Titel : Het Gouden Ei Ondertitel : Het boek het gouden ei heeft geen ondertitel
Motto : Het boek het gouden ei heeft geen motto
Opdracht : Het boek het gouden ei heeft geen opdracht of iets dergelijks
Verklaring titel : De titel van het verhaal is in het boek terug te vinden. Op bladzijde 14 staat: Toen Saskia klein was, had ze eens gedroomd dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten en ze kon niet eens doodgaan. Er was maar een hoop. Er vloog nog zo'n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen, maar het heelal was zo groot.(!) Uiteindelijk komen ze allebei in een kleine ruimte terecht waaruit ze nooit verlost zullen wor-den. De droom was dus een vooruitwijzing voor dit. Auteur : Tim (voluit Hans Maarten Timotheus) Krabbé Gegevens auteur : Autobiografie
Geboren 13 april 1943 in Amsterdam, waar ik nog woon. Eindexamen 1960 HBS-B aan het Spinoza Lyceum. Leef sinds 1967 van de pen. Ik ben getrouwd geweest met Liz Snoijink, en heb een zoon Esra. Mijn vader en grootvader waren en zijn bekende schilders, evenals mijn broer Jeroen, die ook acteur is. Mijn moeder is filmvertaalster en schrijfster. Ik heb ook wat geacteerd, en een tijdje psychologie gestudeerd aan de GU in Amsterdam, maar van beroep ben ik altijd schrijver geweest. Mijn debuten als schrijver en als journalist vielen samen in 1967. Mijn romans zijn in 12 talen vertaald, en vier ervan zijn verfilmd. 'Spoorloos', naar Het Gou-den Ei, waar ik zelf het scenario voor schreef, won het Gouden Kalf 1988 voor de beste Ne-derlandse film. Hij wordt nog steeds gedraaid in Amerika, en in 1993 werd er daar een rema-ke van gemaakt onder de titel 'The Vanishing.' Niet zo goed als het origineel. In maart 1998 zijn er drie films naar werk van mij in voorproductie; twee naar romans, de derde naar een oorspronkelijk scenario. Naast mijn

romans, verhalen en journalistieke werk heb ik vele artikelen en een paar boeken over scha-ken geschreven. Van 1967-1972 hoorde ik bij de beste twintig schakers van Nederland, maar nooit bij de beste tien. Bibliografie
Boeken : (sinds 1978 bij uitgeverij Prometheus/Bert Bakker ) -- De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967, roman) -- Flanagan of het einde van een beest (1970, roman) -- Fischer (1972, schaakbiografie) -- 15 goede gedichten (1973, gedichten) -- Red Desert Penitentiary (1975, roman) -- De Stad in het Midden (1978, verhalen) -- De Renner (1978, roman) -- 43 Wielerverhalen (1984, verhalen) -- Het Gouden Ei (1984, roman) -- De Man die de Babson Task wilde maken (1986, schaakessay) -- De Matador (1991, verhalen) -- Vertraging (1994, roman) -- De Paardentekenaar (1995, verhalen) -- De Grot (1997, roman) Schaakboeken : -- Schaakkuriosa (1974) -- Nieuwe schaakkuriosa (1977) -- Chess Curiosities (1985, Engels) Bloemlezingen : -- De Koning (1987, schaakstukken van J.H. Donner; samen met Max Pam) -- Nico Scheepmaker Over Alles (1991, Nijgh & Van Ditmar) Literaire onderscheidingen : -- 1969, voor Flanagan: Eervolle vermelding Reina Prinsen Geerlings Prijs
Journalistiek werk : Redacteur 1970-1973 Propria Cures. Werkte mee aan vele bladen, o.m. Vrij Nederland, Haag-se Post, Parool, De Tijd, NRC/Handelsblad, Elseviers Magazine, HUMO, Playboy, Interma-gazine, Esquire. Verfilmingen : -- Flanagan (Adriaan Ditvoorst 1975) -- De Paardentekenaar (Thijs Chanowski 1983; korte film naar het gelijknamige verhaal) -- Red Desert Penitentiary (George Sluizer, 1984) -- Spoorloos (George Sluizer, 1988, naar Het Gouden Ei) -- The Vanishing (George Sluizer, Amerika 1993, naar Het Gouden Ei) In voorproductie, per maart 2000: 'The Cave' naar De Grot, te regisseren door Martin Koolho-ven en 'Delay' naar Vertraging, regisseur nog onbekend. Scenario's : -- Spoorloos (naar Het Gouden Ei), 1986 -- De Grot (naar De Grot), 1998 Personages : Hoofdpersoon
Rex Hofman
Het is jammer dat Rex niet zo goed is beschreven als Lemorne, je komt niet echt veel over hem te weten. Rex is een medewerker van een populair wetenschappelijk jeugdtijdschrift. Hij is negen jaar ouder dan Saskia. Hij houdt van spelletjes en net als Lemorne doet hij graag ge-dachtespelletjes. Hij vindt het vreselijk dat hij niet weet wat er met Saskia is gebeurd, dat hij dit raadsel niet kan oplossen. Als hij Lemorne ziet, valt er een kwellende vrees van hem af: de angst dat de moordenaar zelf dood was, het raadsel voorgoed onoplosbaar. Hij heeft verschillende vriendinnen, onder wie Lieneke, maar alleen bij Saskia had hij er wer-kelijk naar verlangd één te worden. Deze twee wensen – het raadsel oplossen en één zijn met Saskia – gaan op het eind van het boek op een uiterst knap in elkaar gezette manier (vind ik althans) in vervulling. Bijpersonen
Raymond Lemorne
Raymond Lemorne is de best beschreven personage in het boek en een zeer belangrijke bij-persoon. Raymond Lemorne is op het einde van het verhaal 49 jaar oud. Hij is een keurige Fransman, scheikundeleraar, getrouwd en hij heeft twee dochters. Hij is eigenlijk een gek maar er is niemand die dat weet. Hij wordt namelijk bezeten door de gedachte dat hij dingen zou kunnen doen die je normaal niet zou doen. Als hij in 1950 zestien is begint het al, hij zit op het balkon en denkt er over na waarom hij er niet vanaf zal springen en door z’n rare ge-dachtegang springt hij uiteindelijk ook. Lemorne lijkt van buiten een hele normale persoon maar van binnen is het een zwaar gestoorde maniak. 21 jaar later krijgt hij weer z’n vreemde gedachten bereid hij de perfecte misdaad voor, namelijk een meisje ontvoeren en vermoorden. Hij bereid deze moord dusdanig voor zodat er tijdens het verrichten ervan niets fout kan gaan. Saskia de vriendin van Rex is hier dus uiteindelijk de dupe van en later vermoord Lemorne Rex ook omdat hij hem de mogelijkheid wilde geven om achter de waarheid te komen. ’Ik ben hier gekomen om u dat te vertellen. Maar er is maar een manier waarop ik dat kan doen. Door u hetzelfde te laten ondergaan.’ (pagina 88). Hij is dus volkomen gewetenloos, hij schiet bijvoorbeeld zonder enige schuldgevoelens twee kampeerders dood en bereidt zijn perfecte misdaad dan voor. Het enige wat voor hem telt is zijn experiment.Hij vindt het een buitenge-woon spannend gedachtenspel. Saskia Ehlvest
Zij is 24 jaar oud en de vriendin van Rex, maar ze wordt niet zo uitvoerig beschreven. Ze heeft roodgespoeld wriemelhaar en ze heeft sproeten, ze is ijdel, ze houdt niet van autorijden en ze heeft een beetje last van claustrofobie. De verhouding tussen Saskia en Rex is voortref-felijk ze zijn zelfs getrouwd. Rex houd ervan haar te plagen en dat doet hij volgens mij uit liefde voor haar. Lieneke
Lieneke is net als Saskia niet zo’n belangrijke personage. Het gaat vooral om Rex’ verhou-ding tot haar. Rex dacht eindelijk weer in staat te zijn tot een langdurige relatie met een vrouw, maar na ‘zijn’ nachtmerrie over het Gouden Ei (pagina 37 r. 34 en 35) blijkt dat Sas-kia altijd tussen hen in zal blijven staan. Lieneke is een type. Karakterontwikkelingen van de hoofd -en bijpersonen : De personages in dit boek maken geen echte karakterontwikkelingen mee. Rex blijft door alle jaren heen in alle hoop op zoek naar zijn vrouw. Raymond pleegt weer een zieke moord (ver-moordt Rex). Saskia wordt veel te kort beschreven voor een eventuele karakterontwikkeling. En Lienekes gedachten worden niet beschreven. Tijd en vertelde tijd , is het chronologisch, zijn er flashbacks, flashforwards en/of tijdsprongen? : Tijd en vertelde tijd
Het verhaal speelt zich ongeveer rond 1960-70 af, in de 20e eeuw. Hoofdstuk 1 speelt zich af in 1975, hoofdstukken 2, 4 en 5 in 1983 en hoofdstuk 3 van 1950 tot 1975. Het eerste hoofdstuk beschrijft een avond en een nacht (op 28 juli 1975), hoofdstuk 2 enkele dagen tijdens de vakantie. De vertelde tijd in hoofdstuk 3 is 25 jaar, in hoofdstuk 4 vijf dagen en in hoofdstuk 5 enkele weken tot oneindig. Het verhaal speelt zich af vanaf 1950 tot ongeveer 1983. Tussen het begin en het einde van het boek zit +/- 33 jaar. Chronologie

Elk hoofdstuk is op zich aardig chronologisch verteld, terwijl er wel sommige kleine terug-blikken in voorkomen.Maar de hoofdstukken volgen elkaar niet chronologisch op.Dus dat is weer niet chronologisch. Tijdsprongen
Er zijn ook tijdsprongen, want het verhaal begint eigenlijk in 1950 als Lemorne 16 jaar oud is en een gedachtespelletje aan het doen is, en van een balustrade springt. Het duurde 21 jaar voor er weer zoiets dergelijks in zich opkwam: De ontvoering. Dan is hij 41 jaar, in 1974.de tussenliggende 21 jaar worden niet beschreven. 1. Overgang van 1ste naar 2de hoofdstuk: Er wordt een sprong van 8 jaar gemaakt. 2. Overgang van 2de naar 3de hoofdstuk: Een sprong van 33 jaar. 3. Blz. 48: Weer zo’ n grote sprong nu van 21 jaar. 4. Overgang 3de naar 4de hoofdstuk: Terug een sprong van 8 jaar. Over de periode tussen 1975 en 1983 wordt vrijwel niets gezegd, alleen korte aanduidingen naar wat er die acht jaar in Rex hoofd heeft afgespeeld, en wordt er dus naar ik aanneem ook een tijdsprong gemaakt. Flashbacks en vooruitwijzingen (flashforwards) Hoofdstuk 1 : heel het hoofdstuk gaat over de ontvoering van Saskia. De lezer neemt de tijd in dit hoofdstuk als normaal aan maar in feite is het een flashback als je de tijd van dit hoofdstuk vergelijkt met de tijd van hoofdstuk 2,4 en 5. Hoofdstuk 2 : hier maakt men een sprong van 8 jaar. Heel dit hoofdstuk handelt over de va-kantie van Rex met Lieneke. Hoofdstuk 3 : er is een flashback met de bedoeling om duidelijkheid te geven over Lemorne en de voorbereidingen van de ontvoering en flashbacks van Lemorne die hij vroeger had meegemaakt: toen hij van het balkon sprong thuis. (blz. 47)en toen hij een baby gered had uit een kanaal. (blz.48). Hoofdstuk 4 : Rex komt in contact met de moordenaar terwijl hij naar Saskia zoekt. De tijd in dit hoofdstuk volgt op hoofdstuk 2 en loopt door zonder flashbacks of flash-forwards. Hoofdstuk 5 : vervolg op hoofdstuk 4, dezelfde tijd. En er zijn geen flashbacks of flash-forwards. Verder zijn er paar flashbacks over Saskia om een duidelijker beeld te krijgen over de persoon die zij was. Plaats : Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Frankrijk (in de buurt van Autun), Hoofdstuk 2 in Zuid-Italië (Matina di Camerota, ‘een dik uur rijden onder Napels’) en in hoofdstuk 4 bevindt de hoofdpersoon zich in Amsterdam (Buitenveldert). Inhoud/samenvatting : 1. Rex Hofman en Saskia Ehlvest waren op weg naar hun vakantiehuisje aan de Middellandse Zee. Onderweg kibbelden ze wat. Rex stopte bij een TOTAL-bezinestation aan de Autoroute om te tanken. Ze rustten wat uit, balden en begroeven twee muntjes onder een paal. Saskia ging wat te drinken halen; daarna zou zij rijden. Rex maakte een foto. Hij vroeg zich af of hij Saskia zo mocht plagen. Drie jaar geleden, tijdens hun eerste vakantie, was de benzine op geweest en had Saskia drie uur lang in de auto moeten blijven. De beklemming in het kleine zwarte hok van de auto had haar helemaal overstuur gemaakt; het herinnerde haar aan haar nachtmerrie van het Gouden Ei. 'Toen ze klein was had ze eens gedroomd dat ze opgesloten zat in een gouden ei dat door het heelal vloog. Alles was zwart, er waren niet eens sterren, ze zou er altijd in moeten zitten, en ze kon niet eens dood gaan. Er was maar één hoop. Er vloog nog zo'n gouden ei door de ruimte, als ze tegen elkaar botsten zouden ze allebei vernietigd zijn, dan was het afgelopen. Maar het heelal was zo groot !' (blz. 14). Nadat ze wat te drinken had gehaald zou zij gaan rijden. Maar Saskia kwam niet terug. Rex ging naar de servicewinkel en vroeg aan iedereen of men zijn vriendin had gezien. Hij belde hun hotel en de politie, maar Saskia was weg en bleef weg en niemand wist waar ze was gebleven. Rex denkt dat Saskia in een auto gesleurd is en daarna verkracht is. 2. Tijdens een vakantie in Maria die Kamelot (Italië) acht jaar later vroeg Rex Lieneke ten hu-welijk. De uitslag van een spelletje badminton met twee Fransen gaf daarvoor de doorslag. Maar Saskia 'keek vanaf de zijlijn toe' (blz. 37). Rex wilde Lieneke eerlijk vertellen hoe hij over Saskia dacht: 'Als ze terugkwam zou ik bij jou blijven, maar als ik terug mocht naar dat benzinestation dan zou ik dat doen' (blz. 42). 's Nachts merkte dat Rex een nachtmerrie had over het Gouden Ei. 3. In 1950 was Raymond Lemorne zestien jaar. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij van een flat sprong. Het idee van de sprong was bij hem opgekomen; hoe kon hij anders dan door te springen te weten komen of hij de mogelijkheid had om te springen? Dus hij sprong en hij lag zes weken in het ziekenhuis. Eenentwintig jaar later kwam er iets dergelijks in hem op. Hij was toen leraar scheikunde, getrouwd en hij had twee dochters. Op een dag redde hij een kind van de verdrinkingsdood. Maar zou hij nu ook in staat zijn een misdaad te plegen ? Het krijgen van deze gedachte verplichtte hem tot het doen van de eerste stap. Hij fabriceerde een pot chloroform en zette de fles op de zolder van zijn afgelegen vakantiehuisje. Om ongestoord verder te kunnen gaan met zijn voorbereidingen voor de misdaad, zei hij tegen zijn gezin dat hij dit huisje wilde opknappen. Hij verzekerde zich ervan dat niemand iets in de gaten kon krijgen als hij zijn slachtoffer, dat volgens hem het beste een buitenlandse vrouw kon zijn, naar zijn huisje zou brengen. Hij kocht een oud matras en een pistool. Hij wilde zijn slachtof-fer meelok ken in zijn auto, en na heel veel voorbereidingen en mislukte experimenten vond hij de beste manier: bij een tankstation langs de Autoroute zou hij, met zijn ene arm in een mitella, aan een vrouw vragen of zij hem wilde helpen bij het aankoppelen van zijn aanhang-wagentje. Dat ging nog een paar keer mis, omdat niemand in de auto durfde te stappen om naar het eind van de parkeerplaats te rijden. Ondertussen schoot Lemorne ook nog eens twee kampeerders dood die op zij grasveld waren gaan staan. Maar op een keer lukte het dan toch, min of meer toevallig. Een Nederlands meisje zag hem spelen met zijn sleutelhangertje en hij zei dat hij er vertegenwoordiger in was en dat hij er een hele lading van in zijn auto had lig-gen. Ze ging met hem mee; hij bedwelmde en ontvoerde haar. 4. Acht jaar later (maar na de vakantie in Italië) was Rex een opsporingscampagne gestart. Hij had grote advertenties laten zetten waarin hij degenen die toentertijd bij het tankstation of daarna Saskia gezien hadden, opriep hem te schrijven. Onder het raam van zijn flat in Buiten-veldert had een zekere Sandra op een auto 'Rex ik vind je lief' geschreven. Lieneke belde; na de droevige terugrit uit Italië hadden ze elkaar maar een keer gezien. Er kwamen verschillen-de brieven uit Frankrijk, maar er was er niet en die uitsluitsel gaf over Saskia's geheimzinnige verdwijning. Op die ochtend van de vijfde dag kwam er een Franse man op Rex af, die zich voorstelde als Raymond Lemorne. Rex herkende hem als de man met de mitella, die hij acht jaar geleden bij het tankstation had gezien. Lemorne wilde precies vertellen wat er was ge-beurd, maar op maar een manier: door Rex hetzelfde te laten ondergaan. Rex wist dat hij dan dood zou gaan; toch ging hij akkoord. Ze reden naar het benzinestation. Ondertussen at Rex van het lunchpakketje dat Lemorne speciaal voor deze gelegenheid had samengesteld. Bij het benzinestation moest Rex koffie met een slaapmiddel drinken. Daarna vertelde Lemorne wat er was gebeurd. Ton Rex wakker werd, lag hij op een matras in een doodskist. 5. Lieneke ontvangt de brief die Rex had geschreven toen hij met Lemorne vertrokken is. Ze waarschuwt de politie. Een paar dagen later staan de foto's van Rex en Saskia in de krant. Er is nooit meer iets van hen vernomen.Het leek of ze van de aardbodem waren verdwenen. Kritiek : ‘Ik vond dit een heel leuk en spannend boek om te lezen, zeker vanwege de verdwijning van Saskia die tot het eind van het boek onbeantwoord blijft. Een sterk punt van dit boek is dat de schrijver in het derde hoofdstuk de achtergronden van de moordenaar beschrijft. Je krijgt zo-doende wat meer achtergrondinformatie. De bouw is moeilijk en vaag, omdat je pas aan het eind van het boek erachter komt hoe het boek in elkaar zit. Tevens vind ik het onder werp leuk, vanwege moorden en mysterieuze verdwijningen. Het taalgebruik is makkelijk en niet moeilijk te volgen. Alleen is het jammer dat de hoofdpersoon Rex Hofman niet zo uitvoerig wordt beschreven als de moordenaar zelf. Het is een prachtig boek met een afschuwelijk, maar prachtig einde.’ Recensenten : Vrijwel alle recensenten vinden Het gouden ei een spannend verhaal, dat zij in grote lijnen navertellen, zonder de verrassende ontknoping te verraden, want zoals Hans Vervoort in NRC Handelsblad schrijft, ‘het weggeven van de clou zou veel teniet doen van de spanning die Krabbé in het verhaal opbouwt’. Voor Vervoort is Het gouden ei een nieuwe uitwerking van een oud en vertrouwd Krabbé-thema: ‘de glorie van het gepland bereiken van een beoogd doel., hoe zinloos dat op zichzelf ook is’. In dit nieuwe boek speelt Krabbé volgens Vervoort met ‘het uitschakelen van het ge-weten’. De Fransman die verantwoordelijk is voor de verdwijning va de Nederlandse Saskia ‘volgt de impuls van zijn gedachten, en als hij zijn misdaad stap voor stap voorbereidt en ten-slotte uitvoert, blijft het halt-bevel van zijn geweten uit en ook de wroeging’. De interpretatie van Wim Sanders in Het parool is vrijwel dezelfde, al formuleert hij het an-ders: ‘Hoofdthema van het boek is de grens tussen iets wel of niet doen. Hofman kent vele pesterige gedachten die - als hij ze zou uitvoeren - een breuk tussen hem en zijn vriendin zou-den veroorzaken of een moordenaar van hem zou maken. Zijn uiteindelijke tegenspeler, die ogenschijnlijk de saaist voorstelbare man is heeft die gedachten ook. Zijn geweten stelt hem echter geen grenzen en het resultaat is er naar.’ De recensent van Vrij Nederland, Peter de Boer, vindt daarentegen dat Krabbé er ‘niet steeds in geslaagd [is] om de spanning vast te houden’. Het begin en het eind vindt De Boer het sterkst, maar ‘daartussenin verslapt dit proza’. Vooral met het hoofdstuk over Lemorne heeft hij moeite: ‘En toch wekt dit hoofdstuk de indruk te zeer een apart geheel te vormen, een ob-stakel dat de loop van het verhaal al te nadrukkelijk onderbreekt. Daarom zou het beter zijn geweest wanneer de Lemorne-episode in fragmenten over de rest van het verhaal was ver-deeld’. J.A. Dautzenberg (De volkskrant) heeft juist weer moeite met het laatste hoofdstuk, dat hij een vreemd eend in de bijt vindt: ‘ Rex is de eerste drie een normaal, rationeel handelend persoon, maar nu gaat hij zo’n vreemdsoortig gedrag vertonen dat hij wel een ander mens lijkt,’ Ging her eerst over een raadsel, plotseling hebben we van doen met een ‘pathologische obsessie’, aldus Dautzenberg. ‘… het begint als een thriller en blijkt op het einde pardoes een psycholo-gische roman te zijn. En ergens is er een diepe breuk.’ Trouwrecensent Rob Schouten stelt dat het werk van Krabbé zich niet leent voor diepgravende analyses. Over Het gouden ei schrijft hij: ‘Het is een thriller zonder pretenties en totaal a-psychologisch maar met vaart en effectvol geschreven.’ Dat laatste maakt het boek volgens Schouten uitermate geschikt voor verfilming. Maar ook voor de lezer valt er nog heel wat te genieten. Schouten somt op: ‘de treffende be-schrijving van de subtiele irritaties van de man jegens zijn vriendin, van wie hij toch veel houdt’, ‘de manier waarop de schrijver een psychopathische maniak neerzet, die huist door zijn onbecommentarieerde idiote koelheid fascinerende proporties krijgt’, en tenslotte ‘de constructie van het boek in vijf afzonderlijke scènes, waarbij het weglaten en overspringen precies voor de juiste spanning zorgt’.