Anna Enquist, Het geheim. Groningen 1999 (eerste druk).
1. De beschrijvingsopdracht
Toen ik weer een boek moest gaan lezen heb ik naar mijn boekenbundel gekeken van "De grote lijsters". Daar trof ik dit boek aan. Ik las de achterzijde van het boek en het leek mij wel een leuk boek. Dat kwam vooral doordat de laatste zin van de achterzijde van het boek luide: "Een leven dat niet alleen beheerst werd door het conflict tussen liefde en ambitie maar ook door een tragisch geheim……" Vooral dat tragisch geheim maakte mij erg nieuwsgierig. Dus toen ben ik dit boek gaan lezen. Het verhaal gaat over Wanda Wiericke, geboren op 18 april 1933 te Leiden. Zij is het eerste kind van Emma en Egbert Wiericke. Al snel blijkt dat ze een passie voor pianospelen heeft. Al als ze zes jaar is gaat ze op piano les. Vooral Wanda's moeder steunt haar erg. Zij zingt zelf en is erg blij dat Wanda zo muzikaal is. De vader van Wanda schenkt er niet zo veel aandacht aan. Hij is jurist en vind het vooral belangrijk dat Wanda het op school goed doet. Als Wanda zes is krijgt ze er een broertje bij, Frank. Na twee weken blijkt dat hij geestelijk gehandicapt is. Wanda's vader doet er alles aan om hem een goed leven te geven. Maar de oorlog komt en het voedsel wordt schaars. Als je een geestelijk gehandicapte in huis hebt wordt er van je verwacht dat die in een tehuis gestopt worden, maar Egbert weigert dat te doen. Wanda vindt het verschrikkelijk thuis. Frank huilt en het hele huis stinkt naar hem, haar moeder is erg gestresst en kan Frank eigenlijk niet aan en Wanda's vader houdt zich alleen bezig met Frank. Wanda is alleen gelukkig als ze les krijgt van meneer de Leon en wanneer ze thuis piano speelt. Meneer de Leon is Joods en wordt in de oorlog opgepakt door Duitsers. Na de oorlog gaat Wanda naar het gymnasium tot groot geluk van haar vader en Frank wordt toch in een tehuis gezet. Wanda krijgt te horen dat meneer de Leon in een concentratiekamp is omgekomen. Hij heeft haar al zijn muziekboeken nagelaten. Wanda krijgt nu les van mevrouw Heidelberg een goede pianiste die uit Amerika komt. Elke dag oefent ze en leest ze in de boeken van meneer de Leon. Haar vader is daardoor bang dat Wanda achter raakt met school. Een goede vriendin van Wanda, Joyce speelt viool en wil graag naar het conservatorium Ze zegt tegen Wanda dat zij dat ook moet doen, want ze speelt zo goed piano. Wanda wil heel graag, maar is bang dat haar vader het niet goed vindt. Hij wil liever dat ze ook jurist wordt of iets in die richting. Wanda besluit zich in het geheim aan te melden en ze wordt toegelaten in het conservatorium van Den Haag. In de vier jaar dat ze op het conservatorium doet ze ook veel concerten. Na haar studiejaren gaat ze daar mee door. Als ze een keer bij Frank in zijn tehuis op bezoek gaat wordt ze verliefd op Bouw Kraggenburg. Later trouwt ze met hem. Ze lijken perfect voor elkaar. Wanda wordt ook zwanger, maar ze krijgt een miskraam. Ze verwerkt het door op tournee te gaan en als ze terugkomt scheiden Wanda en Bouw. Als Wanda terugkomt van een tournee in Israël is haar moeder ernstig ziek. Als Wanda naar haar toe gaat begint ze zich allemaal dingen af te vragen. Helaas kan ze geen antwoord krijgen. Haar moeder ligt in coma en gaat na drie dagen dood. Dertig jaar hebben ze elkaar niet meer gezien wanneer Bouw in de krant leest dat Wanda door ziekte niet meer speelt. Wanda heeft na al die jaren piano spelen reuma gekregen. Ze is weggegaan uit Nederland om haar laatste levensjaren door te brengen in Frankrijk. Hij wil haar opzoeken. Via via komt Bouw