen verschillende brieven uit Frankrijk maar geen die te maken had met Saskia's verdwijning. Een paar dagen later kwam er een Fransman op Rex af, die zich voorstelde als Raymond Lemorne. Rex herkende hem als de man met de mitella van de benzinepomp acht jaar geleden. Lemorne wilde hem precies vertellen hoe/wat er was gebeurd, maar dat kon maar op een manier, door het hem zelf te laten ondergaan. Rex wist dat hij dood zou gaan, toch ging hij akkoord. Ze reden naar het benzinestation waar Rex koffie met een slaapmiddel moest drinken. Daarna vertelde Lemorne was er was gebeurd. Toen Rex wakker werd lag hij op een matras in een doodskist. Lieneke zocht Rex, maar hij was weg en kwam nooit meer terug. Van Saskia en Rex werd nooit meer iets vernomen. B Indruk van het boek. Karakter van de hoofdpersoon Dit boek draait om drie personen: Rex Hofman, Raymond Lemorne en Saskia Ehlvest: Rex Hofman: Als het verhaal begint is Rex 33 jaar en als het verhaal eindigt is hij 41 jaar. Hij was de vriend van Saskia en hij heeft haar verdwijning nooit kunnen verwerken. Hij hield van haar, maar kon zich ook aan haar ergeren, als hij daar wat van zegt krijgt hij daar altijd spijt van. Dat blijkt ook uit het volgende citaat: “Wat hou ik toch van haar,’ dacht hij terwijl ze met haar rieten mand door de deuren in de servicewinkel verdween. Er kwam een glimlach op zijn gezicht die hij vlug in de achteruitkijkspiegel bekeek, alsof het een cadeautje van haar was. Hij kon het naar vier jaar nog altijd niet geloven dat hij haar echt had.” Hij heeft het er dan ook erg moeilijk mee dat Saskia opeens verdwenen is. Zelfs als hij een nieuwe vriendin heeft denkt hij nog bijna elke dag aan Saskia. Op het eind van het boek gaat hij in op het krankzinnige voorstel van Lemorne, alleen maar om te weten te komen wat er met Saskia gebeurd is. “Wat is er met haar gebeurd?’ ‘Ik ben hier gekomen om u dat te vertellen. Maar er is maar een manier waarop ik dat kan doen. Door u hetzelfde te laten ondergaan.’ (…) ‘Dan ga ik dood,’ zei Rex. ‘Ja.’ ‘U bent gek.’ ‘Dat is niet relevant,’ zei Lemorne.” Raymond Lemorne: Hij is een scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee dochters. Hij is de ontvoerder van Saskia. Ik vind hem een beetje gestoord overkomen, zo sprong hij op zijn zestiende van de tweede etage van de flat van zijn om en tante. Daarover zei hij: "om te ervaren hoe het is".."Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij sprong. Hij bedacht voors en tegens, met op de achtergrond het duistere gevoel dat hij zou springen. Dat vond hij vreemd: hoe kon dat vast staan als springen zo duidelijk gekkenwerk was? Maar het idee van de sprong wàs bij hem opgekomen, hoe kon dat als hij niet minstens de mogelijkheid had? En hoe kon hij te weten komen of het waar was dat hij die mogelijkheid had - anders dan door te springen? Een Gordiaanse gedachteknoop! Hij zat anderhalf uur op de balustrade, denkend aan die tegenstrijdigheid en aan andere dingen, en sprong toen. Later in het verhaal bereidt hij een plan voor om een moord te plegen, het wordt volgens hem de perfecte misdaad. Alles draait om het vermoorden van een mooie jonge vrouw. Na de ontvoering zegt hij het volgende: “Het ging niet altijd goed. Hij kreeg het water niet op tijd in de zakdoek of hij had het flesje nog in zijn hand als hij aan instappen toe was. Een kwestie van oefenen.” Saskia Ehlvest: Zij heeft in dit verhaal geen grote rol. Het verhaal draait wel om haar en de ontvoering. Dat komt doordat Rex haar niet kan vergeten.
