Ik heb voor het gouden ei gekozen omdat ik er al een heleboel lovende verhalen over gehoord heb en omdat ik een tijdje terug een ander boek (De renner) van Tim Krabbé had gelezen wat ik erg mooi vond. Ook nadat ik de verfilming van het boek gezien had wilde ik het boek graag lezen. Ik vond het een erg mooi boek, het is duidelijk geschreven in een heel mooie stijl. De hoofdstukopbouw is heel goed gedaan en de spanning in het boek is heel groot. Je hebt een heel goed idee van het karakter van de personages zonder dat de schrijver veel over ze vertelt. Omdat het boek met hetzelfde eindigt als waar het mee begint is het einde heel erg origineel en dat maakt het ontzettend mooi, open eindes zijn voor mij minder mooi. Ik denk dat de meeste schrijvers het laatste hoofdstuk niet hadden geschreven, maar gewoon een open einde aan het boek hadden gegeven, daar hou ik niet zo van. Het boek was niet moeilijk, af en toe moest je even nadenken maar dat is gebruikelijk bij dit genre (thriller), het woordgebruik was soms even lastig maar dat stoorde helemaal niet. Ik heb sommige zinnen letterlijk overgenomen in mijn samenvatting omdat die heel mooi zijn geschreven en ook om spanning aan de samenvatting te geven, zodat het niet een saaie tekst is, terwijl het boek geweldig is. Ik vind dat een samenvatting hetzelfde verhaal moet zijn alleen dan in het kort en met alleen de hoofdlijnen. Als er spanning in het boek zit, moet die ook in de samenvatting te vinden zijn. SAMENVATTING Rex Hofman en zijn vriendin Saskia Ehlvest zijn met de auto op weg naar Hyeres waar ze in een huisje hun vakantie gaan doorbrengen. Rex rijdt. Na wat meningsverschilletjes gaat Rex op aandringen van Saskia tanken bij een TOTAL-station. Er zit nog voldoende benzine in de tank, maar omdat Saskia niet nog een keer wilde meemaken wat er een paar jaar geleden in Italië was gebeurd, tankt Rex toch maar. Toen in Italië waren ze op vakantie en zaten zonder benzine, Rex moest gaan lopen naar het dichtstbijzijnde benzinestation terwijl Saskia in de auto op hem wachtte. Toen Rex terug kwam was Saskia helemaal overstuur. De beklemming in het kleine zwarte hok van de auto had haar bijna gek van angst gemaakt; het was even eenzaam geweest als in haar nachtmerrie van het Gouden Ei. Toen Saskia klein was had ze eens gedroomd dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten, en ze kon niet doodgaan. Er was maar één hoop. Er vloog nog zo’n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Nadat Rex heeft getankt besluiten ze om nog even uit te rusten en Saskia gaat wat te drinken halen bij de winkel van het benzinestation. Saskia blijft wat lang weg en Rex besluit haar op te halen, maar ze is nergens te bekennen. Hij zoekt en zoekt en vraagt aan iedereen om hulp de niemand kan verlenen. Hij belt de politie. Hij is bang en vreest het ergste. ’s Avonds is ze nog niet terecht, ze is helemaal verdwenen. Acht jaar later is Rex met z’n nieuwe vriendin Lieneke op vakantie in Italië. Rex houdt van spelletjes, vooral van spelletjes met zijn gedachtes en daar is hij ook erg mee bezig op deze vakantie. Hij moet van zichzelf 3 tegenstanders die hij ‘draken’ noemt verslaan. Lieneke is de eerste en die heeft Rex al verslagen door het woordenspel dat ze aan het begin van de vakantie speelden te winnen. Vicenze, een jongetje van acht die de tweede draak is, is ook al verslagen: Rex heeft de meeste onderlinge potjes op de video-kast in het enige café van het dorp gewonnen. De derde draak bestaat uit 2 mannen en een vrouw die overdag altijd bij Rex en Lieneke op het strandje liggen en ’s avonds altijd gaan badmintonnen op het veldje bij de camping. De confrontatie komt, in de vorm van een potje badminton. Het is heel spannend en een “sudden death” moet de beslissing geven. Dan zegt Rex in gedachte tegen zichzelf dat als ze winnen hij Lieneke ten huwelijk zal vragen. Ze winnen en Rex vraagt haar ten huwelijk, ze zegt ja en ze praten nog de hele avond door. Het gesprek komt bij Saskia terecht. Lieneke komt erachter dat Rex nog steeds de obsessie heeft om te weten wat er acht jaar geleden is gebeurd. Die nacht wordt Lieneke wakker gemaakt door een ijlende Rex, hij heeft een nachtmerrie en slaat kreten uit die lijken op Gááhd Gááhd! Lieneke probeert hem wakker te krijgen maar Rex duwt haar weg: “Ontzettend! Het Gouden Ei!”, schreeuwt Rex uit. Lieneke komt tot de ontdekking dat het niet Rex’ zweet is maar dat het haar tranen zijn die haar kussen nat maken. Ze huilt. 