erachter dat Wanda in Frankrijk is gaan wonen in de bergen. Hij stuurt haar een brief om te vertellen dat hij langs wil komen. Gaandeweg bedenkt Bouw zich dat Wanda zijn komst misschien niet op prijs stelt. Als hij eindelijk Wanda's huis berijkt hoort hij haar vanuit een kamertje piano spelen. Hij besluit om maar niet bij haar aan te bellen. In dit boek gaat het vooral over de grote invloed die pianospelen op het leven van Wanda had. Dat vind ik erg interessant, want voor Wanda gaat pianospelen voor alles. Het is het belangrijkst wat er bestaat. Ze kan zich niet goed uitdrukken in woorden, maar wel door piano te spelen. Ik kan me niet voorstellen dat pianospelen zó belangrijk voor iemand kan zijn. Ik speel zelf geen instrument en ben ook niet thuis in de muziekwereld. Daarom vond ik toen ik het boek aan het lezen was het steeds leuker worden. Ik kende die hele wereld van Wanda niet. Nu ik het boek uit heb lijkt het me best wel leuk om piano te leren spelen, omdat dat ook een manier kan zijn om jezelf uit te drukken. En met zo'n manier van uitdrukken heb ik nog nooit zelf te maken gehad, dus dat lijkt me wel leuk. Wat ik ook heel goed vond van de schrijver was dat het begint te vertellen vanaf Wanda's geboorte en dat het niet ergens begint als ze pas op het conservatorium zit. Door die informatie van vroeger snap je beter waarom Wanda zich slecht kan uitdrukken via woorden. Je kan zo eigenlijk veel beter het verhaal volgen. Ik denk dat een paar gebeurtenissen voor Wanda erg belangrijk waren. Iets wat haar hele leven is bepaald is dat haar moeder zanglessen thuis kreeg. Meneer de Leon speelde dan piano en Wanda's moeder zong erbij. Zo ontstond Wanda's passie voor de piano. Ook de geboorte van haar geestelijk gehandicapte broertje is belangrijk voor haar leven. Daardoor krijgt ze een afkeer tegen haar vader, want die trekt zich nog weinig van haar aan. En door Frank ontmoet ze Bouw. Verder is haar toelating voor het conservatorium erg belangrijk. Dat zorgt er namelijk voor dat Wanda een carrière als pianospeelster kan beginnen. Als laatst is haar reuma een belangrijke gebeurtenis. Het zorgt voor een einde aan haar drukke en rommelige leven van oefenen en tournees. Door de reuma gaat ze een leven lijden waarin muziek niet meer het belangrijkst is. Als je al die gebeurtenissen leest dan lijkt me Wanda's leven niet zo prettig. Vooral haar jeugd was erg triest, want ze kreeg te weinig aandacht en moest al haar problemen verwerken met haar piano. Echt veel steun heeft ze met haar carrière ook niet gehad. Ze heeft er vooral alleen voorgestaan. Ik zou zo'n leven niet willen leiden. Ik zou toch wel mensen nodig hebben. Doordat ik zo anders ben als Wanda is het echt heel leuk om het boek te lezen. Ik vind het erg knap dat Wanda zo veel voldoening in haar muziek kon vinden. Haar dagelijks leven was niet geweldig goed, maar door piano te spelen verwerkte ze haar ergernissen en problemen. Zo had ze toch plezier in haar leven. Wanda is heel gesloten voor de buitenwereld. Wat er echt in haar omgaat krijgt niemand te zien, behalve degene die dit boek leest. Je leest namelijk hoe ze zich uit tegen andere en je leest wat ze eigenlijk voelt en denkt. Zo leer je Wanda best goed kennen. Dat vind ik ook erg belangrijk, want dan is een boek leuker om te lezen. Als je weet hoe zo iemand zich voelt en hoe iemand denkt dan kan je beter door de ogen van die persoon het verhaal volgen. En als je dat goed kan, dan beleef je het verhaal veel beter en dan is een boek weer leuker om te lezen. Wanda is erg teruggetrokken en deelt haar