Titelverklaring De titel "Het gouden ei” slaat op een droom die Saskia, de vriendin van Rex, ooit had. De droom beschrijft een ruimteschip, in de vorm van een gouden ei, dat doelloos door de ruimte zweeft. Je kan niet dood gaan. De enige manier om uit het ei te komen is door met het andere gouden ei te botsen. Dit andere gouden ei zweeft zelf ook ergens doelloos door de ruimte. Ontsnappen uit het gouden ei is dus eigenlijk onmogelijk. Dat blijkt ook uit het volgende citaat: "Toen ze klein was had ze wel eens gedroomd dat ze opgesloten zat in een Gouden Ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten, en ze kon niet doodgaan. Er was maar een hoop. Er vloog nog zo'n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Maar het heelal was zo groot!". Probleem van de hoofdpersoon Het probleem van Rex in Het gouden ei is dat hij WIL weten wat er met Saskia is gebeurd en of ze nog leeft. Zo heeft hij een opsporingscampagne opgezet om haar te vinden. "Hij woont in Buitenveldert (Amsterdam). Hij loopt naar de brievenbus om te kijken of er een brief is van Saskia. De brievenbus is leeg. Hij gaat weer naar huis, schrijven. (…) Saskia is nu 8 jaar al weg. Ze is op 28(of 30).07.75 verdwenen. In alles herkende hij de datum van de verdwijning, geboorte van Saskia. (…) 2e dag geen brieven, 3e dag 3 brieven, troep. (…) Hij heeft een Franse advertentie campagne gehouden. (…) 4e dag 17 brieven uit Frankrijk. Een paar onzin brieven, brief van de chauffeur van de wagen die ook op de polaroid foto stond, had gezien tijdens een reconstructie met de politie. Hij wenste Rex veel succes bij zijn speurtocht. Ook allerlei helderziende en waarzeggers. Er zat ook een foto bij van twee meisjes waarop hij vaag op de achtergrond bezig was bij zijn benzine dop. Er stak een witte punt op de zijkant van iemand met een mitella." Belangrijke passage uit het boek Heel belangrijk voor het verhaal is dat Rex Raymond ontmoet. Raymond had vernomen dat er iemand een zoektocht was begonnen naar zijn 'slachtoffer'. Rex was bang en opgelucht tegelijkertijd en vroeg alles wat hij maar wilde weten: "U bent Rex Hofman?" zei hij. "Jawel," zei Rex. "Spreekt u Frans?" "Ja." Raymond Lemorne," zei hij. "Ik heb uw advertentie gelezen." (…) "Weet u iets van haar?" "Ja." (…) "Is ze dood?" "Ja." "Ja," zei Rex. (…) " Waar gaan we heen?" vroeg Rex. "Er liggen hier brieven die ik moet halen." "Ik wil met u praten op een rustige plaats. Ik breng u later terug als u dat wenst." (…) "Wat gaat dit vlug" dacht hij, "dit moet even stoppen." "Ik kan ze u niet geven," zei Lemorne. "Dat zult u begrijpen." Hij stopte ze terug in zijn zak. "Wat is er met haar gebeurd." "Ik ben hier gekomen om u dat te vertellen. Maar er is maar een manier waarop ik dat kan doen. Door u hetzelfde te laten ondergaan." (…) "Dan ga ik dood," zei Rex. "Ja." "U bent gek." "Dat is niet relevant." Zei Lemorne. (…) "Ik kan het u niet op een andere wijze aanbieden. Ik wil mijn leven voortzetten zoals het nu is. U kunt weggaan en mijn nummer noteren, ik hen u trouwens mijn echte naam genoemd. Ik verzeker u dat er niets tegen mij te bewijzen valt, niemand zou iets kunnen vinden, en ik zou voorgoed zwijgen het is een ander risico dat ik loop. U kunt mij doden. Ik erken uw recht daartoe. Maar uw advertentie heeft mij overtuigd dat u er alles voor over heeft om te weten wat er is gebeurd. Ik heb daarom besloten u deze kans te geven. Iedere afwijking van wat ik zeg te doen, zal het einde van mijn aanbod betekenen. Ik ga nu terug naar Frankrijk, met of zonder u. het is uw enige kans. Ik geef u vijf minuten om te beslissen." "Ik ga mee," zei Rex. "Heeft u uw paspoort bij u?" "Ja." "Goed." En toen vertrokken Lemorne en Rex samen naar Frankrijk. Schrijfstijl De taal in