1950, Raymond Lemorne is 16 jaar. Hij zit op het balkon van het flatje van zijn tante en oom in Dijon, Frankrijk. Het is mooi weer en beneden hem klinkt muziek, jazz. Hij kijkt naar beneden waar een gladgeschoren gazon tot aan het volgende flatgebouw reikt. ‘Als ik een sprong’, zegt Lemorne bij zichzelf. Hij denkt na en is ervan overtuigd dat een gedachte eigenlijk onvermijdelijk de daad inhield en dat een daad onvermijdelijk is, eens je er aan gedacht hebt. Hij springt en ligt zes weken in het ziekenhuis, met een gebroken been en een dubbele armbreuk. 21 Jaar later is hij leraar scheikunde, getrouwd en heeft hij twee dochters. Terwijl ze met het hele gezin aan het wandelen zijn langs het Canal de Bourgogne red hij een kind van de verdrinkingsdood en weer komt er een gedachte bij hem op: is hij nu ook in staat een misdaad te plegen? Hij stelde zich de gruwelijkste daad vast die hij zo gauw kon verzinnen. Hij denkt er weinig meer aan totdat hij er 3 jaar later achterkwam wat het verschil was, hij kon onderweg stoppen! Hij besteld via zijn school chloorkalk en daar maakt hij 100 milliliter chloroform van die hij in een bruine stopfles stopt. Dit flesje bergt hij op de zolder van hun vakantiehuisje op. Het huisje, afkomstig uit een tegenvallende erfenis van zijn vrouw ligt op 26 kilometer van zijn woonoord Autun. Lemorne knapt het huisje bouwvallige huisje op. Hij experimenteert met de chloroform, koopt een pistool, een imperiaal en een aanhangwagentje om zijn materiaal voor het huisje te vervoeren, dat steeds leefbaarder wordt. Nu gaat hij op zoek naar een slachtoffer in het dorp. Vanaf het begin was het een mooie jonge vrouw. Een vrouw die een volledig besef zou hebben van wat haar werd aangedaan en die veel verdriet achter zou laten. Maar hoe krijgt hij nou een slachtoffer in zijn auto? Met zijn chloroform en zijn pistool gaat Lemorne de straat op en spreekt vrouwen aan met de vraag waar het postkantoor is. Al snel komt hij erachter dat dit niet werkt en dat het niet het goeie punt is voor zijn doelgroep. Het postkantoor wordt een warenhuis, maar ook dat werkt niet. Geen enkele vrouw stapt de auto in. Hij stapt nu over naar een buitenlands vrouw en er komen wat vorderingen. Sommige vrouwen die hij nu op benzinestations aanspreekt gaan er op in, maar niemand die in de auto wil stappen en hem wil helpen zijn aanhangwagentje. Dan schiet hem iets te binnen, hij moet zelf zwakker zijn! De volgende dag koopt hij een mitella en met de mitella om hoeft hij weinig te doen, mannen en vrouwen helpen hem ongevraagd. Bij een tankstation in de buurt van Dijon mist hij op het nippertje zijn slachtoffer. Een auto-ongeluk is de spelbreker. Lemorne rijdt naar Autun terug en stopt onderweg nog even bij het huisje om wat tegels te droppen. Op het grasveld voor het huisje treft hij twee Duitse tieners rond die hun tentje nergens anders meer neer konden zetten en het toen maar bij Lemorne deden, niet in de wetenschap dat daar iemand woonde die ook nog eens in staat is om koelbloedig zijn pistool te pakken en ze een voor een neer te schieten. Hij dropt de lichamen in een berm langs de weg en de tent in een afvalbak. Alle pogingen bij het TOTAL-tankstation zijn mislukt en Lemorne gooit zijn spullen in de auto en betaalt zijn getankte benzine. Bij de koffieautomaat ziet hij een meisje staan dat hem aan Denise, zijn jongste dochter, doet denken. Onvoorbereid op zo’n situatie gaat hij naast haar staan, zet hij een bekertje onder de kraan en gooit hij 2 francs in de gleuf. Het meisje vraagt hem naar zijn sleutelhanger, een metalen R die hij voor zijn verjaardag van een van z’n dochters gekregen had. Lemorne denkt na en zegt dat hij er vertegenwoordiger in is en dat hij een doos vol met hangers in zijn auto heeft liggen, ze kosten 9 franc 50. Ze loopt met haar blikjes