gevoelens niet. Zo ben ik juist helemaal niet en daardoor was het soms wel moeilijk om te begrijpen waarom ze iets deed. Vaak zou ik gewoon hebben gezegd wat ik zou willen en hoe ik over dingen denk in plaats van achter de piano te kruipen. Als je verteld wat je wilt dan kan je voor andere mensen ook duidelijker worden. En dan kan je rekening met elkaar houden. Als je achter de piano kruipt gebeuren er dingen die je liever niet wilt, want mensen kunnen niet raden wat je wilt. Dat lijkt me maar niks. Het verhaal is heel leuk opgebouwd. Het verhaal gaat over Wanda, maar er wordt door drie invalshoeken over verteld. Als eerst wordt over Wanda verteld als ze al oud is en reuma heeft. Bij deze invalshoek wordt vooral verteld over hoe Wanda haar leven gaat lijden zonder piano te spelen. Een tweede invalshoek is Bouw als hij ook al oud is en Wanda wil opzoeken. Er wordt vooral verteld hoe Bouw over Wanda dacht toen hij met haar getrouwd was en er wordt over zijn reis naar Frankrijk toe verteld. De derde invalshoek is het leven van Wanda vanaf haar geboorte tot haar leven in Frankrijk als ze reuma heeft. In dit gedeelte wordt dus bijna haar hele leven beschreven. Het is heel duidelijk wanneer er door een andere invalshoek het verhaal wordt verteld. Het is heel leuk dat je dus verschillende meningen te lezen krijgt over Wanda. Omdat er door het hele boek ook stukken worden verteld over Wanda's leven als ze oud is, is het bijna het hele boek een flashback. Het boek begint met de gebeurtenis dat Wanda als oude vrouw in Frankrijk gaat wonen. Daarna wordt er verteld over de geboorte van Wanda, dat is dus een flashback. Zo gaat het het hele boek door. Bij elke invalshoek zie ik het de hele tijd door de ogen van Wanda. Zelfs als Bouw over haar verteld of nadenkt, ga ik mee met de gedachten van Wanda
mee. Met het taalgebruik had niet echt moeilijkheden. Ik snapte alle woorden wel. In dit boek komen niet echt geciteerde dialogen voor. Dat vind ik niet erg, want ik vind het altijd erg vervelend lezen met al die aanhalingstekens. Wat ik wel jammer vond dat het boek werd verteld door een alwetende verteller. Er waren wel drie verschillende invalhoeken, maar die werden wel door dezelfde persoon verteld. De schrijver keek eigenlijk neer op het verhaal. Hij vertelde hoe het hele leven van Wanda verliep en hij wist ook hoe zij zich echt voelde. De schrijver vertelde ook wat Bouw dacht en wat de oude Wanda dacht. Het leek net of de drie invalshoeken het verhaal aan de schrijver hadden verteld en dat hij het hele verhaal opschreef. Zo werd het veel moeilijker om door de ogen van Wanda het verhaal te beleven. 2. Verdiepingsopdracht
Voordat ik het boek ging lezen had ik verwacht dat het verhaal werd verteld door Bouw Kraggenburg. Ik dacht dat hij zou vertellen over zijn verleden met Wanda Wiericke. Dat dacht ik omdat Bouw opzoek naar Wanda ging, dus toen was dat voor mij het onderwerp. Uiteindelijk zat ik er best wel naast. Er wordt wel verteld over zijn verleden met Wanda door de schrijver, maar dat is niet het onderwerp van de tekst. Toen ik een korte inhoud maakte, maakte ik vanzelf een fabel. Ik ging de gebeurtenissen logisch-chronologisch opschrijven. Het boek zelf is een sujet, want er zijn kunstgrepen aan toegepast. Door die kunstgrepen wordt het boek veel interessanter en leuker om te lezen. De ene keer lees je in het heden en de andere keer in het verleden. Dat vind ik erg leuk, als je wat over het verleden weet dan begrijp je het heden ook beter. Je hebt een paar belangrijke gebeurtenissen in het boek. Het moment natuurlijk dat Wanda geboren wordt, de zanglessen van haar moeder, haar talent voor pianospelen, de geboorte van Frank, het niet aandacht krijgen van haar vader, dat Frank in een tehuis wordt gestopt, naar het conservatorium gaan, concerten geven, met Bouw trouwen, een miskraam krijgen, als laatst het reuma krijgen. Het verhaal is niet-continu, want in het boek wordt bijvoorbeeld weinig verteld over haar tijd op het gymnasium. Er wordt wel verteld dat ze er heen gaat en dat ze in de vijfde besluit om naar het