Het gouden ei is eenvoudig en simpel. Er wordt niet veel gebruik gemaakt van bijvoeglijk naamwoorden en er zitten ook geen ingewikkelde woorden in het verhaal. Dat blijkt ook uit het volgende citaat: "Een angst die de laatste jaren kwellender was geworden viel van Rex af: de angst dat de moordenaar zelf dood was, het raadsel voorgoed onoplosbaar." Onverwachte passage Op een gegeven moment schiet Raymond Lemorne zonder reden twee lifters dood die staan te liften bij zijn 'huisje'. Ik had nooit verwacht dat hij dat zou doen. “Lemorne pakte het pistool uit het dashboardkastje en stapte uit. Hij koos een van de jongens als eerste en schoot hem dood. Hij had de ander ook onmiddellijk dood willen schieten, maar de langzame manier waarop de onderlip van die jongen van zijn snorretje vandaan zakte sloeg hem met stomheid en het duurde een paar seconden voor hij weer schoot.” Uit deze passage blijkt ook hoe gestoord Raymond Lemorne eigenlijk is. Ik snap niet dat je twee mensen die je niet kent zonder reden dood kan schieten. Ik snap überhaupt niet dat je iemand kan doodschieten. Spannende passage Uit de volgende passage blijkt hoe Saskia zich moet hebben gevoeld toen zij werd vermoord door Raymond Lemorne. Er wordt eindelijk duidelijk wat er is gebeurd. Rex droomde dat hij in een restaurant zat. Tegenover hem zat Saskia. Hij kende haar niet, maar hij wist dat zij het was. Alles zou beginnen. Het was een restaurant in grijze kleuren, er was weinig licht. Zij had niets besteld, maar hij kreeg een bord vol tennisballen opgediend. Toen hij er een opensneed kwam er een eend uit die zijn vleugels openvouwde en wegvloog. Rex werd wakker. Hij opende zijn ogen, maar voor wat hij zag maakte dat geen verschil: zwart. Hij voelde dat hij alleen was. Hij hapte naar adem: dit was het dus. Dit moest zijn wat er gebeurd was. Waar was hij? Hij lag in het zwart, met niets waar hij zijn angst aan kon hechten. Hij ging overeind zitten maar stootte zijn voorhoofd en viel terug. Hij kwam zacht terecht en voelde met zijn handen langs zijn lichaam: hij lag op een matras. Een eenpersoonsmatras; de randen waren vlak naast hem. Er was geen geluid, de lucht was zwaar en koud. Links naast de matras was een wand. Hij wilde aan zijn hoofd voelen of hij zich erg gestoten had maar bij die beweging raakte hij met zijn knokkels iets boven zich. Hij tastte omhoog =96 het was geen balk die hij had geraakt, het was een houten plafond, nauwelijks twee handbreedten boven zijn gezicht. Hij wist het al. Het was te erg om te weten. Uiterst behoedzaam, om de zekerheid nog uit te stellen, voelde hij naar rechts. Rechts was een houten wand. Aan zijn hoofdeind was een schot. Aan zijn voeteneinde was een schot. Hij sloeg met zijn vuisten boven en naast zich en hij schreeuwde maar hij hoorde niets, alsof het geluid door het zwart werd opgeslokt. Hij lag in een kist, levend begraven. Dat dit Saskia was aangedaan! Dat zij hier zo had gelegen, smekend dat hij haar zou komen redden, tegelijkertijd wetend dat hij niet kon komen. De eenzaamheid hiervan! Kalm blijven, dacht hij, en een tomeloze paniek plantte zich voort in zijn bloedvaten, sneller dan zijn bloed. Kalm blijven, iets doen om te bedaren. Maar de gedachte dat wat kalm zou zijn hier jammerlijk opgesloten zou zitten maakte hem gek van angst. De wanden klemden hem vast, zonder hoop. Hoe lang lag hij hier al? Een maand? 'Stel je voor dat ik niet kan doodgaan,' dacht Rex, en hij barstte uit in snikken. Later merkte hij dat zijn angst met hem aan het vechten was en zich daartoe in zijn lichaam had gestoken. 'Kalm blijven,' dacht hij. 'Ik lig hier een kwartier. Ik heet Rex Hofman.' Toen hij bedacht hoe belachelijk het was om op deze plaats een naam te hebben begon hij te lachen.
