Algemene gegevens: Titel: Het gouden ei
Auteur: Tim Krabbé 1: Verantwoording van de boekkeuze. Ik heb dit boek gekozen omdat mij is aangeraden dit boek te lezen. Volgens mijn moeder moet het een heel spannend boek zijn. Ik heb ook twee verschillende verfilmingen gezien van het boek, de Amerikaanse en de Franse versie. De Franse versie loopt net als het boek slecht af. Het boek is ook niet zo dik, maar dat doet niks af aan de spanning. 2: Verwachtingen vooraf. Omdat ik de verfilming van het boek heb gezien wist ik wel ongeveer wat me te wachten stond in het boek, maar tussen de film en het boek zitten toch nog veel verschillen. In het boek krijg je ook meer achtergrondinformatie over het gedrag en karakter van de spelers, zoals de beweegredenen voor de moord. Voor de rest heb ik weinig vooraf over het boek nagedacht. Ik ben gewoon begonnen met lezen.
3: Analyse en korte inhoud.
Titel: Het gouden ei
Auteur: Tim Krabbé Genre: Thriller
Uitgever: Bert Bakker
1e Druk: 1984
Jaar van uitgave: 1998
Aantal blz.: 98 Korte inhoud: Rex Hofman en Saskia Ehlvest zijn samen op weg naar een hotel in Nuits St. Georges voor een rustige vakantie. Ze maken onderweg een sanitaire stop bij een Total tankstation waar de twee wat uitrusten, een balletje trappen en twee muntjes begraven vlakbij een paaltje in de grond. Saskia gaat naar binnen gaat om wat fris en bier te halen. Ze doet er lang over. Ze komt nooit meer terug. Na drie kwartier is Rex zo van streek dat hij de manager van het tankstation de politie laat bellen. Die kunnen natuurlijk weinig doen. In de tussentijd is Raymond Lemorne op weg naar zijn huisje, met het lichaam van Saskia. Toen Raymond 16 jaar was, en eens een middagje alleen thuis op het balkon zat te lezen, krijgt hij een ingeving; hoe zou het zijn om van het balkon te springen? Na drie weken kon hij uit het ziekenhuis. Na 21 jaar, Lemorne is dan 38 jaar oud, krijgt hij weer zo’n gedachtekronkel als hij een jong meisje van de verdrinkingsdood redt. “Als ik zoiets goed kan doen, kan ik dan ook iets slechts doen. Na wat denken is hij eruit, het slachtoffer moet een vrouw worden, en het liefst een die veel te verliezen heeft, of veel verdriet nalaat. Een moeder ofzo. Lemorne is scheikundeleraar, weduwnaar en vader van twee dochters. Hij bestelt een bus chloorkalk via school, waarvan hij een potje chloroform maakt, om zijn slachtoffers te verdoven. Van zijn vrouw heeft hij een huisje geërfd waar hij het potje chloroform samen met een pistool verstopt. Dan gaat hij oefenen hoe hij zijn slachtoffers het best kan benaderen. Hij probeert op veel verschillende manieren zijn slachtoffers de wagen in te lokken. Hij kwam op het slimme idee om een mitella om zijn arm te doen, gehandicapte mensen zijn ongevaarlijk, toch? Dan, op een van zijn regelmatige bezoekjes aan tankstations, komt hij een mooi jong meisje tegen die een beetje op zijn dochter Denise lijkt. Dat was het perfecte slachtoffer. Als hij haar uit het oog verliest kijkt hij weer verder naar andere potentiële slachtoffers. Als hij bij de koffieautomaat staat komt ze naar hem toe om geld te wisselen. Dan merkt ze de sleutelhanger van Lemorne op, een grote chromen R, een perfect cadeau voor Rex. Als ze hem vraagt waar ze ook zo’n ding kan kopen liegt hij dat hij een vertegenwoordiger is van die dingen. Zij loopt mee naar de auto, stapt in en voordat ze wat in de gaten heeft drukt Raymond haar een natte doek met chloroform op de neus. Acht jaar later. Rex woont alleen, noch altijd op zoek naar Saskia via opsporingsbiljetten en advertenties in Franse kranten. Op een dag zoekt Raymond Rex op, en bied hem aan hetzelfde te ondergaan wat Saskia ook heeft moeten ondergaan. Rex stemt toe. Rex reist met Raymond mee naar frankrijk, nog altijd van gedachte dat hij de situatie de baas kan. Als ze stoppen bij het Total tankstation biedt Lemorne Rex een kop koffie met slaapmiddel aan. Hij drinkt, en Lemorne vertelt hem het hele verhaal. Het drankje werkt nog niet. Dan herinnert Rex zich het paaltje en hij graaft de twee muntjes op. Dan valt Rex in slaap… Nu volg de laatste alinea van hoofdstuk vier van het boek… … Rex droomde dat hij in een restaurant zat. Tegenover hem zat Saskia. Hij kende haar niet, maar hij wist dat zij het was. Alles zou beginnen. Het was een restaurant is grijze kleuren, er was weinig licht. Zij had niets besteld, maar hij kreeg een bord vol tennisballen opgediend. Toen hij er een opensneed kwam er een eend uit die zijn vleugels openvouwde en wegvloog. Rex werd wakker. Hij opende zijn ogen, maar voor wat hij zag maakte dat geen verschil: zwart. Hij voelde dat hij alleen was. Hij hapte naar adem: dit was het dus. Dit moest zijn at er met Saskia gebeurd was. Waar was hij? Hij lag in het zwart, met niets waar hij zijn angst aan kon hechten. Hij ging overeind zitten maar stootte zijn voorhoofd en viel terug. Hij kwam zacht terecht en voelde met zijn handen langs zijn lichaam: hij lag op een matras. Een eenpersoonsmatras; de randen waren vlak naast hem. Er was geen geluid, de lucht was zwaar en koud. Links naast de matras was een wand. Hij wilde aan zijn hoofd voelen of hij zich erg gestoten had maar bij die beweging raakte hij met zijn knokkels iets boven zich. Hij taste omhoog –het was geen balk die hij had geraakt, het was een soort houten plafond, nauwelijks twee handbreedten boven zijn gezicht. Hij wist het al. Het was te erg om te weten. Uiterst behoedzaam, om de zekerheid nog uit te stellen, voelde hij naar rechts. Rechts was een houten wand. Aan zijn hoofdeinde was een schot. Aan zijn voeteneinde was ook een schot. Hij sloeg met zijn vuisten boven en naast zich en hij schreeuwde maar hij hoorde niets, alsof het geluid door het zwart werd opgeslokt. Gááhd. Hij lag in een kist, levend begraven. Dat dit Saskia was aangedaan! Dat zij hier zo had gelegen, smekend dat hij haar zou komen redden, tegelijk wetend dat hij niet kòn komen … De eenzaamheid hiervan! Kalm blijven, dacht hij, en een tomeloze paniek plantte zich voort in zijn bloedvaten, sneller dan zijn bloed. Kalm blijven, iets doen om te bedaren. Maar de gedachte dat wat kalm zou zijn hier jammerlijk opgesloten zou zitten maakte hem gek van angst. De wanden klemden hem vast, zonder hoop. Hoe lang lag hij hier al? Een maand? ‘Stel je voor dat ik niet kan doodgaan’, dacht Rex, en hij barste uit in snikken. Later merkte hij dat zijn angst met hem aan het vechten was en zich daartoe in zijn lichaam had gestoken. ‘Kalm blijven,’ dacht hij. ‘Ik lig hier een kwartier. Ik heet Rex Hofman.’ Toen hij bedacht hoe belachelijk het was om op deze plaats een naam te hebben begon hij te lachen. 4: Mijn beoordeling. Ik vond het een spannend boek, die niet te moeilijk is te lezen. Er komen niet veel moeilijke woorden in voor. Iedereen zou dit boek zonder veel moeite moeten kunnen lezen en begrijpen. Het verhaal loopt slecht af, en dat vind ik wel leuk want meestal loopt het goed af in boeken. Dit boek geeft een goede afspiegeling wat sommige mensen zich in de kop halen, mensen met een stoornis want normale mensen doen zoiets niet. De manier waarop de dader de moord(en) pleegt op zich is ook al gruwelijk. Er gaat eerst een hoop oefenen aan vooraf, en om dan iemand levend te begraven. Hoe zal een mens zich voelen als hij weet dat zijn laatste uurtje geslagen heeft, en hij kan er niets aan doen?