conservatorium te gaan, maar over de tijd daar tussen wordt niks gezegd. Ik denk dat er niet een belangrijkste flashback in het boek is. Alle flashbacks zijn belangrijk. De flashbacks maken het verhaal begrijpbaar, daar kan niet één flashback speciafiek voor zorgen. Vooruitwijzingen komen niet in het verhaal voor. Het is wel vreemd als je bedenkt dat dit boek eigenlijk een levensverhaal is die ik in een paar uur uitlees. Het verhaal begint in 1933 in Leiden wanneer Wanda geboren wordt en eindigt in ongeveer 1983 in Frankrijk. Langzamerhand leer je in het boek dat Wanda erg in zichzelf is. En dat pianospelen alles voor haar is. Je merkt dan ook wanneer ze met Bouw trouwt het niet helemaal klopt. Bouw is veel opener en wil graag over problemen praten. Het verbaasde me ook niks toen ze gingen scheiden. Bouw is eigenlijk iemand die haar wil helpen, maar hij doet het tegenovergestelde. Hij jaagt Wanda op en daardoor wil ze vrijheid. In het boek merk je ook heel goed dat ze geen steun kon zoeken bij haar vader. Hij wilde niet dat Wanda haar geld zou verdienen met pianospelen. En dat was eigenlijk wat Wanda juist wel wou. Haar moeder daarentegen stond wel achter Wanda's doel. Uiteindelijk bereikt Wanda haar doel, maar wel door zich stiekem bij het conservatorium aan te melden. Dat was haar opstap om beroemd pianiste te worden. Ik denk dat Wanda echt een karakter had. In het boek kwamen al haar eigenschappen aan bod en langzamerhand werd ze een echt karakter. Ik vind dat Wanda's vader en moeder typen waren. Haar vader had vooral de eigenschap om haar te negeren en tegen te werken. En haar moeder was vooral gestresst en steunend. Andere eigenschappen kwamen niet aan de orde. Wanda's broer Frank was ook een type. Hij had eigenlijk helemaal geen eigenschappen hij was echt alleen geestelijk gehandicapt. Ik denk dat naast Wanda ook Bouw een karakter was. Over hem wordt ook veel verteld. Genoeg om een goed beeld van hem te scheppen. Wanda wil de wereld niet aanspreken maar laten luisteren naar haar muziek. Ze is dus heel gesloten voor mensen die geen emoties kunnen horen in de muziek. 3. Evaluatie
Ik vond het boek erg mooi en leuk geschreven. Ik vond het ook erg interessant, omdat de belevingswereld van Wanda me heel onbekend was. Zo dacht ik er in het begin over en zo denk ik er nu nog steeds over. Omdat het zo leuk was om te lezen ging het ook heel makkelijk en ben ik niet tegen moeilijkheden opgestuit. Ik ben ook best wel tevreden over de beschrijving. Ik heb geprobeerd dingen te verbeteren die ik de vorige keer verkeerd had uitgevoerd. Over de verdiepingsopdracht ben ik wat minder tevreden. Ik vond het heel moeilijk om er een doorlopend geheel van te maken. Ook vond ik dat sommige vragen al in de beschrijven waren behandeld. Maar omdat de verdiepingsopdracht een nieuwe opdracht was heb ik een paar dingen toch maar weer opnieuw opgeschreven, alleen wat korter. Nu ik dit verslag zo gemaakt heb denk ik dat ik de stof wel aardig onder de knie heb. Ik moet alleen nog wel goed de termen uit het informatieboek leren.