C Mening over het boek. Ik vond ‘Het gouden ei’ een leuk boek om te lezen. Dat komt vooral doordat ik dit verhaal totaal niet verwacht had toen ik begon met lezen. De titel van het boek doet mij niet denken aan het verhaal dat er werd verteld, maar aan een verhaaltje over een boer die krap bij kas zit en dan opeens een kip krijgt die gouden eieren legt, of iets in die richting. Alleen kwam deze gedachte over het boek niet uit. Dit verhaal is niet chronologisch opgebouwd. Dat zorgt er onder andere voor dat het verhaal spannend wordt. Zo worden de belangrijkste personen in het boek van beide kanten belicht. Daardoor worden de daden van de moordenaar ook begrijpelijker. Doordat het boek niet-chronologisch geschreven is wordt het verhaal spannender, de spanning wordt achtergehouden of opgevoerd. Ook zorgt de niet-chronologische volgorde van het boek er voor dat je als lezer geboeid blijft en je graag wilt weten, nieuwsgierigheid, wat er gaat gebeuren. Zo vroeg ik me tijdens het lezen van hoofdstuk 2 af wat Raymond Lemorne te maken had met de verdwijning van Saskia, maar hoe langer je blijft lezen hoe eerder je erachter komt wat Raymond Lemorne met het verhaal te maken heeft. Toen ik begon te lezen in hoofdstuk 3 snapte ik eerst ook niet wat Lieneke met het verhaal te maken had. Later werd mij duidelijk dat Tim Krabbé wilde duidelijk maken dat Rex maar bleef denken aan Saskia en haar niet kon vergeten. Door hoofdstuk 3 snapte ik ook de connectie met hoofdstuk 4, Rex begon een opsporingscampagne naar Saskia. Ik vond het onderwerp van dit boek niet zo spetterend origineel, maar het werd zeer origineel gebracht. Daarbij speelt de schrijfwijze, niet-chronologisch, een grote rol. Wat ik een groot pluspunt aan dit boek vond is dat er een (bijna) gesloten eind aan zit. Zo weet men wat er ‘waarschijnlijk’ met Saskia en Rex is gebeurd. Helaas werd mij niet duidelijk wat er verder met Raymond Lemorne is gebeurd. Zou hij zijn daad nog een keer hebben herhaald? En heeft hij geheim kunnen houden wat hij met Saskia en Rex is gebeurd. Maar ik vraag me ook af hoe zijn relatie met zijn vrouw en kinderen is verlopen. En wat heeft hij verder gedaan met zijn leven. Ik zou dit boek aan veel anderen aanraden. Het is niet te dik en heeft een boeiende verhaallijn. Ik had nooit verwacht dat de ontvoering en moord op Saskia zo ingewikkeld in elkaar zat. Dus iedereen zou dit boeken moeten lezen, echt top! D Verwerkingsopdracht, 4 andere titels. - De onverwachte ontvoering. Ik zou het boek deze titel geven omdat ik als lezer niet verwacht dat Saskia ontvoerd zou worden. - Saskia. Voor deze titel zou ik kiezen omdat het verhaal grotendeels om Saskia draait. In hoofdstuk 1 gaat ze samen met Rex op vakantie. In hoofdstuk 2 wordt zij het slachtoffer van - Raymond Lemorne. In hoofdstuk 3 denkt Rex de hele tijd aan
Saskia. In het 4de hoofdstuk start Rex een zoekactie naar Saskia. - Met de dood tot gevolg. Rex zoekt al 8 jaar naar Saskia maar vind haar niet. Uiteindelijk ontmoet hij Raymond Lemorne en moet hij zijn nieuwsgierigheid naar Saskia bekopen met de dood. 2 keer dezelfde nachtmerrie. Saskia had ooit in haar jeugd een nachtmerrie over een gouden ei. Aan het eind van het verhaal, als Rex in een kist begraven onder de grond ligt, krijgt hij dezelfde droom. Vandaar 2 keer dezelfde nachtmerrie. E Vraag over het boek. Na het lezen van dit boek vraag ik mij het volgende af: -Heeft Raymond Lemorne zijn daden geheim kunnen houden voor zijn gezin? -Heeft hij nog meer mensen op dezelfde wijze vermoord? -Hoe is zijn leven verlopen? -En hebben Rex en Saskia elkaar gevonden in het hiernamaals?