in de hand mee naar de auto en Lemorne wijst op de doos met tegels die hij vergeten was. “Hij is nogal zwaar, het makkelijkste voor mij is als u even instapt.” Zegt Lemorne. Ze denkt een moment na en stapt in. Heel snel heeft Lemorne de natte lap chloroform al in zijn hand en met een krachtige beweging reikt hij achter haar langs en drukt de lap in haar gezicht. Het meisje spande haar rug als een schoonspringster die klaar staat op de plank – toen liet ze haar blikjes vallen en gleed langs de bank omlaag. Lemorne heeft eindelijk zijn slachtoffer. Na de vakantie in Italië gaat Rex op zoek naar Saskia. Hij plaats advertenties in meerdere kranten en bladen en opent een postbus bij het postkantoor die hij elke dag op post controleert. Onder zijn raam staat en een grote gele stationcar die lang niet gewassen was, en in het vuil op de motorkap staat geschreven: REX IK VIND JE LIEF SANDRA ALS IK DIT SCHRIJF KOMEN KRASSEN IN GELUK. Hij is op slag verliefd op Sandra die hij niet kent. Tussen de reacties op zijn advertenties zitten weinig bruikbare tips. Een paar dagen later is de auto weg. De volgende ochtend schreef Rex een brief aan Lieneke. Toen hij hem op het postkantoor in de bus had gegooid en nog even naar zijn postbus liep kwam er, met half opgeheven hand en hem recht aankijkend, een man op hem af. Hij herkende hem het was de man met de mitella bij het TOTAL-tankstation, Raymond Lemorne. Hij vertelt Rex dat Saskia dood is en dat hij tot Rex gekomen was om hem dat te vertellen. Maar er is slechts een manier waarop hij dat kan doen. Door Rex hetzelfde te laten ondergaan. Rex accepteert het aanbod en ze rijden naar Frankrijk. Tijdens de rit denkt Rex na en eet hij wat uit het lunchpakket dat Lemorne voor hem heeft samengesteld. Heel snel zijn ze al bij het TOTAL-station en Lemorne geeft Rex een slaapmiddel, opgelost in wrange zwarte koffie met suiker. Rex zal binnen het kwartiertje dat het kost om in te slapen van Lemorne te horen wat er die dag, acht jaar geleden, is gebeurd. Tot het punt dat Saskia werd meegenomen. Rex wordt wakker na een droom over Saskia, in een restaurant. Hij hapte naar adem, waar was hij? Hij ging zitten en stootte zijn hoofd en viel terug, op een matras. Hij lag op een eenpersoonsmatras, aan beiden zijkanten was een wand en boven hem een plafond. Hij wist het al, het was te erg om te weten. Hij lag in een kist, levend begraven. Gááhd! Dat dit Saskia was aangedaan! Die eenzaamheid hiervan. Rex raakt in paniek en zegt tegen zichzelf ‘kalm blijven, ik lig hier een kwartier. Ik heet Rex Hofman.’ Toen bedacht hij hoe belachelijk het was om op deze plaats een naam te hebben en begon hij te lachen. Lieneke leest Rex’ brief en zoekt hem op in cafés, maar hij is nergens te bekennen. Ze belt hem op, maar er wordt niet opgenomen. Ze gaat naar zijn huis, maar hij is er niet. Ze belt naar zijn werk, naar zijn ouders en naar vrienden. Niemand weet waar Rex uithangt. Lieneke belt de politie en de volgende dag staat Rex’ foto in de krant. Dit levert niets op, net zo min als een nieuw onderzoek in het TOTAL-tankstation. En ook in de honderdvijfenveertig brieven uit Frankrijk die ten slotte op Rex’ postbusnummer arriveerden stond niets dat enig licht kon werpen op zijn verdwijning of die van Saskia. Van geen van beiden werd ooit nog iets vernomen, ze leken van de aardbodem verdwenen.
Verhaalaspecten -Het boek is realistisch en het is zeer fictief, zulke dingen gebeuren in het dagelijkse leven ook wel. Het zou een waargebeurd verhaal kunnen zijn. -Er is veel spanning in het boek, omdat de gebeurtenissen sensationeel zijn beschreven en omdat de schrijver het verhaal zo in elkaar heeft gezet dat je benieuwd bent naar de afloop. -Het verhaal is opgebouwd in 5 hoofdstukken, elk hoofdstuk wordt vanuit de ogen van iemand anders beschreven. De opbouw is heel goed, de schrijver bouwt het op door de verdwijning en maakt dan een stap vooruit van 8 jaar en die maakt hij in het volgende hoofdstuk ook, alleen dan weer achteruit. Uiteindelijk speelt het laatste hoofdstuk zich acht jaar na het eerste hoofdstuk af. -Het verhaal speelt zich op verschillende tijdstippen af. Het begint in 1975 met de verdwijning van Saskia. Hoofdstuk 2 speelt zich acht jaar later af, in het jaar 1983 dus. Hoofdstuk 3 begint met een stukje over de jeugd van Lemorne, toen hij 16 jaar was in 1950. Daarna gaat het 25 jaar later verder, het is weer 1975. De hoofdstukken 4 en 5 spelen zich af in 1983. -Het verhaal begint in Frankrijk, in de buurt van Dijon. Een groot deel speelt zich af op het TOTAL-tankstation ‘Venoy-Grosse-Pierre’. Hoofdstuk 2 speelt zich af tijdens de vakantie van Rex en Lieneke in Marina di Camerota, Italië. Hoofdstuk 3 speelt zich weer af in Frankrijk, het grootste deel rond Autun en Effours, waar het huisje van Lemorne staat en waar hij ook woont, een groot deel speelt zich af op tankstations langs de Autoroute de soleil. Daarna gaat het verhaal weer verder met Rex, die nu thuis is zijn huis in Amsterdam en Nederland is. Hij gaat vaak naar het postkantoor waar hij Lemorne ontmoet. Het laatste deel speelt zich even af in kist waar Rex in is opgesloten en later wordt er verteld over de zoekactie van Lieneke, in Amsterdam. -Het verhaal bevat heel duidelijk een thema en motieven. Het thema van het verhaal is de verdwijning van Saskia en de motieven zijn alle gebeurtenissen in het verdere leven van Rex en zijn obsessie om te weten wat er met Saskia is gebeurd. Lieneke bijvoorbeeld is een motief en Lemorne is een klein onderwerp dat terugkeert, maar hij is niet het hoofdonderwerp. -Het verhaal wordt vanuit verschillend perspectief verteld. Vanuit de ogen van de schrijver in hoofdstuk 1. Hij beschrijft de gebeurtenissen van Rex en Saskia. Later is Rex het vanuit wiens ogen het verhaal bekeken wordt. Ook vanuit Lemorne’s ogen wordt een deel bekeken, maar er is nergens in het verhaal een ikpersoon te ontdekken. Personages Rex Hofman: Rex is een rustige man. Hij houdt van gedachten- en woordspelletjes. Ook vindt hij het erg leuk om Saskia te plagen. Aan sommige dingen van Saskia ergert hij zich, en niet altijd kan hij zich beheersen. Maar toch houdt hij heel veel van haar, en later ook van Lieneke, maar op ene heel andere manier. Zelfs als hij een nieuwe vriendin heeft denkt hij nog bijna elke dag aan Saskia. Op het eind van het boek gaat hij in op het krankzinnige voorstel van Lemorne, alleen maar om te weten te komen wat er met Saskia gebeurd is. Rex verandert niet zoveel in het verhaal. Hij wordt hoogstens wat serieuzer. Wat uiterlijk betreft krijg je weinig te weten. Wel wordt verteld dat Rex negen jaar ouder was dan zijn vriendin Saskia. Rex heeft veel gevoel. Saskia Ehlvest: Saskia is negen jaar jonger dan Rex. Ze heeft last van claustrofobie en droomde als kind al dat ze gevangen zat in een Gouden Ei. Daar kon ze dan alleen uitkomen door tegen een ander ei te botsen. Saskia is een beetje apart en wil altijd een beetje vreemde dingen doen, zoals bij het tankstation, waar ze muntjes wil verstoppen en dergelijke. Van haar weten we dat ze ‘roodgespoeld wriemelhaar’ heeft en dat ze ‘ongegeneerd ijdel’ is. Zij wordt al vroeg in het verhaal ontvoerd, veel wordt er niet over haar verteld. Rex vindt Saskia knap. Raymond Lemorne: Lemorne (in het boek wordt hij steeds bij zijn achternaam genoemd) is een Franse scheikundeleraar, getrouwd en hij heeft twee dochters. Als hij voor het eerst voorkomt is hij 16 jaar oud en is ervan overtuigd dat een gedachte eigenlijk onvermijdelijk de daad inhield en dat een daad onvermijdelijk is, eens je er aan gedacht hebt. Later redt hij een kind van de verdrinkingsdood, maar terwijl hij dat doet vraagt hij zich af of hij ook een misdaad kan plegen. Die hij uiteindelijk ook uitvoert. Het vakantiehuisje gebruikt hij als dekmantel. Hij bezit een zieke geest en dat wordt steeds duidelijker. Hij is later in het verhaal tijdens de ontvoering van Saskia 41 jaar en 8 jaar later dus 49 jaar. Lieneke: Lieneke is de vriendin van Rex. Hij vraagt haar ten huwelijk, maar na Rex nachtmerrie over het Gouden Ei blijkt wel dat Saskia altijd tussen hen zal staan. Lieneke respecteert het dat Rex nog steeds aan Saskia denkt. Lieneke is eigenlijk alleen belangrijk omdat ze een relatie heeft met Rex, verder speelt ze geen grote rol in het verhaal.