Toen ik weer een boek moest gaan lezen heb ik naar mijn boekenbundel gekeken van "De grote lijsters". Daar trof ik dit boek aan. Ik las de achterzijde van het boek en het leek mij wel een leuk boek. Dat kwam vooral doordat de laatste zin van de achterzijde van het boek luide: "Een leven dat niet alleen beheerst werd door het conflict tussen liefde en ambitie maar ook door een tragisch geheim……" Vooral dat tragisch geheim maakte mij erg nieuwsgierig. Dus toen ben ik dit boek gaan lezen. Het verhaal gaat over Wanda Wiericke, geboren op 18 april 1933 te Leiden. Zij is het eerste kind van Emma en Egbert Wiericke. Al snel blijkt dat ze een passie voor pianospelen heeft. Al als ze zes jaar is gaat ze op piano les. Vooral Wanda's moeder steunt haar erg. Zij zingt zelf en is erg blij dat Wanda zo muzikaal is. De vader van Wanda schenkt er niet zo veel aandacht aan. Hij is jurist en vind het vooral belangrijk dat Wanda het op school goed doet. Als Wanda zes is krijgt ze er een broertje bij, Frank. Na twee weken blijkt dat hij geestelijk gehandicapt is. Wanda's vader doet er alles aan om hem een goed leven te geven. Maar de oorlog komt en het voedsel wordt schaars. Als je een geestelijk gehandicapte in huis hebt wordt er van je verwacht dat die in een tehuis gestopt worden, maar Egbert weigert dat te doen. Wanda vindt het verschrikkelijk thuis. Frank huilt en het hele huis stinkt naar hem, haar moeder is erg gestresst en kan Frank eigenlijk niet aan en Wanda's vader houdt zich alleen bezig met Frank. Wanda is alleen gelukkig als ze les krijgt van meneer de Leon en wanneer ze thuis piano speelt. Meneer de Leon is Joods en wordt in de oorlog opgepakt door Duitsers. Na de oorlog gaat Wanda naar het gymnasium tot groot geluk van haar vader en Frank wordt toch in een tehuis gezet. Wanda krijgt te horen dat meneer de Leon in een concentratiekamp is omgekomen. Hij heeft haar al zijn muziekboeken nagelaten. Wanda krijgt nu les van mevrouw Heidelberg een goede pianiste die uit Amerika komt. Elke dag oefent ze en leest ze in de boeken van meneer de Leon. Haar vader is daardoor bang dat Wanda achter raakt met school. Een goede vriendin van Wanda, Joyce speelt viool en wil graag naar het conservatorium Ze zegt tegen Wanda dat zij dat ook moet doen, want ze speelt zo goed piano. Wanda wil heel graag, maar is bang dat haar vader het niet goed vindt. Hij wil liever dat ze ook jurist wordt of iets in die richting. Wanda besluit zich in het geheim aan te melden en ze wordt toegelaten in het conservatorium van Den Haag. In de vier jaar dat ze op het conservatorium doet ze ook veel concerten. Na haar studiejaren gaat ze daar mee door. Als ze een keer bij Frank in zijn tehuis op bezoek gaat wordt ze verliefd op Bouw Kraggenburg. Later trouwt ze met hem. Ze lijken perfect voor elkaar. Wanda wordt ook zwanger, maar ze krijgt een miskraam. Ze verwerkt het door op tournee te gaan en als ze terugkomt scheiden Wanda en Bouw. Als Wanda terugkomt van een tournee in Israël is haar moeder ernstig ziek. Als Wanda naar haar toe gaat begint ze zich allemaal dingen af te vragen. Helaas kan ze geen antwoord krijgen. Haar moeder ligt in coma en gaat na drie dagen dood. Dertig jaar hebben ze elkaar niet meer gezien wanneer Bouw in de krant leest dat Wanda door ziekte niet meer speelt. Wanda heeft na al die jaren piano spelen reuma gekregen. Ze is weggegaan uit Nederland om haar laatste levensjaren door te brengen in Frankrijk. Hij wil haar opzoeken. Via via komt Bouw erachter dat Wanda in Frankrijk is gaan wonen in de bergen. Hij stuurt haar een brief om te vertellen dat hij langs wil komen. Gaandeweg bedenkt Bouw zich dat Wanda zijn komst misschien niet op prijs stelt. Als hij eindelijk Wanda's huis berijkt hoort hij haar vanuit een kamertje piano spelen. Hij besluit om maar niet bij haar aan te bellen. In dit boek gaat het vooral over de grote invloed die pianospelen op het leven van Wanda had. Dat vind ik erg interessant, want voor Wanda gaat pianospelen voor alles. Het is het belangrijkst wat er bestaat. Ze kan zich niet goed uitdrukken in woorden, maar wel door piano te spelen. Ik kan me niet voorstellen dat pianospelen zó belangrijk voor iemand kan zijn. Ik speel zelf geen instrument en ben ook niet thuis in de muziekwereld. Daarom vond ik toen ik het boek aan het lezen was het steeds leuker worden. Ik kende die hele wereld van Wanda niet. Nu ik het boek uit heb lijkt het me best wel leuk om piano te leren spelen, omdat dat ook een manier kan zijn om jezelf uit te drukken. En met zo'n manier van uitdrukken heb ik nog nooit zelf te maken gehad, dus dat lijkt me wel leuk. Wat ik ook heel goed vond van de schrijver was dat het begint te vertellen vanaf Wanda's geboorte en dat het niet ergens begint als ze pas op het conservatorium zit. Door die informatie van vroeger snap je beter waarom Wanda zich slecht kan uitdrukken via woorden. Je kan zo eigenlijk veel beter het verhaal volgen. Ik denk dat een paar gebeurtenissen voor Wanda erg belangrijk waren. Iets wat haar hele leven is bepaald is dat haar moeder zanglessen thuis kreeg. Meneer de Leon speelde dan piano en Wanda's moeder zong erbij. Zo ontstond Wanda's passie voor de piano. Ook de geboorte van haar geestelijk gehandicapte broertje is belangrijk voor haar leven. Daardoor krijgt ze een afkeer tegen haar vader, want die trekt zich nog weinig van haar aan. En door Frank ontmoet ze Bouw. Verder is haar toelating voor het conservatorium erg belangrijk. Dat zorgt er namelijk voor dat Wanda een carrière als pianospeelster kan beginnen. Als laatst is haar reuma een belangrijke gebeurtenis. Het zorgt voor een einde aan haar drukke en rommelige leven van oefenen en tournees. Door de reuma gaat ze een leven lijden waarin muziek niet meer het belangrijkst is. Als je al die gebeurtenissen leest dan lijkt me Wanda's leven niet zo prettig. Vooral haar jeugd was erg triest, want ze kreeg te weinig aandacht en moest al haar problemen verwerken met haar piano. Echt veel steun heeft ze met haar carrière ook niet gehad. Ze heeft er vooral alleen voorgestaan. Ik zou zo'n leven niet willen leiden. Ik zou toch wel mensen nodig hebben. Doordat ik zo anders ben als Wanda is het echt heel leuk om het boek te lezen. Ik vind het erg knap dat Wanda zo veel voldoening in haar muziek kon vinden. Haar dagelijks leven was niet geweldig goed, maar door piano te spelen verwerkte ze haar ergernissen en problemen. Zo had ze toch plezier in haar leven. Wanda is heel gesloten voor de buitenwereld. Wat er echt in haar omgaat krijgt niemand te zien, behalve degene die dit boek leest. Je leest namelijk hoe ze zich uit tegen andere en je leest wat ze eigenlijk voelt en denkt. Zo leer je Wanda best goed kennen. Dat vind ik ook erg belangrijk, want dan is een boek leuker om te lezen. Als je weet hoe zo iemand zich voelt en hoe iemand denkt dan kan je beter door de ogen van die persoon het verhaal volgen. En als je dat goed kan, dan beleef je het verhaal veel beter en dan is een boek weer leuker om te lezen. Wanda is erg teruggetrokken en deelt haar gevoelens niet. Zo ben ik juist helemaal niet en daardoor was het soms wel moeilijk om te begrijpen waarom ze iets deed. Vaak zou ik gewoon hebben gezegd wat ik zou willen en hoe ik over dingen denk in plaats van achter de piano te kruipen. Als je verteld wat je wilt dan kan je voor andere mensen ook duidelijker worden. En dan kan je rekening met elkaar houden. Als je achter de piano kruipt gebeuren er dingen die je liever niet wilt, want mensen kunnen niet raden wat je wilt. Dat lijkt me maar niks. Het verhaal is heel leuk opgebouwd. Het verhaal gaat over Wanda, maar er wordt door drie invalshoeken over verteld. Als eerst wordt over Wanda verteld als ze al oud is en reuma heeft. Bij deze invalshoek wordt vooral verteld over hoe Wanda haar leven gaat lijden zonder piano te spelen. Een tweede invalshoek is Bouw als hij ook al oud is en Wanda wil opzoeken. Er wordt vooral verteld hoe Bouw over Wanda dacht toen hij met haar getrouwd was en er wordt over zijn reis naar Frankrijk toe verteld. De derde invalshoek is het leven van Wanda vanaf haar geboorte tot haar leven in Frankrijk als ze reuma heeft. In dit gedeelte wordt dus bijna haar hele leven beschreven. Het is heel duidelijk wanneer er door een andere invalshoek het verhaal wordt verteld. Het is heel leuk dat je dus verschillende meningen te lezen krijgt over Wanda. Omdat er door het hele boek ook stukken worden verteld over Wanda's leven als ze oud is, is het bijna het hele boek een flashback. Het boek begint met de gebeurtenis dat Wanda als oude vrouw in Frankrijk gaat wonen. Daarna wordt er verteld over de geboorte van Wanda, dat is dus een flashback. Zo gaat het het hele boek door. Bij elke invalshoek zie ik het de hele tijd door de ogen van Wanda. Zelfs als Bouw over haar verteld of nadenkt, ga ik mee met de gedachten van Wanda
mee. Met het taalgebruik had niet echt moeilijkheden. Ik snapte alle woorden wel. In dit boek komen niet echt geciteerde dialogen voor. Dat vind ik niet erg, want ik vind het altijd erg vervelend lezen met al die aanhalingstekens. Wat ik wel jammer vond dat het boek werd verteld door een alwetende verteller. Er waren wel drie verschillende invalhoeken, maar die werden wel door dezelfde persoon verteld. De schrijver keek eigenlijk neer op het verhaal. Hij vertelde hoe het hele leven van Wanda verliep en hij wist ook hoe zij zich echt voelde. De schrijver vertelde ook wat Bouw dacht en wat de oude Wanda dacht. Het leek net of de drie invalshoeken het verhaal aan de schrijver hadden verteld en dat hij het hele verhaal opschreef. Zo werd het veel moeilijker om door de ogen van Wanda het verhaal te beleven. 2. Verdiepingsopdracht