5: Verwerkingsopdracht: verschillen tussen het boek en de film.
Zoals ik al eerder heb vermeld in mijn verslag zijn er twee verfilmingen van het boek ‘het gouden ei’ gemaakt. Een film door een Amerikaanse filmmaatschappij en een film van Franse makelij.
De film gemaakt door de Franse crew komt precies overeen met hetgeen gebeurde in het boek, de personages waren precies hetzelfde en Raymond had ook in de film de chromen ‘R’ aan zijn sleutelhanger gebruikt om zijn slachtoffer te misleiden.
De Amerikaanse film wijkt niet zo veel af van het originele script maar er waren toch een aantal drastische verschillen…
De phsyco moordenaar probeert Saskia ook met een list mee de auto in te krijgen, en uiteindelijk mee naar zijn huisje (in Amerika, want het verhaal speelt zich helemaal niet meer in Frankrijk af!) maar daar weet zij te ontsnappen wanner Raymond achter Rex aan gaat omdat hij het stelletje samen levend wil begraven. Als Saskia ontsnapt gaat ze zoeken naar Rex waarna het spoor uiteindelijk weer terug naar Raymond’s achterafhuisje leidt. Omdat Sakia weet dat ze de poging-tot-moordenaar niet in haar eentje kan tegenhouden neemt ze een troefkaart mee, Rex’ dochter.
Als Raymond en Saskia weer oog in oog staan met elkaar stelt Saskia een ruil voor, U kunt wel raden welke. Raymond stemt daar mee in, maar Saskia moet Rex wel zelf opgraven als Raymond zich naar de plaats begeeft waar Sas zijn dochter in de auto heeft opgesloten. Als Saskia begint te graven en Rex half stikkend weer boven komt, komt Raymond ook weer ten toneel. Na een wilde achtervolging begeeft het trio zich in een kweekkas, dat door de wilde begroeiing functioneert als een doolhof. Als Raymond Rex te pakken krijgt en hem een flinke opknapbeurt geeft, verzamelt Saskia al haar moed om, met de schep nog stevig in haar handen, Raymond een flinke klap te verkopen. Ons arme slachtoffer doet dat niet met de platte kant, maar slaat met een flinke klap de schep in het schouderblad van Raymond waardoor hij tot aan het borstbeen in tweeën splijt. Nu is Raymond het slacht-offer.
En natuurlijk is de film, zoals een echt typisch Amerikaans werk, voorzien van een ‘eind-goed-al-goed-zoetsappig-leven-weer-lang-en-gelukkig-einde’
Mijn mening over de verfilmingen:
Ik vond de Franse film stukken beter dan de Amerikaanse. Dat kwam waarschijnlijk ook door het einde, dat voor de verandering eens niet goed af liep. Dat zorgde voor een anticlimax waardoor de film nog lang in je geheugen blijft hangen.
De Amerikaanse film vond ik maar een slap aftrekseltje van het boek. Het was wel tien keer zo bloederig (het einde) maar dat maakte de film alleen maar minder goed. Juist doordat het einde slecht afliep vond ik het zo’n goed boek/film. De Amerikaanse versie laat de hoofdpersoon weer winnen en dat is nu juist wat mij aan de hele film stoorde.
Auteur: Tim Krabbé 1: Verantwoording van de boekkeuze. Ik heb dit boek gekozen omdat mij is aangeraden dit boek te lezen. Volgens mijn moeder moet het een heel spannend boek zijn. Ik heb ook twee verschillende verfilmingen gezien van het boek, de Amerikaanse en de Franse versie. De Franse versie loopt net als het boek slecht af. Het boek is ook niet zo dik, maar dat doet niks af aan de spanning. 2: Verwachtingen vooraf. Omdat ik de verfilming van het boek heb gezien wist ik wel ongeveer wat me te wachten stond in het boek, maar tussen de film en het boek zitten toch nog veel verschillen. In het boek krijg je ook meer achtergrondinformatie over het gedrag en karakter van de spelers, zoals de beweegredenen voor de moord. Voor de rest heb ik weinig vooraf over het boek nagedacht. Ik ben gewoon begonnen met lezen.
Auteur: Tim Krabbé Genre: Thriller
Uitgever: Bert Bakker
1e Druk: 1984
Jaar van uitgave: 1998
Aantal blz.: 98 Korte inhoud: Rex Hofman en Saskia Ehlvest zijn samen op weg naar een hotel in Nuits St. Georges voor een rustige vakantie. Ze maken onderweg een sanitaire stop bij een Total tankstation waar de twee wat uitrusten, een balletje trappen en twee muntjes begraven vlakbij een paaltje in de grond. Saskia gaat naar binnen gaat om wat fris en bier te halen. Ze doet er lang over. Ze komt nooit meer terug. Na drie kwartier is Rex zo van streek dat hij de manager van het tankstation de politie laat bellen. Die kunnen natuurlijk weinig doen. In de tussentijd is Raymond Lemorne op weg naar zijn huisje, met het lichaam van Saskia. Toen Raymond 16 jaar was, en eens een middagje alleen thuis op het balkon zat te lezen, krijgt hij een ingeving; hoe zou het zijn om van het balkon te springen? Na drie weken kon hij uit het ziekenhuis. Na 21 jaar, Lemorne is dan 38 jaar oud, krijgt hij weer zo’n gedachtekronkel als hij een jong meisje van de verdrinkingsdood redt. “Als ik zoiets goed kan doen, kan ik dan ook iets slechts doen. Na wat denken is hij eruit, het slachtoffer moet een vrouw worden, en het liefst een die veel te verliezen heeft, of veel verdriet nalaat. Een moeder ofzo. Lemorne is scheikundeleraar, weduwnaar en vader van twee dochters. Hij bestelt een bus chloorkalk via school, waarvan hij een potje chloroform maakt, om zijn slachtoffers te verdoven. Van zijn vrouw heeft hij een huisje geërfd waar hij het potje chloroform samen met een pistool verstopt. Dan gaat hij oefenen hoe hij zijn slachtoffers het best kan benaderen. Hij probeert op veel verschillende manieren zijn slachtoffers de wagen in te lokken. Hij kwam op het slimme idee om een mitella om zijn arm te doen, gehandicapte mensen zijn ongevaarlijk, toch? Dan, op een van zijn regelmatige bezoekjes aan tankstations, komt hij een mooi jong meisje tegen die een beetje op zijn dochter Denise lijkt. Dat was het perfecte slachtoffer. Als hij haar uit het oog verliest kijkt hij weer verder naar andere potentiële slachtoffers. Als hij bij de koffieautomaat staat komt ze naar hem toe om geld te wisselen. Dan merkt ze de sleutelhanger van Lemorne op, een grote chromen R, een perfect cadeau voor Rex. Als ze hem vraagt waar ze ook zo’n ding kan kopen liegt hij dat hij een vertegenwoordiger is van die dingen. Zij loopt mee naar de auto, stapt in en voordat ze wat in de gaten heeft drukt Raymond haar een natte doek met chloroform op de neus. Acht jaar later. Rex woont alleen, noch altijd op zoek naar Saskia via opsporingsbiljetten en advertenties in Franse kranten. Op een dag zoekt Raymond Rex op, en bied hem aan hetzelfde te ondergaan wat Saskia ook heeft moeten ondergaan. Rex stemt toe. Rex reist met Raymond mee naar frankrijk, nog