Titel: Het gouden ei Auteur: Tim Krabbé Eerste druk: 1984 Uitgeverij: Uitgeverij Bert Bakker Amsterdam Aantal blz.: 98 Opdracht nummer vier, 4VWO Mening Ik ben van mening dat het gouden ei een zeer spannend, meeslepend en intrigerend boek is. Het boek is geschreven als ware het een echte detective, dat geeft wel aan dat het boek geschreven is met een goed georganiseerd en uitgewerkt plot. In het boek lopen twee verschillende verhaallijnen uiteen, allereerst is er de verhaallijn van de dader: Raymond Lemorne (een fransman), deze komt de lezer pas na 'de daad van de dader' te weten, en ten tweede heb je de verhaallijn van het slachtoffer: Saskia Ehlvest. Doordat je deze twee verhaallijnen hebt kom je in beide lijnen delen uit de andere verhaallijn tegen. De ene verhaallijn kijkt heel anders tegen de gebeurtenissen van de een aan als van de tegen de gebeurtenissen van de ander. Hierdoor krijg je het verhaal vanuit meerdere invalshoeken te zien wat mij altijd wel aanspreekt. Het verhaal heeft een lekker tempo, het boek leest als het ware lekker weg, dit op een stuk na waarin de dader keer op keer weer zijn 'daad' voorbereidt, dit deel van het boek vond ik nogal saai en daarmee moeilijk door te komen. De schrijfstijl is dan wel regelmatig en snel, toch weet Tim Krabbé op bijna tergend langzame wijze naar het climaxmoment toe te werken. Hij geeft de lezer als het ware telkens weer een heel klein brokje informatie waarvan vaak zelfs de betekenis veel verder op in het boek pas een echte betekenis krijgt voor de lezer. Daardoor kun je eigenlijk pas veel later dan je zou willen het verkregen stukje informatie in de puzzel plaatsen. Op deze manier weet hij echter de spanning er goed in te houden. Het verhaal is ook verrassend geschreven. Telkens loopt de verhaallijn iets anders dan de lezer zou verwachten, zo verwacht je absoluut niet dat Rex hetzelfde lot zal ondergaan als Saskia en dat veroorzaakt dan weer een zeer welkom schrik effect waardoor ik me door het boek heen voorlopend ben blijven verbazen. De terugkoppeling met zaken die in het begin van het verhaal gebeuren is ronduit prachtig uitgevoerd. Het is mooi om te ontdekken dat de zaken die je in het begin aannam voor: "niet erg belangrijk voor het verhaal, het is meer opfleuring van het verhaal" later toch van groot belang blijken te zijn. Het is alsof de schrijver een spelletje met je speelt door telkens weer iets te verduidelijken waardoor je denkt: "Hé, hoe kan ik dat nou over het hoofd gezien hebben!". Ik kan dit persoonlijk wel waarderen, temeer omdat het blijk geeft van een goed uitgedacht en doorontwikkeld verhaal. Zo ook de titel die eigenlijk een cryptische omschrijving is van het climaxmoment, maar eer de lezer dat door heeft is hij al bij dat moment aangeland. Erg mooi gedaan van Tim Krabbé. Het ogenschijnlijk 'dunne' boekje bleek toch een veel 'dikkere' inhoud te hebben dan ik van te voren en in het begin van het verhaal gedacht had. Zou je met de hoofdpersoon op vakantie willen gaan? Allereerst vond ik het zeer moeilijk om te bepalen wie nu eigenlijk de daadwerkelijke hoofdpersoon was omdat vier personen een zeer grote rol spelen in het verhaal. Deze personen zijn: Raymond Lemorne, Rex Hofman, Saskia Ehlvest en Lieneke. Ik heb uiteindelijk gekozen voor Rex Hofman als hoofdpersoon. Waarom? Omdat hij als het ware door alle verhaallijnen heen loopt, en omdat hij de lezer meeneemt naar het climaxmoment. Ik denk dat hij wel de belangrijkste persoon in het boek is al spelen de overige drie personen ook zeer grote rollen in het verhaal, het zijn respectievelijk: de dader, de verdwenen vrouw van Rex en de nieuwe vriendin/ verloofde van Rex. Zou ik met de hoofdpersoon op vakantie willen gaan? Ik denk het wel, alleen lijkt het leeftijdsverschil me nu niet bepaald handig. Maar het heeft ook wel weer zijn voordelen, Rex is een man die het leven denk ik redelij kgoed begrijpt en een aantal levenslessen zeer goed heeft doorgekregen door wat hij beleefd heeft, al moet ik daarbij wel vermelden dat ik niet meer met hem op vakantie kan gaan omdat hij net als zijn voormalige vriendin levend begraven is in Frankrijk. Maar ik vond hem een sympathieke man, die oog had voor zijn vriendin en de vakantie zoals die in het boek beschreven werd met zijn nieuwe vriendin Lieneke naar het huisje van haar ouders in Italië beviel me ook best wel. Het was een vakantie waarin veel ruimte was voor sport, en dan vooral watersporten als zwemmen en moterboot-varen, wat me wel leuk lijkt, ook de plaatsen die in het boek beschreven worden, zoals de verlaten baai, en het restaurantje waar hij Lieneke ten huwelijk vraagt spreken me aan. Ik denk dat ik Rex alleen in het begin duidelijk zou maken dat ik niet op een therapeutische vakantie wil gaan. Hij mag wel een x aantal keer over zijn problemen praten, hij heeft immers erg veel meegemaakt en ik zou graag zijn avontuur eens van hem zelf willen horen en hem daar een aantal vragen over willen stellen, maar ik zou niet de hele vakantie als een soort psygoloog willen fungeren. Ook lijkt de reis naar Italië me erg gezellig omdat Rex, net als ik op dit soort momenten, graag gedachtenspelletjes speelt. Ik denk dat hij een intelligente man is die ook zeer ver algemeen ontwikkeld is omdat hij bij een wetenschappelijk tijdschrift werkt. Maar ik denk dat hij wel cool kan zijn en dat je, dat blijkt ook uit het verhaal, veel lol met hem kan hebben, Dus ja, ik wil wel met hem op vakantie, graag zelfs (als de school betaald) want ik vind hem een zeer boeiend persoon en ik denk dat het erg gezellig wordt in Italië. Zijn vriendin Lieneke mag ook best mee hoor, want die lijkt me ook erg aardig en gezellig, al moeten er in Italië dan wel een paar aardige, knappe meisjes van 15 of 16 rondlopen.
Wat is de problematiek die aan de orde wordt gesteld en wat is het doel van het verhaal? In het boek komt een ontvoering voor. Deze heeft plaats in Frankrijk en door die gebeurtenis kom je eracher wat zoiets nu kan betekenen voor de geliefde van de ontvoerde persoon maar door het verhaal kom je er later ook achter wat er met de ontvoerde persoon is gebeurt en wat het motief van de dader geweest is. Hierdoor kun je zo'n angstaanjagende situatie als het ware van alle kanten doorzien en dus ook vanuit meerdere perspectieven tegen de zaak aankijken en dus kun je met een heleboel informatie vanuit al deze gezichtspunten je eigen beeld vormen van deze gebeurtenis, maar vooral ook van de gevolgen van die gebeurtenis. Het laat zien tot wat voor verdriet het kan leiden maar het laat ook zien dat zo'n gebeurtenis diep ingrijpt in het leven van de betrokkenen. Het blijft gedurende je hele leven bij je, maar dat niet alleen, je hebt er telkens weer 'last' van. 'Last' tussen aanhalingstekens omdat je dit zelf niet zo zult ervaren maar als je dit zo objectiefals lezer bekijkt merk je dat als zoiets niet was gebeurd je toch een rustiger en misschien wel prettiger leven had geleden. Toch kun je daar aan de andere kant weer je twijfels bij hebben omdat de hoofdpersoon door deze gebeurtenis wel een hele heldere kijk op zijn eigen leven krijgt en dat is natuurlijk ook wel wat waard, al den kik niet de ontvoering van je geliefde. Het doel van het verhaal is in de eerste plaats het amuseren van de lezer, laten we dat voorop stellen. Maar ik denk dat de schrijver ook nog een dieper bedoeling in het boek heeft verstopt. Hij stelt als het ware het volgende: Laat je meeslepen door iets dat gebeurt, maar laat je niet te ver meeslepen, je moet een gebeurtenis proberen te verwerken en het proberen een plaats te geven in je leven, en hij bedoelt daarmee een ondergeschikte plaats aan het dagelijks leven. Ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft, je kunt toch niet eindeloos stil blijven staan bij iets dat je gebeurt en je leven overhoop probeert te halen? Dat kan en mag een periode duren, hoe lang die is of moet zijn is voor een buitenstaander niet vast te stellen, maar na die periode is het tijd om 'los te laten' en door te gaan met je leven!