conservatorium te gaan, maar over de tijd daar tussen wordt niks gezegd. Ik denk dat er niet een belangrijkste flashback in het boek is. Alle flashbacks zijn belangrijk. De flashbacks maken het verhaal begrijpbaar, daar kan niet één flashback speciafiek voor zorgen. Vooruitwijzingen komen niet in het verhaal voor. Het is wel vreemd als je bedenkt dat dit boek eigenlijk een levensverhaal is die ik in een paar uur uitlees. Het verhaal begint in 1933 in Leiden wanneer Wanda geboren wordt en eindigt in ongeveer 1983 in Frankrijk. Langzamerhand leer je in het boek dat Wanda erg in zichzelf is. En dat pianospelen alles voor haar is. Je merkt dan ook wanneer ze met Bouw trouwt het niet helemaal klopt. Bouw is veel opener en wil graag over problemen praten. Het verbaasde me ook niks toen ze gingen scheiden. Bouw is eigenlijk iemand die haar wil helpen, maar hij doet het tegenovergestelde. Hij jaagt Wanda op en daardoor wil ze vrijheid. In het boek merk je ook heel goed dat ze geen steun kon zoeken bij haar vader. Hij wilde niet dat Wanda haar geld zou verdienen met pianospelen. En dat was eigenlijk wat Wanda juist wel wou. Haar moeder daarentegen stond wel achter Wanda's doel. Uiteindelijk bereikt Wanda haar doel, maar wel door zich stiekem bij het conservatorium aan te melden. Dat was haar opstap om beroemd pianiste te worden. Ik denk dat Wanda echt een karakter had. In het boek kwamen al haar eigenschappen aan bod en langzamerhand werd ze een echt karakter. Ik vind dat Wanda's vader en moeder typen waren. Haar vader had vooral de eigenschap om haar te negeren en tegen te werken. En haar moeder was vooral gestresst en steunend. Andere eigenschappen kwamen niet aan de orde. Wanda's broer Frank was ook een type. Hij had eigenlijk helemaal geen eigenschappen hij was echt alleen geestelijk gehandicapt. Ik denk dat naast Wanda ook Bouw een karakter was. Over hem wordt ook veel verteld. Genoeg om een goed beeld van hem te scheppen. Wanda wil de wereld niet aanspreken maar laten luisteren naar haar muziek. Ze is dus heel gesloten voor mensen die geen emoties kunnen horen in de muziek. 3. Evaluatie
Ik vond het boek erg mooi en leuk geschreven. Ik vond het ook erg interessant, omdat de belevingswereld van Wanda me heel onbekend was. Zo dacht ik er in het begin over en zo denk ik er nu nog steeds over. Omdat het zo leuk was om te lezen ging het ook heel makkelijk en ben ik niet tegen moeilijkheden opgestuit. Ik ben ook best wel tevreden over de beschrijving. Ik heb geprobeerd dingen te verbeteren die ik de vorige keer verkeerd had uitgevoerd. Over de verdiepingsopdracht ben ik wat minder tevreden. Ik vond het heel moeilijk om er een doorlopend geheel van te maken. Ook vond ik dat sommige vragen al in de beschrijven waren behandeld. Maar omdat de verdiepingsopdracht een nieuwe opdracht was heb ik een paar dingen toch maar weer opnieuw opgeschreven, alleen wat korter. Nu ik dit verslag zo gemaakt heb denk ik dat ik de stof wel aardig onder de knie heb. Ik moet alleen nog wel goed de termen uit het informatieboek leren.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden