TITEL Het gouden ei AUTEUR Tim Krabbé Een korte samenvatting In de zomer van 1975 zijn Rex Hofman en zijn negen jaar jongere vriendin Saskia Ehlvest op weg naar hun vakantiebestemming in de buurt van Dijon. Omdat Saskia bang is dat de benzine opraakt als ze nog even door rijden, stopt Rex bij een Total-Station. Hij tankt en ze rusten even uit aan de rand van het grote parkeerterrein. Saskia heeft dorst en wil nog snel even wat blikjes drank in de winkel kopen. Als ze erg lang weg blijft, gaat Rex haar zoeken, maar ze is nergens te bekennen. Een caissière herkent haar van de foto die Rex laat zien en zegt dat ze ongeveer een half uurtje geleden geld heeft gewisseld. De politie wordt gebeld maar die willen nog niet zo snel actie ondernemen. De politie doet navraag in de naburige ziekenhuizen, dit levert niets op. De volgende dag begint het echte onderzoek, Rex heeft in de auto geslapen, omdat Saskia de contactsleutel bij zich had. Acht jaar later is Rex met zijn vriendin Lieneke op vakantie in Italië. Als ze op het strand een partijtje badminton spelen met twee Fransen, blijkt dat Rex nog regelmatig met zijn gedachten bij Saskia is. Hij ziet Saskia ook lang de kant van het badmintonveld zitten. "Misschien ga ik wel met haar(Lieneke) trouwen," zegt hij tegen Saskia. Nadat hij Lieneke ten huwelijk heeft gevraagd, durft zij voor het eerst naar zijn gevoelens voor Saskia te vragen. "Als ze terugkwam zou ik bij jou blijven. Maar als ik terug mocht naar dat benzinestation dan zou ik dàt doen," zegt Rex tegen haar. Die nacht merkt Lieneke dat Rex een hevige nachtmerrie heeft die met de verdwijning van Saskia heeft te maken. In 1950 vraagt de 16-jarige Raymond Lemorne zich af wat er zou gebeuren als hij van het balkon van de tweede verdieping zou springen. Dat kan hij alleen te weten komen als hij daadwerkelijk springt. Hij doet het en ligt zes weken in het ziekenhuis. In 1971 komen een soortgelijke gedachte bij hem op: hij redt een kind uit het water, geniet van de bewondering en vraagt zich ineens af: "Maar zou ik nu ook in staat zijn een misdaad te plegen". Drie jaar later begint hij met zijn voorbereidingen: hij maakt in zijn schoollabatorium chloroform en richt zijn vervallen, nooit gebruikte buitenhuisje in voor zijn plannen. Hij wil een buitenlandse, hij is zelf Frans, jonge vrouw kidnappen en doden, maar hij slaagt er niet in iemand in zijn wagen te lokken. Ook als hij een arm in een mitella gaat dragen en vrouwen op parkeerplaatsen om hulp vraagt bij het vastkoppelen van een aanhangwagentje achter zijn auto, stapt er nooit iemand bij hem in. Hij heeft de moed al bijna opgegeven, als een jonge vrouw in de winkel van een benzinestation hem aanspreekt over de sleutelhanger die hij in z'n hand heeft. Die heeft de vorm van een R en ze wil er zo één kopen voor haar vriend. Hij zegt dat hij vertegenwoordiger is in die dingen en dat er een hele doos in zijn auto staat. Ze stapt bij hem in. Enige maanden na zijn vakantie met Lieneke plaatst Rex advertenties in Franse kranten met foto's van Saskia, in een laatste poging iets over haar lot te weten te komen. De vakantie is niet zo goed afgelopen en van een huwelijk is geen sprake meer. Op een avond post hij een brief naar Lieneke. Op de terugweg wordt hij aangesproken door een man van een jaar of vijftig die zich voorstelt als Raymond Lemorne en zegt dat hij weet wat er met Saskia is gebeurd. Hij wil alles vertellen, "maar er is maar één manier waarop ik dat kan doen. Door u hetzelfde te laten ondergaan." Rex rijdt met Lemorne naar Frankrijk en ze stoppen bij het bewuste Total-station. Lemorne geeft hem een bekertje koffie met een slaapmiddel dat na een kwartier zal gaan werken. In dat kwartier vertelt hij hoe hij Saskia in z'n auto heeft gekregen. Als Rex wakker wordt, blijkt hij op een matras in een soort doodskist te liggen. Lieneke ontvangt Rex' brief en probeert ruim een week later contact met hem op te nemen. Ze doet navraag bij zijn ouders en zijn werk, en belt uiteindelijk de politie. Maar van Rex noch Saskia 'werd ooit nog iets vernomen- ze leken van de aardbodem verdwenen' (slotzin). Mijn eigen mening Ik vond het een leuk boek, want er zat best een beetje spanning in. Ik begreep alleen eerst niet hoe het boek nu in werkelijkheid in elkaar zat want na hoofdstuk 1 leek er in hoofdstuk 2 ineens een heel nieuw verhaal te beginnen maar dit had toch met elkaar te maken. Soms liep ook de tijd ineens achteruit, dat vond ik ook wel vreemd maar daar wen je aan.
Recensie Het onderwerp(thema) Ik vond in dit verhaal erg duidelijk wat het thema is. Het onderwerp was volgens mij de ontvoering van Saskia. Ik vond het een interessant onderwerp al is het niet echt origineel, want een ontvoering komt in wel meerdere boeken voor. De gebeurtenissen(intrige,plot) De nadruk ligt op de gebeurtenissen maar ook op de gedachten en gevoelens van de personen. Het verhaal bevat één belangrijke gebeurtenis, de ontvoering van Saskia, die als een rode draad door het verhaal loopt. Het boek bleef me van het begin tot het eind boeien. De afloop was voor mij wel een beetje vreemd, het was een open eind, maar zo eindigen de meeste literaire verhalen. De bouw(compositie,structuur,samenhang) Het verhaal was vreemd opgebouwd. Na een hoofdstuk leek er een heel nieuw verhaal te beginnen in het volgende hoofdstuk, maar dit hoofdstuk bleek dan toch met de andere hoofdstukken te maken te hebben. De tijd verliep niet zoals in de werkelijkheid, soms blikte de schrijver terug in de tijd. De aanwezige terugblikken hadden wel zin want daardoor begrijp je het verhaal steeds beter. Ik vond het een begrijpelijk verhaal, alleen dacht ik aan het begin van het tweede hoofdstuk dat er weer een heel nieuw verhaal begon maar dit was niet zo. De personages
De personages gingen voor me "leven". De personages waren voor mij duidelijk herkenbaar, al staan ze niet dichtbij mijn wereld. Ze reageerden niet echt voorspelbaar. Raymond Lemorne gedroeg zich niet zoals het hoort, maar daar draait eigenlijk het hele verhaal om. Rex Hofman houdt veel van Saskia. Hij gebruikt haar voor kleine pesterijtjes, hij vindt het leuk om slecht te zijn. Het taalgebruik(stijl) Het is in een makkelijk taalgebruik geschreven. Ik had geen moeite om de taal te begrijpen. Er werd veel aandacht besteed aan het weergeven van de gedachten en gevoelens van de personen. Het bevatte niet veel dialoog. De titel
De titel slaat op een droom die Saskia heeft gehad waarin zij op zit gesloten in een Gouden Ei dat door de ruimte zweeft en waarin zij voor altijd zal moeten blijven zonder ooit te sterven. De bevrijding, door de dood, zal komen als ze tegen een ander ei botst maar de kans daarvoor is klein. Recensie Als recensist voor mijn boek heb ik Hans Vervoort genomen. Hij heeft het over het genre, 'fantastische vertelling', waarbij ik en hij-figuren in elkaar overlopen, de tijd achteruit loopt, en zo meer. Hij vond het een fascinerend verhaal, uitstekend geschreven, met goed getimede informatie en virtuoze tempowisselingen. Hans Vervoort beschrijft enkele gebeurtenissen, zoals de ontvoering, en beschrijft Rex Hofman en Raymond Lemorne. Volgens hem is Lemorne de hoofdpersoon. Het thema is volgens de recensist het testen van het Superego en het uitproberen van het kwade. 'Iedereen heeft een geweten dat hem vertelt wat hij wel of niet mag doen. De meeste mensen proberen nooit iets wat niet mag uit. Krabbé's uiteindelijke hoofdpersoon doet dit wel.' Vervoort vertelt niet echt de inhoud want hij wil de clou niet weggeven, want dit zou het verhaal minder spannend maken als je het nog wilt lezen. Het risico dat het een te onwerkelijk verhaal zou worden heeft Krabbé, volgens Hans Vervoort, vermeden door het invlechten van alledaagse taferelen. Hij zegt niks over het taalgebruik. Hij gebruikt structurele argumenten, realistische argumenten en vernieuwingsargumenten in zijn recensie. Zijn mening over het verhaal is erg positief het is een "juweeltje", een fascinerend verhaal. Vergelijking Hij noemde allerlei namen van andere boeken die ook op zo'n manier zijn vertelt. Dit deed ik niet omdat dit mijn eerste boek wat ik heb gelezen voor mijn literatuurlijst, ik ken dus bijna geen andere boeken. Vervoort zei niks over het taalgebruik wat ik wel gedaan heb. Ik vond de hoofdpersoon van het verhaal eigenlijk Rex Hofman, maar de recensist vond dit Raymond Lemorne. Ook vergeleek hij het boek een beetje met de werkelijkheid, dit had ik niet gedaan. Ik hield me ook aan de punten zoals ze in ons boek van Nederlands stonden beschreven. Vervoort is natuurlijk een recensist en zal zelf wel een lijstje met verhaalaspecten hebben. We vonden het beide een mooi boek.