altijd van gedachte dat hij de situatie de baas kan. Als ze stoppen bij het Total tankstation biedt Lemorne Rex een kop koffie met slaapmiddel aan. Hij drinkt, en Lemorne vertelt hem het hele verhaal. Het drankje werkt nog niet. Dan herinnert Rex zich het paaltje en hij graaft de twee muntjes op. Dan valt Rex in slaap… Nu volg de laatste alinea van hoofdstuk vier van het boek… … Rex droomde dat hij in een restaurant zat. Tegenover hem zat Saskia. Hij kende haar niet, maar hij wist dat zij het was. Alles zou beginnen. Het was een restaurant is grijze kleuren, er was weinig licht. Zij had niets besteld, maar hij kreeg een bord vol tennisballen opgediend. Toen hij er een opensneed kwam er een eend uit die zijn vleugels openvouwde en wegvloog. Rex werd wakker. Hij opende zijn ogen, maar voor wat hij zag maakte dat geen verschil: zwart. Hij voelde dat hij alleen was. Hij hapte naar adem: dit was het dus. Dit moest zijn at er met Saskia gebeurd was. Waar was hij? Hij lag in het zwart, met niets waar hij zijn angst aan kon hechten. Hij ging overeind zitten maar stootte zijn voorhoofd en viel terug. Hij kwam zacht terecht en voelde met zijn handen langs zijn lichaam: hij lag op een matras. Een eenpersoonsmatras; de randen waren vlak naast hem. Er was geen geluid, de lucht was zwaar en koud. Links naast de matras was een wand. Hij wilde aan zijn hoofd voelen of hij zich erg gestoten had maar bij die beweging raakte hij met zijn knokkels iets boven zich. Hij taste omhoog –het was geen balk die hij had geraakt, het was een soort houten plafond, nauwelijks twee handbreedten boven zijn gezicht. Hij wist het al. Het was te erg om te weten. Uiterst behoedzaam, om de zekerheid nog uit te stellen, voelde hij naar rechts. Rechts was een houten wand. Aan zijn hoofdeinde was een schot. Aan zijn voeteneinde was ook een schot. Hij sloeg met zijn vuisten boven en naast zich en hij schreeuwde maar hij hoorde niets, alsof het geluid door het zwart werd opgeslokt. Gááhd. Hij lag in een kist, levend begraven. Dat dit Saskia was aangedaan! Dat zij hier zo had gelegen, smekend dat hij haar zou komen redden, tegelijk wetend dat hij niet kòn komen … De eenzaamheid hiervan! Kalm blijven, dacht hij, en een tomeloze paniek plantte zich voort in zijn bloedvaten, sneller dan zijn bloed. Kalm blijven, iets doen om te bedaren. Maar de gedachte dat wat kalm zou zijn hier jammerlijk opgesloten zou zitten maakte hem gek van angst. De wanden klemden hem vast, zonder hoop. Hoe lang lag hij hier al? Een maand? ‘Stel je voor dat ik niet kan doodgaan’, dacht Rex, en hij barste uit in snikken. Later merkte hij dat zijn angst met hem aan het vechten was en zich daartoe in zijn lichaam had gestoken. ‘Kalm blijven,’ dacht hij. ‘Ik lig hier een kwartier. Ik heet Rex Hofman.’ Toen hij bedacht hoe belachelijk het was om op deze plaats een naam te hebben begon hij te lachen. 4: Mijn beoordeling. Ik vond het een spannend boek, die niet te moeilijk is te lezen. Er komen niet veel moeilijke woorden in voor. Iedereen zou dit boek zonder veel moeite moeten kunnen lezen en begrijpen. Het verhaal loopt slecht af, en dat vind ik wel leuk want meestal loopt het goed af in boeken. Dit boek geeft een goede afspiegeling wat sommige mensen zich in de kop halen, mensen met een stoornis want normale mensen doen zoiets niet. De manier waarop de dader de moord(en) pleegt op zich is ook al gruwelijk. Er gaat eerst een hoop oefenen aan vooraf, en om dan iemand levend te begraven. Hoe zal een mens zich voelen als hij weet dat zijn laatste uurtje geslagen heeft, en hij kan er niets aan doen?
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden